Μ’ αυτήν την έκφραση χαρακτήρισε ο Αλέξης Τσίπρας μια κυβέρνηση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Δημοκρατίας στη χθεσινή συνέντευξη τύπου, που παραχώρησε στην ΕΡΤ.
Και όταν ρωτήθηκε τι θα γίνει στην περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ δε μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση, έστω και εάν είναι πρώτο κόμμα, αυτός παρέπεμψε στην ευθύνη των άλλων κομμάτων για τη στάση που θα κρατήσουν. Τους έβαλε μπροστά και σ’ ένα δίλημμα: εάν θα αναλάβουν το ρίσκο να σύρουν τη χώρα σε νέες εκλογές!
Την ίδια στιγμή ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης ξεκαθαρίζει ότι είναι σίγουρος ότι θα πάρει την πρώτη θέση στις εκλογές και ότι θα επιδιώξει κυβέρνηση συνεργασίας, που περιλαμβάνει και το ΣΥΡΙΖΑ, κάτι, που, προφανώς, το θεωρεί κατά φύση, αλλά με δεδομένη τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ σαφώς και αυτός ποντάρει στα ίδια κόμματα, που ποντάρει και ο Αλέξης Τσίπρας.
Και οι δύο δεσμεύονται ότι δεν πρόκειται να υπάρξουν νέες εκλογές, επομένως έτσι κι αλλιώς θα υπάρξει κυβέρνηση. Επομένως τα κόμματα τα οποία θα συνεργαστούν είτε με το ΣΥΡΙΖΑ είτε με τη Νέα Δημοκρατία είναι πολύ συγκεκριμένα.
Είναι σαφές ότι βρισκόμαστε μπροστά σε δύο τακτικισμούς των δύο κομμάτων, στο πλαίσιο μιας πολιτικής αντιπαράθεσης, που θα έχει το ίδιο πρόγραμμα εφαρμογής, το μνημόνιο. Το θέμα είναι το πώς εξηγούνται αυτοί οι διαφορετικοί τακτικισμοί.
Ο Αλέξης Τσίπρας μέσα από την επίκληση του «παλιού και του νέου», της μάχης που έδωσε «για να σταθεί η Ελλάδα όρθια», μέσα από την υπενθύμιση των ευθυνών για τα «σαράντα χρόνια διακυβέρνησης του φαύλου παλαιοκομματισμού», που έφερε τη χώρα μας στη χρεοκοπία με ανθούντα φρούτα «τα σκάνδαλα και τη διαφθορά», προσπαθεί να στεργιώσει το νέο αστικό ΣΥΡΙΖΑ και να επανασυσπειρώσει τους αναποφάσιστους ψηφοφόρους, που μέχρι και σήμερα δεν είναι και λίγοι.
Την ίδια στιγμή η άρνησή του για συνεργασία με τη Νέα Δημοκρατία έχει και έναν «κρυφό» στόχο, που αφορά σε δυνάμεις μέσα στη Νέα Δημοκρατία και που μπορεί να είναι και δικός τους στόχος. Τις διεργασίες μέσα στη Νέα Δημοκρατία εν όψει της διαμόρφωσης του πολιτικού συστήματος μετά τις εκλογές. Δεν είναι άγνωστο ότι οι διαφορές μέσα στη Νέα Δημοκρατία είναι έντονες και κανένας δε μπορεί να αποκλείσει καμία εξέλιξη.
Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης δείχνει να είναι «ρεαλιστής», δηλώνοντας ότι η χώρα μας θα βρεθεί, με ευθύνη του Αλέξη Τσίπρα, μπροστά σε πολύ δύσκολες καταστάσεις, γεγονός, που απαιτεί τη συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων, γι’ αυτό και δε «χάνει» ευκαιρία, που να μην απευθύνει πρόσκληση συνεργασίας προς το ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και στην Κουμουνδούρου ήταν διατεθειμένος να πάει, εάν ο Αλέξης Τσίπρας «είχε χρόνο για να κουβεντιάσουν».
Αυτή η «απλοϊκότητα» του Βαγγέλη Μεϊμαράκη απευθύνεται σε ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, που προέρχονται από τη Νέα Δημοκρατία και που τους καλεί να επανέλθουν στην προηγούμενη κοίτη τους με επιχείρημα τις δυσκολίες και την ανελαστικότητα της συμφωνίας, του νέου μνημονίου.
Γι’ αυτό άλλωστε ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, ενώ παλιότερα έλεγε ότι υπάρχουν ομάδες εργασίας στη Νέα Δημοκρατία που επεξεργάζονται το νέο πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας, στη Θεσσαλονίκη, στη ΔΕΘ, παρουσιάστηκε προγραμματικά εντελώς γυμνός επικαλούμενος το μνημόνιο, το οποίο «δεν αφήνει κανένα περιθώριο ελιγμών»!
Πάνω απ’ όλα, όμως, οι δύο τακτικισμοί αποσκοπούν να ανεβάσουν συνολικά τα ποσοστά του νέου διπολισμού. Να ξαναχτίσουν ένα δικομματικό σκηνικό, που θα υπηρετεί πιστά το νέο μνημόνιο.
Και αυτό φρόντισε να το υπενθυμίσει και ο Δρ Βόλφγκανγκ Σόιμπλε σε νεότερες δηλώσεις του, που κατά τα αστικά ΜΜΕ «δε μπόρεσε να κρατήσει το στόμα του κλειστό» και ανακατεύτηκε και πάλι στις εκλογές της χώρας μας!
Για να υπενθυμίσει τι; Ότι το μνημόνιο είναι μονόδρομος, ότι πρέπει να εφαρμοστούν οι μεταρρυθμίσεις, διαφορετικά εξακολουθεί να παραμονεύει το Grexit.
Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι ισχυρίστηκε πως η Ελλάδα είχε βρει το δρόμο της με τον Αντώνη Σαμαρά, δίνοντας πόντους στη Νέα Δημοκρατία, ότι σημειώθηκε πολύ μεγάλο χάσιμο χρόνου με τον Αλέξη Τσίπρα, με τις υποσχέσεις που έδωσε και δεν ήταν δυνατό να ικανοποιηθούν, αφαιρώντας πόντους από το ΣΥΡΙΖΑ, η ουσία της παρέμβασης (και απειλής ταυτόχρονα) είναι σαφής. Έβαλε και των δύο τα ποδάρια σ’ ένα παπούτσι. Μνημόνιο και πάλι μνημόνιο.
COMMENTS