Πρόσφατα η Νέα Δημοκρατία πραγματοποίησε το 10ο Συνέδριό της. Εκεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατέθεσε τις πρώτες 25 προγραμματικές προτάσεις, που θα οδηγήσουν, υποτίθεται, στην έξοδο της χώρας μας από την οικονομική κρίση. Καμία πρωτοτυπία. Μια συνέχεια της πολιτικής που ακολουθεί τόσα χρόνια η Νέα Δημοκρατία.
Παραθέτουμε δύο φράσεις από την ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη, που νομίζουμε ότι είναι αρκετές για να καταδείξουν το χαρακτήρα της πολιτικής που υπόσχεται με «συμφωνίας ελευθερίας» να εφαρμόσει:
Η πρώτη: «Η κυβερνητική πρόταση της ΝΔ αφορά την Ελλάδα της επόμενης μέρας. Υπερβαίνει την όποια συμφωνία με τους δανειστές και δεν περιορίζεται απλώς στην εφαρμογή της». Με δυο λόγια ο Κυριάκος Μητσοτάκης μας ξεκαθαρίζει ότι δεν πρόκειται να περιοριστεί στην εφαρμογή της όποιας συμφωνίας με τους δανειστές, δηλαδή τη μνημονιακή πολιτική, επομένως θα τη συνεχίσει, αλλά θα προχωρήσει παραπέρα. Θα έχει και δική του κυβερνητική πρόταση.
Η δεύτερη: «Θα δείξουμε ότι υπάρχει μια νέα κυβέρνηση αποφασισμένη να τερματίσει το “κρυφτούλι” με τα μνημόνια και έτοιμη να δουλέψει με δικό της κυβερνητικό σχέδιο και σοβαρότητα, μακριά από την ανεύθυνη δημαγωγία. Η χώρα χρειάζεται μια κυβέρνηση η οποία αποπνέει εμπιστοσύνη και σταθερότητα, και δίνει οριστικό τέλος στις συνθήκες εφιαλτικής ανασφάλειας. Αυτό από μόνο του θα δημιουργήσει ένα καινούργιο κεφάλαιο εμπιστοσύνης τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό και θα δώσει οξυγόνο στην ελληνική οικονομία». Αυτή η κυβερνητική πρόταση θα εξασφαλίσει κλίμα εμπιστοσύνης, δε θα παίζει κρυφτούλι με τα μνημόνια, δηλαδή θα εξασφαλίσει συνθήκες σταθερής ασφάλειας για τους λεγόμενους επενδυτές, τις οποίες και περιέγραψε: «Με λιγότερους φόρους και μικρότερες δαπάνες», δηλαδή, θα μειώσει τη φορολογία στο μεγάλο κεφάλαιο και θα μειώσει παράλληλα και τις κοινωνικές δαπάνες, που πρακτικά αυτό σημαίνει ένα νέο χτύπημα στις κοινωνικές κατακτήσεις των εργαζομένων, όσες έχουν απομείνει, και περισσότερα κέρδη για το μεγάλο κεφάλαιο. «Με περισσότερες επενδύσεις», δηλαδή, αφού θα πάρει όλα τα απαραίτητα αντεργατικά μέτρα, που προβλέπονται από τη μνημονιακή πολιτική και το δικό του κυβερνητικό πρόγραμμα, τότε, θα καλέσει τους επενδυτές να επενδύσουν – μέρος των επενδύσεων είναι και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπολογίζει ότι με επενδύσεις της τάξης των 100 δισ. ευρώ σε μια πενταετία «η Ελλάδα θα ορθοποδήσει». Το παραμυθάκι αυτό η Νέα Δημοκρατία μας το λέει χρόνια τώρα αλλά στη χώρα μας επενδύσεις δεν ήρθαν. Οι επενδυτές ενδιαφέρονται να πάρουν τα φιλέτα της χώρας μας – και για ένα κομμάτι ψωμί, γεγονός που δεν οδηγεί οπωσδήποτε και στην ανάπτυξη. «Με υγιές τραπεζικό σύστημα», δηλαδή θα απαλλάξει τις τράπεζες από τα βαρίδια που έχουν για να αποκατασταθεί η ρευστότητά τους για να χρηματοδοτήσουν την ανάπτυξη. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεχνάει ότι οι τράπεζες έχουν τροφοδοτηθεί, για την εξυγίανσή τους, με πάνω από 200 δισ. ευρώ κρατικό χρήμα – και ακόμα δεν υπάρχει «υγιές τραπεζικό σύστημα», όταν ο ίδιος υπολογίζει ότι η Ελλάδα για να ορθοποδήσει χρειάζονται 100 δισ. ευρώ επενδύσεις και μάλιστα σε μια πενταετία!!!
Απ’ όλα τα παραπάνω τίποτα δεν είναι καινούργιο. Μάλιστα για να είμαστε πιο ακριβείς αυτή η πολιτική, που εξαγγέλλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι η πολιτική που εφαρμόζεται χρόνια τώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση από διαφορετικές κυβερνήσεις – και κατά τις κατευθύνσεις της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά ανάπτυξη δεν έφερε. Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε οικονομική στασιμότητα.
