Αναδημοσιεύουμε από το Capital.gr ένα άρθρο, που αφορά στην τοποθέτηση του Δημήτρη Δασκαλόπουλου, επίτιμου προέδρου του ΣΕΒ, στο πλαίσιο συνεδρίου που διοργάνωσε το Harvard Kennedy School of Government στη Βοστώνη των ΗΠΑ με αντικείμενο την Ευρωπαϊκή Ένωση στις 20-21/2/2016.
Η σημασία του άρθρου έγκειται στο ότι πρόκειται για τοποθέτηση του για σειρά ετών προέδρου του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων και με αυτή την έννοια η τοποθέτησή του είναι κατά σαφή τρόπο ενδεικτική για τις σκέψεις της αστικής τάξης της χώρας.
Η τοποθέτηση αυτή γίνεται σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για τη χώρα μας, με τη προσφυγική κρίση να εξελίσσεται σε χιονοστιβάδα, φέρνοντας στην επιφάνεια σοβαρές αντιθέσεις στην Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ καθημερινά γίνεται αντιληπτό ακόμα και από την αστική τάξη της χώρας, το αδιέξοδο των προγραμμάτων «διάσωσης» της Ελληνικής οικονομίας, με την οικονομική κρίση να βαθαίνει, την ύφεση να παραμένει, πυροδοτώντας και διεργασίες σε πολιτικό επίπεδο και αντανακλώντας τα αδιέξοδα της χώρας μας, που απορρέουν από την πρόσδεση της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το γεγονός ότι αυτή η τοποθέτηση γίνεται στις ΗΠΑ, την απαλλάσσει σε μεγάλο βαθμό από τις αναγκαίες «διορθώσεις» στο λόγο, που «επιβάλλονται» σε αντίστοιχες τοποθετήσεις στο εσωτερικό της χώρας, οι σκοπιμότητες της κατάδειξης ως ενόχων για την οικονομική κρίση των λαϊκών στρωμάτων ώστε να δικαιολογηθούν τα μέτρα λιτότητας.
Η ουσία της τοποθέτησης του Δημήτρη Δασκαλόπουλου έγκειται στην αναγνώριση αφενός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε «υποβόσκουσα δομική κρίση» -όπως αναφέρει χαρακτηριστικά- την οποία η χώρα μας απλά την έφερε στο προσκήνιο. Αναγνωρίζει έμμεσα με αυτό τον τρόπο τις διαπιστώσεις, που έχουμε κάνει και από την πλευρά μας μέσα από το ιστοσελίδα της «Νέας Σποράς», όταν μιλούσαμε για χρόνια οικονομική στασιμότητα και ύφεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την οποία δεν μπόρεσε να επιλύσει η υιοθέτηση του κοινού νομίσματος, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί τον αδύνατο κρίκο ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και κέντρα..
Δεύτερον, θεωρεί ότι η λύση του Ελληνικού προβλήματος θα είναι μια λύση που θα αφορά το συνολικό πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (μιλώντας πάντα από την πλευρά του) και όχι μεμονωμένα της χώρας μας, εντούτοις, παραμένει αρκετά απαισιόδοξος για αυτήν την προοπτική, αναγνωρίζοντας ότι στο τέλος της διαδικασίας των μνημονίων, είναι πολύ πιθανόν να περιμένει η έξοδος της χώρας μας απ’ το Ευρώ. Ένα γεγονός, που δεν θα αποτελεί επιλογή της αστικής τάξης της χώρας, αλλά ως αναπόφευκτη συνέπεια των αποτυχημένων πολιτικών οι οποίες καταδίκασαν τη χώρα μας στη «αποτελμάτωση και τη φτώχεια». Και σ’ αυτό το σημείο έρχεται να επιβεβαιώσει τις εκτιμήσεις της «Νέας Σποράς», που έχουν γίνει σε πολύ προηγούμενο χρόνο, ότι το Grexit εξακολουθεί να είναι στην ημερήσια διάταξη.
Σε κάθε περίπτωση, το μέλλον της Ελλάδας διαγράφεται ζοφερό με εκτεταμένη ανεργία, οικονομική στασιμότητα εν μέσω προσφυγικού «τσουνάμι» με τη μόνη ελπίδα κατά τον ίδιο, στο να δοθεί μια ευκαιρία «επανεκκίνησης», όπως λέει χαρακτηριστικά, δηλαδή την προοπτική διαγραφής μέρους του χρέους της χώρας, υπόθεσης την οποία δεν θεωρούμε από μέρους μας ιδιαίτερα πιθανή, δεδομένης της ισχυρής αντίθεσης της Γερμανίας σε αυτό ενδεχόμενο και παρά την αντίθετη άποψη των ΗΠΑ και του ΔΝΤ.
