Η κυβέρνηση, απ’ ό,τι προκύπτει από δηλώσεις στελεχών της, προσανατολίζεται να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης τις επόμενες ημέρες. Είναι προφανές ότι θέλει να ξεπεράσει τη ντε φάκτο διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, που προέκυψε σε σχέση με το τρίτο μνημόνιο και τις αρνητικές ψήφους, που εισέπραξε από την πλευρά της «Αριστερής Πλατφόρμας» και από άλλους βουλευτές, που δεν ανήκουν σ’ αυτήν. Ο βουλευτής επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέκος Φλαμπουράρης, ένας εκ των εξ απορρήτων του Αλέξη Τσίπρα, ξεκαθάρισε τα πράγματα και δεν άφησε κανένα περιθώριο αμφιβολιών: «162 ψήφοι, διαφορετικά πάμε σε εκλογές».
Η πρόθεση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι θέλει να φέρει σε αδιέξοδο την «Αριστερή Πλατφόρμα» βάζοντάς την μπροστά σε ένα δίλημμα: «ή μου δίνετε ψήφο εμπιστοσύνης ή με ρίχνετε από την κυβέρνηση». Κατά συνέπεια η κυβέρνηση, όντας κυβέρνηση μειοψηφίας, έχει μπροστά της δύο λύσεις: ή θα αναζητήσει τη στήριξη άλλων κομμάτων, των άλλων μνημονιακών κομμάτων, ή θα προχωρήσει σε εκλογές, αξιοποιώντας το «επιχείρημα» ότι την «έριξαν οι δικοί της βουλευτές».
Ο Στέλιος Παππάς, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν αποκαλυπτικά «ανανεωτικός» στις δηλώσεις του: «Δεν θα επιτρέψουμε να σκοτώσουν “το γελαστό παιδί” οι δικοί μας»! Θα σταθούμε αναγκαστικά στις δηλώσεις αυτές του Στέλιου Παππά για να αναδείξουμε «το κάλλος» της ανανεωτικής ηθικής, τη θρασύτητα στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ τύπου Στέλιου Παππά, που δεν ερωδιούν μπροστά σε τίποτα.
Για όσους δε γνωρίζουν την ιστορία του «γελαστού παιδιού» θυμίζουμε ότι πρόκειται για τον Μάικλ Κόλινς , έναν από τους σημαντικότερους ηγέτες του Απελευθερωτικού Κινήματος της Ιρλανδίας ενάντια στη Βρετανική κατοχή. Το τραγούδι για το «γελαστό παιδί» είναι δημιουργία του κορυφαίου συνθέτης μας, του Μίκη Θεοδωράκη, πάνω σε στίχους των Brendan Behan και Βασίλη Ρώτα. Το πρωτοτραγούδησε η Ντόρα Γιαννακοπούλου. Παραθέτουμε τους στίχους:
Ήταν πρωί του Αυγούστου κοντά στη ροδαυγή
βγήκα να πάρω αέρα στην ανθισμένη γη
βλέπω μια κόρη κλαίει σπαραχτικά θρηνεί
σπάσε καρδιά μου εχάθη το γελαστό παιδί
Είχεν αντρεία και θάρρος και αιώνια θα θρηνώ
το πηδηχτό του βήμα το γέλιο το γλυκό
ανάθεμα την ώρα κατάρα τη στιγμή
σκοτώσαν οι εχθροί μας το γελαστό παιδί
Μον’ να `ταν σκοτωμένο στου αρχηγού το πλάι
και μόνον από βόλι Εγγλέζου να `χε πάει
κι από απεργία πείνας μέσα στη φυλακή
θα `ταν τιμή μου που `χασα το γελαστό παιδί
Βασιλικιά μου αγάπη μ’ αγάπη θα στο λέω
για το ό,τι έκανες αιώνια θα σε κλαίω
γιατί όλους τους εχθρούς μας θα ξέκανες εσύ
δόξα τιμή στ’ αξέχαστο γελαστό παιδί
Θα παραθέσουμε τώρα τις δηλώσεις του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στη DW, που αφορούν τον Αλέξη Τσίπρα: «Προφανώς συνειδητοποίησε ότι αν θέλει η Ελλάδα να παραμείνει στο ευρώ θα πρέπει να καταβάλλει ακριβώς αυτές τις προσπάθειες. Είναι αυτό που έλεγα όλα αυτά τα χρόνια. Η Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρει ως μέλος της ευρωζώνης μόνο αν καταβάλλει πολλές προσπάθειες. Είχε υποσχεθεί το αντίθετο, τώρα όμως δεν μπορεί να τηρήσει τις υποσχέσεις του. Σημασία έχει πάντως ότι προτίθεται να καταβάλλει αυτές τις προσπάθειες και αυτό είναι σίγουρα θετικό. Ελπίζουμε ότι όλα αυτά θα αποδώσουν και εμείς θέλουμε να τον στηρίξουμε».
Το ερώτημα είναι: ποια σχέση μπορεί να έχει το «γελαστό παιδί», ο Μάικλ Κόλινς, που πήγε «από βόλι Εγγλέζου», με το «μνημονιακό παιδί», που επαινεί ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, επειδή «έβαλε μυαλό» και συνειδητοποίησε ότι πρέπει «να καταβάλει πολλές προσπάθειες»; Προφανώς καμία.
Αλλά η ανανεωτική ηθική μπορεί να καπηλεύεται τους αγώνες της ανεξαρτησίας άλλων ηγετών, που δίνουν και τη ζωή τους ακόμη, την ώρα που παραδίδουν μαθήματα υποτέλειας και ευκαμψίας! Δυστυχώς για τον Αλέξη Τσίπρα και το βοναπαρτικό του χαρακτήρα (και ευτυχώς για εμάς και τον Ελληνικό λαό) οι έπαινοι του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ στίχοι ούτε, πολύ περισσότερο, τραγούδι.
Τίποτα δε μας εκπλήσσει πια. Στη μακρά ιστορία αυτού του τόπου τα γνωρίσαμε όλα. Γνωρίσαμε πολιτικούς, που από συνεργάτες των κατοχικών δυνάμεων έφτασαν να βρουν στέγη στο ΠΑΣΟΚ και να τραγουδούν τον Ύμνο του ΕΛΑΣ. Τώρα ο Αλέξης Τσίπρας μας προέκυψε να είναι το «γελαστό παιδί» της χώρας μας και να δέχεται τα επαινετικά σχόλια του δόκτορος, την ώρα που καταδικάζει, τρίτος στη σειρά, τον Ελληνικό λαό στην καταστροφή και στην εξαθλίωση, για χάρη της αστικής τάξης της Ελλάδας και των αφεντικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι ρόλοι απαιτούν και το ανάλογο ντεκόρ και προφίλ! Γνωστά πράγματα είναι αυτά. Δεν παύουν, όμως, ναι είναι ύβρεις ενάντια στους αγώνες των λαών για ανεξαρτησία και εθνική αξιοπρέπεια τέτοιου είδους αντιστοιχήσεις, υποδειγματικές, κατά τα άλλα, της ανανεωτικής αμετροέπειας. Ο ρόλος προβλέπει χαμόγελο, αλλά κανένας δε σώθηκε αποκλειστικά και μόνο απ’ αυτό.
COMMENTS