Ο Γραμματέας του Κόμματος παραχώρησε συνέντευξη στο Βήμα-FM και με την ευκαιρία αυτή, εκτός των άλλων θεμάτων, αναφέρθηκε και στο ζήτημα, που έχει προκύψει με την απόφαση της Καναδικής εταιρείας (Eldorado Gold) να σταματήσει τις εργασίες της στις Σκουριές και να επεκτείνει, στην περίπτωση που δεν ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις της, την ολοκληρωτική παύση των εργασιών σ’ όλη τη μεταλλευτική της δραστηριότητα με αποτέλεσμα να βρεθεί στο δρόμο το σύνολο των εργαζομένων της εταιρείας. Όλα αυτά με βάση το επιχείρημα της εταιρείας ότι «εμείς δεν κάνουμε πολιτική, είμαστε επενδυτές».
Παραθέτουμε μέρος της συνέντευξης που αφορά το συγκεκριμένο θέμα:
«Υπάρχουν όμως χώρες που μπορεί να μας βοηθήσουν; Ο κ. Λαφαζάνης προσπάθησε να έχει σχέση με τη Ρωσία, με άλλες χώρες εναλλακτικά, αλλά δεν είδαμε κάτι από εκεί.
– Στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης δεν μπορείς να έχεις τέτοιες συμμαχίες ούτε θα ευοδώσουν, γιατί πέφτουν μέσα οι αντίπαλοι, άλλα ανταγωνιστικά συμφέροντα, άλλα κράτη και κει γίνεται εμπλοκή. Μιλάμε για μια άλλη κοινωνία, για ένα διαφορετικό συσχετισμό δυνάμεων, που θα έχει τη βάση του σε μια χώρα π.χ. στην Ελλάδα, αλλά θα συμπαρασύρει αυτή η αλλαγή της κατάστασης και μια ευρεία ομάδα χωρών. Δεν θα γίνει ξαφνικά σε μια μέρα και η Ελλάδα θα γίνει σοσιαλιστική και όλα γύρω μας θα είναι τα ίδια είτε στην Ευρώπη ή στον κόσμο. Μιλάμε δηλαδή για μια άλλη κατάσταση, αλλά μέχρι να φτάσεις σ’ αυτή τη φάση τουλάχιστον, πρέπει να προετοιμάζεις τον κόσμο, να λες αλήθειες, να παλεύεις στην κατεύθυνση της συνολικής ανατροπής για να μπορείς να έχεις και σήμερα κάποιες επιμέρους λύσεις, κάποιες κατακτήσεις. Να μπορεί να προχωρά ο λαός και να αλλάζει συσχετισμούς μέσα στο κίνημα, στην κοινωνία και την οικονομία. Αυτή είναι μια μεγάλη συζήτηση, εμείς την έχουμε ανοίξει με τον κόσμο, θέτουμε καθαρά την πολιτική πρόταση του Κόμματος και στην οικονομία και στην κοινωνία και στα διεθνή ζητήματα, αλλά μόνο εκεί βρίσκεται η λύση. Βλέπουμε αυτές τις ημέρες στις Σκουριές όπου έχουμε το ζήτημα με τους ανταγωνισμούς μονοπωλιακών ομίλων, που την πληρώνουν οι εργαζόμενοι και επειδή οι εταιρείες ανταγωνίζονται και θέλουν περισσότερα κέρδη και το παλεύουν απ’ τη δική τους σκοπιά για να τα έχουν και απ’ την άλλη βρίσκονται έρμαια απέναντι σε μια κυβέρνηση η οποία παίζει παιχνίδια υπέρ άλλων ομίλων είτε επειδή δέχεται κάποιες πιέσεις στα πλαίσια αυτά» (ο τονισμός δικός μας).
– Κατά τη γνώμη σας, ποιος έχει δίκιο.
– Μόνο οι εργαζόμενοι έχουν δίκιο, που θέλουν τη δουλειά τους και να μπορούν να ζήσουν καλά και πιστεύουμε ότι αυτή η θέση εκφράζει και τους εργαζόμενους. Πρέπει η πάλη και ο αγώνας να στοχεύει ότι αυτός ο ορυκτός πλούτος -ο χρυσός στη συγκεκριμένη περίπτωση- θα πρέπει να γίνει κοινωνική περιουσία γιατί ανήκει στο λαό. Μόνο έτσι το κέρδος, η επένδυση όπως τη λέμε σήμερα, θα γυρνάει πάλι υπέρ του είτε με την Κοινωνική Ασφάλιση που θα έχουν, το μισθό, με την εξασφάλιση για την οικογένειά τους…
– Πάντως, ούτε η εταιρεία θέλετε να κλείσει ούτε να συνεχίσει να λειτουργεί.
