Η αποκάλυψη του εγγράφου των 21 σημείων του κουαρτέτου από τον «Ελεύθερο Τύπο» της Κυριακής 10/07/2016 δεν πρόσθεσε κάτι παραπάνω από αυτά που γνωρίζαμε μέχρι τώρα. Θα μπορούσαμε, ωστόσο, να σημειώσουμε και να τονίσουμε δύο ενδιαφέροντα σημεία:
- Το πρώτο: ότι επισημοποιείται με τον πιο καθαρό τρόπο ο κατάλογος των απαιτήσεων των «θεσμών», του κουαρτέτου, και γίνονται πολύ συγκεκριμένα τα αντεργατικά μέτρα, με αριθμούς, με ιεράρχηση και κλιμάκωση, που καλείται να πάρει η κυβέρνηση για να ξεπεράσει την επόμενη αξιολόγηση.
- Το δεύτερο: ότι τώρα η κυβέρνηση δε μπορεί να επικαλείται πλέον ότι οι προτάσεις αυτές είναι αποκλειστικά και μόνο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πιο «μαλακή» σε σχέση με τα αντεργατικά μέτρα και πιο «ανελαστική» σε σχέση με το χρέος. Τώρα γνωρίζουμε πολύ καλά ότι Ευρωπαϊκή Ένωση, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών απαιτούν τα ίδια μέτρα.
Φαινόταν ότι είχε προηγηθεί, βέβαια, η Κριστίν Λαγκάρντ μερικές ημέρες πριν την αποκάλυψη του εγγράφου του κουαρτέτου, αλλά εδώ εμφανίζεται ότι το κουαρτέτο είχε επιδώσει το σχετικό έγγραφο με το τέλος της πρώτης αξιολόγησης, οπότε το ασφαλές συμπέρασμα είναι ότι τα «συνεταιράκια» του κουαρτέτου έχουν κοινό βηματισμό.
Αποκαλύπτεται, επίσης, το πώς προσπαθεί να ελιχθεί η κυβέρνηση. Στην πρόσφατη συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με το Μπαράκ Ομπάμα, ο Αλέξης Τσίπρας φέρεται να δήλωσε ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει αποδεκτά τα μέτρα, που προτείνει το ΔΝΤ. Η απάντηση του Μπαράκ Ομπάμα ήταν η ακριβώς αντίθετη: ότι πρέπει να εφαρμοστούν.
Μόνο που μετά την αποκάλυψη του «Ελεύθερου Τύπου» καταλαβαίνουμε όλοι ότι αυτήν τη δήλωση ο Αλέξης Τσίπρας την έκανε έχοντας γνώση της ύπαρξης του σχετικού εγγράφου. Ότι τα προτεινόμενα, και με πολύ συγκεκριμένο τρόπο, αντεργατικά μέτρα δεν είναι αποκλειστικά προτάσεις του ΔΝΤ.
Από την άλλη ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης απέδωσε τις πιέσεις, που δέχεται η κυβέρνηση, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην «Εφημερίδα των Συντακτών», για την υιοθέτηση και νομοθέτηση των παραπάνω αντεργατικών μέτρων, σε «εγχώριους κύκλους». Και αυτός γνώριζε την ύπαρξη του σχετικού εγγράφου και επομένως γνώριζε ότι οι προτάσεις αυτές είναι κοινές προτάσεις του κουαρτέτου και του ΣΕΒ.
Η κυβέρνηση έχει στριμωχτεί για τα καλά. Οι λεγόμενοι εταίροι μας την οδηγούν μεθοδευμένα, βήμα το βήμα, στην υλοποίηση των απαιτήσεών τους. Εάν δεν υλοποιήσει τα 21 σημεία που απαιτούν, εάν δεν προχωρήσει με τους ρυθμούς που θέλουν – γιατί την κατηγορούν για καθυστερήσεις σε ό,τι αφορά τα συμφωνηθέντα για να πάρει την πρώτη αξιολόγηση, δεν πρόκειται να πάρει τη δεύτερη αξιολόγηση και κατ’ επέκταση τη δεύτερη δόση που υπολείπεται. Ανά πάσα στιγμή είναι έτοιμοι να της τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια της.
Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση δεν έχει άλλο δρόμο παρά να καταφύγει στους ελιγμούς και στη «σκληρή διαπραγμάτευση». Τα αποτελέσματα που είχαμε από κάθε «σκληρή διαπραγμάτευση», που έκαναν οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης και της σημερινής, είναι γνωστά. «Μονά – ζυγά» κερδίζουν οι δανειστές. Επομένως δεν έχουμε να αναμένουμε τίποτα το ιδιαίτερο και από τη «σκληρή διαπραγμάτευση» της σημερινής κυβέρνησης για τη δεύτερη αξιολόγηση και για τον κατάλογο των 21 σημείων.
Η μόνη δύναμη που μπορεί να αντιμετωπίσει αυτές τις αντεργατικές εξελίξεις είναι το Εργατικό Κίνημα. Από αυτήν την άποψη η πρωτοβουλία που πήραν ορισμένα Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες και Σωματεία (δημοσιεύεται στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη») και απευθύνονται με ένα «κάλεσμα συμπόρευσης κι αγώνα για να διαμορφώσουμε τους όρους αντεπίθεσης του εργατικού κινήματος ενιαία, κατά κλάδο, πανελλαδικά», θα μπορούσε να αποτελέσει ένα νέο ξεκίνημα για το Εργατικό Κίνημα, την ανασυγκρότησή του, υπό τρεις συγκεκριμένους σαφείς όρους:
- Να εξασφαλίσει την πλατιά συμμετοχή και την ενωτική δράση της εργατικής τάξης, απομονώνοντας ταυτόχρονα τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό.
- Να πάρει επάνω του την αντιμετώπιση της αντεργατικής πολιτικής του κουαρτέτου στην κατεύθυνση της αντιμετώπισης των συνεπειών αυτής της αντεργατικής πολιτικής με άμεσα αιτήματα και διεκδικήσεις, που αφορούν τα άμεσα προβλήματα της εργατικής τάξης, αλλά και στην κατεύθυνση της αποδέσμευσης της χώρας μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, της εξόδου από την οικονομική κρίση και τη χρεοκοπία.
- Να εξασφαλίσει και να σφυρηλατήσει την κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης με τα μικρομεσαία μικροαστικά στρώματα της πόλης και του χωριού.
Από αυτήν την άποψη το κάλεσμα αφορά κάθε Εργατικό Κέντρο, κάθε Ομοσπονδία και κάθε Σωματείο, που θα συμφωνήσει στις παραπάνω κατευθύνσεις, που θα θελήσει να ξεκόψει από το συμβιβασμό και την ηττοπάθεια, που θα θελήσει να δώσει μια άμεση αγωνιστική απάντηση στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και του κουαρτέτου, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ, που θα θελήσει να αντιμετωπίσει τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό ως εχθρό του Εργατικού Κινήματος.
COMMENTS