Επειδή, όμως, η Νέα Δημοκρατία αρεσκόταν να αναφέρεται συχνά στα παραδείγματα της πολιτικής που εφαρμόστηκε στην Ισπανία και στην Πορτογαλία – και στις χώρες αυτές είχαν εφαρμοστεί προγράμματα διάσωσης, θα σταθούμε στις δύο αυτές χώρες, που μάλιστα στη διακυβέρνηση υπήρξαν πολιτικές δυνάμεις απόλυτα συγγενικές με τη Νέα Δημοκρατία.
Πρόσφατα, λοιπόν, αναφέρθηκε ότι οι δύο αυτές χώρες εξήλθαν επιτυχώς(!) από τα προγράμματα διάσωσης, παρ’ όλα αυτά, …αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες! Μάλιστα παρά την επιτυχία των προγραμμάτων αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο να εισπράξουν ποινές τιμωρίας για τα δημόσια ελλείμματα από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που ελέγχει τους προϋπολογισμούς όλων των χωρών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ιδιαίτερα για την Πορτογαλία, που παρά την έξοδο από το μνημόνιο η μνημονιακή πολιτική συνεχίζεται, όπως άλλωστε και στην Ισπανία αλλά και σε όλες τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης – είναι ενδεικτικές οι κινητοποιήσεις στη Γαλλία, που αφορούν τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, αυτή τη στιγμή διεξάγεται έλεγχος της οικονομίας της για να καθοριστεί η πιστοληπτική της ικανότητα.
Μέχρι τώρα τρεις διεθνείς οίκοι: η Moody’s, η Standard & Poor’s και η Fitch θεωρούν πως η Πορτογαλία δεν αξίζει την επενδυτική βαθμίδα. Με άλλα λόγια, η Πορτογαλία θεωρείται ένας επικίνδυνος δανειολήπτης κλίμακας “junk”. Δηλαδή η πιστοληπτική αξιοπιστία της Πορτογαλίας είναι για τα “σκουπίδια”!
Απομένει ο τέταρτος οίκος πιστοληπτικής αξιολόγησης Dominion Bond Rating Service (DBRS) να ολοκληρώσει την αξιολόγησή του για την οικονομική υγεία της Πορτογαλίας. Αν και ο τέταρτος οίκος αξιολόγησης έχει αρνητική εκτίμηση τότε θα υποβαθμιστεί η επενδυτική βαθμίδα της Πορτογαλίας πράγμα που σημαίνει δανεισμός με μεγαλύτερα επιτόκια, ενώ η Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα δε θα μπορεί πλέον να αγοράζει ομόλογα της Πορτογαλίας.
Μετά από τόσα χρόνια μνημονιακής πολιτικής και «επιτυχούς» εξόδου από τα προγράμματα διάσωσης η οικονομία της Ισπανίας αντιμετωπίζει δυσκολίες και η πιστοληπτική ικανότητα της Πορτογαλίας είναι για τα σκουπίδια. Το ερώτημα είναι απλό: Για ποια επιτυχία μιλάμε;
Και εάν αυτά συνέβησαν με την «επιτυχή» πολιτική, που εφάρμοσαν οι συγγενικές πολιτικές δυνάμεις της Νέας Δημοκρατίας σε Ισπανία και Πορτογαλία, τότε, τι μας εξασφαλίζει ότι με την ίδια πολιτική δε θα έχουμε το ίδιο αποτέλεσμα, ενώ, ταυτόχρονα, οι εργαζόμενοι θα συνεχίζουν να ματώνουν και να εξαθλιώνονται;
Υπάρχει ακόμη ένα ερώτημα, που το θεωρούμε πολύ πιο σημαντικό από τις αναφορές μας στην Ισπανία και την Πορτογαλία, μόνο και μόνο επειδή η Νέα Δημοκρατία τις έδειχνε ως παραδείγματα προς μίμηση. Όταν όλη η Ευρωπαϊκή Ένωση και ειδικότερα η Ευρωζώνη βρίσκονται σε οικονομική στασιμότητα, τότε, κάτω από ποιους οικονομικούς όρους μπορεί η Ελλάδα να «ορθοποδήσει»;
Η Νέα Δημοκρατία μπορεί να βρίσκει άπειρα «πατήματα» και να χαρακτηρίζει την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ την «πιο ανίκανη μεταπολεμική κυβέρνηση», μπορεί να δημαγωγεί ασύστολα, μπορεί να βρήκε την ευκαιρία να ξεπλύνει τις δικές της αμαρτίες, εξ αιτίας της πολιτικής που εφαρμόζει η σημερινή κυβέρνηση, εκείνο, όμως, που δε μπορεί να κάνει είναι να κρύψει ότι θα συνεχίσει στην ίδια ρότα, που ακολουθήθηκε μέχρι τώρα από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και τη σημερινή, γι’ αυτό, άλλωστε, χρειάζεται τη «συμφωνία αλήθειας», που θα τη μάθει ο Ελληνικός λαός, για να μην έχει απαιτήσεις, και για τον ίδιο λόγο με διαφορά ολίγων ημερών στην ομιλία του στην Πολιτική Επιτροπή για την εκλογή του γραμματέα της έκανε λόγο «για τις δυσκολίες που θα συναντήσει», όταν θα αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας.
COMMENTS