– Εμείς θέλουμε να κοινωνικοποιηθεί, αλλά δεν γίνεται τώρα.
– Να κλείσει δηλαδή η επιχείρηση;
– Όχι, να μην κλείσει. Δεν θέλουμε να κλείσει κανένα εργοστάσιο. Και για το περιβάλλον που λένε ότι μολύνεται, μπορεί να επιβάλουν μέτρα σε οποιαδήποτε εταιρεία και κάπως να βελτιωθούν οι συνθήκες. Το περιβαλλοντικό ζήτημα μπορεί να λυθεί -και επιμένουμε σ’ αυτό- μόνο στο πλαίσιο μιας τέτοιας κοινωνίας και μιας τέτοιας οικονομίας, αλλιώς όλα τα άλλα είναι ψεύτικα και εκεί είναι η ευθύνη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ ή όποιων αριστερών, που λένε ότι μέσα στον καπιταλισμό, μέσα στην ΕΕ, με τα μονοπώλια και τις πολυεθνικές να ανταγωνίζονται σαν τα σκυλιά για το ποιος θα κερδίσει περισσότερα, οι εργαζόμενοι θα μπορούν να ζουν καλά. Οι εργαζόμενοι πάντα θα την πληρώνουν και πάντα το πολιτικό τους προσωπικό, οι κυβερνήσεις θα παίζουν το ρόλο τού ενός ή του άλλου, επιλέγοντας πότε τον έναν και πότε τον άλλο σε βάρος όμως του λαού».
Τελικά από αυτό το απόσπασμα που παραθέσαμε τι μπορεί να καταλάβει κάποιος για τους όρους, που πρέπει να λειτουργήσει η συγκεκριμένη εταιρεία; Και, παραπέρα, ποια είναι η συγκεκριμένη θέση του Κόμματος για το άμεσο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι;
Από τη μια, η εταιρεία δεν πρέπει να κλείσει. Αυτό σημαίνει το: «όχι, να μην κλείσει». Από την άλλη, πρέπει η εταιρεία να τηρήσει τους περιβαλλοντικούς όρους. Αυτό σημαίνει η φράση: «για το περιβάλλον που λένε ότι μολύνεται, μπορεί να επιβάλουν μέτρα σε οποιαδήποτε εταιρεία και κάπως να βελτιωθούν οι συνθήκες». Φανταζόμαστε ότι το Κόμμα γνωρίζει ότι η εταιρεία έχει διαπράξει 23 παραβάσεις και ότι δεν έχει εφαρμόσει in situ τη μεταλλουργική μέθοδο, όπως προκύπτει από την ίδια τη σύμβαση που έχει υπογραφεί από τις προηγούμενες κυβερνήσεις.
Αυτούς τους όρους, για τους οποίους πήρε αρκετές προθεσμίες η εταιρεία, δεν προτίθεται να τους τηρήσει, γιατί θα το είχε κάνει, και δεν τους τηρεί είτε προσχηματικά είτε για άλλους λόγους, πολύ πιο ουσιαστικούς. Και εμείς νομίζουμε ότι υπάρχουν πολύ πιο ουσιαστικοί λόγοι, που η εταιρεία κρατάει αυτήν τη στάση.
Γι’ αυτό το λόγο κρατάει ομήρους τους εργαζόμενους με τις απολύσεις έτοιμες, κρατάει σε ομηρία ολόκληρη σχεδόν τη Χαλκιδική μόνο και μόνο για να επιβάλει στην κυβέρνηση τους δικούς της όρους λειτουργίας στο όνομα ότι αυτή κάνει επενδύσεις. Μόνο απ’ αυτήν την τοποθέτηση καταλαβαίνουμε τι μπορεί να εννοεί η εταιρεία.
Αυτό δε σημαίνει ότι επειδή η εταιρεία κρατάει τη συγκεκριμένη στάση και εκβιάζει την κυβέρνηση ότι η κυβέρνηση έχει κάνει, μέχρι τώρα, καλά τη δουλειά της. Και αυτή και οι προηγούμενες. Γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι η Eldorado Gold ήρθε στη χώρα μας με αποικιοκρατικούς όρους, οι οποίοι υφίστανται και σήμερα.
