Οι αποφάσεις που πάρθηκαν στην πρόσφατη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία συνιστούν τη μεγαλύτερη, στο πρακτικό επίπεδο, επέκταση της δράσης του ΝΑΤΟ στην ιστορία του. Νομίζουμε ότι δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία για το ρόλο του ΝΑΤΟ, που καλείται να παίξει σήμερα. Το ρόλο του παγκόσμιου χωροφύλακα με ταυτόχρονη εξασφάλιση της παγκόσμιας ηγεμονίας των ΗΠΑ.
Τα μέτωπα, λοιπόν, όπως έχουμε γράψει στην αρθρογραφία μας, έχουν καθοριστεί και κατ’ αρχάς, σε πρώτο και άμεσο βαθμό περιλαμβάνουν τη Ρωσία. Το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας τοποθετήθηκε και υποστήριξε την άποψη ότι οι σχεδιασμοί του ΝΑΤΟ πρέπει να περιλαμβάνουν και τη Ρωσία δε μειώνουν τις ευθύνες της κυβέρνησης για τη συμμετοχή της χώρας μας στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και το νέο του ρόλο του, που περιλαμβάνει και επικίνδυνες εξελίξεις για την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής με πρόσχημα την αντιμετώπιση των προσφυγικών ροών.
Οι διεθνείς σχέσεις έχουν γίνει πιο περίπλοκες και από την πλευρά του Επαναστατικού Κινήματος πρέπει να αντιμετωπίζονται με πολύ μεγάλη περίσκεψη. Η πρώτη σκέψη από την πλευρά μας είναι ότι ο Δυτικός καπιταλισμός και ιδιαίτερα οι ΗΠΑ δε μπορεί να είναι εξασφαλισμένες ως προς την παγκόσμια ηγεμονία τους.
Το γεγονός της περικύκλωσης της Ρωσίας αντανακλά μια πρώτη κίνηση των ΗΠΑ να καταστήσουν το ΝΑΤΟ μια συμπαγή δύναμη μέσα από την οποία να είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν την απειλή της αμφισβήτησης της ηγεμονίας τους από την πλευρά της Ρωσίας – και στη συνέχεια της Κίνας, που οι εξελίξεις στη Συρία απέδειξαν ότι αποτελεί στο στρατιωτικό επίπεδο τη μόνη δύναμη σήμερα που μπορεί να την αμφισβητήσει στην πράξη.
Έχει πολύ μεγάλη σημασία να κατανοήσουμε αυτήν τη διάσταση του προβλήματος της ηγεμονίας των ΗΠΑ, αν μπορεί να τη διατηρήσει, αν έχει τη δυνατότητα να διατηρήσει, αν σε τελική ανάλυση την έχει ήδη απολέσει, γιατί το Επαναστατικό Κίνημα μπορεί να βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα στο πως καθορίζονται οι παγκόσμιες αντιθέσεις.
Στο πλαίσιο αυτό πρέπει να βγάλουμε και το συμπέρασμα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δε μπορεί να παίξει το ρόλο της παγκόσμιας ηγεμονικής δύναμης από μόνη της, αντίθετα χάνει έδαφος και καθίσταται ένας αδύνατος κρίκος ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, παίρνοντας υπόψη επιπρόσθετα τόσο τις αντιθέσεις αλλά και τις πρόσφατες εξελίξεις, που σημειώθηκαν στο εσωτερικό της, όσο και την οικονομική της κατάσταση.
Έτσι βρισκόμαστε μπροστά σε μια εικόνα, που οι ΗΠΑ – και κατ’ επέκταση το ΝΑΤΟ, να αυξάνουν την επιθετικότητά τους, επειδή κατανοούν ότι κινδυνεύει η ηγεμονία τους ή ότι ήδη αρχίζουν να χάνουν την ηγεμονία τους.
Υπάρχει, όμως, και μια άλλη εικόνα. Στο εσωτερικό των ΗΠΑ ήδη υπάρχουν φωνές που ζητούν μια τροποποίηση της διεθνούς πολιτικής των ΗΠΑ στην κατεύθυνση της συνεννόησης με τη Ρωσία και την Κίνα, χωρίς βέβαια να παραιτούνται από τη φιλοδοξία της ηγεμονίας των ΗΠΑ, χωρίς να παραμερίζουν τα σενάρια ότι οι ΗΠΑ σε πρώτο πλάνο βρίσκουν μπροστά τους τη Ρωσία και στο βάθος την Κίνα, η οποία δεν έχει αποκτήσει ακόμη την αναγκαία στρατιωτική ισχύ, και χωρίς να αποκλείουν ότι τελικά θα έρθουν και σε σύγκρουση.
