Το Κόμμα μας έχει υποστεί μια εκλογική ήττα. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός. Ήδη τον κόσμο του ΚΚΕ τον έχει κατακλύσει η απογοήτευση και ένας μεγάλος προβληματισμός για το ποια θα είναι η πορεία του Κόμματος. Και όχι μόνο αυτό.
Έχουν παρουσιαστεί ψηφοφόροι του, που σταθερά ψηφίζουν το ΚΚΕ, που στέκονταν πάντα δίπλα του και αγωνίζονταν μαζί του, να δηλώνουν, κάτω από το βάρος της απογοήτευσης και του θυμού τους απέναντι στην ηγεσία του Κόμματος, ότι δεν πρόκειται να το ξαναψηφίσουν.
Υπάρχουν, επίσης, περιπτώσεις ψηφοφόρων, ακόμη και μελών του Κόμματος, που σκέπτονται ότι δεν έχει, πλέον, κανένα νόημα να ακολουθούν και να συμμετέχουν στο ΚΚΕ, που θεωρούν προσβλητική για τη νοημοσύνη τους την πρόσφατη Απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής, γιατί η ηγεσία του Κόμματος αποφεύγει να βγάλει τα αναγκαία συμπεράσματα και να αναλάβει τις ευθύνες της, να προχωρήσει σε μια στοιχειώδη αυτοκριτική.
Και με βάση αυτές τις σκέψεις οικοδομούν μια παράλληλη επιχειρηματολογία, που εκδηλώνεται με ένα βαθύτατο σκεπτικισμό και που καταλήγει σε «δεύτερες σκέψεις» για το εάν πραγματικά η ηγεσία του Κόμματος υπηρετεί τα συμφέροντα του Κόμματος και την υπόθεση της εργατικής τάξης.
Και ενώ οι πραγματικές δεύτερες σκέψεις συνήθως γίνονται για να επιβεβαιώσουν ή να διορθώσουν τις πρώτες, εδώ εκτρέπονται και παίρνουν έναν άλλο χαρακτήρα, που από ορισμένες πλευρές καλλιεργείται συστηματικά αυτή η εκτροπή, παρακάμπτοντας το πραγματικό πολιτικό πρόβλημα του Κόμματος και της υπόθεσης της εργατικής τάξης.
Η «Νέα Σπορά» έχει ξεκαθαρίσει τη θέση της πολύ έγκαιρα, από την εμφάνισή της, και έχει υποστηρίξει την άποψη ότι θα σταθεί στο πραγματικό πολιτικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει το Κομμουνιστικό και Εργατικό Κίνημα στη χώρα μας. Έχει, επίσης, ξεκαθαρίσει, ότι η επίλυση του κομματικού ζητήματος δεν είναι ένα «τρέχον» ζήτημα «της στιγμής, της ώρας ή της ημέρας. Θα απαιτήσει χρόνο».
Γι’ αυτό το λόγο και αρνείται να μετατρέψει την πολιτική της στάση απέναντι στην ηγεσία του Κόμματος και κατ’ επέκταση απέναντι στο ΚΚΕ σε μια αντιηγετική στάση, παρά τη λαθεμένη γραμμή, που προωθεί αυτή και παρά την κριτική στην οποία σταθερά την υποβάλλει, γιατί και μια τέτοια στάση δημιουργεί ένα άλλο παράλληλο πολιτικό πρόβλημα. Δημιουργεί μια λαθεμένη, κατά βάση αντιΚΚΕ στάση, που και αυτή δεν προσφέρει στην επίλυση του κομματικού ζητήματος, αντίθετα είναι ένα άλλο πρόσθετο και πολύ σοβαρό πολιτικό πρόβλημα. Δια της τεθλασμένης να ενοχοποιούνται οι λαϊκές μάζες που ακολουθούν το ΚΚΕ και να καλούνται, σε τελική ανάλυση, για να τιμωρηθεί η ηγεσία του, να επιδείξουν μια αντιΚΚΕ στάση.
