Πύκνωσαν πολύ οι εκπομπές στα ραδιοτηλεοπτικά Μέσα Ενημέρωσης για την Ευρωπαϊκή Ένωση και το μέλλον της, ιδιαίτερα μετά από ένα ενδεχόμενο Brexit. Στο μεταξύ, πέρα από τον προβληματισμό, που αναπτύσσεται για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καταβάλλεται μια υπερβάλλουσα προσπάθεια από τα αστικά MME, να παρουσιαστεί ότι το δημοψήφισμα έχει πλέον γύρει υπέρ του Bremain, μετά τη δολοφονία της βουλευτή του Εργατικού Κόμματος Τζο Κοξ. Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του για τα κίνητρα αυτής της δολοφονίας.
Η μεταστροφή υπέρ του Bremain ενδεχομένως να γίνει και πραγματικότητα, αν και υπάρχουν αρκετοί πολιτικοί παρατηρητές, κυρίως από τα ξένα αστικά ΜΜΕ, που εξακολουθούν να υποστηρίζουν την άποψη ότι το δημοψήφισμα δεν έχει κριθεί οριστικά. Εδώ στη χώρα μας παρουσιάζεται ένα πρωτοφανές φαινόμενο. Κανένας δημοσιογράφος από τα αστικά ΜΜΕ δεν έχει παρουσιαστεί να υποστηρίζει το Brexit. Όλοι τάσσονται υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Είναι και αυτό το γεγονός, της απόλυτης ομοφωνίας υπέρ της παραμονής της Βρετανίας, όχι μόνο ενδεικτικό της ξεχασμένης ελεύθερης και αντικειμενικής δημοσιογραφίας, αλλά και του φόβου, που επικρατεί στην αστική τάξη, που δουλικά φερέφωνά της είναι οι μεγαλοδημοσιογράφοι των ΜΜΕ, που κατέχει η ίδια, ότι μπορεί να αρχίσει το ξήλωμα του πουλόβερ, το οποίο μπορεί να οδηγήσει και στην κατάρρευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και μετά η αστική τάξη, ορφανή από όραμα, τι θα κάνει;
Είναι ένα σοβαρό ζήτημα για τη στρατηγική της, αν και δε φαίνεται ότι αντιμετωπίζει ένα τόσο άμεσο πρόβλημα. Πάντως έχει εμφανιστεί ένα σοβαρό πρόβλημα για την Ευρωπαϊκή Ένωση, για τη συνοχή της και το μέλλον της, που μπορεί να επεκταθεί και σε άλλες χώρες ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα στη Βρετανία.
Να τονίσουμε, επίσης, ότι από τα σενάρια, που ήδη κυκλοφορούν για την Ευρωπαϊκή Ένωση, ακόμη και με ένα Bremain, κανένα δεν είναι αισιόδοξο. Το πιο αισιόδοξο είναι το λιγότερο …απαισιόδοξο!
Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά στις εκπομπές που πραγματοποιούνται, παράλληλα, γίνεται μια προσπάθεια να παρουσιαστεί ότι η πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρά τα ομολογημένα προβλήματά της, στο οικονομικό πεδίο είναι ανοδική, ότι πάει καλά.
Χωρίς αιδώ εμφανίζονται στελέχη των μνημονιακών κομμάτων, που υποστηρίζουν, αφοριστικά, ότι η «Γερμανία πάει καλά» και ότι και άλλες χώρες οικονομικά «έχουν βελτιώσει τη θέση τους», όπως είναι η Πολωνία, η Τσεχία, η Ουγγαρία κτλ., «με εξαίρεση την Ελλάδα». Και εκεί αρχίζουν οι κομματικές κόντρες για το «αδειανό πουκάμισο».
