Είναι εντυπωσιακή η επίθεση, που εξελίσσεται ενάντια στο Γιάννη Βαρουφάκη, γιατί, υποτίθεται, ότι προετοίμαζε την έξοδο της χώρας μας από το ευρώ και την επιστροφή της δραχμής. Το τι ακριβώς «προετοίμαζε» ο Γιάννης Βαρουφάκης είναι πολύ δύσκολο να το γνωρίζουμε και μάλλον δε θα το μάθουμε εύκολα.
Αυτό, όμως, που γνωρίζουμε, γιατί το συμπεραίνουμε ως λογική συνέπεια των εμπλεκόμενων μερών, είναι ότι στα όσα ισχυρίζεται ο Γιάννης Βαρουφάκης η κυβερνητική πλευρά δεν είναι σαφής, κατά το κοινώς λεγόμενο «τα μασάει», μάλλον για να αφήνει εκτεθειμένο το Γιάννη Βαρουφάκη και όλο το ζήτημα της επιστροφής στη δραχμή να επικεντρώνεται επάνω του.
Με βάση όσα ισχυρίστηκε ο Γιάννης Βαρουφάκης, οι δυνάμεις της αστικής αντιπολίτευσης, είναι φανερό ότι βρήκαν την ευκαιρία να εξαπολύσουν μια νέα εκστρατεία τρομοκρατίας και κινδυνολογίας, με αιχμή τα αστικά ΜΜΕ, ενάντια στον ίδιο το λαό επικαλούμενες και επισείοντας την κατηγορία ότι μια κυβερνητική ομάδα ήθελε να πάει η χώρα στη δραχμή.
Την ίδια στιγμή, διά στόματος του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, κάνοντας μια πολιτική τρίπλα, και μετά το σχετικό θόρυβο που ξεσήκωσαν τα αστικά ΜΜΕ, δε ζητάνε, υποτίθεται, την ποινικοποίηση των απόψεων, αλλά να δώσει εξηγήσεις ο πρωθυπουργός στη βουλή.
Ουσιαστικά, και κυρίως από τη Νέα Δημοκρατία, επιδιώκεται να «κοντύνουν» τον πρωθυπουργό σύροντάς τον σε θέση απολογίας. Μια τέτοια τακτική εξυπηρετεί και το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών.
Πάντως, έτσι κι αλλιώς, βρέθηκαν οι πρόθυμοι, που, τελικά, με τις σχετικές τους προσφυγές στη Δικαιοσύνη, διευκόλυναν την εισαγγελική παρέμβαση, η οποία να δούμε που ακριβώς θα καταλήξει σε συνδυασμό με την ένορκη διοικητική εξέταση που διέταξε η κ. Σαβαΐδου για να διαπιστωθεί εάν παραβιάστηκε το απόρρητο των προσωπικών δεδομένων.
Η κυβέρνηση, σ’ όλες τις εγκλήσεις που τις απευθύνουν, απαντάει ότι ζήτησε μια μελέτη για τις επιπτώσεις, που θα είχε η χώρα μας, στην περίπτωση που η Ελλάδα έβγαινε από το ευρώ. Και τίποτα περισσότερο. Και η αστική αντιπολίτευση αντιτείνει ότι ο πρωθυπουργός δε μπορεί να μην ήξερε και οφείλει να ξεκαθαρίσει τη θέση του, διαφορετικά θα επανεξετάσει τη στάση της.
Κατά τη γνώμη μας προκύπτουν τα παρακάτω ζητήματα:
Πρώτο: Το Grexit ήταν πάνω στο τραπέζι και όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είχαν προετοιμαστεί και είχαν plan b, στην περίπτωση που θα πραγματοποιούταν. Και στη χώρα μας πολλοί οργανισμοί, επιχειρήσεις, τράπεζες είχαν plan b για την επόμενη ημέρα. Τα ίδια τα αστικά ΜΜΕ ρωτούσαν και ξαναρωτούσαν την κυβέρνηση εάν υπάρχει plan b, προφανώς εννοώντας την επόμενη ημέρα, που η Ελλάδα δε θα ήταν στο ευρώ. Επομένως το επίδικο ζήτημα δεν είναι ο Γιάννης Βαρουφάκης και η ομάδα του. Η συζήτηση για το plan b έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό.
Δεύτερο: Αφού το επίδικο ζήτημα δεν είναι ο Γιάννης Βαρουφάκης τότε τι ακριβώς συμβαίνει; Από την πλευρά μας θα επαναλάβουμε μια τοποθέτηση ενός συγκεκριμένου δημοσιογράφου, που μόχθησε για την υπογραφή της συμφωνίας και που σε μια κρίση ειλικρίνειας ομολόγησε τα παρακάτω:
«Αυτά που λέει ο Βαρουφάκης για επιστροφή στη δραχμή πιάνουν τόπο και είναι πολλοί εκείνοι που στήνουν ευήκοον ους στο να απαλλαγούμε από το ευρώ»!
Τρίτο: Αν ξαναγυρίσουμε στο «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος και στο μεγάλο ποσοστό που πήρε, κανείς μέχρι τώρα σοβαρός σχολιαστής δεν έχει αμφισβητήσει ότι ο λαός εξέφρασε και μια διάθεση ρήξης με το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ξεσηκώνεται ξανά ένας θόρυβος για να καταλαγιάσει η οποιαδήποτε αμφισβήτηση του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τέταρτο: Αυτός ο θόρυβος εκ των πραγμάτων, για διαφορετικούς λόγους, χρησιμεύει τόσο στην κυβέρνηση όσο και στην αστική αντιπολίτευση για να αποπροσανατολίζουν τον Ελληνικό λαό από τα πραγματικά επίδικα ζητήματα. Από την υπογραφή της νέας συμφωνίας και του νέου μνημονίου πριν απ’ όλα.
Πέμπτο: Δε γνωρίζουμε που θα καταλήξει αυτή η υπόθεση από την πλευρά της Δικαιοσύνης, αλλά είναι φανερό ότι αναδεικνύεται μια γενικότερη στάση της αστικής τάξης απέναντι στην αμφισβήτηση του ευρώ, που εξ αντικειμένου εισάγει και εκφράζει και την αμφισβήτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που δείχνει ότι δε θα δεχτεί την παραμικρή αμφισβήτηση των στρατηγικών της επιλογών.
Η κατ’ αυτόν τον τρόπο αντιμετώπιση αυτού του θέματος βγάζει στην επιφάνεια κάτι βαθύτερο. Ότι μέσα στον Ελληνικό λαό γίνονται έντονες διεργασίες, τις οποίες η αστική τάξη θέλει να τις προλάβει. Και εάν κρίνουμε και απ’ όσα είπε πολύ πρόσφατα ο Ιταλός πρωθυπουργός, Μάριο Ρέντζι, για την έλλειψη οράματος στην Ευρώπη, «ότι Ευρωπαϊκή Ένωση δε μπορεί να σημαίνει μόνο λιτότητα», τότε, καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει ένα γενικότερο θέμα. Ότι το λεγόμενο «Ευρωπαϊκό Όραμα» έχει ξεφτίσει σοβαρά. Καιρός ήταν.
COMMENTS