Στην ISKRA, site της ΛΑΕ, εμφανίστηκε άρθρο, το οποίο καταγίνεται με την ομιλία – χαιρετισμό του Δημήτρη Κουτσούμπα, που έκανε σε εκδήλωση του Κόμματος στα Τρίκαλα.
Πριν, όμως, προχωρήσουμε να σχολιάσουμε το συγκεκριμένο άρθρο, που δημοσίευσε η ISKRA, οφείλουμε από την πλευρά μας να παρουσιάσουμε τα επίμαχα αποσπάσματα, στα οποία το συγκεκριμένο άρθρο στέκεται και κριτικάρει.
«Με αφορμή την απόφαση του βρετανικού λαού να πει ότι η χώρα του πρέπει να βγει από την ΕΕ με το δημοψήφισμα που έγινε, και επειδή πολύ κλάμα πέφτει διεθνώς, πανευρωπαϊκά και στη χώρα μας, και από πολιτικά κόμματα, από πολιτικές ηγεσίες, από τηλεοπτικούς σταθμούς και δημοσιογράφους, αλλά και την ίδια ώρα και πολλοί πανηγυρισμοί ακούγονται, από διάφορους δήθεν ευρωσκεπτικιστές, στην πραγματικότητα, αντιδραστικούς πολιτικούς που προσπαθούν να χειραγωγήσουν τους λαούς, και το βρετανικό λαό με ακροδεξιά φασιστικά συνθήματα, έχουμε να τους πούμε, το εξής: Ότι αυτές οι ώρες δεν είναι ούτε για κλάματα και μοιρολόγια, αλλά ούτε και για πανηγύρια.
Αυτές οι ώρες, αυτό που εξέφρασε ο βρετανικός λαός δείχνοντας την αγανάκτησή του, τη δυσαρέσκειά του, ως ένα βαθμό, πρέπει να προβληματίσουν κυρίως τους λαούς, τα εργατικά – λαϊκά κινήματα.
Και λέμε δεν είναι ώρες για κλάματα και πανηγύρια, γιατί ξέρουμε ποιοι κλαίνε. Αυτή τη στιγμή σε όλη την Ευρώπη κλαίνε τμήματα του μεγάλου κεφαλαίου, κλαίνε αυτοί που ξεζουμίζουν τους λαούς, και δήθεν λένε τι πάθαμε που βγαίνουν οι Βρετανοί, από την ΕΕ και τι θα γίνει ο λαός. Λες και μέσα στην Ευρώπη, έτρωγε με χρυσά κουτάλια όπως λέγανε εδώ.
Επίσης, πανηγυρισμούς κάνουν άλλα τμήματα πάλι του μεγάλου κεφαλαίου, οι οποίοι είχαν άλλα συμφέροντα, δεν συμφωνούσαν με την ΕΕ και πανηγυρίζουν τώρα που αποφάσισε ο βρετανικός λαός να βγουν από την ΕΕ. Αλλά δεν πανηγυρίζουν για το λαό της Βρετανίας, για τους λαούς της Ευρώπης, πανηγυρίζουν για τα δικά τους συμφέροντα, για τα δικά τους χρηματοκιβώτια. Γιατί τα συμφέροντά τους ήταν σε άλλες χώρες, σε άλλες ηπείρους, οι επενδύσεις τους δεν ήταν εδώ στην Ευρώπη, και γιατί είχαν μεγάλο ανταγωνισμό με τη Γερμανία που τους έφαγε αυτά τα χρόνια της κρίσης πάρα πολλά κέρδη και πλούτισε τα δικά της θησαυροφυλάκια.
Όμως κανένας λαός δε σώνεται, όταν υπάρχει και βασιλεύει αυτό το άδικο, το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα, γιατί τέτοιο σύστημα έχει η Βρετανία, όπως έχει η Ελλάδα, όπως έχει όλη η Ευρώπη. Και αυτό το σύστημα, αυτά τα κράτη, είναι που τσακίζουν τους λαούς, που παίρνουν πίσω δικαιώματα, που παίρνουν κατακτήσεις, που ματώνουν τους λαούς με φοροληστεία, με μείωση του εισοδήματος, με μείωση των συντάξεων, με κατάργηση ασφαλιστικών δικαιωμάτων κ.ά. Όλα αυτά που ζούμε εμείς στην Ελλάδα, τα ζουν και άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί, έχουν δεν έχουν μνημόνια» (902.gr).
