Σιγά – σιγά όλα αρχίζουν να βγαίνουν στη φόρα. Η μυστική συνάντηση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε με τον Πωλ Τόμσον, που αποφάσισαν να μην κάνουν το «χατίρι» στον Αντώνη Σαμαρά, όταν αυτός απεγνωσμένα ζητούσε «διευκολύνσεις» για να μπορεί να αντιμετωπίσει εκλογικά τον Αλέξη Τσίπρα.
Σόιμπλε και Τόμσον αποφάσισαν να μεταφέρουν το πρόβλημα του νέου μνημονίου στις πλάτες της νέας κυβέρνησης, που κατά τους υπολογισμούς τους ήταν βέβαιοι ότι θα προκύψει.
Από την επομένη της 25ης του Γενάρη αρχίζει μια «σκληρή» διαπραγμάτευση, η οποία περνάει από διάφορες φάσεις, περιλαμβανομένου και του δημοψηφίσματος, για να καταλήξει σε μια νέα συμφωνία, που η απερχόμενη κυβέρνηση τη θεωρεί την καλύτερη που είχε η χώρα μας μέχρι τώρα στην περίοδο της κρίσης.
Ανεξάρτητα από την εκτίμηση αυτή της κυβέρνησης Τσίπρα το αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι ότι πρόκειται για μια αντιλαϊκή συμφωνία, που πράγματι μπορεί να θεωρηθεί η χειρότερη για δύο βασικούς λόγους: ο πρώτος είναι ότι ενσωματώνει όλα τα μέτρα των προηγούμενων μνημονίων και ο δεύτερος είναι ότι προβλέπονται και καινούργια.
Το που κατέληξε, λοιπόν, αυτή η διαπραγμάτευση είναι γνωστό: σε μια αντιλαϊκή νέα συμφωνία – μνημόνιο. Επομένως η επιλογή των Σόιμπλε – Τόμσον έφερε το αποτέλεσμα που επεδίωκε.
Τώρα βγαίνουν στον αέρα και «λεπτομέρειες» της νέας συμφωνίας. Η οικονομική εφημερίδα «Αγορά» (05/09/2015) αποκαλύπτει ότι η έδρα της νέας κυβέρνησης που θα αναδειχτεί από τις εκλογές θα είναι οι …Βρυξέλες και ότι ο «γκαουλάιτερ» της Κομισιόν στην Αθήνα θα είναι ο Ολλανδός Μάαρτεν Φερβέι.
Περιγράφει και το «έργο» που έχει να προωθήσει: Θα είναι επικεφαλής της νέας Task Force – Υπηρεσία Στήριξης Διαρθρωτικών Μεταρρυθμίσεων, που θα αποτελείται από 20 άτομα και «σε αντίθεση με την “εποχή” Χορστ Ράιχενμπαχ και τον απλώς συμβουλευτικό ρόλο της τότε ομάδας για περιορισμένους τομείς της οικονομίας, η νέα Υπηρεσία θα έχει το δικαίωμα να καταρτίζει το πλαίσιο υλοποίησης – και κατ’ ουσίαν να συγγράφει τα νομοσχέδια – μιας ευρύτατης γκάμας μεταρρυθμίσεων, από τη φορολογία εισοδήματος και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη έως την αγορά εργασίας και την ενεργειακή πολιτική».
Το κυριότερο, βέβαια, που τονίζει η εφημερίδα είναι ότι ο Μάαρτεν Φερβέι θα έχει «απ’ ευθείας πρόσβαση στο Μαξίμου»!!! Οπότε εμείς μπορούμε να καταλάβουμε ότι η έδρα της κυβέρνησης θα βρίσκεται στις …Βρυξέλλες και ο Ολλανδός πρωθυπουργός αυτής της κυβέρνησης θα βρίσκεται στην …Αθήνα.
