Η κυβέρνηση έφτασε πλέον να υιοθετήσει και τις αστικές κοινοβουλευτικές αθλιότητες των «καλών ημερών» των αστικών κομμάτων. Μεθόδευσε τη συζήτηση στην ολομέλεια της βουλής να διεξαχθεί Σαββάτο και Κυριακή με το πρόσχημα της προετοιμασίας της για το Eurogroup της Δευτέρας.
Στην πραγματικότητα ήθελε να αποφύγει τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων και την οργανωμένη παρουσία τους, να περάσει το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό στα «μουλωχτά»! Και οι ημέρες που προσφέρονται καλύτερα για τέτοιες βρώμικες μεθοδεύσεις είναι το Σαββάτο και η Κυριακή.
Η κυβέρνηση, όμως, κάνει λάθος υπολογισμούς. Ακόμη και εάν αυτή η μεθόδευση επηρεάσει τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων ως προς την προσέλευσή τους, δεν πρέπει να ξεχνάει ότι οι εργαζόμενοι καταγράφουν όλες τις κινήσεις της σε βάρος τους και στο τέλος, με τη συσσωρευμένη εμπειρία τους, τιμωρούν.
Και η κυβέρνηση δεν θα αποφύγει την τιμωρία, παρά το γεγονός ότι έχει επιστρατεύσει ολόκληρη τη «φιλεργατική» της επιχειρηματολογία ότι «το 90% των εργαζομένων δε θα θιχτούν από τις ρυθμίσεις του ασφαλιστικού»! Πρόκειται για ένα χονδροειδές ψέμα.
Δεν τρέφουμε αυταπάτες. Η κυβέρνηση έχει σκοπό να περάσει το νομοσχέδιο και να αρχίζει να ικανοποιεί μία προς μία τις απαιτήσεις των δανειστών. Και θα συνεχίσει με τον ίδιο τρόπο. Δεν της έχει απομείνει άλλος δρόμος.
Οι εργαζόμενοι από την πλευρά τους πρέπει να ορθώσουν το αγωνιστικό ανάστημά τους με τη μαζική τους παρουσία. Να νιώθει η κυβέρνηση την ανάσα τους. Να γνωρίζει ότι θα υπάρχουν «θεατές», έτοιμοι για αγώνες, στο θέατρο που θα παιχτεί το Σαββατοκύριακο.
Πολύ περισσότερο οι εργαζόμενοι πρέπει να σκεφτούν το πώς πρέπει να οργανώσουν την πάλη τους για το επόμενο χρονικό διάστημα, που η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να εφαρμόσει τα όσα θα ψηφίσει και θα τα καταστήσει νόμο του κράτους.
Την ίδια στιγμή οι εργαζόμενοι πρέπει να σκεφτούν την υποκριτική στάση της αστικής αντιπολίτευσης, που μέχρι τώρα πιέζει την κυβέρνηση να «τελειώνει» με την αξιολόγηση, δηλαδή να αποδεχτεί τις απαιτήσεις των δανειστών, στο όνομα ότι κάθε καθυστέρηση μεγαλώνει το λογαριασμό!
Αν η αστική αντιπολίτευση ήθελε να είναι συνεπής ως προς τις κατηγορίες της σε βάρος της κυβέρνησης για όσα υποσχέθηκε και δεν έκανε, που είναι αντίθετα ως προς την πολιτική της, θα έπρεπε να εγκαλεί την κυβέρνηση για το γιατί αποδέχεται τα όσα της προτείνουν οι δανειστές. Θα έπρεπε να ζητάει από την κυβέρνηση να μην αποδεχτεί μέτρα από τους δανειστές σε βάρος των εργαζομένων.
Η αστική αντιπολίτευση δεν έχει τέτοια στάση και δεν πρέπει να της επιτρέψουν οι εργαζόμενοι να εκμεταλλευτεί την πλατιά δυσαρέσκεια που υπάρχει στην εργατική τάξη και τα μικροαστικά μικρομεσαία στρώματα.
Αντίθετα πρέπει να αξιολογήσουν και τη στάση της αστικής αντιπολίτευσης με τον ίδιο τρόπο που θα αξιολογήσουν και τη στάση της κυβέρνησης. Κυβέρνηση και αστική αντιπολίτευση κινούνται σε παράλληλους δρόμους με τους ίδιους στόχους.
Την κυβέρνηση, όμως, έχουν και έναν παραπάνω λόγο για να την τιμωρήσουν. Με την τακτική της και την πολιτική που εφαρμόζει δίνει τη δυνατότητα στην αστική αντιπολίτευση να ξεπλύνει την προηγούμενη πολιτική της. Και μάλιστα τη φέρνει και σε θέση κυβερνητικής εναλλακτικής λύσης.
Ούτε αυτό θα πρέπει να το επιτρέψουν οι εργαζόμενοι. Δεν πρέπει να ξαναπεράσουν τη δοκιμασία της «Δεξιάς» παρένθεσης. Τη γνώρισαν, την υπέστησαν και τώρα εάν θα την υποστούν ξανά θα είναι μια συνέχεια της αντεργατικής πολιτικής που εφαρμόζεται μέχρι σήμερα και από την «κυβερνώσα Αριστερά». Δεν έχουν να ελπίζουν σε τίποτα.
Από εδώ απορρέει και η ανάγκη για τη διαμόρφωση μιας άμεσης προγραμματικής πρότασης από την πλευρά του ΚΚΕ, που θα οργανώσει την πάλη των εργαζομένων, θα αντιμετωπίζει τα καυτά προβλήματά τους, θα βάλει τέλος στις απαιτήσεις των δανειστών, θα βγάλει τη χώρα μας από το «λάκκο των λεόντων», την Ευρωπαϊκή Ένωση, θα προχωρήσει σε ουσιαστικές ανατροπές στην πολιτική και στην οικονομία, θα βάλει μπροστά την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας μας, ως άμεσο και επιτακτικό καθήκον.
COMMENTS