Δεν μας διαπνέει κάποιο αίσθημα γκρίνιας. Ούτε «τρωγόμαστε με τα ρούχα μας». Ως ιστοσελίδα γνώμης – και ιδίως με το χαρακτήρα που έχει, έχουμε την υποχρέωση να καταπιανόμαστε με ορισμένες «λεπτομέρειες», που δεν πρέπει να περνάνε απαρατήρητες. Μιλάμε για την πρωτοβουλία που πήρε ο Δήμος Πάτρας για την πραγματοποίηση της πορείας από την Πάτρα μέχρι την Αθήνα με κεντρικό αίτημα το ζήτημα της ανεργίας.
Αδιαμφισβήτητα δεν υπήρξε κανείς που να διαφωνήσει με αυτήν την πρωτοβουλία. Ακόμη και αυτοί που έχουν δημιουργήσει διαφορετικά πολιτικά σχήματα, κινήσεις ή κόμματα, που διατείνονται ότι κινούνται στο χώρο της Αριστεράς και ασκούν σκληρή κριτική στο ΚΚΕ για την πολιτική που εφαρμόζει εξήραν την πρωτοβουλία του Δήμου Πάτρας, που, όμως, επικεφαλής του είναι ένας κομμουνιστής δήμαρχος, που ανήκει στο ΚΚΕ, έστω και εάν φρόντισαν, ταυτόχρονα, να διαχωρίσουν την πορεία από το ΚΚΕ, να την προβάλουν ως, και κυρίως, μια πρωτοβουλία του Δήμου. Και όχι μόνο φρόντισαν να συμφωνήσουν με την πρωτοβουλία αλλά και να πάρουν μέρος στην υποδοχή και να έχουν συμμετοχή.
Η …«λεπτομέρεια» αυτή, δηλαδή του διαχωρισμού, έχει διπλή σημασία.
Από τη μια «συμφωνούμε» με την πρωτοβουλία του Δήμου Πάτρας «διαφωνώντας», παράλληλα, με την πολιτική του ΚΚΕ, το οποίο στηρίζει την πρωτοβουλία – και προφανώς αναλαμβάνει και το βάρος της οργάνωσης της πορείας, γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα. Και αυτή η πραγματικότητα αναδεικνύει και το ρόλο του ΚΚΕ στην πολιτική ζωή του τόπου. Ότι διαθέτει τις δυνάμεις για να μπορεί να οργανώνει τέτοιες πορείες, που από τη φύση τους έχουν πολλές δυσκολίες.
Ότι διαθέτει τις δυνάμεις για να μπορεί να παίρνει πολιτικές πρωτοβουλίες μεγάλης και ουσιαστικής εμβέλειας, που έχουν πανελλαδική επίδραση. Είναι ένας λόγος που δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς για τη στάση του απέναντι στο ΚΚΕ παρά τις όποιες διαφωνίες μπορεί να διατυπώσει για την πολιτική που ασκεί.
Από την άλλη η πορεία προβάλλεται ως παράδειγμα για την ευρύτερη συνεργασία δυνάμεων, που κινούνται στο χώρο της Αριστεράς, που το ΚΚΕ δεν την επιδιώκει, και όχι μόνο αυτό, ουσιαστικά την αρνείται. Και αυτή είναι η πραγματικότητα.
Για τη «Νέα Σπορά» το κύριο ζήτημα της κριτικής προς την ηγεσία του ΚΚΕ δε βρίσκεται σ’ αυτό το σημείο, δηλαδή της έλλειψης συνεργασίας. Η συνεργασία είναι ένα πολιτικό ζήτημα, το οποίο πρέπει να εξασφαλίζει ορισμένους σημαντικούς πολιτικούς όρους για να πραγματοποιηθεί και να μην αφορά αποκλειστικά την οργάνωση μιας πορείας ή την ενιαία παρουσία σε κινητοποιήσεις με συγκεκριμένες μορφές πάλης. Η συνεργασία διαφορετικών πολιτικών δυνάμεων δεν είναι ένα οργανωτικό πρόβλημα. Δεν αρκεί να συμφωνούμε σ’ ένα ζήτημα, της αντιμετώπισης της ανεργίας εν προκειμένω, και πάμε μαζί.