Την ίδια στιγμή μια άλλη οικονομική εφημερίδα το «Κεφάλαιο» (05/09/2015) μας ανακοινώνει ότι: «Σε σκιώδη, αλλά πραγματικά αφεντικά των ελληνικών τραπεζών αναδεικνύονται ο κ. Ρέγκλινγκ (ESM) και η κυρία Νουί (SSM) μέσα από τις αυξημένες αρμοδιότητες που έχουν οργανισμοί των οποίων προΐστανται στην τρίτη ανακεφαλαιοποίηση».
Ποιες θα είναι «οι αυξημένες αρμοδιότητες»; «Το τρίτο Μνημόνιο, με τις προϋποθέσεις υλοποίησης του οποίου θα εκταμιευτούν τα 10 δισ. ευρώ της τρίτης ανακεφαλαιοποίησης, προβλέπει ότι θα εγκατασταθούν στο διοικητικό συμβούλιο κάθε τράπεζας τρεις εκπρόσωποι του ESM/EFSF, οι οποίοι θα έχουν εκτελεστική εξουσία και θα είναι ex officio επικεφαλής όλων των βασικών επιτροπών των τεσσάρων τραπεζών. Με άλλα λόγια, διαμορφώνεται ένα άτυπο μίνι διοικητικό συμβούλιο μέσα στο δ.σ., που στην ουσία θα ελέγχει και θα έχει την ευθύνη της διαχείρισης κεφαλαίων της τράπεζας. Οι τρεις εκπρόσωποι, ως επικεφαλής των επιτροπών, θα είναι και οι εισηγητές των αποφάσεων σε όλα τα επίπεδα της τραπεζικής λειτουργίας».
Δε νομίζουμε ότι τα πράγματα μπορούν να γίνουν πιο καθαρά για την επιτροπεία, την ποιότητα και το εύρος της, που θα βρίσκεται τα επόμενα χρόνια η χώρα μας. Ακόμη και οι μεγαλοσχήμονες τραπεζίτες θα είναι υποχρεωμένοι να υπακούουν στις αποφάσεις των υπαλλήλων των Βρυξελών.
Παράλληλα κάποιος αξιωματούχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στενός συνεργάτης του Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, όπως μας αποκαλύπτουν τα τελευταία «Επίκαιρα» (04/09 – 10/09/2015), σε άρθρο του γνωστού δημοσιογράφου για τις πολιτικές του απόψεις Μανώλη Κοττάκη, υπό τον εύγλωττο τίτλο «Το σχέδιο των Βρυξελών για την επόμενη μέρα», που βρέθηκε στην Ελούντα της Κρήτης με φίλους του Έλληνες πανεπιστημιακούς, αποκάλυψε ότι: «πρέπει να ξέρετε ότι λύση για το χρέος στη μισή Ελλάδα δεν δίνουμε»! Και συνέχισε: «Χρειάζεται κυβέρνηση που να εκπροσωπεί όλους τους Έλληνες και να διασφαλίζει τη σταθερότητα σε βάθος χρόνου! Μεγάλος συνασπισμός». Και το πιο αποκαλυπτικό για το που μας …γράφουν ως χώρα οι εταίροι: «Η ΕΕ έχει να ασχοληθεί με την Ουκρανία, με το Brexit… Τι νομίζετε, ότι θα κάνουμε Συνόδους Κορυφής για να ασχολούμαστε με τα φαρμακεία και τα αρτοποιεία στην Ελλάδα»; Μετά, ο υψηλόβαθμος αξιωματούχος, άρχισε να διηγείται το πώς ο Αντώνης Σαμαράς έχασε την εμπιστοσύνη των εταίρων!…
Πόσο πιο σαφής μπορεί να είναι ένας στενός συνεργάτης του Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ για το τι πολιτικό σκηνικό θέλουν να στήσουν οι Βρυξέλες στη χώρα μας;
Και να εξηγήσουμε και τούτο. Αυτά δεν τα γράφουμε για όσους …γράφουν στα «παλαιότερα των υποδημάτων τους» (πιο εξευγενισμένη χρήση της φράσης «στα παλιά τους τα παπούτσια») την άποψη της «Νέας Σποράς» για την εξάρτηση ή εκεί που …γράφουν οι εταίροι τη χώρα μας.
