Το πιο σημαντικό σημείο από τη συνέντευξη, που παραχώρησε ο Αλέξης Τσίπρας στην Realnews, είναι η απάντηση που έδωσε στην πρώτη ερώτηση, που του υπέβαλε ο συντάκτης της εφημερίδας: «Φαντάζομαι να συμφωνείτε πως αυτές οι εκλογές θα βγάλουν κυβέρνηση. Πως νέες εκλογές δεν σηκώνει ο τόπος…». Η απάντηση ήταν σαφής: «Συμφωνώ και επαυξάνω»!
Η απάντηση δεν είναι χωρίς σημασία. Σημαίνει απλά ότι κυβέρνηση θα προκύψει οπωσδήποτε. Και εδώ θέλουμε να θυμίσουμε ότι πριν τις εκλογές του Ιούνη του ’12 οι αρχηγοί των κομμάτων της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ είχαν δεσμευτεί ότι θα προκύψει κυβέρνηση, όπως και προέκυψε η συγκυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά, του Ευάγγελου Βενιζέλου και του Φώτη Κουβέλη.
Φυσικά, τότε, το «χεράκι» τους το είχαν βάλει και οι κυρίαρχοι κύκλοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως άλλωστε και τώρα. Είναι γνωστό ότι επιθυμούν κυβέρνηση συνεργασίας με προοπτική, δηλαδή τετραετίας, προκειμένου να εφαρμοστεί, όσο το δυνατό απρόσκοπτα, η μνημονιακή πολιτική.
Αυτή η κατάσταση προετοιμάζεται, ανεξάρτητα από το εάν ο Αλέξης Τσίπρας «ορκίζεται» στην αυτοδυναμία και ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης θεωρεί ότι το κόμμα του θα καταλάβει την πρώτη θέση για να σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας, μη του ΣΥΡΙΖΑ αποκλειόμενου.
Ένα τέτοιο περιθώριο άφησε και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας στην πρώτη του συνέντευξη, μετά τη συμφωνία, που παραχώρησε στο τηλεοπτικό κανάλι «ALPHA». Σ’ αυτήν τη συνέντευξη ισχυρίστηκε ότι σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας θα σχηματιστεί κυβέρνηση συνεργασίας αλλά χωρίς να είναι ο ίδιος πρωθυπουργός.
Οι έντονες φήμες, που κυκλοφορούν στα δημοσιογραφικά γραφεία, ότι στην περίπτωση μη αυτοδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ, που με τις μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις είναι το πιο πιθανό αποτέλεσμα, ο Αλέξης Τσίπρας θα ανοίξει το δρόμο για άλλο υψηλόβαθμο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, κρατώντας τη θέση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται να μην στερούνται βάσης και μάλιστα να μην είναι μόνον επιθυμία της αστικής τάξης της χώρας μας.
Το γεγονός, βέβαια, ότι υπάρχουν τέτοιοι σχεδιασμοί από την πλευρά της αστικής τάξης της χώρας μας και των κυρίαρχων κύκλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης – ορισμένοι πολιτικοί παρατηρητές θεωρούν ότι υπάρχει και ανάλογη δέσμευση προς τους εταίρους, αυτό δε σημαίνει ότι ο σχεδιασμός αυτός μπορεί να υλοποιηθεί εύκολα.
Πάντως αυτό που πρέπει να κρατήσουμε και δε μπορούμε να το υποτιμούμε είναι η αγωνιώδης προσπάθεια, που καταβάλουν τόσο η αστική τάξη της χώρας μας όσο και οι λεγόμενοι εταίροι μας να εξασφαλίσουν κυβερνητική σταθερότητα, σαν πρώτο βήμα για τη σταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος.
Από αυτήν την άποψη όλα όσα υπόσχονται τα μνημονιακά κόμματα για την ύπαρξη «παράλληλων προγραμμάτων», όπως ο ΣΥΡΙΖΑ ή προσπαθειών να απαλυνθεί το «χειρότερο μνημόνιο που φέρει τη φωτογραφία και την υπογραφή Τσίπρα», που ισχυρίζονται τα υπόλοιπα μνημονιακά κόμματα είναι μεγάλα ψέματα.
