Είχαμε αναφερθεί στην αρθρογραφία μας στην πρωτοβουλία του Νίκου Χατζηνικολάου να θεωρήσει ότι, στο πλαίσιο των κανόνων λειτουργίας του «δημοκρατικού πολιτεύματος», θα προσκαλούσε και τους εκπροσώπους της Χρυσής Αυγής για να αναπτύξουν τις απόψεις τους γύρω από τις πολιτικές εξελίξεις.
Η κατάληξη είναι γνωστή και εντελώς απρόσμενη. Ο Νίκος Χατζηνικολάου, μία ήμερα πριν τη μαύρη επέτειο των δύο χρόνων, που κλείνουν από την τραγική δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τους δολοφόνους της Χρυσής Αυγής, προσκάλεσε τον αρχηγό της για να του πάρει συνέντευξη, όπου εκεί, παραδόξως, απέσπασε μια «δημοσιογραφική επιτυχία».
Σε σχετική ερώτηση για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα ο Νίκος Μιχαλολιάκος ανέλαβε ανοιχτά την πολιτική ευθύνη της δολοφονίας. Δήλωσε χωρίς αιδώ ότι: «Σε ό,τι αφορά την πολιτική ευθύνη για τη δολοφονία στο Κερατσίνι, την αναλαμβάνουμε. Αλλά η ποινική ευθύνη δεν υπάρχει»!!!
Το εντυπωσιακό της υπόθεσης είναι ότι μετά από μια τέτοια δήλωση – βόμβα ο Νίκος Χατζηνικολάου δεν προχώρησε στην υποβολή καμίας άλλης ερώτησης! Καμία άλλη κουβέντα! Έκλεισε τη συζήτηση εκεί! Ευχαρίστησε το Νίκο Μιχαλολιάκο για τη συνέντευξη, που του παραχώρησε, χωρίς κανέναν άλλο σχολιασμό, παρά το γεγονός ότι, όταν ανακοίνωνε την απόφασή του να προσκαλέσει τους εκπροσώπους της Χρυσής Αυγής στο σταθμό του, δήλωνε ότι οι απόψεις της Χρυσής Αυγής του προκαλούν «αναγούλα»! Τα ερωτηματικά, λοιπόν, που προκαλούνται είναι πολλά.
- Γιατί δύο ημέρες πριν τις εκλογές ο Νίκος Μιχαλολιάκος, σε συγκεκριμένη πρόσκληση, βγαίνει και αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα; Πρόκειται για πολιτικό λάθος του;
Κατά τη γνώμη μας πρέπει να αποκλειστεί η περίπτωση του πολιτικού λάθους. Ο Νίκος Μιχαλολιάκος δεν υπήρχε καμία περίπτωση, κατηγορηματικά, να μη γνώριζε ότι η μόνη ερμηνεία, που θα δινόταν στη δήλωσή του, θα ήταν αυτή που ακολούθησε μετά από αυτήν, που βγήκε από όλα τα κόμματα από τις ανακοινώσεις τους, έστω με διαφοροποιήσεις, ότι την πολιτική ευθύνη θα τη συνδύαζαν σαν την απόδειξη της ποινικής ευθύνης, αφού θα την αποκαλούσαν εγκληματική, ότι θα τη χρησιμοποιούσαν σαν την επιβεβαίωση για την εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής και ότι θα προσκαλούσαν τον Ελληνικό λαό να την απομονώσει και να μην ψηφιστεί στις εκλογές.
Τη δήλωση, λοιπόν, αυτή την έκανε εν γνώσει του και για το τι θα ακολουθούσε και για το πώς θα σχολιαζόταν. Επομένως μια τέτοια κίνηση εξυπηρετεί πολιτικούς στόχους.
- Προχώρησε σ’ αυτήν τη δήλωση από θέση ισχύος; Επειδή γνωρίζει ότι, με βάση τις μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις, με την όποια αντικειμενικότητα διαθέτουν, φέρεται να καταλαμβάνει την τρίτη θέση και αποσκοπεί στην παραπέρα ενίσχυση της Χρυσής Αυγής μέσα από μια πράξη «πολιτικής ευθύνης»;
Εκτός αυτού, επειδή ποντάρει σ’ ένα αποτέλεσμα, που θα του χρησιμεύσει και θα το διαπραγματευτεί την επόμενη των εκλογών, αφού προέβη στην ανάληψη της πολιτικής ευθύνης, για να το αξιοποιήσει για την πορεία της δίκης, για ανταλλαγή, αλλά και για τους πολιτικούς του στόχους;
Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι την ανάληψη της πολιτικής ευθύνης ο Νίκος Μιχαλολιάκος τη συνδύασε, στη συγκεκριμένη συνέντευξη, με τη βεβαιότητα ότι στο δικαστήριο θα αποδειχτεί ότι δεν υπάρχει ποινική ευθύνη.