Τα γράφουμε για να εξηγήσουμε έναν ολόκληρο σχεδιασμό για την επόμενη ημέρα και που αφορά τη σταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος, που εάν περάσει, σαφώς, θα έχει συνέπειες όχι μόνο για τους εργαζόμενους και την παραπέρα εξαθλίωσή τους, αλλά και για την ίδια την οργάνωση των αγώνων για την αντιμετώπιση της πολιτικής, που μας φέρνει η νέα συμφωνία – μνημόνιο.
Τώρα μπορούμε να καταλάβουμε, γιατί έγιναν οι εκλογές της 25ης του Γενάρη, τι σήμαινε η εκλογή του Προκόπη Παυλόπουλου στην Προεδρία της Δημοκρατίας, τι σημαίνει η στάση του ΣΕΒ, που σαφώς ευνοεί μια λύση του πολιτικού ζητήματος μέσα από έναν μεγάλο κυβερνητικό συνασπισμό.
Πως εξηγείται η εμμονή των αστικών ΜΜΕ και του δημοσιογραφικού τους προσωπικού να περιστρέφονται συνεχώς γύρω από το θέμα της συνεργασίας, τι σήμαινε η φράση του Αλέξη Τσίπρα, ότι δεν θα είναι αυτός πρωθυπουργός σε κυβέρνηση συνεργασίας (προφανώς εννοώντας σε κυβέρνηση συνεργασίας Νέας Δημοκρατίας – ΣΥΡΙΖΑ και με όποιον άλλο εταίρο εάν δε βγαίνουν οι αριθμοί), οπότε, προφανώς, καταλαβαίνουμε ότι θα παραχωρήσει τη θέση του για να προκύψει κυβέρνηση συνεργασίας. Ήδη η Νέα Δημοκρατία έχει τοποθετηθεί στο θέμα, δια του αρχηγού της, και έχει πει ότι δε θα είχε αντίρρηση να είναι πρωθυπουργός ο Γιάννης Δραγασάκης.
Τώρα μπορούμε να καταλάβουμε, γιατί όλα τα αστικά ΜΜΕ βγάζουν την υπηρεσιακή κυβέρνηση ως πρότυπο πετυχημένης κυβέρνησης για την …επόμενη κυβέρνηση, αφού οι υπουργοί της προέρχονται από τα κόμματα που την επόμενη ημέρα των εκλογών καλούνται και θα μπορούσαν να …συνεργαστούν, όπως συνεργάζονται στην …υπηρεσιακή κυβέρνηση (μια λέξη θα αλλάξει, θα φύγει το «υπηρεσιακή»).
Πάνω απ’ όλα, όμως, μπορούμε να καταλάβουμε, γιατί από την αρχή οι εταιρείες δημοσκοπήσεων ομολογούν ότι …αδυνατούν να κάνουν ασφαλείς προβλέψεις (είναι και το κάζο, που έπαθαν στο δημοψήφισμα, όπου μεθοδευμένα και συνεννοημένα έβγαζαν το «ΝΑΙ» μπροστά από το «ΟΧΙ»), αλλά προετοιμάζουν το έδαφος, μέσα από ένα ντέρμπι, για μια κυβέρνηση συνεργασίας.
Οι εκλογές, λοιπόν, έγιναν, με επίκληση διάφορα, έως και αστεία, επιχειρήματα, για να διαμορφωθεί το έδαφος της επόμενης ημέρας, για να υπάρξει ένα πιο σταθερό πολιτικό σύστημα.
Τον τελευταίο λόγο, βέβαια, τον έχει ο Ελληνικός λαός. Και εμείς ως «Νέα Σπορά» έχουμε ήδη πάρει θέση σ’ αυτό το ζήτημα και έχουμε διευκρινίσει, ότι ανεξάρτητα από την κυβέρνηση, που θα προκύψει, από τις πιθανές νέες δυσκολίες, που θα εμφανιστούν στην ανάπτυξη των αγώνων των εργαζομένων, η πολιτική κρίση θα συνεχιστεί.
COMMENTS