Αυτήν τη στάση της «Νέας Σποράς» ορισμένοι προσπαθούν, ανενδοίαστα και ξεδιάντροπα, να την παρουσιάσουν ως συγκάλυψη των ευθυνών της ηγεσίας του Κόμματος. Η απλοποίηση και η πρόθεση για συκοφαντία κυριαρχεί στη σκέψη τους. Μια ματιά στην αρθρογραφία της «Νέας Σποράς» θα ήταν αρκετή για να πειστεί κάποιος για τη στάση της απέναντι στην πολιτική της ηγεσίας του Κόμματος.
Η «Νέα Σπορά» έχει πλήρη επίγνωση των δυσκολιών που θα πρέπει να ξεπεραστούν, προκειμένου να αλλάξει η γραμμή του Κόμματος. Όπως έχει επίγνωση όλων των σχετικών τοποθετήσεων ορισμένων ολιγάριθμων ομάδων της λεγόμενης «κομμουνιστικής αναφοράς», που άλλοτε κάνουν κριτική στην ηγεσία του Κόμματος, ορισμένες φορές, από σωστές θέσεις, άλλοτε από λαθεμένες θέσεις, άλλοτε συμφωνούν μαζί της, άλλοτε την κατηγορούν ότι έχει ενσωματωθεί στο σύστημα και άλλοτε αφήνουν πολύ πιο ισχυρά υπονοούμενα, έξω και πέρα από μια κριτική διάθεση.
Αλλά και αυτές οι ομάδες της λεγόμενης «κομμουνιστικής αναφοράς» αποτελούν ένα μωσαϊκό αντικρουόμενων απόψεων, χωρίς αρχή και τέλος, που το βασικό στοιχείο που τις ενώνει είναι η αντιηγετική στάση ως προς την ηγεσία του ΚΚΕ και η εκτίμηση ότι έχει ενσωματωθεί στο σύστημα. Επομένως, ο κομμουνιστικός του ρόλος έχει τελειώσει.
Όπως γίνεται φανερό το πολιτικό πρόβλημα του Κόμματος είναι αδύνατον να επιλυθεί έχοντας ως κεντρικό άξονα μια αντιηγετική στάση. Είναι ένα πολύ πιο σύνθετο ζήτημα και δεν επιλύεται με το να ασκείται από ορισμένους μια αρθρογραφία, που άλλοτε βάζει ως προτεραιότητα τη δημιουργία ενός Μετώπου ή άλλοτε βάζει σε προτεραιότητα τη δημιουργία ενός νέου Κομμουνιστικού Κόμματος.
Άλλωστε, στο κάτω – κάτω της γραφής, πρέπει ορισμένοι να αναμετρώνται και με το πραγματικό τους μπόι, για ένα τέτοιο εγχείρημα, και να μην καλλιεργούν πραγματικές αυταπάτες στον κόσμο, που προβληματίζεται και ανησυχεί για την πορεία του ΚΚΕ, έστω και εάν αυτός ο προβληματισμός και η ανησυχία έχουν πραγματική βάση και εκπορεύονται από ειλικρινή διάθεση.
Οι εκλογές αλλά και τα όσα συνέβησαν κατά την προεκλογική περίοδο μεταξύ των ομάδων ή παρατάξεων της λεγόμενης «κομμουνιστικής αναφοράς» και της Λαϊκής Ενότητας αποδεικνύουν ότι ο δρόμος, που έχει επιλέξει η «Νέα Σπορά», μπορεί να είναι ο πιο δύσκολος, αλλά είναι και ο πιο σωστός.
