Έχουμε συνηθίσει να ακούμε βορειοαμερικανικές δηλώσεις περί δημοκρατικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αυτό αποτελεί – στα περισσότερα σημεία του πλανήτη – ένα ανέκδοτο χωρίς ίχνος χιούμορ, το αντίθετο, με πολύ πόνο και αίμα για τους λαούς του κόσμου. Όταν αυτό περνά στον τομέα των διακρατικών σχέσεων και της διπλωματίας, που επίσης αποτελεί πεδίο σκληρής μάχης, εκτός από τη γλώσσα που χρησιμοποιείται έχουν ενδιαφέρον και σχετικοί νόμοι που υπάρχουν σε κάθε χώρα, καθώς αυτοί καταγράφουν τις αρχές και τις προθέσεις κάθε εκτελεστικής εξουσίας.
Είναι γνωστές σε όλους οι εκατέρωθεν δηλώσεις με αφορμή την επίσκεψη του βορειοαμερικανού προέδρου στην Κούβα. Μεταξύ αυτών, ο Ομπάμα εξέφρασε την ευχή “οι κουβανοί που ζουν στην Κούβα να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους βορειοαμερικανούς”.
Προφανώς, ο βορειοαμερικανός πρόεδρος δεν αναφέρεται στα δικαιώματα του μαύρου πληθυσμού στις δύο χώρες (εδώ δεν χρειάζεται κανένα σχόλιο), αλλά στα δικαιώματα της λεγόμενης αντιπολίτευσης στην Κούβα, η οποία χρηματοδοτείται επισήμως από την κυβέρνησή του, όπως γνωρίζει και ο κάθε αδαής σε όλο τον κόσμο.
Τι ισχύει στις ΗΠΑ λοιπόν, όσο αφορά αυτό το “δημοκρατικό δικαίωμα”;
Νόμος των ΗΠΑ αρ.18/1948 , γνωστός και ως Νόμος Logan.
Άρθρο 953: “Kάθε πολίτης των ΗΠΑ, οπουδήποτε και να βρίσκεται, που χωρίς έγκριση από τις ΗΠΑ, ξεκινά ή αναπτύσσει άμεσα ή έμμεσα κάποια ανταπόκριση ή σχέση με οποιανδήποτε ξένη κυβέρνηση ή οποιονδήποτε ξένο αξιωματούχο ή πράκτορα, με πρόθεση να επηρεάσει μέτρα ή την συμπεριφορά οποιασδήποτε κυβέρνησης σε σχέση
με οποιαδήποτε αμφισβήτηση ή αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ, ή να αντικρούσει τα μέτρα των ΗΠΑ, θα του επιβάλλεται πρόστιμο σύμφωνα με αυτό το άρθρο ή φυλάκιση μέχρι τρία χρόνια ή και τα δύο”.
Eπιπλέον, οι ΗΠΑ έχουν στην δικαστική τους νομοθεσία τον βασικό Νόμο για την Εσωτερική Ασφάλεια του 1950. Τι θα συνέβαινε αν η Κούβα αν εφάρμοζε τη νομοθεσία των ΗΠΑ σε εκείνα τα πρόσωπα – που σύμφωνα με τον νόμο των ΗΠΑ – θα μπορούσαν να θεωρηθούν “πράκτορες ξένης δύναμης”; Ειδικότερα, στην περίπτωση που οι κουβανοί που λαμβάνουν οικονομικούς πόρους από την κυβέρνηση των ΗΠΑ και τους οργανισμούς τους, θα αντιμετωπίζονταν – όπως στις ΗΠΑ – ως πράκτορες ξένης δύναμης;
Επίσης, αν ένα πρόσωπο με κουβανική ιθαγένεια λαμβάνει χρηματικά ποσά από τις ΗΠΑ, αυτό το πρόσωπο είναι υποχρεωμένο να δηλώσει αυτό το εισόδημα στις φορολογικές αρχές των ΗΠΑ, για να φορολογηθεί ή όχι; H σχετική νομοθεσία των ΗΠΑ προβλέπει:
“ Για να αξιολογηθεί η προφανής εξαίρεση από την φορολογική νομοθεσία των ΗΠΑ, η Κρατική Υπηρεσία των ΗΠΑ πρέπει να πιστοποιήσει ότι (αυτό το πρόσωπο) εκτελεί παρόμοια εργασία με τους εργαζόμενους για την κυβέρνηση των ΗΠΑ στο εξωτερικό και ότι ο εργοδότης του στην ξένη κυβέρνηση συγκεντρώνει την ισοδύναμη εξαίρεση με τους εργαζόμενους της κυβέρνησης των ΗΠΑ που παρέχουν παρόμοιες υπηρεσίες στη χώρα του ή πρέπει να προκύπτει αυτό από τα γεγονότα”. Bλέπε: https://www.irs.gov/Individuals/International-Taxpayers/Employees-of-Foreign-Governments-or-International-Organizations
Και σε αυτό τον τομέα των “κρατικών ατομικών δικαιωμάτων” το έχει χαμένο τπ παιχνίδι λοιπόν η αυτοκρατορία. Εξ άλλου, κάθε χώρα φτιάχνει τους νόμους που της χρειάζονται.
Το ερώτημα είναι ποιοι τους χρειάζονται και γιατί στο εσωτερικό κάθε χώρας.
Πηγή: http://cubaniagriega.blogspot.gr/2016/03/blog-post_20.html
COMMENTS