Πρόσφατα στη Ρωσία, όπως μας πληροφορεί το «e-Βήμα», πραγματοποιήθηκε μια νέα δημοσκόπηση, που αφορούσε στην αναβίωση της ΕΣΣΔ. Στη δημοσκόπηση αυτή το 58% των Ρώσων τάχτηκε υπέρ της αναβίωσης. Μιλάμε για την αναβίωση της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών.
Σε ανάλογη δημοσκόπηση, που είχε πραγματοποιηθεί τη χρονιά του 2000, μας υπενθυμίζει πάλι το «e-Βήμα», υπέρ της αναβίωσης της ΕΣΣΔ τάχτηκε το 75% των Ρώσων. Θυμίζουμε ότι στο δημοψήφισμα που πραγματοποίησε ο Γκορμπατσόφ στην τότε Σοβιετική Ένωση για το εάν πρέπει να υπάρχει η ΕΣΣΔ ως ενιαίο κράτος και με σοσιαλιστικό σύστημα το 75% των Σοβιετικών πολιτών είχε ταχτεί υπέρ της διατήρησης της ΕΣΣΔ και του σοσιαλιστικού συστήματος.
Το δημοψήφισμα αυτό, όπως είναι γνωστό, δεν έγινε σεβαστό και πραξικοπηματικά από τις αντεπαναστατικές δυνάμεις διαλύθηκε η Σοβιετική Ένωση, με πρωτεργάτη το Μπορίς Γιέλτσιν και την αμέριστη και πολυποίκιλη βοήθεια της Δύσης, ενώ, παράλληλα, ακολούθησε και η καπιταλιστική παλινόρθωση.
Στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, κατά καιρούς, έχουν πραγματοποιηθεί διάφορες δημοσκοπήσεις με το βασικό ερώτημα εάν οι πολίτες αυτών των χωρών ζούσαν καλύτερα με το σοσιαλιστικό σύστημα ή ζουν καλύτερα μετά την ανατροπή του. Ακόμη και στην πρώην Ανατολική Γερμανία, και μετά τη βίαιη ενσωμάτωσή της στη Δυτική Γερμανία, πραγματοποιήθηκαν αλλεπάλληλες ανάλογες δημοσκοπήσεις.
Σε όλες αυτές τις δημοσκοπήσεις η απάντηση της πλειοψηφίας των πολιτών ήταν ότι ζούσαν καλύτερα με το σοσιαλιστικό σύστημα απ’ ότι στο σημερινό καπιταλιστικό καθεστώς.
Από τα γεγονότα του ’89-’91 η δημοσκόπηση του 2000 απέχει περίπου μια δεκαετία. Το ποσοστό υπέρ της αναβίωσης ήταν συντριπτικό μπορεί να πει κανείς, 75%. Έχει σημασία να σταθούμε σ’ αυτό το ποσοστό, γιατί, υποτίθεται, ότι η δημοσκόπηση αυτή έγινε σε συνθήκες ελευθερίας και δημοκρατίας, σε αντίθεση με την έλλειψη ελευθεριών και σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που κατά την αδιάπτωτη προπαγάνδα της Δύσης, επικρατούσαν στις σοσιαλιστικές χώρες και ιδιαίτερα στη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ρωσίας.
Αποδεικνύεται, λοιπόν, ότι στις συνθήκες της παλινορθωμένης αστικής δημοκρατίας και κάτω από ένα καθεστώς ενός ξέφρενου αντικομμουνισμού και χυδαίου αντισταλινισμού, ξαναγραψίματος της ιστορίας, μηδενισμού της Σοβιετικής Ένωσης, οι Ρώσοι πολίτες απάντησαν κατά το 75% ότι επιθυμούσαν την αναβίωση της ΕΣΣΔ.
Και φυσικά, όταν μιλάμε για την αναβίωση της ΕΣΣΔ δε μιλάμε μόνο για το γεωγραφικό χώρο. Άλλωστε στα πρόσφατα γεγονότα της Ουκρανίας διαπιστώσαμε ότι λαϊκές δυνάμεις βγήκαν με τα σύμβολα της ΕΣΣΔ, φρόντιζαν την περιφρούρηση των μνημείων του Β. Ι. Λένιν και των άλλων σοσιαλιστικών μνημείων.
Κάνοντας μια παρένθεση θυμίζουμε ότι ακόμη και σήμερα εάν επισκεφτεί κανείς το μνημείο των πεσόντων Σοβιετικών μαχητών, στη Βουδαπέστη, για την απελευθέρωση της Ουγγαρίας από τα χιτλερικά στρατεύματα, που οι Ουγγρικές αρχές έχουν φροντίσει να το περιφράξουν με συρματοπλέγματα για να μην είναι προσιτό στους πολίτες και στους ξένους επισκέπτες, θα αντικρύσει πάνω στα συρματοπλέγματα να υπάρχουν πάντα φρέσκα λουλούδια.
Το έτος 2000, λοιπόν, και σε συνθήκες καπιταλιστικής παλινόρθωσης οι πολίτες της Ρωσίας εκφράστηκαν υπέρ της αναβίωσης της ΕΣΣΔ. Κανείς δε μπορεί να αμφισβητήσει αυτήν τη δημοσκόπηση, όπως κανείς δε μπορεί να ισχυριστεί ότι οι Ρώσοι πολίτες ήταν τόσο ηλίθιοι που θα προτιμούσαν να επιστρέψουν σε ένα καθεστώς που δε ζούσαν καλά και που στερούνταν τις βασικές δημοκρατικές ελευθερίες και δε θα διέθεταν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.
