Προς ενημέρωση των αναγνωστών μας αναδημοσιεύουμε ένα ενδιαφέρον άρθρο από το «Il Manifesto».
Πώς γίνεται να δικαιολογηθεί ένας πόλεμος εάν δεν υπάρχει ένας εχθρός που μας απειλεί; Είναι απλό, αρκεί να τον εφεύρεις ή να τον κατασκευάσεις. Μας το διδάσκει ο στρατηγός Philip Breedlove, ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Διοίκησης των Ηνωμένων Πολιτειών, που πρόκειται να παραδώσει τη σκυτάλη σε έναν άλλο στρατηγό των ΗΠΑ, που θα είναι ο Ανώτατος Συμμαχικός Διοικητής των ΗΠΑ στην Ευρώπη.
Στην τελευταία ακρόασή του στο Πεντάγωνο, προειδοποιεί ότι «στην Ανατολή η Ευρώπη έχει απέναντί της μια αναγεννημένη και επιθετική Ρωσία, η οποία αποτελεί μια υπαρκτή και μακροπρόθεσμη απειλή».
Αναποδογυρίζει με αυτόν τον τρόπο την πραγματικότητα: Ο νέος Ψυχρός Πόλεμος στην Ευρώπη, σε αντίθεση με τα συμφέροντα της Ρωσίας, προκλήθηκε με το πραξικόπημα στην πλατεία Μαϊντάν από τη στρατηγική των ΗΠΑ / ΝΑΤΟ, η οποία συνεχίζει να τροφοδοτεί τις εντάσεις για να δικαιολογήσει το ξεδίπλωμα της αυξανόμενης ανάπτυξης δυνάμεων στην Ανατολική Ευρώπη.
Στην Ουκρανία, σχηματίστηκε μια πολυεθνική κοινή διοίκηση για την εκπαίδευση «μέχρι το 2020» των ενόπλων δυνάμεων και των νεοναζιστικών ταγμάτων της Εθνικής Φρουράς, στην οποία απασχολούνται εκατοντάδες εκπαιδευτές από την 173η Ταξιαρχία των ΗΠΑ, που μεταφέρθηκαν από τη Βιτσέντζα (Σ. ΝΣ, πόλη της Ιταλίας) και πλαισιώθηκαν από Βρετανούς και Καναδούς.
Η Ευρωπαϊκή Διοίκηση των Ηνωμένων Πολιτειών, υπογραμμίζει ο Breedlove, εργάζεται σε συνεργασία με τους συμμάχους να «αντιμετωπίσει τη Ρωσία και προετοιμάζεται για τη σύγκρουση, εάν είναι απαραίτητο».
Προς τα Νότια, προειδοποιεί ο Ανώτατος Συμμαχικός Διοικητής στην Ευρώπη, «Η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με την πρόκληση της μαζικής μετανάστευσης, που προκλήθηκε από την κατάρρευση και την αστάθεια ολόκληρων κρατών και τον ISIS, που εξαπλώνεται σαν καρκίνος απειλώντας τα ευρωπαϊκά έθνη». Υποστηρίζει, ως εκ τούτου, ότι «η παρέμβαση της Ρωσίας στη Συρία έχει περιπλέξει το πρόβλημα, δεδομένου ότι έχει κάνει ελάχιστα για την αντιμετώπιση του ISIS και πολλά για να στηρίξει το καθεστώς Άσαντ».
Αναποδογυρίζει εκ νέου την πραγματικότητα: Ήταν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ που προκάλεσαν με τον πόλεμο την κατάρρευση του Λιβυκού κράτους και την αστάθεια της Συρίας, την επακόλουθη μαζική μετανάστευση, ενθαρρύνοντας τη δημιουργία του ISIS, τη στρατηγική του, προσποιούμενοι ότι τον καταπολεμούν, ενώ η Ρωσική επέμβαση στη Συρία για την υποστήριξη των κυβερνητικών δυνάμεων έχει αποφασιστικά χτυπήσει τον ISIS υποχρεώνοντάς τον να αποτραβηχτεί (Σ. ΝΑ, προς το εσωτερικό).
Τώρα που η Ρωσία, πέτυχε τον πρώτο της στόχο, και επαναϋπολογίζει το μέγεθος της δέσμευσή της στη Συρία, το ΝΑΤΟ υπό τη διοίκηση των ΗΠΑ επεκτείνει τη στρατιωτική της παρουσία στη Μέση Ανατολή.
Στις 29 Φεβρουαρίου, ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Stoltenberg υπέγραψε συμφωνία με το Κουβέιτ, που επιτρέπει τη δημιουργία του πρώτου αεροδρομίου της Ατλαντικής Συμμαχίας στον Κόλπο, τόσο για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν όσο και για «τη συνεργασία του ΝΑΤΟ με το Κουβέιτ και άλλους εταίρους», ειδικά με τη Σαουδική Αραβία, που υποστηρίζεται από το Πεντάγωνο στον πόλεμο στην Υεμένη, που σφάζονται άμαχοι.
Στις 2 Μαρτίου, στο Άμπου Ντάμπι, ο Stolternberg ενίσχυσε «τη συνεργασία με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα για την αντιμετώπιση των κοινών προκλήσεων ασφαλείας».
Στις 17 Μαρτίου, δέχτηκε στις Βρυξέλλες την επίσκεψη του βασιλιά Αμπντάλα ΙΙ, για την ενίσχυση της «εταιρικής σχέσης του ΝΑΤΟ με την Ιορδανία».
Στις 18 Μαρτίου, δέχτηκε την επίσκεψη του Al Zayani, Γενικό Γραμματέα του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου (Σαουδική Αραβία, Μπαχρέιν, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Κουβέιτ, Ομάν, Κατάρ), για να «εμβαθύνει τη συνεργασία μεταξύ των δύο οργανισμών».
Στην Αφρική – ενώ προετοιμάζει την επέμβαση, με την αιτιολογία της απελευθέρωσης από τον ISIS, που έχει ως στόχο να καταλάβει (Σ. ΝΣ, το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ) τις πιο σημαντικές περιοχές της Λιβύης από οικονομική και στρατηγική άποψη – βρίσκεται σε εξέλιξη από τη Σενεγάλη έως τον Κόλπο της Γουινέας η άσκηση Obangame / Saharan Express, στην οποία παίρνουν μέρος, στο πλαίσιο της «αντι-τρομοκρατίας και της αντι-πειρατείας», ναυτικές δυνάμεις των ΗΠΑ, της Ευρώπης, της Αφρικής και επίσης της Βραζιλίας.
Διευθύνεται απευθείας από την έδρα του Στρατηγείου των ναυτικών δυνάμεων των ΗΠΑ για την Ευρώπη – Αφρική στη Νάπολη, η αποστολή του οποίου είναι «να προωθήσει τα εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ, της ασφάλειας και της σταθερότητας στην Ευρώπη και την Αφρική».
Il Manifesto, 22 Μαρτίου του 2016
Πηγή: http://www.resistencia.cc/it/manlio-dinucci-quem-nos-ameaca-realmente/
COMMENTS