«Ως εδώ κ. Τσίπρα τα παιγνίδια με το μέλλον της χώρας» είναι ο τίτλος του κύριου άρθρου του «e-Βήματος». Στο μεταξύ «Τα Νέα» κυκλοφορούν με τίτλο: «Οι εξυπνάδες πληρώνονται». Τίτλοι οι οποίοι αφορούν στην πρωτοβουλία του πρωθυπουργού να ζητήσει συνάντηση κορυφής από το Ντόναλντ Τουσκ, μετά και τη ματαίωση του Eurogroup.
Μπορεί να υπάρχει μια κόντρα ανάμεσα στο συγκρότημα του Σταύρου Ψυχάρη και της κυβέρνησης, μπορεί να έχουν σηκωθεί παραπάνω οι τόνοι, αλλά το κύριο που πρέπει να κρατήσουμε είναι ότι το συγκεκριμένο συγκρότημα αλλά και τα άλλα αστικά ΜΜΕ κρατάνε ενιαία στάση απέναντι στην κυβέρνηση, για λογαριασμό της αστικής τάξης βέβαια, και την ψέγουν ότι καθυστερεί με …τρίπλες την αξιολόγηση και υπονομεύει το …μέλλον της χώρας!
Πράγματι. Η κυβέρνηση και ο Αλέξης Τσίπρας υπονομεύουν το μέλλον της χώρας και των εργαζομένων, αλλά όχι για τους λόγους που τον κατηγορούν τα αστικά ΜΜΕ. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Το υπονομεύουν, γιατί δέχονται και ψάχνουν τρόπο να περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα, που τους απαιτούν οι λεγόμενοι εταίροι.
Και για αυτό το θέμα κουβέντα δε γίνεται από τα αστικά ΜΜΕ. Και όχι μόνο δε γίνεται, αλλά προσπαθούν να πιέσουν την κυβέρνηση να αποδεχτεί εκ των προτέρων (πράγμα που το έκανε) αλλά και να νομοθετήσει τα μέτρα των 3.6δισ. ευρώ, να αναλάβει το πολιτικό κόστος και μετά … «ας πάει στο καλό»!
Εξ άλλου τα ίδια αυτά ΜΜΕ προετοιμάζουν συστηματικά μια άλλη πολιτική λύση, αυτήν της Νέας Δημοκρατίας (ή με κορμό τη Νέα Δημοκρατία) και του Κυριάκου Μητσοτάκη, για να συνεχίσουν το ίδιο θεάρεστο έργο της αντιλαϊκής πολιτικής και των μνημονίων, γιατί οι συμφωνίες …είναι συμφωνίες και θα συνεχίσουν να είναι συμφωνίες και με κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας!
Το μόνο που θα αλλάξει θα είναι οι δικαιολογίες. Μια κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θα φορτώνει τις ευθύνες στην προηγούμενη κυβέρνηση και ο …«χορός θα κρατεί καλά»!
Την ίδια στιγμή τα ίδια τα αστικά ΜΜΕ ομολογούν, αλλά χωρίς να κατηγορούν τους …καλούς εταίρους, που μας …δανείζουν και τα λεφτά τους, ότι αυτό που ζητάνε είναι μια πολιτική ταπείνωση για την κυβέρνηση, που μάλιστα την έχουν επιχειρήσει και άλλες φορές σε άλλες, προηγούμενες, Ελληνικές κυβερνήσεις, που, όμως, δεν τη δέχτηκαν!!!
Από την πλευρά μας θέλουμε και εμείς να ομολογήσουμε ότι μαθαίνουμε για το πώς η αστική τάξη και τα ΜΜΕ, που της ανήκουν, ασκούνται στην πολιτική αγυρτεία.
Πρώτο: Ταυτίζουν το συμφέρον και το μέλλον της αστικής τάξης με το συμφέρον και το μέλλον της χώρας.
Δεύτερο: Δε δίνουν δεκάρα για τους εργαζόμενους παρόλο που τους επικαλούνται συνεχώς.