Η «Νέα Σπορά» αντιτάσσει απέναντι στις λαθεμένες θέσεις της ηγεσίας του Κόμματος την αποφασιστική κριτική της. Παίρνει υπόψη της και την ιστορική πείρα από άλλα εγχειρήματα δημιουργίας νέων Κομμουνιστικών Κομμάτων και προπαντός τις εγχώριες προσπάθειες. Όλοι γνωρίζουμε ποια είναι η κατάληξή τους, γιατί όλοι γνωρίζουμε και ποια ήταν η βάση της αποτυχίας τους: η άρνηση του Μαρξισμού – Λενινισμού.
Αυτές τις πραγματικά δύσκολες στιγμές, που κυριαρχεί η απογοήτευση και εκδηλώνεται και η τάση για την αποστράτευση, το μόνο πράγμα που χρειάζεται για τον κόσμο του ΚΚΕ, τα μέλη και τα στελέχη του είναι να δείξουν αποφασιστικότητα στην κριτική τους στάση απέναντι στις φανερά, πλέον, λαθεμένες θέσεις της ηγεσίας του Κόμματος.
Η «Νέα Σπορά» παραμένει στην εκτίμηση ότι οι πολιτικές εξελίξεις θα κριθούν από τη στάση του Κόμματος απέναντι στην οικονομική κρίση και τη χρεοκοπία, απέναντι στην πολιτική της νέας κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Εξακολουθεί να εκτιμάει ότι το αστικό πολιτικό σύστημα δε σταθεροποιήθηκε και ότι οι αιτίες της πολιτικής κρίσης δεν εξέλειπαν, μπροστά και στις νέες και ολοένα πολλαπλασιαζόμενες απαιτήσεις των δανειστών, που ζητούν την απαρέγκλιτη εφαρμογή του νέου μνημονίου, διαφορετικά απειλούν, και πάλι, με ένα Grexit.
Η «Νέα Σπορά» δεν υποτιμάει τις τάσεις συμβιβασμού, που έχουν εμφανιστεί, αλλά και δε συμφωνεί και με την εκτίμηση περί συντηρητικής στροφής των λαϊκών μαζών. Στην κατεύθυνση αυτή αυτό το άρθρο θα το κλείσουμε με μία αναφορά μας παρμένη από το ήδη αναρτημένο άρθρο στην ιστοσελίδα μας για την εκτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος:
«Κατά προέκταση οι δυνάμεις που συγκρατεί ακόμη το ΚΚΕ, και το ίδιο το ΚΚΕ, με την προϋπόθεση ότι η ηγεσία του Κόμματος θα προχωρήσει αποφασιστικά μπροστά στην αλλαγή πολιτικής, και το γεγονός αυτό καθορίζει πλέον τις ιστορικές της ευθύνες απέναντι στην ίδια την ύπαρξη του Κόμματος, ότι θα εγκαταλείψει τις επικίνδυνες εμμονές της, που περνάνε πάνω από το επίπεδο των πραγματικών προϋποθέσεων για τον άμεσο σοσιαλισμό, ότι θα εγκαταλείψει την αλαζονική της στάση και θα καθίσει να βγάλει τα αναγκαία συμπεράσματα, μπορούν – και το ίδιο το ΚΚΕ μπορεί, να αφυπνίσουν, να συσπειρώσουν, να ενώσουν την εργατική τάξη, να σφυρηλατήσουν την κοινωνική συμμαχία ανάμεσα στην εργατική τάξη και τα μικροαστικά στρώματα, τα κατώτερα και μεσαία, σε αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή δημοκρατική κατεύθυνση, με στόχο την αλλαγή των τάξεων στην εξουσία, την έξοδο της χώρας μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τη λαοκρατική δημοκρατία, που θα ανοίξει το δρόμο στο σοσιαλισμό».
Αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να υπηρετήσει ο κόσμος του ΚΚΕ, τα μέλη και τα στελέχη του αντιμετωπίζοντας, ταυτόχρονα, και τις λαθεμένες θέσεις της ηγεσίας του Κόμματος.
COMMENTS