Είναι τέτοιος ο δουλικός οίστρος των εκπροσώπων των μνημονιακών κομμάτων, που δεν παίρνουν υπόψη ούτε τις οικονομικές αναλύσεις αστών οικονομικών αναλυτών, που υποστηρίζουν σε διάφορες εκδοχές την εκτίμηση, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται μπροστά σε μια νέα οικονομική κρίση, χωρίς να έχει ξεπεράσει καλά – καλά την προηγούμενη. Ξεχνάνε ακόμη και τοποθετήσεις της Άνγκελα Μέρκελ ότι: «θα χρειαστεί πολύ χρόνος για να πούμε ότι ξεπεράσαμε την οικονομική κρίση».
Σ’ αυτές τις εκπομπές, όμως, παίρνουν μέρος και εκπρόσωποι του ΚΚΕ, οι οποίοι υποστηρίζουν τη βασική άποψη ότι κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες τα σπασμένα θα τα πληρώσει η εργατική τάξη και ότι τα όσα συμβαίνουν με τη Βρετανία είναι αποτέλεσμα των αντιθέσεων, που επικρατούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την ίδια τη Βρετανία.
Επομένως το πρόβλημα είναι να πάρει την εξουσία στα χέρια της η εργατική τάξη, για να ορίσει το δικό της μέλλον διαχειριζόμενη τον πλούτο που παράγει η ίδια. Μέχρις εδώ πρόκειται για μια γενική τοποθέτηση, που δε θα διαφωνήσει κανείς.
Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν αναπτύσσεται η οποιαδήποτε επιχειρηματολογία, από τους εκπροσώπους του Κόμματος, ενάντια σε απόψεις που θέλουν την Ευρωπαϊκή Ένωση ή χώρες της να πηγαίνουν καλά στον οικονομικό τομέα.
Τα ίδια τα στοιχεία δείχνουν το αντίθετο, ενώ η σύγκριση των χωρών, που παλινόρθωσαν τον καπιταλισμό, με την προηγούμενη θέση τους, δηλαδή επί σοσιαλισμού, είναι καταλυτική. Έχασαν το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγικής τους ικανότητας. Κάτι ανάλογο, βέβαια, συνέβη και με τη χώρα μας.
Από τότε που ήρθε το ευρώ, εδώ και μια δεκαπενταετία (στοιχεία 2000 – 2014), η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ένα μέσο όρο ανάπτυξης 1.39%. Η Γερμανία κινείται και αυτή στους ίδιους μέσους όρους, την ίδια στιγμή που μεταφέρει τα προβλήματά της πάνω στους εταίρους, για να εξασφαλίζει το 1.2%. Η Ελλάδα το γνωρίζει πολύ καλά αυτό το παιχνίδι, γιατί το πλήρωσε άσκημα και εξακολουθεί να το πληρώνει. Το γνωρίζουν και οι άλλες χώρες, ακόμη και η Γαλλία και η Ιταλία, που σοβαρό τμήμα της αστικής τους τάξης διαφωνεί με την τακτική αυτή της Γερμανίας.
Σε ότι αφορά την ευρωζώνη ο μέσος όρος ανάπτυξης βρίσκεται στο 1.15%. Χώρες, όπως η Ιταλία σε ότι αφορά τη βιομηχανική τους παραγωγή βρίσκονται πίσω και από το 2007. Δηλαδή πριν την κρίση. Συνολικά η βιομηχανική παραγωγή της Ευρωπαϊκής Ένωσης παρουσιάζει προβλήματα. Η χώρα μας στη δεκαπενταετία που πέρασε έχει σχεδόν μηδενική ανάπτυξη.
Με δύο λόγια όσοι υποστηρίζουν ότι η οικονομική πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης πηγαίνει καλά ψεύδονται. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Το όραμα, λοιπόν, για μια ευημερούσα Ευρωπαϊκή Ένωση έχει καταρρεύσει. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αποτύχει παταγωδώς σε σχέση με όσα υποσχέθηκε. Η ανεργία και η εξαθλίωση των λαϊκών μαζών είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δίπλα στην εντεινόμενη πολιτική αντίδραση.