Από την άλλη: «Το περιβαλλοντικό ζήτημα μπορεί να λυθεί -και επιμένουμε σ’ αυτό- μόνο στο πλαίσιο μιας τέτοιας κοινωνίας και μιας τέτοιας οικονομίας, αλλιώς όλα τα άλλα είναι ψεύτικα και εκεί είναι η ευθύνη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ ή όποιων αριστερών, που λένε ότι μέσα στον καπιταλισμό, μέσα στην ΕΕ, με τα μονοπώλια και τις πολυεθνικές να ανταγωνίζονται σαν τα σκυλιά για το ποιος θα κερδίσει περισσότερα, οι εργαζόμενοι θα μπορούν να ζουν καλά».
Σωστά το περιβαλλοντικό πρόβλημα δε μπορεί να λυθεί στο πλαίσιο του καπιταλισμού και γνωρίζουμε από τώρα ότι στο σοσιαλισμό εμείς θα κάνουμε κοινωνική ιδιοκτησία «τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής» και θα παίρνουμε υπόψη και την προστασία του περιβάλλοντος.
Υπάρχουν και οι εργαζόμενοι, που αυτοί τραβάνε τα πάνδεινα και ο Δημήτρης Κουτσούμπας τοποθετείται με σαφήνεια: «Μόνο οι εργαζόμενοι έχουν δίκιο, που θέλουν τη δουλειά τους και να μπορούν να ζήσουν καλά και πιστεύουμε ότι αυτή η θέση εκφράζει και τους εργαζόμενους. Πρέπει η πάλη και ο αγώνας να στοχεύει ότι αυτός ο ορυκτός πλούτος -ο χρυσός στη συγκεκριμένη περίπτωση- θα πρέπει να γίνει κοινωνική περιουσία γιατί ανήκει στο λαό».
Τέλος, για το ποιο πρέπει να είναι το καθεστώς, που θα πρέπει να διέπει τη λειτουργία της εταιρείας η απάντηση είναι σαφής: «Εμείς θέλουμε να κοινωνικοποιηθεί, αλλά δεν γίνεται τώρα».
Ύστερα απ’ όλα τα παραπάνω δε μας κάνει εντύπωση που το “e-Βήμα” στο κεντρικό του άρθρο μέμφεται την κυβέρνηση, γιατί με τη στάση της διώχνει τις επενδύσεις και επικαλείται τη στάση του Κόμματος: «Δεν μπορεί ακόμα και το ΚΚΕ να στηρίζει, με τη δική του οπτική, ότι η συγκεκριμένη επένδυση πρέπει να συνεχίσει να λειτουργεί και τα κυβερνητικά στελέχη να συνεχίζουν να κάνουν μικροπολιτική» (e-Βήμα, 14/01/2016). Επομένως το “e-Βήμα” απευθύνεται στην κυβέρνηση και της λέει να αποδεχτεί τους όρους της εταιρείας επικαλούμενο ακόμη και τη θέση του ΚΚΕ. Σημειώνουμε ότι ο τίτλος του κεντρικού άρθρου του “e-Βήματος” είναι: «Επενδύσεις και ιδεοληψίες»!
Την ίδια στιγμή το κύριο επιχείρημα που επικαλείται η Νέα Δημοκρατία είναι: «Τι θα πει ο πρωθυπουργός στο Νταβός για τις επενδύσεις προς τους επενδυτές», πατώντας πάνω στο ζήτημα, που έχει προκύψει με την Eldorado Gold.
Στο μεταξύ σ’ όλη αυτήν τη φιλολογία περί εκδίωξης των επενδύσεων, που κρύβει και πολιτικές σκοπιμότητες, η κυβέρνηση αντιτάσσει το επιχείρημα, και μάλιστα με συγκεκριμένα παραδείγματα, ότι ευνοεί την ανάπτυξη των επενδύσεων στην Ελλάδα.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι: ποια έπρεπε να είναι η θέση του Κόμματος, θέση που θα μπορεί να γίνει αποδεκτή και από τους εργαζόμενους και να κατοχυρώνει την εκμετάλλευση του ορυκτού μας πλούτου με όρους μιας φιλολαϊκής ανάπτυξης. Αλλά αυτό το θέμα θα το αναπτύξουμε στο επόμενο άρθρο.
COMMENTS