Ραγδαίες είναι οι εξελίξεις στα πολεμικά μέτωπα της Συρίας. Όσο περνάν οι μέρες, γίνεται εμφανές ότι η Ρωσική εμπλοκή, μετά από την επίσημη πρόσκληση της κυβέρνησης της Συρίας, επανακαθόρισε για τα καλά τους όρους της αντιπαράθεσης σε ολόκληρη την περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Είναι σαφές ότι η αντίδραση του μπλόκ των δυνάμεων, που στοιχίζονται με τις ΗΠΑ: η Βρετανία, Γερμανία, η Τουρκία αλλά και όσες χώρες υποστηρίζουν τη λεγόμενη «Συριακή αντιπολίτευση» πασχίζουν να ανατρέψουν τα τετελεσμένα, που δημιούργησε η Ρωσική στρατιωτική εμπλοκή.
Κατ’ αρχάς η Τουρκία, η οποία αμέσως μετά την κατάρριψη του Ρωσικού αεροσκάφους και τις αποκαλύψεις της Μόσχας για το λαθρεμπόριο πετρελαίου της Τουρκίας με τον ISIS, παρά την υποστήριξη του ΝΑΤΟ, βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση, γιατί οι Ρωσικές στρατιωτικές επιχειρήσεις έπληξαν αποτελεσματικά τα «περάσματα» από τη Συρία προς την Τουρκία στις περιοχές των Τουρκομάνων.
Σε απάντηση, και για να εξασφαλίσει την παρουσία της η Τουρκία στην περιοχή, πραγματοποίησε μια μεγάλη μετακίνηση στρατιωτικών δυνάμεων σε όλη τη μεθόριο με τη Συρία και το Ιράκ, με τις σχετικές αναφορές να επισημαίνουν μετακινήσεις δυνάμεων εκατοντάδων (!) τεθωρακισμένων.
Προχώρησε ακόμη παραπέρα. Πραγματοποίησε κανονική στρατιωτική εισβολή εντός του Ιρακινού εδάφους αποστέλλοντας στρατιωτική δύναμη, κατά την ίδια περίπου 600 στρατιωτών, ενώ κατά άλλες πηγές 1200, σε μικρή απόσταση από τη πλούσια σε πετρέλαια Μοσούλη, η οποία εδώ και πάνω από ένα χρόνο τελεί υπό των έλεγχο του ISIS.
Η επίσημη δικαιολογία της Άγκυρας, μιλάει για αποστολή με υποτιθέμενο στόχο να εκπαιδεύσει τις κουρδικές δυνάμεις (!!) στην αντιμετώπιση των τζιχαντιστών, ενώ την αναγγελία της ανάληψης δράσης από την Άγκυρα, έκανε η τουρκική εφημερίδα Χουριέτ, η οποία κυκλοφόρησε προ ημερών με πρωτοσέλιδο τίτλο «Τουρκική βάση στη Μοσούλη».
Δεν ήταν μόνο αυτό. Ανήγγειλε την ύπαρξη συμφωνίας στην οποία είχε προβεί στις 4 του Νοέμβρη ο τότε Τούρκος ΥΠΕΞ Σινιρλίογλου με τον Πρόεδρο της Περιφερειακής Διοίκησης του Βορείου Ιράκ, Μπαρτζανί, για σύσταση μόνιμης βάσης στην περιοχή, πράγμα που από μόνο του εγείρει σοβαρά πολιτικά ερωτηματικά. Μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν έχει γίνει γνωστή ποια είναι η αντίδραση των Κούρδων του Ιράκ, της Συρίας και του ΠΚΚ στους ισχυρισμούς της Χουριέτ αλλά και στις σχετικές δηλώσεις του σημερινού ΥΠΕΞ Τσαβούσογλου.
Άμεση, όμως, ήταν η αντίδραση της κεντρικής Ιρακινής κυβέρνησης, η οποία μίλησε για «τουρκική εισβολή, κατάφορη παραβίαση του διεθνούς δικαίου και εχθρική πράξη», ενώ απαιτήθηκε η εντός 48 ωρών απόσυρση των τουρκικών δυνάμεων, προειδοποιώντας ότι θα τεθεί το ζήτημα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Την ίδια στιγμή κινητοποιήθηκαν και οι ναυτικές δυνάμεις της Ρωσίας στην Κασπία θάλασσα.