Δε σχολιάζουμε τις αντιθέσεις που έχουν αναπτυχθεί μεταξύ των εταίρων – μελών κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που εντείνουν διαλυτικά φαινόμενα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και είναι πολύ γνωστές.
Αυτή η εικόνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν προκύπτει από τις τοποθετήσεις των εκπροσώπων του Κόμματος στις διάφορες εκπομπές. Και το ερώτημα είναι γιατί; Αγνοούν αυτά τα στοιχεία; Τα αξιολογούν ως δευτερεύοντα; Δεν αντιλαμβάνονται ότι η προβολή αυτής της πραγματικής εικόνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης συμβάλλει στην υπόθεση της εργατικής τάξης, να κατανοήσει ότι οι ελπίδες της για μια ευημερούσα Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν, ήδη, διαψευστεί;
Φαίνεται ότι ακόμη ξεχνάνε και τα οικονομικά ρεπορτάζ του «Ρ», που μιλάνε για τις εκτιμήσεις και τα σημάδια για μια νέα οικονομική κρίση. Και το ερώτημα που μοιραία προκύπτει είναι: πως είναι δυνατό η Ευρωπαϊκή Ένωση να βελτιώνεται οικονομικά και ταυτόχρονα να μην έχει ξεπεράσει οριστικά την προηγούμενη κρίση και να βρίσκεται και μπροστά στο ενδεχόμενο μιας νέας οικονομικής κρίσης;
Γιατί οι εκπρόσωποι του Κόμματος αφήνουν «να περνάνε» τέτοιες απόψεις, που δεν έχουν άλλο σκοπό από το να αποκρύψουν την πραγματική κατάσταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Εκτός, όμως, από αυτήν τη στάση των εκπροσώπων του Κόμματος υπάρχει και μια διχοστασία ως προς το δημοψήφισμα στη Βρετανία. Για δεύτερη φορά, στο Μπέλφαστ αυτήν τη φορά, και με τα ίδια ακριβώς λόγια, εκφράστηκε η άποψη της ικανοποίησης που νιώθουν οι εκπρόσωποί μας, όταν βρίσκονται στη Βρετανία, για το γεγονός ότι η εργατική τάξη ψηφίζει υπέρ του Brexit! Την ώρα που στην Ελλάδα οι εκπρόσωποι του Κόμματος, και ο ίδιος ο Γραμματέας του Κόμματος, υποστηρίζουν την άποψη ότι το ΚΚΕ δεν είναι ούτε υπέρ του Brexit ούτε υπέρ του Bremain!
Τελικά η εικόνα που παρουσιάζει το Κόμμα μας σε ό,τι αφορά τα ζητήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι πολύ συγκεχυμένη. Οφείλεται αυτό σε μια ιδεολογικοπολιτική σύγχυση από το εσωτερικό του; Είναι ένα ερώτημα. Και αυτό το γεγονός δεν περνάει απαρατήρητο από κανέναν. Ούτε φυσικά από τον κόσμο που στηρίζει το Κόμμα μας.
Η «Νέα Σπορά» έχει εγκαίρως ξεκαθαρίσει τις θέσεις της και επιμένει σ’ αυτές. Και όχι μόνο επιμένει αλλά θεωρεί πως οι θέσεις που εκφράζει είναι μονόδρομος για το Κόμμα μας. Είναι καιρός να το αντιληφθεί και η ηγεσία του Κόμματος, γιατί με τις υπάρχουσες επεξεργασίες δε μπορούμε να πάμε στο επόμενο Συνέδριο. Δε βοήθησαν στην πορεία ανάκαμψης του Κομμουνιστικού και Εργατικού Κινήματος στη χώρα μας. Και αυτό είναι πλέον μια πολύ καθαρή κατάσταση στον καθένα.
COMMENTS