Είναι φανερό ότι η ομιλία – χαιρετισμός του Δημήτρη Κουτσούμπα περιστρέφεται γύρω από τις ενδοαστικές αντιθέσεις και τη στάση του απέναντι σ’ αυτές, τόσο σε οικονομικό όσο και πολιτικό επίπεδο, έστω και εάν το εξέφρασε με τη φράση «Ότι αυτές οι ώρες δεν είναι ούτε για κλάματα και μοιρολόγια, αλλά ούτε και για πανηγύρια».
Η μόνη αναφορά στο συγκεκριμένο απόσπασμα, που παραθέτει ο 902.gr, που έκανε ο Δημήτρης Κουτσούμπας στο Βρετανικό λαό και γενικότερα σε άλλους λαούς και εργατικά – λαϊκά κινήματα, για το Brexit, περιορίζεται στο εξής: «Αυτές οι ώρες, αυτό που εξέφρασε ο βρετανικός λαός δείχνοντας την αγανάκτησή του, τη δυσαρέσκειά του, ως ένα βαθμό, πρέπει να προβληματίσουν κυρίως τους λαούς, τα εργατικά – λαϊκά κινήματα».
Γύρω από το πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί το Brexit από το Κομμουνιστικό Κίνημα, επομένως και από το ΚΚΕ, η «Νέα Σπορά» έχει γράψει αρκετά άρθρα και θα επανέλθει. Έχει ασκήσει ήδη κριτική στην ηγεσία του Κόμματος και σε ανακοινώσεις της. Γι’ αυτό το λόγο δεν πρόκειται να επαναλάβουμε τις θέσεις μας και τις διαφωνίες μας, για τη θέση που πήρε η ηγεσία του Κόμματος, και που περιλαμβάνουν και την παραπάνω τοποθέτηση του Δημήτρη Κουτσούμπα.
Εν ολίγοις έχουμε τονίσει ότι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υποτιμηθεί η απόφαση του Βρετανικού λαού για την έξοδο της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί στην πραγματικότητα ήταν η απάντηση της εργατικής τάξης, της «θυμωμένης» εργατικής τάξης, όπως την αποκαλούν αστοί δημοσιολόγοι, και των κατεστραμμένων μικροαστικών μικρομεσαίων στρωμάτων, που υπέστησαν τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Συντηρητικής κυβέρνησης της Βρετανίας.
Πρέπει, όμως, να τονίσουμε, για την όποια κριτική ασκείται προς το ΚΚΕ και την ηγεσία του από τον οποιοδήποτε, πολιτικό φορέα, πολιτική κίνηση ή αρθρογράφο (από την πλευρά μας ασκούμε κριτική προς την ηγεσία του ΚΚΕ – και ορισμένες φορές δριμεία κριτική, ως ιστοσελίδα γνώμης, που υπερασπίζεται το Μαρξισμό – Λενινισμό) ότι οφείλει να υπακούει σε έναν απαράβατο κανόνα. Να μη διαστρεβλώνει τις θέσεις του.
Ξεκινάμε, λοιπόν, πρώτο, από το «τι μπρόκολα τι λάχανα», που αναφέρει το συγκεκριμένο άρθρο στην ISKRA, μια φράση του Χαρίλαου Φλωράκη, που ειπώθηκε ως απάντηση σε ερώτηση, που του υποβλήθηκε για την προσπάθεια «φιλελευθεροποίησης», που έκανε η αμερικανόπνευστη στρατιωτικοφασιστική χούντα των συνταγματαρχών, που περιελάμβανε και «εκλογές», φυσικά υπό χουντική κυριαρχία.