Υπό τον κίνδυνο ολοκληρωτικής πολιτικής απομόνωσης η Άγκυρα αναγκάστηκε να ανακοινώσει ότι θα αποσύρει τμήμα από τα στρατεύματά της εκτός, όμως, αυτών που προβλέπονται από τη σχετική «συμφωνία» με τον Μασούντ Μπαρτζανί, επιβεβαιώνοντας έμμεσα ότι ο αρχικός αριθμός των δυνάμεων που εισέβαλαν στο Ιράκ ξεπερνάει τον αριθμό που η ίδια είχε ανακοινώσει επίσημα.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι σχεδόν ταυτόχρονα, ήρθε στο φως της δημοσιότητας μια δεύτερη συμφωνία μεταξύ της Τουρκίας και του Κατάρ για τη δημιουργία μιας μόνιμης στρατιωτικής βάσης στην περιοχή του Περσικού Κόλπου (!) της πρώτης τουρκικής στην περιοχή. Το Κατάρ παίζει σημαντικό ρόλο στον ανεφοδιασμό του ISIS από κάθε άποψη. Στρατιωτική και χρηματοδοτική. Και την ίδια την Τουρκία τη χρηματοδοτεί για τον ISIS.
Οι κινήσεις αυτές της Τουρκίας εξηγούνται από το γεγονός ότι ο κύριος στόχος του Ταγίπ Ερντογάν είναι να δηλώνει ότι η περιοχή της Μοσούλης είναι «ζωτικός χώρος» για την Τουρκία, αλλά και η Τουρκία μια ανερχόμενη οικονομικά και στρατιωτικά δύναμη, συνεπώς οφείλουν άπαντες να σέβονται και να υπολογίζουν τα συμφέροντα της Άγκυρας στην περιοχή.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι η τουρκική στρατιωτική δραστηριότητα στο βόρειο Ιράκ δεν είναι και η μοναδική. Προηγήθηκαν δύο ακόμη μικρότερες στρατιωτικές αποστολές στη Συρία, σύμφωνα πάντα με όσα είδαν το φως της δημοσιότητας, η πρώτη στην ευρύτερη περιοχή της Λατάκιας, στο λεγόμενο «τουρκομάνικο θύλακα», την ίδια περιοχή όπου είχε συντελεστεί και η κατάρριψη του Ρωσικού αεροσκάφους, ως απάντηση -όπως λέγεται- για το βομβαρδισμό των τουρκικών στρατευμάτων από τη ρώσικη αεροπορία.
Ακόμα μια αποστολή συντελέστηκε επίσης στην περιοχή της συνοριακής πόλης Αζάζ, Βόρεια του Χαλεπιού και βασικής πύλης διακίνησης όπλων και πυρομαχικών από την Τουρκία προς την συμμαχία των δυνάμεων της υποτιθέμενης «συριακής αντιπολίτευσης» που έχουν καταλάβει εκτεταμένες περιοχές στα βόρεια της χώρας.
Η επέμβαση αυτή κρίθηκε αναγκαία από την Άγκυρα, για την προστασία της πύλης του Αζάζ από τον ISIS, γιατί η σοβαρή πίεση που δεχόταν απειλούσε τις φιλικές προς την Άγκυρα δυνάμεις με κατάρρευση. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο ολόκληρο το σύστημα ανεφοδιασμού των «ανταρτών» του Χαλεπίου από την Τουρκία κινδύνευε με καταστροφή. Την ίδια στιγμή η Ρωσική αεροπορία βομβάρδιζε επιδεικτικά τα τουρκικά κομβόι ανεφοδιασμού των «ανταρτών», που διακινούνται υπό τη σκέπη της «ανθρωπιστικής βοήθειας».
Σε μια παράλληλη εξέλιξη και σε μια κίνηση με πολλαπλούς αποδέκτες, η κυβέρνηση της Συρίας ανακοίνωσε σήμερα ότι αεροσκάφη της συμμαχίας των ΗΠΑ βομβάρδισαν θέσεις του συριακού στρατού κοντά στην πόλη της Ντέιρ Εζόρ σκοτώνοντας και τραυματίζοντας μερικούς από τους στρατιώτες των δυνάμεων της περιοχής. Αν και οι ΗΠΑ, σε χαμηλό επίπεδο, έσπευσαν να διαψεύσουν το γεγονός, κατηγορώντας τους …Ρώσους, αυτός ο ισχυρισμός δύσκολα μπορεί να γίνει πιστευτός, ειδικά αν συνυπολογιστεί και η ταυτόχρονη Τουρκική επιχείρηση στο Βόρειο Ιράκ, η οποία ασφαλώς είχε αν όχι την έγκριση, σίγουρα ήταν σε γνώση των ΗΠΑ.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι σε πρόσφατη συνέντευξη του ο Άσαντ στην Sunday Times είχε καταγγείλει ως παράνομους τους βομβαρδισμούς, που πραγματοποιεί από την Πέμπτη η Βρετανία εναντίον του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία, στρατιωτική κίνηση, που, σαφώς ,δηλώνει ότι ο Δυτικός συνασπισμός δεν πρόκειται να ανεχθεί την ανεξέλεγκτη Ρωσική δραστηριότητα στη Συρία αλλά και τα τετελεσμένα που δημιούργησε η Ρωσική εμπλοκή στην περιοχή.