Ταυτόχρονα, είναι πιθανό η χρεοκοπία της Ελλάδας να αποτελέσει χρεοκοπία της ίδιας της Ευρωζώνης, με τη χώρα μας να λειτουργεί ως ο «πυροκροτητής» αυτής της διαδικασίας, εν μέσω σοβαρότατων πολιτικών προβλημάτων ενότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κρίσης χρέους και σοβαρών προβλημάτων του χρηματοπιστωτικού τομέα.
Τρίτον, αναγνωρίζει το γεγονός ότι οι πολιτικές των μνημονίων ισχυροποίησαν τη θέση της Γερμανίας εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε βάρος των υπόλοιπων χωρών, στην οποία καταλογίζει το σημαντικότερο μερίδιο ευθύνης για την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα. Αναγνωρίζει επίσης ότι οι δημοσιονομικοί στόχοι καταστρατηγούνται κατά το δοκούν, οι αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης παίρνονται αντιδημοκρατικά, με αδιαφανή και ανεξέλεγκτο τρόπο και ότι τα «ευρωπαϊκά ιδεώδη» έχουν ξεθωριάσει στα μάτια των λαών.
Τέταρτον, την ίδια στιγμή η Ευρωπαϊκή Ένωση βυθίζεται στην οικονομική στασιμότητα αντίθετα -όπως ισχυρίζεται- με τις ΗΠΑ, που βρίσκονται σε ανάκαμψη. Σε αυτό το σημείο ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος φαίνεται να «δείχνει» την προτίμησή του στις οικονομικές μεθόδους των ΗΠΑ, παίρνοντας θέση στην υπαρκτή διαμάχη ανάμεσα στις δύο ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για το χειρισμό της οικονομικής κρίσης, διαφωνία, που αφορά κυρίως το χειρισμό του προβλήματος του χρέους ως προς τη χώρα μας. Από την πλευρά μας θα συμπληρώσουμε σ’ αυτό το σημείο ότι ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος έχει πέσει θύμα του ίδιου του αστικού μύθου που καλλιεργείται ότι η οικονομία των ΗΠΑ είναι σε φάση, που ξεπερνάει τα προβλήματά της, κάτι που δεν είναι αληθές.
Είναι προφανές ότι η τοποθέτηση του Δημήτρη Δασκαλόπουλου έχει ιδιαίτερη σημασία. Χωρίς να αποτελεί μοναδικό παράδειγμα, αντικατοπτρίζει τις έντονες ανησυχίες και τους προβληματισμούς της αστικής τάξης της χώρας, φαινόμενο διάχυτο στα αστικά ΜΜΕ και όχι μόνο, ιδιαίτερα μετά το «συντονισμό» και τη «σύμπτωση» όλων των μεγάλων προβλημάτων που αντιμετωπίζει.
Οι ίδιοι πάνω – κάτω προβληματισμοί είναι αυτοί που απασχολούν και τα αστικά κόμματα, τα οποία καλούνται να διαχειριστούν τραγικά αδιέξοδα για τη χώρα, αιτία συντήρησης της πολιτικής κρίσης, φέρνοντάς τα μπροστά στην ανάγκη συνεχούς αναζήτησης νέων «λύσεων» στην επιδίωξη της πολιτικής σταθερότητας. Κάτι που μέχρι τώρα δεν το έχουμε δει ακόμη. Το πολιτικό σύστημα της χώρας μας βρίσκεται σε παρατεταμένη πολιτική κρίση. Αυτή είναι η θέση μας και πιστεύουμε ότι πρόκειται για μια δικαιωμένη θέση, όταν προειδοποιούσαμε ως «Νέα Σπορά» ότι και η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση δεν πρόκειται να ξεπεράσει την πολιτική κρίση και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει μέρος της πολιτικής κρίσης.
Όλα τα παραπάνω, φέρνουν ξανά στην ημερήσια διάταξη, την ανάγκη από μέρους του Κομμουνιστικού Κινήματος να δώσει τη δική του απάντηση στην οικονομική και πολιτική κρίση, καταθέτοντας πρόταση διεξόδου για λογαριασμό της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, μια πρόταση συνολικότερη, που να χτίζεται γύρω από το κυρίαρχο πρόβλημα της χώρας μας, την Ευρωπαϊκή Ένωση, με κεντρικό αίτημα αυτό της αποδέσμευσης.