Τι ακριβώς υπονοεί αυτή η βεβαιότητα για την πορεία της ίδιας της δίκης; Από πού την αντλεί; Ποιες είναι αυτές οι δυνάμεις, που τον κάνουν να εκφράζεται με τέτοια βεβαιότητα;
Και αυτά τα λέει ο Νίκος Μιχαλολιάκος, όταν είναι γνωστό ότι υπάρχουν ακράδαντες αποδείξεις, ότι στα τηλεοπτικά κανάλια έχουν εμφανιστεί βιντεοσκοπισμένες ομιλίες του, που μιλάει για «τάγματα εφόδου» για «ξιφολόγχες που θα ακονίζονται στα πεζοδρόμια» και όταν ένα τέτοιο τάγμα εφόδου, αυτό της Νίκαιας, ευθύνεται για τη διάπραξη της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα με ένα μαχαίρι, με μία «ακονισμένη ξιφολόγχη».
- Μήπως με την πολιτική εκτίμηση, που κάνει ο Νίκος Μιχαλολιάκος για το εκλογικό αποτέλεσμα, επιδιώκει να φέρει τη Χρυσή Αυγή σε θέση τέτοια για να παίξει έναν ακόμη ισχυρότερο ρόλο στη διαμόρφωση του πολιτικού συστήματος, ο οποίος δε θα καθορίσει μόνο την πορεία της δίκης, αλλά, αντίθετα θα προβάλει το «καλό πρόσωπο» της Χρυσής Αυγής, αφού ανέλαβε με «γενναιότητα» την πολιτική ευθύνη;
Κατ’ επέκταση, μ’ αυτόν τον τρόπο θα αποπροσανατολίσει ακόμη περισσότερο τον Ελληνικό λαό και ως η «σοβαρή» Χρυσή Αυγή, όπως το κόμμα της Μαρίν Λεπέν, με ενισχυμένο ρόλο και απαλλαγμένη από το ποινικό μέρος της ευθύνης της, κατά τη βεβαιότητα του Νίκου Μιχαλολιάκου, τελικά να χρησιμεύσει για μια αντιδραστική στροφή στην πολιτική ζωή του τόπου, μπροστά και στη μνημονιακή καταιγίδα;
Κατά τη γνώμη μας αυτό είναι ένα ενδεχόμενο, το οποίο θα κριθεί από τις ίδιες τις πολιτικές ανάγκες της αστικής τάξης της χώρας μας (αλλά και από τη στάση και δράση του Λαϊκού Κινήματος), που και πως θα της είναι χρήσιμη η Χρυσή Αυγή, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι το πρόσφατο δημοψήφισμα σηματοδότησε μια ριζοσπαστικοποίηση των εργαζομένων, που μπορεί να εξελιχτεί ακόμη περισσότερο με τα νέα μέτρα που έρχονται και να είναι ανυπέρβλητο εμπόδιο για την εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών.
- Πυροβολεί πραγματικά τα πόδια του ο Νίκος Μιχαλολιάκος με μια τέτοια κίνηση, όταν το πιο «λογικό», που έχει να σκεφτεί κανείς, είναι ότι η αποδοχή της πολιτικής ευθύνης για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα θα ξεσήκωνε οπωσδήποτε και έναν ανάλογο καταδικαστικό θόρυβο ή είναι μια πολιτική παρέμβαση, καλά υπολογισμένη, που αποσκοπεί και στο ποιος θα επωφεληθεί για να αναδειχτεί ο νικητής των εκλογών;
Ενισχύει ή δεν ενισχύει το δικομματικό παιχνίδι και ποιον από τους δύο εταίρους του δικομματισμού ενισχύει περισσότερο αυτήν τη συγκεκριμένη στιγμή, χωρίς να θέτει σε κίνδυνο, ίσως, την τρίτη θέση της Χρυσής Αυγής;
Μια προσεκτικότερη ματιά στο σύνολο των τοποθετήσεων του Νίκου Μιχαλολιάκου της συνέντευξης και των διευκρινιστικών του δηλώσεων, που ακολούθησαν, με δεδομένη τη θέση του για την παραμονή της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ένα καλύτερο διάβασμα στις ανακοινώσεις των κομμάτων του δικομματισμού, κατά τη γνώμη μας, πιθανόν, να δίνει και κάποια συγκεκριμένη εξήγηση στην κίνησή του αυτή.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ένα διαχρονικό παιχνίδι, που έπαιζαν πάντα, όχι μόνο στη χώρα μας, οι δυνάμεις του δικομματισμού, κατά περίπτωση, με τις ακροδεξιές και φασιστικές δυνάμεις, για να εξασφαλίσουν την άνοδό τους στην κυβερνητική εξουσία.