Κανένα κόμμα εκείνης της εποχής, ακόμη και της Δεξιάς – για τους δικούς της λόγους, γιατί προετοίμαζε άλλη «λύση» σε συνεννόηση με τους Αμερικάνους, για την οποία είχε προειδοποιήσει τότε το ΚΚΕ, δε θα έπαιρνε μέρος σ’ αυτήν τη «διαδικασία φιλελευθεροποίησης» του χουντικού καθεστώτος. Εκτός από ένα: Το λεγόμενο ΚΚΕεσ.
Τελικά αυτή η διαδικασία της φιλελευθεροποίησης ματαιώθηκε, και με τα γεγονότα της Κύπρου, και προέκυψε η λύση Κωνσταντίνου Καραμανλή. Για όλα αυτά τα γεγονότα υπάρχει αντίστοιχη απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ, που θα άξιζε η ανιστόρητη αρθρογράφος, που έγραψε το σχετικό άρθρο, να την αναζητήσει και να τη διαβάσει, γιατί εξακολουθεί να είναι πολύ διδακτική.
Και το λέμε αυτό, γιατί τη φράση «τι μπρόκολα τι λάχανα» την υπέβαλε σε θρασεία κριτική το τότε ΚΚΕεσ., προκειμένου να δικαιολογήσει τη στάση του απέναντι στη χουντική φιλελευθεροποίηση, που θα έπαιρνε μέρος. Μόνο ένας «ανανεωτικός εγκέφαλος» θα μπορούσε να συνδυάσει τη φιλελευθεροποίηση με τη στρατιωτικοφασιστική χούντα.
Φυσικά μπορεί η αρθρογράφος να αγνοεί την προϊστορία της φράσης, που χρησιμοποιεί για να εξυπηρετήσει την κριτική της σήμερα – και για άλλες θέσεις του ΚΚΕ, αλλά τη γνωρίζουν πολύ καλά ορισμένα στελέχη της ΛΑΕ, που πήραν μέρος στον αντιδικτατορικό αγώνα ως στελέχη του ΚΚΕ. Και το γεγονός ότι τη χρησιμοποιεί όπως τη βολεύει επαναφέροντας μια διαστρέβλωση επιβεβαιώνει απλώς τη …διαστρέβλωση και προκαταλαμβάνει και το ίδιο της το άρθρο από την άποψη των προθέσεών της.
Δεύτερο. Μπορεί ο οποιοσδήποτε να κάνει κριτική για το πώς αντιμετωπίζει η ηγεσία του ΚΚΕ το Brexit, την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το Μέτωπο των αντιμνημονιακών δυνάμεων, για το οποίο σταθερά προσκαλεί η ΛΑΕ, με το οποίο και από την πλευρά μας διαφωνούμε, όπως το διατυπώνει, γιατί, επί της ουσίας το περιορίζει μέχρι την έξοδο από το ευρώ, αλλά να το κατηγορεί ότι: «Για το ΚΚΕ είναι αδιάφορο αν η Ελλάδα μείνει ή φύγει από την ΕΕ!» αυτό είναι μια άλλη διαστρέβλωση.
Πολύ περισσότερο είναι διαστρέβλωση από τη στιγμή που η ΛΑΕ και η ISKRA φτάνουν μέχρι την έξοδο από το ευρώ. Αυτή η «κριτική» λέγεται «αριστερός» λαϊκισμός. Και μάλιστα όχι τυχαίος. Είναι απόλυτα συνειδητός.
Και μας κάνει εντύπωση γιατί η αρθρογράφος δεν ασχολείται κατ’ αρχάς με τη θέση της ΛΑΕ, που επισήμως δε βάζει αίτημα, τώρα τουλάχιστον, για έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ακόμη μετά και το Brexit! Και το άρθρο επικεντρώνεται σ’ αυτό το θέμα. Στην έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μόνο που αυτό το ζήτημα αφορά αποκλειστικά το …ΚΚΕ, ενώ τη ΛΑΕ δεν την αφορά! Περίεργο!