Σε κάθε περίπτωση, είναι η ίδια η αστική τάξη αυτή, η οποία δείχνει με τον πλέον εύγλωττο τρόπο τόσο την αιτία των αδιεξόδων της, τα οποία αποτελούν και ολοφάνερη χρεοκοπία της ίδιας της αστικής στρατηγικής. Τα παραπάνω αποτελούν περίτρανη δικαίωση της πολιτικής του Κόμματος απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση όλα τα προηγούμενα χρόνια, τους καρπούς της οποίας στέρησαν οι επεξεργασίες του 19ου Συνεδρίου.
Δασκαλόπουλος: Η ΕΕ είναι πολύ διχασμένη για να πετύχει
Το μήνυμα ότι “είναι βαθιά η πεποίθησή μου ότι η ελληνική κρίση είναι μέρος της ευρύτερης δομικής ευρωπαϊκής κρίσης και, ως εκ τούτου, η έξοδος της χώρας μου από την κρίση δεν μπορεί παρά να είναι στο πλαίσιο της αντιμετώπισης των βαθύτερων και εντεινόμενων προβλημάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης” μετέφερε ο επίτιμος πρόεδρος του ΣΕΒ, Δημήτρης Δασκαλόπουλος.
Ειδικότερα, σε ειδικό πάνελ για την Ελλάδα, στο πλαίσιο συνεδρίου που οργάνωσε το Harvard Kennedy School of Government με αντικείμενο την Ευρωπαϊκή Ένωση, και με τίτλο “Too big to fail, too divided to succeed” (“πολύ μεγάλη, πολύ διχασμένη για να πετύχει”) στη Βοστώνη ΗΠΑ, το Σαββατοκύριακο 20 & 21/02/2016, ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος τόνισε ότι “η Ελλάδα ήταν η άμεση αιτία που έφερε στο προσκήνιο την υποβόσκουσα από καιρό δομική κρίση της Ευρώπης”.
Αναλυτικά επεσήμανε ότι “συνεπώς, και χωρίς να παραγνωρίζει κανείς τις ευθύνες του ελληνικού πολιτικού συστήματος στη συνολική αντιμετώπιση της κρίσης, η επίλυση του ελληνικού προβλήματος δεν μπορεί παρά να είναι μέρος μιας συνολικής απάντησης της Ευρώπης στην κρίση που η ίδια αντιμετωπίζει. Διαφορετικά, δεν θα υπάρξει λύση στο ούτε στο ελληνικό ούτε στο ευρωπαϊκό δράμα…
Στην Ελλάδα, δύο διαδοχικά προγράμματα λιτότητας και ορθόδοξων μεταρρυθμίσεων απέτυχαν. Είναι πολύ πιθανό πως και το τρίτο Μνημόνιο θα αποτύχει. Οι στόχοι του πρέπει και μπορεί να επιτευχθούν, αλλά η Ελλάδα θα παραμείνει μια χώρα καταδικασμένη στην αποτελμάτωση και τη φτώχεια. Έτσι, ή θα πρέπει να της δοθεί μια ευκαιρία να ξαναρχίσει από το μηδέν, ή θα οδηγηθεί μοιραία εκτός ευρωζώνης –με άδηλες συνέπειες για την ίδια την Ευρώπη. Κι αυτό δεν είναι θέμα οικονομίας, αλλά μια πολιτική απειλή που εγκυμονεί η σημερινή κατάσταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης”.
Παράλληλα, ο κ. Δασκαλόπουλος τόνισε ότι “η ελληνική κρίση αντιμετωπίστηκε το 2010 ως ένα μεμονωμένο ατύχημα στους κόλπους της Ένωσης. Η εικόνα άλλαξε, όμως, όταν η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιταλία ακολούθησαν την Ελλάδα στην κρίση. Η ελληνική κρίση δημόσιου χρέους επεκτάθηκε σε πανευρωπαϊκές κρίσεις του ιδιωτικού χρέους, του τραπεζικού συστήματος, των επενδύσεων, της μακροοικονομίας”.
Η ανταπόκριση της Ένωσης στην κρίση ήταν δυστυχώς “πολύ μικρή και πολύ αργή”, χαρακτηριζόμενη από αναποφασιστικότητα και έλλειψη στρατηγικής κατεύθυνσης. Έτσι, η σημερινή κατάσταση της Ε.Ε. σύμφωνα με τον κ. Δασκαλόπουλο περιγράφεται ως εξής:
- Η ΕΚΤ δεν λειτουργεί ως παραδοσιακή κεντρική τράπεζα και οι πολιτικές της δεν μπορούν να ενισχύσουν ουσιαστικά την ανάπτυξη.
- Η εμπειρία των τελευταίων 8 ετών απέδειξε ότι η ενιαία νομισματική πολιτική δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα όλων.