Παράλληλα δεν πρέπει να ξεχνάμε και το παιχνίδι, που έπαιζαν αυτές οι ίδιες οι ακροδεξιές και φασιστικές δυνάμεις, να διαμορφώσουν ένα «καλό» πρόσωπο, σεβόμενες, υποτίθεται, τους κανόνες της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, όπως έκανε και ο Νίκος Μιχαλολιάκος στη συγκεκριμένη συνέντευξη, για να προσεγγίσουν ή και να φτάσουν στην κυβερνητική εξουσία.
Μερικές από αυτές έφτασαν, σε πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέχρι και τη διακυβέρνηση των χωρών τους, όπως συνέβη και στη χώρα μας με την περίπτωση του ΛΑΟΣ.
- Προέβη, τέλος, σ’ αυτήν τη δήλωση ο Νίκος Μιχαλολιάκος από λόγους αδυναμίας ή για να δώσει ιδιαίτερη έμφαση στον έτσι κι αλλιώς αντικομμουνιστικό ρόλο της Χρυσής Αυγής;
Και αυτό λόγω της πολιτικής συγκυρίας και των εξελίξεων στο προσφυγικό, των θέσεων και των απαιτήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που είναι υποχρεωμένα όλα τα αστικά κόμματα να ακολουθήσουν, αλλά ο «αστικός δημοκρατισμός» τους δεν τους επιτρέπει, μετά και τα ακροδεξιά πειράματα του Αντώνη Σαμαρά, που κόστισαν ακριβά στη Νέα Δημοκρατία, να κάνουν τη «βρώμικη δουλειά» τόσο απροκάλυπτα όσο η Χρυσή Αυγή;
Πολύ περισσότερο ισχύει αυτό για το μνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ, που παρουσιάζεται ως αριστερή δύναμη, ακόμη.
Εδώ, πρακτικά, παρουσιάζονται τα εξής θέματα: Παρ’ όλο που η Χρυσή Αυγή εξακολουθεί να υποστηρίζει τις πάγιες θέσεις της για τους «λαθρομετανάστες», στην πραγματικότητα, μετά την έκρηξη του προσφυγικού κύματος, των εικόνων και των γεγονότων, που βίωσε ο Ελληνικός λαός και τη στάση, που επέδειξε απέναντι στους πρόσφυγες, που ανάγκασε ακόμα και άλλα κόμματα, όπως η Νέα Δημοκρατία, που έχτιζε φράχτες επί κυβέρνησης Αντώνη Σαμαρά, να διαφοροποιήσουν, έστω κατά λίγο, τον πολιτικό τους λόγο, να μιλούν για ανθρωπισμό, δημιουργείται πρόβλημα για τη Χρυσή Αυγή.
Ο πολιτικός της λόγος, που βασική του παράμετρος ήταν το μεταναστευτικό, η έχθρα και το μίσος που καλλιεργούσε ενάντια στους μετανάστες, δε φαίνεται να βρίσκει τόσο απήχηση όπως πριν. Όμως πρέπει να υπάρχει. Είναι χρήσιμος για την αστική τάξη.
Κατ’ αναλογία, μετά τις εξελίξεις με το μνημόνιο και τις απαιτήσεις των κυρίαρχων δυνάμεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δε μπορεί με την ίδια ευκολία και τον ίδιο τρόπο να προβάλλεται ως «αντισυστημική δύναμη», παρ’ όλο που εξακολουθεί να προσπαθεί να διατηρήσει αυτό το προφίλ, να μιλάει για εθνική παραγωγή, να εκμεταλλεύεται ζητήματα εθνικής ανεξαρτησίας.