Αν η ΛΑΕ ακόμη και τώρα δε βάζει θέμα εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση και περιορίζεται στο «σκαλοπατάκι» της εξόδου από το ευρώ, τότε πως νομιμοποιείται να ασκεί κριτική στο ΚΚΕ;
Αναρωτιόμαστε. Η ΛΑΕ με τη θέση της για έξοδο από το ευρώ υπηρετεί την επανάσταση και το σοσιαλισμό, την ίδια στιγμή που το ΚΚΕ κατηγορείται ότι – με τη θέση του για έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση με λαϊκή εξουσία, δηλαδή, σοσιαλιστική εξουσία, υπηρετεί το κατεστημένο; Και αυτό το γεγονός είναι «τι μπρόκολα τι λάχανα»;
Η θέση που παίρνει η ΛΑΕ για έξοδο από το ευρώ σημαίνει παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και όσο η Ελλάδα παραμένει στην Ευρωπαϊκή Ένωση ο σοσιαλισμός είναι άπιαστο όνειρο. Δε μπορεί να οικοδομηθεί ο σοσιαλισμός εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γι’ αυτό χρειάζεται η αποδέσμευση. Μόνο που και η ΛΑΕ την παραπέμπει και αυτή στο μέλλον. Και όχι μόνο αυτό αλλά ταυτόχρονα μας κάνει «μαθήματα» ότι «η Ευρωπαϊκή Ένωση δε μεταρρυθμίζεται αλλά ανατρέπεται»!
Το ΚΚΕ έχει θέση για την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση με λαϊκή εξουσία. Τυπικά, το να μη συμφωνεί κανείς μ’ αυτήν τη θέση, δε σημαίνει ότι δεν είναι μία θέση. Ας πάμε τώρα στο ουσιαστικό μέρος του ζητήματος. Το λάθος της ηγεσίας του ΚΚΕ είναι στη μονομέρεια της θέσης της, στην «αποκλειστικότητα» της εξόδου με σοσιαλιστική εξουσία.
Το ερώτημα που αναγκαστικά μπαίνει είναι το τι είδους εξουσία θα υπάρχει μετά την έξοδο. Αυτό είναι λογικό ερώτημα. Το «αντιμνημονιακό μέτωπο» και η έξοδος από το ευρώ δε μπορεί να αποτελέσει «συγκεκριμένο βήμα» ούτε για την αποδέσμευση ούτε, πολύ περισσότερο, για το πέρασμα στο σοσιαλισμό.
Και αυτό για έναν πολύ απλό λόγο. Το μνημόνιο είναι η γενική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επομένως το σημείο εκκίνησης είναι η έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση και όχι η έξοδος από το ευρώ. Η θέση αυτή της ΛΑΕ παρουσιάζει την ίδια μονομέρεια, από την ανάποδη, που παρουσιάζει και η θέση της ηγεσίας του ΚΚΕ, παραπέμπει την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το σοσιαλισμό στις καλένδες.
Και για να εξηγηθούμε και να είμαστε απόλυτα σαφείς ως προς τις θέσεις της «Νέας Σποράς». Η «Νέα Σπορά» δεν αποκλείει την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση με σοσιαλιστική εξουσία, ούτε ομάδας χωρών. Αυτό το ζήτημα, με βάση τη Λενινιστική αντίληψη και τη Λενινιστική επαναστατική τακτική, το έχει ξεκαθαρίσει από την αρχή της εμφάνισής της. Η διαφωνία μας με την ηγεσία του ΚΚΕ αφορά την πολιτική προσέγγιση της εξόδου, ως κυρίαρχου ζητήματος της χώρας, ως μοχλού, που θα σε οδηγήσει και στην επίλυση της βασικής αντίθεσης, δηλαδή θα σε οδηγήσει και στη σοσιαλιστική επανάσταση. Η διαφωνία μας βρίσκεται στο πως «δένεις» διαλεκτικά την κυρίαρχη με τη βασική αντίθεση, στη σειρά των «συγκεκριμένων βημάτων» κατά τη Λενινιστική αντίληψη.
