Είναι βέβαιο πλέον ότι το προσφυγικό εξελίσσεται σ’ ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα για την Ευρωπαϊκή Ένωση και ειδικά για ορισμένες χώρες, που δέχονται το μεγαλύτερο αριθμό προσφύγων. Μέσα σ’ αυτές τις χώρες είναι η Ελλάδα πρώτη – πρώτη και η Ιταλία, που δέχονται το μεγαλύτερο αριθμό προσφύγων, ως χώρες εισαγωγής, και η Γερμανία μαζί με τη Μ. Βρετανία, ως χώρες τελικού προορισμού. Η Γερμανία αυτήν τη στιγμή, ως χώρα τελικού προορισμού, είναι η πρώτη στην προτίμηση των προσφύγων, γιατί θεωρείται ως η οικονομικά πιο δυνατή χώρα μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Οι μεγάλες διαστάσεις, όμως του προσφυγικού κύματος, το οποίο δε μειώθηκε λόγω των καιρικών συνθηκών, αντίθετα αναμένεται να οξυνθεί στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα – υπολογίζεται ότι μόνο από την Ελλάδα θα περάσουν περί τα δύο εκατομμύρια πρόσφυγες, που επιθυμούν να καταλήξουν κυρίως στη Γερμανία, δημιούργησε έντονες αντιθέσεις μεταξύ των χωρών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και στο εσωτερικό των χωρών.
Είναι χαρακτηριστική, απ’ αυτήν την άποψη, η κατάσταση που επικρατεί σε ορισμένες χώρες, όπως η Γερμανία, η Ολλανδία, η Αυστρία, αλλά και η στάση ορισμένων χωρών, όπως η Ουγγαρία, η Σλοβακία και η Τσεχία, που παίρνονται μέτρα για τον έλεγχο των συνόρων, μέχρι και φράχτες υψώνονται, προκειμένου να εμποδιστεί η είσοδος των προσφύγων.
Στη Γερμανία, ιδιαίτερα, οι ναζιστές και γενικότερα ακροδεξιοί κύκλοι έκαναν αισθητή την παρουσία τους με διαδηλώσεις ενάντια στην πολιτική της Άνγκελα Μέρκελ ζητώντας ακόμη και την παραίτησή της. Η πρόεδρος του Κόμματος της Εναλλακτικής Γερμανίας έφτασε στο απαράδεκτο σημείο να ζητήσει να πυροβολούνται οι πρόσφυγές σε μια πράξη ανοιχτής τρομοκρατίας και αποτροπής του προσφυγικού κύματος προς τη Γερμανία.
Η κατάσταση που διαμορφώθηκε, μετά τους φράχτες, έφερε στην επιφάνεια τη συζήτηση για την ισχύ της Σένγκεν, που για τη χώρα μας επανατροφοδοτεί τη συζήτηση και για ένα πιθανό Grexit. Το κυριότερο, όμως, που αναδείχτηκε από τη συζήτηση, που έχει ανοίξει στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ότι οι χώρες – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης αδυνατούν να διαχειριστούν το προσφυγικό πρόβλημα, γεγονός που οφείλεται και σε οικονομικούς λόγους, που η βάση τους βρίσκεται στην άσχημη οικονομική κατάσταση της ίδιας της Ένωσης και των μελών – κρατών. Οι αναπτυξιακοί τους ρυθμοί είναι τέτοιοι, που δε μπορούν να απορροφήσουν το νέο εργατικό δυναμικό, που συρρέει, γι’ αυτό το λόγο και οι πιο μικρές χώρες του λεγόμενου Βορρά είναι οι πρώτες που αντέδρασαν παίρνοντας υπόψη και το εσωτερικό τους πρόβλημα της ανεργίας.