Ενδεχομένως, λοιπόν, η κίνηση αυτή της ανάληψης της πολιτικής ευθύνης για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα να αποτελεί μια «αναγκαστική» προσαρμογή της, μια προσπάθεια να παρουσιαστεί ως «σοβαρή» πολιτική δύναμη μεν, διατηρώντας βασικά τις προηγούμενες θέσεις της δε, που θα επιδιώξει την απαλλαγή της από την ποινική ευθύνη, ως αντάλλαγμα, αλλά, ταυτόχρονα, θα ανοίξει νέα μέτωπα, που να της εξασφαλίζουν τη συσπείρωση των δυνάμεων της.
Και αυτά τα μέτωπα προκύπτουν από τη διάταξη των πολιτικών δυνάμεων, μετά τη ψήφιση του μνημονίου, όπου πρακτικά το κύριο βάρος αντίστασης απέναντι στη μνημονιακή πολιτική, μετεκλογικά, πέφτει στις πλάτες του ΚΚΕ για τη στήριξη των εργαζομένων και την ανάπτυξη των αγώνων τους.
Και στη συνέντευξη, που παραχώρησε ο Νίκος Μιχαλολιάκος άνοιξε ένα τέτοιο μέτωπο ενάντια στο ΚΚΕ καταφεύγοντας στο χυδαίο αντικομμουνισμό δείχνοντας και τη στάση και το ρόλο, που προτίθεται να αναλάβει, ως κύριος πολιτικός φορέας της αστικής τάξης, ενάντια στο ΚΚΕ. Στην κατεύθυνση αυτή προετοιμάζεται ένα πολιτικό σκηνικό στο οποίο θα κυριαρχεί ο αντικομμουνισμός; Είναι ένα σοβαρό ερώτημα.
Σε κάθε περίπτωση η πολιτική παρέμβαση του Νίκου Μιχαλολιάκου άνοιξε ένα θέμα μεγάλης πολιτικής σημασίας. Να ξαναπαρουσιάζεται στοχευμένα το ΚΚΕ στην πολιτική σκηνή και από ένα σταθμό μεγάλης ακροαματικότητας, ως ένα κόμμα «βουτηγμένο στο αίμα». Και δε νομίζουμε ότι η «άποψη» αυτή του Νίκου Μιχαλολιάκου δε σχετίζεται με τις εκλογές και τις μετεκλογικές εξελίξεις.
Σημειώνουμε, όμως, ότι στις αναφορές αυτές του Νίκου Μιχαλολιάκου υπήρξε η απόλυτη σιωπή από την πλευρά του Νίκου Χατζηνικολάου. Δεν εννοούμε μ’ αυτό ότι συμμερίζεται οπωσδήποτε τις απόψεις του Νίκου Μιχαλολιάκου, αλλά έρχεται ως «εκ των ων ουκ άνευ» αυτό το αποτέλεσμα, όταν δίνει βήμα σε αποδεδειγμένα ναζιστικά και εγκληματικά μορφώματα, που «ακονίζουν τις ξιφολόγχες τους», που μία από αυτές την κράταγε το «τάγμα εφόδου» της Νίκαιας και την κάρφωσε στο κορμί του Παύλου Φύσσα.
Φέρει και αυτός ευθύνη για μια τέτοια αντικομμουνιστική εξέλιξη και ας είχε τη «δημοσιογραφική επιτυχία» της συγκεκριμένης συνέντευξης, κατά την οποία απέσπασε, κατ’ αποκλειστικότητα, την πολιτική δήλωση της ανάληψης της πολιτικής ευθύνης για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα εκ μέρους του Νίκου Μιχαλολιάκου, τη σκοπιμότητα της οποίας θα τη διαπιστώσουμε στα σίγουρα στην εξέλιξη των πολιτικών πραγμάτων της χώρας μας.
Την απάντηση, πάντως, για λογαριασμό του ΚΚΕ – και στις εκλογές, θα τη δώσει ο ίδιος ο Ελληνικός λαός, που θα γυρίσει την πλάτη του σ’ αυτές τις αθλιότητες, που εξακόντισε ο αρχηγός μιας αποδεδειγμένα εγκληματικής οργάνωσης.
Διατυπώσαμε ορισμένα ερωτήματα, των οποίων δεν είναι εύκολη η απάντηση. Παραθέσαμε και ορισμένες πολιτικές εκτιμήσεις μας. Πιστεύουμε ότι δε θα χρειαστεί πολύς χρόνος για να εξακριβώσουμε σε τι στοχεύει μια τέτοια κίνηση από την πλευρά του Νίκου Μιχαλολιάκου για τον ίδιο, για τη Χρυσή Αυγή και για το αστικό πολιτικό σύστημα.
COMMENTS