Και η απόδειξη είναι πολύ απλή. Για μεν τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ έχουμε την προηγούμενη κυβερνητική τους θητεία, που παρά το γεγονός ότι ισχυρίζονταν τα ίδια «επιχειρήματα» και έδιναν «μάχες» με την τρόικα για να αποφύγουν τη λήψη, υποτίθεται, νέων αντιλαϊκών μέτρων, τελικά υπέγραφαν όλα τα μέτρα που τους έφερνε η τρόικα.
Από την άλλη πρέπει να θυμίσουμε για το ΣΥΡΙΖΑ ότι η υπόσχεση, που είχε δοθεί από τον Αλέξη Τσίπρα ήταν ότι το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης είναι εκτός της όποιας συμφωνίας θα προκύψει με τους «θεσμούς». Το τελικό αποτέλεσμα το ξέρουμε. Ήρθε το τρίτο και επαχθέστερο μνημόνιο.
Υπάρχουν άλλα δύο ζητήματα ακόμη: Το πρώτο: η νέα συμφωνία για το τρίτο μνημόνιο προβλέπει ότι τα προβλεπόμενα κονδύλια θα αποδίδονται μόνον εάν και εφ’ όσον θα εφαρμόζεται κατά γράμμα το πρόγραμμα που υπογράφηκε. Παραπέρα ο «χορός» των προαπαιτουμένων δεν σταμάτησε με την υπογραφή της νέας συμφωνίας.
Το δεύτερο: Διαβάσαμε στο «Βήμα της Κυριακής» (29/08/2015) το αντίστοιχο άρθρο, που αποκαλύπτει τη μυστική συνάντηση του Πωλ Τόμσεν με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, που αποφάσισαν να μη δεχτούν κανένα από τα αιτήματα «να απαλυνθούν τα μέτρα», που ζητούσε ο Αντώνης Σαμαράς, όντας βέβαιοι ότι η επόμενη κυβέρνηση θα είναι κυβέρνηση Τσίπρα, όχι για να μη θεωρηθεί «παραχώρηση» προς τον Αντώνη Σαμαρά, αλλά για να μη δημιουργηθεί «προηγούμενο», στο οποίο θα «πατούσε» η επόμενη κυβέρνηση για να παρεκκλίνει από τα προαποφασισμένα.
Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Παρά τα όσα ισχυρίστηκε ο Αλέξης Τσίπρας ότι δεν πρόκειται να υπογράψει ένα νέο μνημόνιο, τελικά του «φόρτωσαν» και «φορτώθηκε» όλα όσα απαιτούσαν οι εταίροι, οι οποίοι δεν υποχώρησαν σε τίποτα από αυτά που απαιτούσαν από το Φθινόπωρο του ’14.
Το συμπέρασμα είναι ότι το νέο μνημόνιο όχι μόνο δεν πρόκειται να αλλάξει «προς το καλύτερο» αλλά το μόνο που προβλέπεται είναι να παίρνονται όλο και περισσότερα αντιλαϊκά μέτρα.
Με την έννοια αυτή από την πλευρά μας δεν προβλέπουμε ότι η πολιτική κρίση θα υποχωρήσει ούτε ότι η προσπάθεια σταθεροποίησης του αστικού πολιτικού συστήματος είναι ζήτημα του αμέσως επόμενου χρονικού διαστήματος.
Και αυτή η εκτίμηση έχει τη σημασία της τόσο για την εφαρμογή του ίδιου του μνημονίου, που έτσι κι αλλιώς δεν οδηγεί σε έξοδο από την οικονομική κρίση, αλλά και για τα καθήκοντα και τη στάση του Κομμουνιστικού και Εργατικού Κινήματος, καθήκοντα, που πρέπει να μπουν μπροστά αμέσως μετά τις εκλογές, παίρνοντας υπόψη και την πείρα από την ίδια τους τη στάση από τότε που ξέσπασε η παγκόσμια οικονομική κρίση, τον Οκτώβρη του 2008.
COMMENTS