Τρίτο: Πιέζουν την κυβέρνηση να πάρει περισσότερα αντιλαϊκά μέτρα και μετά την καταγγέλλουν ότι παίζει με το μέλλον της χώρας.
Τέταρτο: Απογυμνώνουν πολιτικά την κυβέρνηση ομολογώντας ότι αυτά που ζητούν οι εταίροι συνιστούν μια πολιτική ταπείνωση για αυτήν, και βέβαια, ταυτόχρονα, προετοιμάζουν μια διάδοχη κατάσταση, αφού η ταπείνωση πολιτικά φθείρει την κυβέρνηση.
Τι μένει από όλα αυτά σταθερό; Η απάντηση είναι προφανής. Τα αντιλαϊκά μέτρα και το συμφέρον της αστικής τάξης.
Μόνο που αυτή η σταθερότητα εντείνει παραπέρα την εξάρτηση της χώρας μας και ταπεινώνει βάναυσα τους εργαζόμενους, τα μικρομεσαία μικροαστικά στρώματα, γιατί από τη μια μεριά εκφράζεται η άμεση και η επιτακτική απαίτηση να γίνουν αποδεκτά τα αντιλαϊκά μέτρα και από την άλλη μεριά ψάχνεται η κυβέρνηση να βρει λύση στο πως θα τα αποδεχτεί καταφεύγοντας και σε ορισμένες …πιρουέτες.
Γιατί το ερώτημα είναι βάσιμο. Τι ακριβώς θα πετύχει ο Αλέξης Τσίπρας με τη συνάντηση κορυφής που ζήτησε; Το πολύ – πολύ να πετύχει έναν αξιόπιστο κόφτη, το μηχανισμό, που θα ενεργοποιείται για αυτόματες περικοπές, δηλαδή μιλάμε για παραπάνω μέτρα, στην περίπτωση που υπάρξουν αποκλίσεις από την υπάρχουσα συμφωνία για τα 5.6δισ. ευρώ, που επετεύχθη στις συναντήσεις στο Χίλτον.
Εάν, όμως, επιμείνουν οι εταίροι και στη συνάντηση κορυφής στην απαίτησή τους για πρόδρομη νομοθέτηση μέτρων, που στην πραγματικότητα θα σημαίνει ότι θα φτάσουμε διαδοχικά στα 9δισ. ευρώ, ποια ακριβώς θα είναι η αντίδραση της κυβέρνησης αφού είναι δεσμευμένη με την παραμονή στο ευρώ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση;
Τα σενάρια, που έχουν δει το φως της δημοσιότητας δεν αποκλείουν τίποτα. Ούτε ακόμη και προσφυγή στις κάλπες. Οπότε το ζητούμενο θα είναι το σε ποιον θα πέσει ο …μουτζούρης του πολιτικού κόστους. Τα μέτρα, όμως, θα είναι μέτρα! Και θα παρθούν. Και αυτός ο μουτζούρης, που μαυρίζει και εξαθλιώνει τη ζωή των εργαζομένων είναι βέβαιο ότι θα πέσει πάνω στους εργαζόμενους.
Καταλαβαίνουμε τώρα γιατί είναι τόσο επιτακτική η ανάγκη της αποδέσμευσης από την Ευρωπαϊκή Ένωση και όλους τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Γιατί πρέπει οι εργαζόμενοι να αποτινάξουν από πάνω τους το μουτζούρη της ταπείνωσης και της εξαθλίωσης.
Και αυτό γίνεται μόνο με έναν τρόπο. Η εργατική τάξη και τα μικρομεσαία μικροαστικά στρώματα, σε κοινωνική συμμαχία, να αναλάβουν για αποκλειστικά δικό τους λογαριασμό την πολιτική εξουσία της χώρας μας και να στείλουν στα αζήτητα την αστική τάξη της χώρας και την ολιγαρχία των πολυποίκιλων εταίρων μας.
COMMENTS