Η «συνέχεια του κράτους», για την οποία έχει κάνει λόγο και μέσα στη βουλή ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, μας δίνει και το «μέτρο» της εξωτερικής πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνησή του. Γίνονται πιο καθαρές οι θέσεις της κυβέρνησης και οι σχετικοί προσανατολισμοί της, που δε διαφοροποιούνται ουσιαστικά από την πολιτική της κυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά. Οι άξονες παραμένουν οι ίδιοι. Είναι οι άξονες της αστικής τάξης της χώρας μας, που συνυφαίνονται με τις επιδιώξεις των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, κύρια των ΗΠΑ και της Γερμανίας, που, η τελευταία, ηγεμονεύει στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αυτό που σχετικά έχει αλλάξει, μιλώντας πάντα σε γεωστρατηγικό επίπεδο, είναι οι «αγάπες», οι «προτιμήσεις», και για να είμαστε πιο ακριβείς, οι προτεραιότητες των «παικτών», με τη σαφή επιδίωξη να μη διαταραχτούν και οι γενικότερες γεωστρατηγικές ισορροπίες, που, σαφώς, δεν είναι αποκλειστικό ζήτημα της Ελληνικής κυβέρνησης, αλλά εξαρτάται και από τους διεθνείς παίκτες.
Αν π.χ. ο Αντώνης Σαμαράς μπορούσε να συναντήσει πιο εύκολα την Άνγκελα Μέρκελ και να «συνεννοηθεί» μαζί της, να δίνει μια σχετική προτεραιότητα σ’ αυτόν τον προσανατολισμό, χωρίς, βέβαια, να μην επιδιώκει, ταυτόχρονα, να συναντήσει το Μπαράκ Ομπάμα, αν και η πρόσκληση αυτή δεν ήρθε ποτέ, αυτό δε σημαίνει ότι αλλάζουν οι γενικές γεωστρατηγικές προτεραιότητες της αστικής τάξης της χώρας μας. Είναι και παραμένουν, σε γενικές γραμμές, οι ίδιες.
Και ποιες είναι αυτές; Να γίνει ενεργειακός κόμβος η χώρα μας, να παίξει πιο ενεργητικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και της Βαλκανικής ενδοχώρας, να προσελκύσει ξένες επενδύσεις, να μπορέσει να δώσει μια λύση στο πρόβλημα του χρέους, για να μπορέσει να βγει στις διεθνείς αγορές για δανεισμό, να αυξήσει την προσέλκυση των τουριστών – μερικοί κάνουν λόγο ακόμη και για 40 εκατ. τουρίστες, να επιλύσει ζητήματα εθνικής σημασίας, όπως είναι το Κυπριακό και το ζήτημα της ονομασίας της FYROM, του καθορισμού των ορίων των ΑΟΖ και της εκμετάλλευσης των ενεργειακών πόρων.
Φαίνεται ότι τώρα είναι πιο εύκολο στον Αλέξη Τσίπρα να συναντάει πρώην και νυν αξιωματούχους των ΗΠΑ, να χαιρετιέται με το Μπαράκ Ομπάμα και να εισπράττει τα συγχαρητήρια για την εκλογή του και όχι μόνο, να προετοιμάζει μια συνάντηση μαζί του, να επαναλαμβάνει την προτίμησή του στο Αμερικάνικο μείγμα της οικονομικής πολιτικής, που υποτίθεται ότι φέρνει ανάπτυξη και να ελπίζει σε μια γρήγορη επίλυση του προβλήματος του χρέους, σε σχέση μ’ αυτήν που του προσφέρει η Άνγκελα Μέρκελ και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Δεν ισχυριζόμαστε ότι η αλλαγή «προτίμησης» δεν παίζει ρόλο, ούτε ότι αυτές οι προτιμήσεις ήταν άγνωστες και αποκαλύφθηκαν τώρα ή επιβεβαιώθηκαν τώρα, μια και η «Καθημερινή» δημοσίευσε το απόρρητο έγγραφο της Ελληνικής πρεσβείας στις ΗΠΑ.