Μπορεί να υπάρχουν, και υπάρχουν, πολιτικές δυνάμεις που καταγγέλλουν, και όχι μόνο αυτό, αλλά και αγωνίζονται κατά της ανεργίας, που αποτελεί ένα μείζον πρόβλημα για την Ελληνική κοινωνία, μετά και από τόσα χρόνια εφαρμογής της μνημονιακής πολιτικής, πολιτική που εφαρμόζεται τόσο από τα «καθαρόαιμα» αστικά κόμματα όσο και από την «κυβερνώσα αριστερά», που προσχώρησε και εφαρμόζει αστική πολιτική.
Όταν οι δυνάμεις αυτές, όμως, περιορίζονται στο να καταγγέλλουν την Ευρωπαϊκή Ένωση για τη μνημονιακή πολιτική, που επιβάλλει στη χώρα μας, που εξυπηρετεί και την ντόπια αστική τάξη, αλλά στους πολιτικούς στόχους τους φτάνουν μέχρι την έξοδο από το ευρώ, ενώ, ταυτόχρονα, δε βάζουν θέμα αποδέσμευσης από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τότε, αποδυναμώνουν και την πάλη για την αντιμετώπιση των άμεσων και καυτών προβλημάτων των εργαζομένων και της ανεργίας ιδιαίτερα. Και αυτή η στάση τους δεν αποτελεί βάση συνεργασίας ούτε καν πολιτικής τους υποστήριξης.
Ούτε δυνάμεις, που τάσσονται ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και υπέρ της αποδέσμευσης, βρίσκονται, όμως, σε πορεία, έστω και ανεπίσημα, διαμόρφωσης εκλογικών σχημάτων με στόχο το 3%, εκλογικά σχήματα, που, πέρα από το ετερόκλητο των προγραμμάτων, δεν εμπνέουν μια πολιτική σταθερότητα θέσεων και στόχων για την αναζωογόνηση του Κινήματος μπορούν να διαμαρτύρονται για την έλλειψη συνεργασίας.
Από την πλευρά μας διαφωνούμε με την ηγεσία του ΚΚΕ ως προς την τακτική που εφαρμόζει για την ανάπτυξη του Κινήματος σε σχέση και με τη σοσιαλιστική προοπτική. Και συμφωνούμε απόλυτα με ανάλογες πρωτοβουλίες, όπως αυτή του Δήμου Πάτρας, που στηρίζονται ευρύτερα από εργατικά σωματεία και άλλους φορείς.
Η κριτική, κατά τη γνώμη μας, που ασκούμε, ως ιστοσελίδα στην ηγεσία του Κόμματος, που πολλές φορές είναι πιο οξεία απ’ ότι άλλων συγκροτημένων πολιτικών δυνάμεων ή κινήσεων και ιστοσελίδων, επικεντρώνεται στο κύριο ζήτημα, το οποίο διαπερνάει όλο το πολιτικό πρόβλημα της χώρας μας.
Το ΚΚΕ σήμερα δε διαθέτει μια προγραμματική πρόταση, που σαφώς θα συνδέεται με την προοπτική του σοσιαλισμού, αλλά θα αφορά άμεσα στα κυρίαρχα ζητήματα που αντιμετωπίζει ο τόπος, όπως είναι η αποδέσμευση της χώρας μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ, τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
Μια προγραμματική πρόταση, που θα αντιμετωπίζει την πολιτική που εφαρμόζεται και στην πραγματικότητα θα αποτελεί το πρόγραμμα δράσης της εργατικής τάξης και των μικρομεσαίων μικροαστικών στρωμάτων με την αντίστοιχη λύση στο επίπεδο της εξουσίας, που θα περιλαμβάνει την αλλαγή των τάξεων στην εξουσία, την εκδίωξη της αστικής τάξης από αυτή.