Με την έννοια αυτή μπορεί να προκύψει έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση με λαϊκή εξουσία, της εργατικής τάξης και των μικρομεσαίων μικροαστικών στρωμάτων, αλλά που δε θα είναι ακόμη σοσιαλιστική εξουσία, αλλά θα είναι στην προοπτική του σοσιαλισμού. Μόνο που η ΛΑΕ έχει κλείσει την πόρτα σε μια τέτοια εξέλιξη αφού δεν ξεκινάει από την αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αλλά η αρθρογράφος δεν κάνει κριτική στο ΚΚΕ από μια τέτοια οπτική γωνία. Κυνηγάει απλώς τις εντυπώσεις. Απάντηση, όμως, στο πως θα συνδυάσει την κυρίαρχη αντίθεση με τη βασική για να περάσει η χώρα, τελικά, στο σοσιαλισμό δε δίνει. Και δε δίνει γιατί αυτοπεριορίζεται στην έξοδο από το ευρώ. Ξεκινάει από λάθος αφετηρία.
Τρίτο. Παραπέρα υπάρχει και ένας «υπερβάλλον ζήλος» στην κριτική της στο ΚΚΕ. Γι’ αυτό και εμείς είμαστε υποχρεωμένοι, «για να την προσγειώσουμε» και λίγο, να της θυμίσουμε ορισμένα γεγονότα.
Η αρθρογράφος, εκτός από άλλα πολλά, αγνοεί και μια επιστολή του Παναγιώτη Λαφαζάνη προς το νεοεκλεγέντα αρχηγό του Εργατικού Κόμματος της Βρετανίας, τον Τζέρεμι Κόρμπιν, που «πάει γάντι» με το θέμα με το οποίο ασχολείται. Την παραθέτουμε εμείς για να την ξαναφρεσκάρει στη μνήμη της:
«Αγαπητέ Τζέρεμι Κόρμπιν,
Θέλω να σε συγχαρώ για την νίκη σου. Οι άνθρωποι που σε ψήφισαν εξέφρασαν την επιθυμία τους για μια αλλαγή στην πολιτική του Εργατικού Κόμματος, μια νέα πορεία ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό, την λιτότητα, τον πόλεμο και την εξαθλίωση. Μια παρόμοια επιθυμία εκφράστηκε και στο ΟΧΙ του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα. Εύχομαι και ελπίζω ότι θα ανταποκριθείς σε αυτή τη μεγάλη πρόκληση. Τόσο εγώ όσο και η Λαϊκή Ενότητα ελπίζουμε ότι θα μπορέσουμε να συναντηθούμε σε κοινούς αγώνες για δικαιοσύνη, χειραφέτηση και ριζοσπαστική αλλαγή στην Ευρώπη.
Με αλληλεγγύη,
Παναγιώτης Λαφαζάνης
Πρόεδρος της Λαϊκής Ενότητας»
(Ανάρτηση ISKRA, Σαβ. 12/9/15 – 16:30)
Στο πρόσφατο δημοψήφισμα στη Βρετανία τον πιο απαράδεκτο, για να μην πούμε τον πιο βρώμικο ρόλο, τον έπαιξε ο Τζέρεμι Κόρμπιν, ο οποίος, για να μην ψηφίσει ο Βρετανικός λαός υπέρ της εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση, έριξε όλο του το βάρος υπέρ της παραμονής και ο οποίος δεν τόλμησε να διατυπώσει ούτε ένα ερωτηματικό για αυτήν την περίεργη δολοφονία της Τζο Κοξ, βουλευτή του κόμματός του, που πραγματοποιήθηκε την πιο κρίσιμη στιγμή. Σιώπησε.
Αγνοεί η αρθρογράφος ότι το Εργατικό Κόμμα είναι εδώ και πολλά χρόνια ένα αστικό κόμμα; Και καλά η συγκεκριμένη αρθρογράφος μπορεί και να το αγνοεί. Είναι δυνατό όμως να το αγνοεί και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και να του στέλνει συγχαρητήρια επιστολή;
Σημειώνουμε, ότι είναι διαφορετικό πράγμα το τι κόμμα είναι το Εργατικό Κόμμα της Βρετανίας και διαφορετικό πράγμα οι επιθυμίες των ψηφοφόρων του Εργατικού Κόμματος, παίρνοντας πάντα υπόψη και το βάθος χρόνου αυτού του κόμματος αλλά και την κατάσταση του Κομμουνιστικού Κινήματος στη Βρετανία.