Αυτή είναι μια απάντηση, έστω ολίγον παρηγορητική, αλλά με πολύ μεγάλη πολιτική σημασία για το σήμερα. Ο ισχυρισμός για τα ανελεύθερα σοσιαλιστικά καθεστώτα, με τις όποιες αδυναμίες και εάν διέθεταν όσο και μεγάλες και να ήταν, έχει καταρριφθεί από την ίδια τη λαϊκή έκφραση, έστω και δημοσκοπικά. Γιατί στον πραγματικό πολιτικό στίβο οι συνθήκες που επικρατούν στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες είναι τελείως διαφορετικές.
Και η πολιτική σημασία αυτού του γεγονότος συγκεντρώνεται και απευθύνεται σε τριπλή κατεύθυνση:
Πρώτο: Οι κυρίαρχοι κύκλοι της Δύσης και οι καλοστημένες προπαγανδιστικές τους μηχανές δε μπορούν να κατηγορούν ένα λαό, που ο ίδιος προτιμάει να ζει στο σοσιαλισμό, επειδή ζούσε καλύτερα και εξακολουθεί να πιστεύει ότι θα ζει και σήμερα καλύτερα. Το «βαθμονόμιο» του political correct είναι αποκλειστικό προνόμιο των λαών. Και αυτό το λαϊκό βαθμονόμιο έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία στην περίπτωσή μας, γιατί η ανατροπή του σοσιαλισμού ήρθε από τα πάνω και με φορέα τμήματα του ΚΚΣΕ, που κυριάρχησαν στο ΚΚΣΕ και στον κρατικό μηχανισμό, ενώ παραπλάνησαν τους εργαζόμενους, γιατί μίλαγαν για καλυτέρευση του σοσιαλισμού.
Δεύτερο: Απευθύνεται στους αρνητές του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε – και από τα δεξιά αλλά και από τα «αριστερά», και που εξακολουθούν να τον αρνούνται και μάλιστα ακόμη και σήμερα εκφράζονται πολύ απαξιωτικά έως και χυδαία γι’ αυτόν. Οι λαοί που έζησαν στο σοσιαλισμό είναι πιο «αρμόδιοι» να έχουν πολύ πιο βαρύνουσα γνώμη.
Τρίτο: Απευθύνεται και σε όσους, πιθανά, προετοιμάζονται να τον αρνηθούν, γιατί με τη στάση τους δε δείχνουν να τον υπερασπίζονται.
Από την πρόσφατη δημοσκόπηση διαπιστώνουμε ότι το 75% έπεσε στο 58%. Αν και δεν παύει να είναι η πλειοψηφία των Ρώσων πολιτών που επιθυμούν την αναβίωση της ΕΣΣΔ είναι σαφώς μικρότερο. Ας δούμε τι αναφέρει ακριβώς το «e-Βήμα»: «Σε δημοσκόπηση του Κέντρου Λεβάντα, όπως μεταδίδει το Russia Today, το 58% απαντά θετικά στην ερώτηση εάν θα τους άρεσε η επανασύσταση της ΕΣΣΔ. «Όχι» απαντά το 31%, ενώ ένα 10% θεωρεί ότι δεν μπορεί να δώσει απλή απάντηση στην ερώτηση»., (E-Βήμα, 21/04/2016).
Θα παραθέσουμε ένα διάγραμμα της πορείας του ΑΕΠ της Ρωσίας για μια συγκεκριμένη περίοδο, που έχει σημασία για την εξήγηση της πτώσης των ποσοστών.
Πηγή: αναδημοσίευση από το www.analyst.gr
Από αυτό το διάγραμμα φαίνεται ότι ανάμεσα στις δύο κρίσεις του 1998 και του 2008, επί προεδρίας του Βλαντιμίρ Πούτιν, η Ρωσία άρχισε να βελτιώνει αποφασιστικά την οικονομική της θέση. Το γεγονός αυτό έχει μια σημασία αλλά δεν εξηγεί πλήρως την πτώση των ποσοστών.
Την ίδια περίοδο ο Βλαντιμίρ Πούτιν ακολούθησε μια πιο εκλεπτυσμένη αντιμετώπιση του παρελθόντος, της ιστορίας της Σοβιετικής Ένωσης. Δεν την απέρριψε με τον ίδιο τρόπο που το έκαναν ο Μπορίς Γιέλτσιν και ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Αντίθετα πήρε την πρωτοβουλία να αποκαταστήσει την ιστορία της Σοβιετικής Ένωσης από τις αντικομμουνιστικές ακρότητες, που είχαν επιβληθεί στα πρώτα χρόνια της παλινόρθωσης.
Αυτήν την τακτική ακολουθεί και σήμερα, απόδειξη το πώς διοργάνωσε τη τελευταία μεγάλη παρέλαση για τα 70χρονα από την Αντιφασιστική Νίκη. Επανέλαβε τη μεγάλη παρέλαση που διοργάνωσε ο Ι. Στάλιν αμέσως μετά την απελευθέρωση από τους Γερμανούς και το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου.
Και αυτό δεν το κάνει για κανέναν άλλον λόγο παρά για να μην έρθει σε ευθεία αντίθεση με τα αισθήματα του Ρώσικου λαού. Η πορεία της οικονομικής βελτίωσης αλλά και της πολιτικής στάσης του Βλαντιμίρ Πούτιν έπαιξαν ρόλο στο να αδυνατίσει η σοσιαλιστική μνήμη, αλλά αποδεικνύεται, ταυτόχρονα, τόσα χρόνια μετά την παλινόρθωση, ότι εξακολουθεί να είναι πολύ ισχυρή. Και αυτό το γεγονός δεν είναι μόνο παρηγορητικό. Είναι και ελπιδοφόρο, γιατί αποδεικνύεται ότι ό,τι ριζώνει δεν ξεριζώνεται εύκολα.
COMMENTS