- Παρά την προσπάθεια να ενισχυθεί η εφαρμογή αυστηρών δημοσιονομικών κανόνων, τα περισσότερα κράτη-μέλη ακολουθούν τον δικό τους δρόμο.
- Είναι λίγα τα απτά βήματα που έχουν γίνει για να αντιμετωπιστούν τα βαθύτερα προβλήματα του Ευρωπαϊκού δημοκρατικού ελλείμματος –όπως δείχνουν το ανίσχυρο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η αδιαφανής και εκτεταμένη Ευρωπαϊκή γραφειοκρατία, η τοποθέτηση μη εκλεγμένων αντιπροσώπων στις θέσεις ηγεσίας της Ε.Ε. και οι ανεξέλεγκτες λειτουργίες και αποφάσεις του Eurogroup.
- Οι πολιτικές λιτότητας που επιβάλλει η Γερμανία αμφισβητούνται σήμερα από το ίδιο το ΔΝΤ. Οδηγούν σε αυθαίρετες αυξήσεις φόρων, οριζόντιες περικοπές δημοσίων δαπανών, μείωση επενδύσεων. Σε μάλλον μόνιμη αύξηση της ανεργίας (ειδικά στις ηλικίες 19-24), σε άνοδο του ιδιωτικού και του δημόσιου χρέους, σε αύξηση στην ανισοκατανομή του εισοδήματος και τελικά σε lowflation –νεολογισμός της επικεφαλής του ΔΝΤ. Σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, η Ε.Ε. αντιμετωπίζει σήμερα ασθενή ανάπτυξη σε συνέχεια μίας διπλής ύφεσης.
- Οι συνταξιοδοτικές πολιτικές του pay-as-you-go σε συνδυασμό με τις αρνητικές δημογραφικές εξελίξεις, έχουν οδηγήσει σε δραματική μείωση της συνολικής σχέσης εξάρτησης και σε αντίστοιχη αύξηση του μακρόχρονου δημοσιονομικού ελλείμματος.
“H κρίση ανέδειξε ως ισχυρό πόλο της Ε.Ε. τη Γερμανία. Πράγματι, σήμερα όλοι οι ευρωπαϊκοί δρόμοι οδηγούν στο Βερολίνο και τη Φρανκφούρτη. Ωστόσο, η γερμανική συνταγή της μονολιθικής λιτότητας, ενώ δεν απαντά στα μακροοικονομικά προβλήματα, δημιουργεί κοινωνική αναταραχή και πολιτική αστάθεια, διχάζει την Ευρώπη, απονομιμοποιεί τα πολιτικά συστήματα και εκτρέφει τον ευρωσκεπτικισμό και τις ακραίες φωνές. Η προοπτική του Brexit το υπογραμμίζει” εξήγησε ο επίτιμος πρόεδρος του ΣΕΒ.
Καταλήγοντας, ο κ. Δασκαλόπουλος τόνισε: “Το προσφυγικό κύμα, που βρήκε την Ευρώπη απροετοίμαστη, ξύπνησε τους παλιούς ευρωπαϊκούς δαίμονες του εθνικισμού και, ας μη φοβόμαστε τη λέξη, του ρατσισμού. Τα αντανακλαστικά των στρατοπέδων και του συρματοπλέγματος… Η ευρωπαϊκή ιδέα πνίγεται στα νερά του Αιγαίου και στις ιταλικές ακτές, η Ελλάδα γίνεται το εξιλαστήριο θύμα της πανικόβλητης Ευρώπης. Στην πράξη, το προσφυγικό τσουνάμι απειλεί την ίδια την ευρωπαϊκή ενότητα. Αν δεν αντιμετωπιστεί ως ενιαίο ευρωπαϊκό πρόβλημα, θα αποτελέσει το τέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως την εννοούσαμε μέχρι σήμερα. Θα είναι μια συλλογική αποτυχία.
H Ευρώπη έχει ανάγκη από ένα ανανεωμένο όραμα για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του 21ου αιώνα. Οι παλιές συνθήκες, τα παλιά ιδεώδη δεν αρκούν πια. Mία νέα ευρωπαϊκή ιδέα, νομιμοποιημένη πολιτικά μέσω της λαϊκής αποδοχής, είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να οδηγήσει με επιτυχία στις δομικές αλλαγές που χρειάζεται το σημερινό ευρωπαϊκό εποικοδόμημα. Είναι ο μόνος τρόπος για να ξεπεράσουμε το φάσμα της ευρωπαϊκής διάλυσης. Στη βάση αυτή είμαι συγκρατημένα απαισιόδοξος και υποστηρίζω –ότι υπό τις παρούσες συνθήκες– η Ευρώπη είναι too divided to succeed”.
COMMENTS