Γνωρίζαμε το θαυμασμό του Αλέξη Τσίπρα για το Δημοκρατικό Κόμμα, όπως γνωρίζαμε και τις παρεμβάσεις του υπουργού οικονομικών των ΗΠΑ και του προέδρου των ΗΠΑ προς την αντίστοιχη ηγεσία της Γερμανίας για την επίτευξη της νέας συμφωνίας – μνημονίου. Παρεμβάσεις που παραδέχτηκε και εξήρε ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας στις ΗΠΑ.
Είναι αυτή η συμφωνία, που του επέτρεψε να θεωρήσει ότι υπάρχει πολιτική σταθερότητα στη χώρα μας και επομένως να διεκδικήσει «στα ζωντανά», σε συζήτηση με το Μπιλ Κλίντον, επενδύσεις, αλλά και τη διευθέτηση του χρέους.
Αυτό που ισχυριζόμαστε είναι ότι αυτή η αλλαγή προτίμησης προς τις ΗΠΑ, που δε σημαίνει και ότι «πετιέται» στην άκρη η Γερμανία, δεν πρόκειται να επιφέρει αλλαγές προς το καλύτερο για τη χώρα μας. Οι κατευθύνσεις της πολιτικής των ΗΠΑ και οι γεωστρατηγικές της επιδιώξεις είναι γνωστές και τις έχει καταλάβει και ο Αλέξης Τσίπρας.
Οι αντιθέσεις των ΗΠΑ και της Γερμανίας μπορεί να επιδρούν τόσο στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην ευρύτερη περιοχή, όσο και σε κάθε χώρα ξεχωριστά, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι επιδρούν και προς το καλύτερο για τη χώρα μας.
Για παράδειγμα το Κυπριακό έχει πάρει το δρόμο του για «λύση», η οποία δεν απέχει, αν δεν είναι και πολύ χειρότερη, από το σχέδιο Ανάν. Και πάνω σ’ αυτό το θέμα υπάρχει συμφωνία μεταξύ των ΗΠΑ και Γερμανίας, παρά τις άλλες τους αντιθέσεις. Η Κριστίν Λαγκάρντ ξεκαθάρισε ότι η συζήτηση για το χρέος θα ξεκινήσει μετά την αξιολόγηση, που σημαίνει ότι πρώτα εφαρμόζεται το μνημόνιο και μετά θα γίνει η αντιμετώπιση του χρέους.
Η όποια αντιμετώπιση του χρέους, γιατί μια διευθέτηση του χρέους δε σημαίνει αναγκαστικά ότι θα είναι και επωφελής για τη χώρα μας. Ισχύει πάντα ο κανόνας ότι οι δανειστές δε χάνουν τα λεφτά τους, επομένως οι δανειστές ορίζουν και τους όρους της διευθέτησης. Και γι’ αυτούς τους όρους λόγο έχουν και οι ΗΠΑ.
Η κυβέρνηση, επομένως, παίζοντας μπαλάκι τη χώρα μας ανάμεσα στις αντιθέσεις των ΗΠΑ και της Γερμανίας, στην πραγματικότητα, δεν πρόκειται να προσκομίσει καμία λύση επωφελή για τον Ελληνικό λαό. Το αντίθετο ακριβώς θα συμβεί. Η χώρα μας θα εγκλωβιστεί ακόμη πιο βαθιά στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση.
Από την άποψη αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία η ανάπτυξη της αντιιμπεριαλιστικής και αντιμονοπωλιακής πάλης, της πάλης ενάντια στην εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής, γιατί όλες αυτές οι πλευρές είναι αλληλένδετες.
Και τώρα φαίνεται πολύ καθαρότερα η σύνδεση ανάμεσα στις γεωστρατηγικές επιδιώξεις των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων με τη στρατηγική της αστικής τάξης, της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, έστω και εάν αυτή η στρατηγική αποβαίνει σε βάρος της χώρας μας, σε βάρος του εργαζόμενου λαού, έστω και εάν εντείνει την εξάρτηση της χώρας μας.
COMMENTS