Πρέπει να αναφέρουμε ότι την περασμένη Τετάρτη, το Ρωσικό υπουργείο Άμυνας έδωσε στη δημοσιότητα δορυφορικές εικόνες, που απεικόνιζαν βυτιοφόρα να διασχίζουν τα σύνορα Τουρκίας – Συρίας μεταφέροντας παράνομα πετρέλαιο, ως αποδεικτικό στοιχείο του λαθρεμπορίου, που πραγματοποιείται από περιοχές, που βρίσκονται στον έλεγχο του Ισλαμικού Κράτους προς την Τουρκία, ενώ μέσα στο Σαββατοκύριακο ανακοινώθηκε από το υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας ότι οι Ρωσικές αεροπορικές δυνάμεις στη Συρία αναμένεται άμεσα να ενισχυθούν.
Για το λόγο αυτό δύο ακόμη στρατιωτικά αεροδρόμια στη κεντρική Συρία, αυτό του «Σαϊράτ» κοντά στη Χόμς και ένα ακόμη κοντά στην Παλμύρα, ανακαινίζονται για να υποδεχτούν επιπλέον αεροσκάφη αυξάνοντας κατακόρυφα τη δραστικότητα των Ρωσικών δυνάμεων. Με τη μεταφορά επίσης αντιαεροπορικών συστημάτων S-300 και S-400, δείχνει ότι η Μόσχα είναι αποφασισμένη να «τελειώσει το παιχνίδι» όσο το δυνατό συντομότερα στη Συρία. Αυτό από μόνο του θα αποτελούσε μέγιστο πλήγμα για τις ΗΠΑ.
Σε μια κίνηση στήριξης της Ρωσίας, εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της Κίνας, Hua Chunying δήλωσε με νόημα στο ΤΑΣΣ ότι «στηρίζει την αντιτρομοκρατική επιχείρηση της Ρωσίας στη Συρία και ότι αυτή είναι σύμφωνη με το διεθνές δίκαιο». Το Ιράν με τη σειρά του, έσπευσε να παρουσιάσει τις δικές του αποδείξεις για το διεξαγόμενο λαθρεμπόριο πετρελαίου που εξελίσσεται στην περιοχή ανάμεσα στην Τουρκία και το Ισλαμικό Κράτος.
Αποδεικνύεται για ακόμα μια φορά ότι ο πόλεμος, είναι πάνω απ’ όλα πολιτική. Και στην προκειμένη περίπτωση, όπου το εύρος των δυνάμεων που εμπλέκονται στη Συρία είναι μεγάλο, η κάθε κίνηση αποκτά συγκεκριμένο πολιτικό χαρακτήρα με στόχο την ενίσχυση των θέσεων της κάθε πλευράς, στις εξελισσόμενες στρατιωτικές επιχειρήσεις αλλά και τις αντίστοιχες συζητήσεις για το μέλλον της Συρίας.
Το ζήτημα που ανακύπτει για το Κομμουνιστικό Κίνημα είναι κάτω από ποια κριτήρια θα αντιμετωπίσει αυτήν τη σύνθετη κατάσταση, που έχει δημιουργηθεί στη Συρία, όταν δεν υπάρχει πλέον η Σοβιετική Ένωση ως αντίπαλο δέος προς τον ιμπεριαλισμό και η σημερινή Ρωσία είναι αδιαμφισβήτητα μια ιμπεριαλιστική δύναμη, που θέλει να κατοχυρώσει την παρουσία της σ’ αυτήν την ευαίσθητη και στρατηγικής σημασίας περιοχή. Αυτό το ζήτημα θα είναι και το δεύτερο μέρος του άρθρου μας.
COMMENTS