Ένα αίσθημα …χαλάρωσης έγινε προσπάθεια να καλλιεργηθεί από την πλευρά της κυβέρνησης μετά τη συμφωνία στο Eurogroup της 24ης του Μάη. Το κύριο χαρακτηριστικό της κυβερνητικής τακτικής είναι να πείσει τον Ελληνικό λαό ότι άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την έξοδο της χώρας από την ύφεση.
Φυσικά μια τέτοια εκτίμηση δεν είναι καθόλου σίγουρη και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι για μετά το 2018, με βάση την απόφαση, δεν προβλέπεται τίποτα για το ύψος των πλεονασμάτων, που θα πρέπει να σημειώσει η χώρα μας.
Αυτό το γεγονός, βέβαια, ορισμένοι πολιτικοί παρατηρητές το συνόδευσαν με τη στάση, που κρατάει το ΔΝΤ και τις διαφορετικές του εκτιμήσεις για τη βιωσιμότητα του χρέους. Αφέθηκε, ισχυρίζονται, ανοιχτό το θέμα για να μπορεί να υπάρξει ένας συμβιβασμός με το ΔΝΤ γύρω από τα πλεονάσματα έως το τέλος του χρόνου. Πρακτικά μέχρι να αποφασίσει το ΔΝΤ τη συμμετοχή του στο πρόγραμμα διάσωσης που αφορά στη χώρα μας. Αν και επιμένει το ΔΝΤ ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο και ταυτόχρονα επιμένει σε πλεονάσματα της τάξης του 1.5% και κάτω.
Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό, εάν αποδεχτούμε έναν τέτοιο ισχυρισμό. Η έλλειψη κάθε αναφοράς στο ύψος των πλεονασμάτων για μετά το 2018 αφήνει ανοιχτό και το ζήτημα να προκύψει η ανάγκη για νέα μέτρα. Τα υψηλά πλεονάσματα απαιτούν και νέα μέτρα. Πέρα από τα μέτρα, που θα προκύπτουν σε κάθε αξιολόγηση. Οι οικονομικοί αναλυτές μιλάνε ήδη για το τέταρτο μνημόνιο, πέρα από το συμπληρωματικό μνημόνιο που θα υπάρξει το φθινόπωρο, που ορισμένοι θέλουν να το αποδώσουν σε κακή μετάφραση από μια ανακοίνωση της Κομισιόν.
Από μία άποψη αυτό το γεγονός επιβεβαιώνεται και από τη θέση που πήρε και η Νέα Δημοκρατία. Υποσχέθηκε ότι θα φέρει συμφωνία, όταν θα γίνει κυβέρνηση, που θα στηρίζεται σε δύο βασικές παραδοχές. Η μία αφορά τα πλεονάσματα, που τα προσδιόρισε στο 2%. Αυτή η παραδοχή, εκ των πραγμάτων, αφήνει ανοιχτό το θέμα για το εάν το 3.5% της σημερινής κυβέρνησης μπορεί να επιτευχθεί. Η δεύτερη αφορά την ανάπτυξη, που την προσδιόρισε στο 4%.
Και εάν για το πρώτο θέμα θα μπορούσε να δικαιολογηθεί η Νέα Δημοκρατία με την εκτίμησή της, ότι με όσα συμφώνησε η κυβέρνηση δε θα βγει η χώρα από την οικονομική κρίση, λόγω των υψηλών πλεονασμάτων και των υφεσιακών μέτρων, που αποδέχτηκε ικανοποιώντας τις απαιτήσεις των δανειστών, που θα συντηρήσουν την έλλειψη ανάπτυξης, δε μας εξηγεί, όμως, πως θα βγει το 4% της ανάπτυξης, που η ίδια προτείνει.
Σε κάθε περίπτωση πρέπει να πούμε ότι η χώρα μας και με την ολοκλήρωση της αξιολόγησης ή της «σχεδόν ολοκλήρωσης» της 24ης του Μάη έχει μπει πιο βαθιά στη μνημονιακή πολιτική και στον οδοστρωτήρα του αυτόματου κόφτη, της υποθήκευσης της κρατικής και εν γένει δημόσιας περιουσίας προς όφελος των δανειστών.
Καμία χαλάρωση επομένως δεν πρόκειται να υπάρξει για τους εργαζόμενους, που θα βρεθούν κάτω από την πρέσα των μέτρων που συμφωνήθηκαν και όσων πρόκειται να ακολουθήσουν.
Ακριβώς γι’ αυτό οι εργαζόμενοι όχι μόνο δεν πρέπει να πέσουν στην παγίδα της χαλάρωσης, αλλά, αντίθετα, πρέπει να οργανώσουν τους αγώνες τους για να ματαιώσουν το σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής, που αποδεικνύεται ότι αποτελεί μια διαχρονική πολιτική για όλες τις κυβερνήσεις της χώρας μας, που την εφαρμόζουν ακολουθώντας τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η οποία επιβάλλεται σε όλες τις χώρες – μέλη της.
COMMENTS