Δεν είναι τυχαίο ότι όλο και περισσότερο πληθαίνουν τα δημοσιεύματα και τα οικονομικά σχόλια για τους ισχνούς ρυθμούς ανάπτυξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που με τη δημοσιονομική πολιτική, που εφαρμόζεται, καταλήγει να οξύνει το εργασιακό και κοινωνικό ζήτημα συνολικά. Έτσι η άφιξη των προσφύγων, παρά το γεγονός ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για φθηνό εργατικό δυναμικό, δημιουργεί ένα γενικότερο κλίμα εργασιακής αβεβαιότητας για τις χώρες υποδοχής, το οποίο οξύνει το ήδη υπάρχον.
Απ’ αυτήν την άποψη η Γερμανία, που δεχόταν και τη μεγαλύτερη πίεση, επιχείρησε να «μοιραστούν» τα βάρη του προσφυγικού αναλογικά σ’ όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή η «μοιρασιά» απέτυχε. Επιχείρησαν, επίσης, να συγκρατήσουν τους πρόσφυγες στην Τουρκία με αντάλλαγμα την οικονομική ενίσχυσή της και όχι μόνο. Η επίσκεψη της Άνγκελα Μέρκελ στην Τουρκία και μάλιστα την προεκλογική περίοδο δεν είχε μόνο ως θέμα συζήτησης το προσφυγικό. Είχε και το γενικότερο ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή και τις σχέσεις της με την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και η Γερμανία επιδιώκει να αξιοποιήσει στρατηγικά τη θέση της Τουρκίας.
Το γεγονός αυτό κάνει την Τουρκία να μην αισθάνεται καμία πίεση ως προς τη συγκράτηση των προσφύγων στα εδάφη της, γι’ αυτό το λόγο και εξακολουθούν να συνεχίζονται οι προσφυγικές ροές στο Αιγαίο προς την Ελλάδα. Και φυσικά οι δουλέμποροι κάνουν «χρυσές δουλειές» με την ανεπίσημη συγκατάθεση της κυβέρνησης της Τουρκίας, εκβιάζοντας και εκμεταλλευόμενοι πολλαπλώς τους πρόσφυγες για ένα πέρασμα στην Ελλάδα, που καθημερινά καταλήγει σ’ έναν «χρυσοπληρωμένο» θάνατο.
Μία “de facto” κατάργηση της Σένγκεν, εξ αιτίας των περιορισμών, που ήδη υπάρχουν, το πάρσιμο περαιτέρω μέτρων, όπως κάνει τώρα η Γερμανία, που έχει αρχίσει να «επιστρέφει» πρόσφυγες στις χώρες καταγωγής, αλλά και εσωτερικές πολιτικού χαρακτήρα σκοπιμότητες, όπως είναι οι εκλογές σε ορισμένες περιοχές της Γερμανίας, η απότομη πτώση της δημοφιλίας της Άνγκελα Μέρκελ, η εμφάνιση των πρώτων δημοσιευμάτων που απαιτούν την παραίτησή της, οδηγούν σε σκέψεις για αλλαγές στην εφαρμογή της Συνθήκης Σένγκεν, που, όμως θα έχουν ως αποτέλεσμα να μεταβληθούν οι πρώτες χώρες υποδοχής των προσφύγων, με πρώτη την Ελλάδα και δεύτερη την Ιταλία, σε μόνιμες χώρες εγκατάστασης των προσφύγων. Γι’ αυτό το λόγο και οι «φωνές» του Ρέντσι, ενάντια στη Γερμανία και στις άλλες χώρες, που θέτουν περιορισμούς στη διακίνηση των προσφύγων, ότι θα υπερασπιστεί τη Σένγκεν και ότι «η Ιταλία δε θα επιτρέψει την κατάργησή της». Για δε τη χώρα μας οι εξελίξεις αυτές θα σημάνουν τη μονιμοποίηση του προσφυγικού προβλήματος, που αντιμετωπίζει με τις προσφυγικές ροές, αφού θα είναι μια χώρα «απομονωμένη» από τη Σένγκεν.
Πρέπει επίσης να σημειώσουμε ότι η διαφοροποίηση ή και η “de facto” κατάργηση της Σένγκεν θα έχει και οικονομικές επιπτώσεις. Ήδη στη Γερμανία ακούγονται φωνές από την οικονομική ελίτ, που μιλάνε για μείωση των εξαγωγών της Γερμανίας.