Μια εξουσία που θα στηρίζεται στην κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης και των μικρομεσαίων μικροαστικών στρωμάτων, που θα εγκαθιδρύσει τη Λαοκρατική Δημοκρατία και θα ανοίξει το δρόμο για το σοσιαλισμό μέσα από μια ενιαία επαναστατική διαδικασία.
Μια τέτοια προγραμματική πρόταση δε τη διαθέτει καμία από τις πολιτικές δυνάμεις, που ασκούν κριτική στην ηγεσία του ΚΚΕ για την τακτική που ακολουθεί. Στην πραγματικότητα αναζητούν διέξοδο, μέσω της κριτικής, που ασκούν στο ΚΚΕ, στα δικά τους πολιτικά αδιέξοδα.
Για τη «Νέα Σπορά» δεν είναι προγραμματική πρόταση διεξόδου μια πολιτική που περιορίζεται και φτάνει μέχρι την έξοδο από το ευρώ ούτε μια προγραμματική πρόταση, που συμπληρώνεται τεχνητά με ορισμένα από τα λεγόμενα «μεταβατικά αιτήματα», τα οποία χρησιμοποιούνται, υποτίθεται, ως κρίκοι για τη ταξική συνειδητοποίηση της εργατικής τάξης για να φτάσει στη σοσιαλιστική επανάσταση, την ώρα, που καραμπινάτοι αστοί οικονομολόγοι χαρακτηρίζουν «λαπάδες» τους αστούς της χώρας μας, «χαρτογιακάδες» την ηγεσία της ΓΣΕΕ, που δεν αγωνίζεται για τα κεκτημένα δικαιώματα της εργατικής τάξης και θεωρούν σημαντική έλλειψη την απουσία της «ταξικής συνείδησης της εργατικής τάξης», ενώ ομολογούν, ταυτόχρονα την πλήρη κατάρρευση του «Ευρωπαϊκού οράματος» από πολιτική, ιδεολογική και οικονομική άποψη και καυτηριάζουν την «ανικανότητα» του αστικού πολιτικού συστήματος στο σύνολό του. Ανικανότητα, βέβαια, που αφορά στην υποτελή στάση του αστικού πολιτικού συστήματος, ιδιαίτερα των κομμάτων που βρέθηκαν στη διακυβέρνηση, και στον εξαρτημένο χαρακτήρα της χώρας μας, που δεν τολμάει «τη ρήξη».
Όποιος δε βλέπει την ουσιαστική σύνδεση της προβολής της αποδέσμευσης από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΔΝΤ, τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ως κρίκο στην πορεία του Επαναστατικού Κινήματος για το σοσιαλισμό λίγα έχει να προσφέρει στην υπόθεση της εργατικής τάξης.
Τη «Νέα Σπορά» δεν την απασχολεί επομένως η μικροπολιτική του διαχωρισμού του Πελετίδη από το ΚΚΕ, μέσω της επικρότησης της πρωτοβουλίας του Δήμου της Πάτρας. Υπάρχει κάτι σοβαρότερο και βαθύτερο που την απασχολεί.
Ότι και αυτή η πρωτοβουλία του Δήμου της Πάτρας δεν έδειξε ότι η εργατική τάξη είναι σε ετοιμότητα να αντιμετωπίσει την επίθεση που δέχεται και προπαντός ότι δεν έχει μπροστά της μία προγραμματική πρόταση, που θα της δίνει διέξοδο από την οικονομική κρίση και τη χρεοκοπία.
Μια πρόταση που θα οργανώσει την εργατική τάξη, θα της δίνει τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει τις κοινωνικές της συμμαχίες και θα περιέχει τα πραγματικά και ουσιαστικά βήματα για να ανοίξει το δρόμο για το σοσιαλισμό.
COMMENTS