Αλλά οι απορίες μας είναι απορίες και μάλιστα έχουν βάση. Πως συμβιβάζεται να τον καλεί ο Παναγιώτης Λαφαζάνης να συναντηθούνε σε «κοινούς αγώνες» για μια «ριζοσπαστική αλλαγή στην Ευρώπη», όταν γνώριζε ότι η θέση του Εργατικού Κόμματος ήταν από χρόνια πριν υπέρ της ένταξης και της παραμονής της Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Τι θέση υποστήριξε στο πρόσφατο δημοψήφισμα ο Τζέρεμι Κόσμπιν;
Παραπέρα. Αυτή η θέση για «ριζοσπαστική αλλαγή στην Ευρώπη» σημαίνει ή δε σημαίνει παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Και στην υποθετική περίπτωση που σημαίνει έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί η ΛΑΕ επιμένει μόνο στην έξοδο από το ευρώ και δεν καταργεί αυτήν τη θέση; Δεν είναι μπερδεμένα πράγματα αυτά;
Να προσθέσουμε εδώ ότι παρόμοια θέση, για «αλλαγή στην Ευρώπη» και για μια πολιτική «ενάντια στη λιτότητα», σε ανάλογες χαιρετιστήριες επιστολές τους προς τον Τζέρεμι Κόρμπιν, όταν εκλέχτηκε αρχηγός του Εργατικού Κόμματος, πήραν και ο Αλέξης Τσίπρας, εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ και ο Πάμπλο Ιγκλέσιας, εκ μέρους των Ποντέμος.
Μήπως ο Αλέξης Τσίπρας και ο Πάμπλο Ιγκλέσιας με τη θέση για «αλλαγή στην Ευρώπη» εννοούσαν την έξοδο της Ελλάδας και της Ισπανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση; Δε νομίζει η αρθρογράφος ότι χρειάζεται να δώσει μερικές διευκρινήσεις παραπάνω;
Τελευταία πληροφορηθήκαμε από τα ΜΜΕ, που επικαλούνται έγκυρες πηγές, ότι ο ανώτατος άρχοντας του «Ελληνικού Λευκού Οίκου» είπε μια «πεζότατη» φράση μετά το Brexit: «Δε θα μου χαλάσουν το μαγαζί»! Δηλαδή την Ευρωπαϊκή Ένωση με ένα πιθανό Grexit! Η παραμονή …παραμονή! Αλλά και οι κοινές επιστολές στον ίδιο άνθρωπο, που είναι υπέρ της παραμονής …κοινές επιστολές σε κοινό αποδέκτη! Κατά πόσο νομιμοποιούν όλα τα προηγούμενα μια τέτοιου είδους κριτική απέναντι στο ΚΚΕ που επιχειρεί η αρθρογράφος;
Είναι θεμιτό να κάνει κάποιος, από θέσεις της Αριστεράς, του Σοσιαλισμού, του Μαρξισμού –Λενινισμού κριτική στην ηγεσία του ΚΚΕ, και η «Νέα Σπορά» κάνει τέτοια κριτική. Σ’ αυτήν την περίπτωση είναι άλλο πράγμα να κάνεις κριτική, γιατί η ηγεσία έχει λάθος θέση, λάθος τακτική και επομένως οφείλει να τη διορθώσει, και εντελώς άλλο πράγμα να κάνεις κριτική, υποτίθεται από θέσεις της Αριστεράς και του Σοσιαλισμού (και με ξεχασμένο στα αζήτητα το Μαρξισμό – Λενινισμό), αλλά στην πραγματικότητα από θέσεις λεηλασίας της λαϊκής βάσης του ΚΚΕ. Πολύ περισσότερο είναι λάθος, όταν παραέχεις «λερωμένη τη φωλιά σου» και δεν έχεις ξεκαθαρίσει τόσο κραυγαλέα ζητήματα που αφορούν το σπίτι σου. Μια πιο ψύχραιμη στάση και ματιά δε θα έβλαπταν.
COMMENTS