Όπως διαπιστώνουμε τα οράματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι τόσο χαλαρά, η ελεύθερη μετακίνηση των ανθρώπων, που πολύ εύκολα μπορούν να μεταβληθούν από τη μια στιγμή στην άλλη στο αντίθετό τους και να υπάρξουν και οι ανάλογες συνέπειες για την ίδια τη συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Συνθήκη Σένγκεν πρέπει να καταργηθεί, και οι μετέπειτα προεκτάσεις της και συμπληρώσεις, γιατί πρόκειται για μια αντιδραστική συνθήκη, που αφορά σε πολύ περισσότερα πράγματα από το να περνάς, ως «Ευρωπαίος πολίτης» από την πόρτα στο αεροδρόμιο με την επίδειξη μιας απλής ταυτότητας.
Η Συνθήκη Σένγκεν χρησιμοποιείται αυτήν τη στιγμή όχι βέβαια για να επιλυθεί το προσφυγικό πρόβλημα αλλά για να το «φορτωθούν» ορισμένες χώρες. Μεταξύ αυτών και η χώρα μας, «πρώτη και καλύτερη».
Είναι φανερό πλέον ότι το προσφυγικό ζήτημα δεν αντιμετωπίζεται παρά μόνο με το σταμάτημα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και των πολέμων. Και προς αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να αναπτυχθεί το Αντιιμπεριαλιστικό Κίνημα προτείνοντας, ταυτόχρονα, μέτρα προστασίας των προσφύγων.
Στην κατεύθυνση αυτή πρέπει να πάρει πανευρωπαϊκές διαστάσεις το Φιλειρηνικό Κίνημα, που θα απαιτήσει το άμεσο σταμάτημα του πολέμου στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής αλλά και σε άλλες χώρες, που εξακολουθούν να υπάρχουν ιμπεριαλιστικές πολεμικές επιχειρήσεις, να απαιτηθεί από τις κυβερνήσεις να σταματήσει η άμεση ή έμμεση εμπλοκή τους στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, να σταματήσουν κάθε είδους διευκολύνσεις στη διεξαγωγή των ιμπεριαλιστικών πολέμων, όπως π.χ. το άμεσο κλείσιμο των Αμερικάνικών βάσεων στη χώρα μας, να προβλεφθεί οικονομική βοήθεια, χωρίς όρους, για την ανοικοδόμηση των καταστρεμμένων από τον πόλεμο χωρών.
Στην ίδια κατεύθυνση πρέπει να ενταθεί η πάλη για την αποδέσμευση της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί είναι φανερή πλέον στον κάθε καλόπιστο πολίτη αυτής της χώρας, ότι η εξαρτημένη θέση της από τις κυρίαρχες δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης την καθιστά και την «αποθήκη ψυχών» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πέρα από τις άλλες συνέπειες, που ήδη έχει υποστεί.
Και για να κλείνουμε αυτό το θέμα, δε μπορεί παρά να υποκλιθεί κανείς μπροστά στην αλληλεγγύη, που δείχνουν οι κάτοικοι των νησιών του Αιγαίου προς τους πρόσφυγες, παρά το γεγονός ότι το προσφυγικό γίνεται και πεδίο εκμετάλλευσης όχι μόνο από την πλευρά των δουλεμπόρων της Τουρκίας, παρά το γεγονός ότι αστικά ΜΜΕ εκμεταλλεύονται αυτήν την κατάσταση και ενώ υποστηρίζουν την ιμπεριαλιστική πολιτική και την Ευρωπαϊκή Ένωση, την ίδια στιγμή, για λόγους αντιπερισπασμού, παίρνουν πρωτοβουλίες για να απονεμηθεί το Νόμπελ Ειρήνης στους κατοίκους των νησιών του Αιγαίου. Είναι ένας ανέξοδος τρόπος να ξεπλένεις τη ντροπή σου αξιοποιώντας τις ηρωικές και καθημερινές πράξεις αλληλεγγύης των κατοίκων των νησιών του Αιγαίου.
COMMENTS