Είναι και αυτή μια μαρτυρία για το κατά πόσο μπορούν οι ΗΠΑ να συνεχίσουν να παίξουν το ρόλο της παγκόσμιας ηγεμονικής δύναμης με συνεχείς και αδιάλειπτες συγκρούσεις, που επιδρούν πλέον αποφασιστικά και στο εσωτερικό των ΗΠΑ, στη στάση των λαϊκών μαζών των ΗΠΑ, στην όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων.
Όλα τα παραπάνω, κατά τη γνώμη μας, αντανακλούν ένα πραγματικό γεγονός: ότι οι παγκόσμιοι συσχετισμοί διαφοροποιούνται και ότι η επιθετικότητα του ΝΑΤΟ, αυξάνει, προκειμένου να εξασφαλιστεί η ηγεμονία των ΗΠΑ και του Δυτικού καπιταλισμού γενικότερα.
Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ μπορούν να επικεντρώνουν σε πρώτο βαθμό στη Ρωσία αλλά δεν είναι ο μόνος λόγος, που η περικύκλωση της Ρωσίας γίνεται επειδή αυτή ως παγκόσμια δύναμη είναι σε θέση να αμφισβητήσει την ηγεμονία των ΗΠΑ.
Είναι και οι λαϊκές μνήμες. Είναι και η σοσιαλιστική μνήμη, που είναι ακόμη ζωντανή. Είναι το γεγονός ότι ακόμη και μέσα στο Κίεβο γίνονται λαϊκές εκδηλώσεις, την ώρα που έχει απαγορευτεί στην Ουκρανία η δράση του Κομμουνιστικού Κόμματος, για να υπενθυμίσουν ότι στο γνωστό δημοψήφισμα που έγινε στη Σοβιετική Ένωση το αποτέλεσμα ήταν υπέρ της ενιαίας και σοσιαλιστικής Σοβιετικής Ένωσης με συντριπτικό ποσοστό. Είναι ότι ακόμη και σήμερα στη Ρωσία, σε πρόσφατες δημοσκοπήσεις, το 60% του Ρώσικου λαού τάχτηκε υπέρ της Σοβιετικής Ένωσης.
Είναι οι λαϊκές διαψεύσεις από τις πολιτικές που ακολουθούνται, που μπορεί ακόμη να μην έχουν διαμορφώσει μια προλεταριακή απάντηση, αλλά έχουν οξύνει στο έπακρο τις κοινωνικές ανισότητες, την εξαθλίωση των λαϊκών μαζών σε πρωτοφανή έκταση και προετοιμάζουν νέες λαϊκές εκρήξεις.
Είναι τέλος το γεγονός ότι η ίδια η πορεία του καπιταλισμού είναι στοιχειωδώς αδύνατο να δώσει έστω και μια μικρή ανακούφιση στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι λαϊκές μάζες.
Παρά αυτήν την επιθετικότητα, όμως, που δείχνει σήμερα το ΝΑΤΟ μπορεί κανείς να διακρίνει και μια μορφή αδυναμίας του, χωρίς σε καμία περίπτωση να υποτιμηθεί ο μεγάλος κίνδυνος, που αντιπροσωπεύει και την προετοιμασία του για μία ενδεχόμενη σύγκρουση.
Γι’ αυτό το λόγο έχει πολύ μεγάλη σημασία η ανάπτυξη της αντιιμπεριαλιστικής πάλης. Τα αιτήματα της εξόδου της χώρας μας από το ΝΑΤΟ, η απαίτηση να διαλυθεί και να μην παίζει το ρόλο του παγκόσμιου χωροφύλακα και τρομοκράτη, της κατάργησης των στρατιωτικών βάσεων, είναι αιτήματα πρώτης γραμμής.
Δε γίνεται να μετατοπίζονται αυτά για το μέλλον. Η ίδια η ζωή τα διατηρεί στην επικαιρότητα και ακύρωσε επεξεργασίες, που είχαν πολύ σοβαρές επιπτώσεις στην ανάπτυξη του Φιλειρηνικού Κινήματος.
Η ανάγκη της ανάπτυξης του Φιλειρηνικού Κινήματος, με κορμό την εργατική τάξη και τα μικρομεσαία μικροαστικά στρώματα, σε συνδυασμό με τη διεκδίκηση και την υπεράσπιση των λαϊκών δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, η εκλαΐκευση των στόχων του ΝΑΤΟ και του ρόλου του είναι απαίτηση των καιρών και είναι όρος για να ματαιωθεί στην πράξη ο νέος ρόλος του ΝΑΤΟ.
COMMENTS