O τίτλος του άρθρου μας δε μας ανήκει. Είναι ο τίτλος του σημερινού Ριζοσπάστη. Και εάν τον χρησιμοποιούμε είναι απλώς για να αποδείξουμε, τελικά, ότι και η εφημερίδα του Κόμματος αναγκάζεται, προκειμένου να εκφράσει την αντίθεση του Κόμματος προς το νέο μνημόνιο, να χρησιμοποιήσει μόνο τη λέξη «ΟΧΙ».
Φυσικά θα μπορούσε να υπάρξει αντίρρηση στον ισχυρισμό που καταθέτουμε. Να μας αντιταχτεί ότι αυτό το «ΟΧΙ» είναι το πραγματικό «ΟΧΙ» και, συνεπώς, είναι διαφορετικό από το «ΟΧΙ» του ερωτήματος του δημοψηφίσματος.
Μα, αυτό ακριβώς ισχυριστήκαμε και εμείς ως «Νέα Σπορά». Το ΚΚΕ θα ήταν εκείνο το Κόμμα, που θα έλεγε το πραγματικό «ΟΧΙ» απέναντι στο κάλπικο «ΟΧΙ» της κυβέρνησης και που θα έδινε το σωστό περιεχόμενο.
Αυτό το «ΟΧΙ», που λέει και σήμερα και που θα συνεχίζει να το λέει. Μόνο, που πρέπει να πούμε και κάτι παραπάνω, ότι με λίγες ημέρες διαφορά, το πραγματικό «ΟΧΙ» δεν αλλάζει. Εκτός και εάν υποτιμούμε τόσο πολύ τη νοημοσύνη των εργαζομένων, του Ελληνικού λαού.
Με την έννοια αυτή τα επιχειρήματα, που ανέπτυξε ο Γραμματέας του Κόμματος στην ομιλία του στη βουλή, το γράψαμε και στο σχετικό μας άρθρο, που προτείναμε να αλλάξει θέση το Κόμμα και να μην επιμείνει στο «ΑΚΥΡΟ», εξακολουθούν να παραμένουν στο τυπικό μέρος του ζητήματος και να παρακάμπτουν το ουσιαστικό ζήτημα.
Το ερώτημα που υπάρχει, και είναι πραγματικό ερώτημα, είναι πως θα διαχωριζόταν το «ΟΧΙ» του Κόμματος από το «ΟΧΙ» της κυβέρνησης. Από την πλευρά μας ήδη έχουμε τοποθετηθεί, αλλά σήμερα θα καταθέσουμε ορισμένα βασικά μας επιχειρήματα, που τεκμηριώνουν απόλυτα τη στάση που κράτησε η «Νέα Σπορά»
- Το πρώτο επιχείρημα: Τι ακριβώς ισχυρίστηκε ο Γραμματέας του Κόμματος στη Βουλή; Ας το παραθέσουμε:
«Μόλις πριν 10 μέρες, πάλι σε αυτή την αίθουσα, στη συζήτηση της πρότασης για το δημοψήφισμα, το ΚΚΕ καθαρά σας είχε επισημάνει ότι καλείτε το λαό να πάρει μέρος σε ένα δημοψήφισμα με ένα “ναι” και ένα “όχι” που και τα δύο φαινομενική μόνο διαφορά είχαν, αφού και το “ναι” και το “όχι” ισοδυναμούν με την αποδοχή ενός νέου μνημονίου, χειρότερου ίσως από αυτά που έχουμε γνωρίσει. Προσαρμόσατε το “όχι” του λαού στο “ναι” στο νέο μνημόνιο. Κάτι που επιβεβαιώθηκε την άλλη κιόλας μέρα του δημοψηφίσματος, όταν τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα και αυτά του “ναι” και αυτά του “όχι” ομονόησαν σε ένα νέο μνημόνιο που θα είναι πιο σκληρό και από την πρόταση Γιούνκερ. Οι μεν συνεπείς βέβαια με το “ναι” τους, οι δε προσαρμόζοντας το “όχι” του ελληνικού λαού στο “ναι” των άλλων. Ήμασταν σίγουροι από την πρώτη στιγμή ότι θα συμβεί αυτό».
Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο έπρεπε το ΚΚΕ να πει το «ΟΧΙ», γιατί γνώριζε ότι θα συμβεί αυτό που συνέβη. Αυτή ήταν η βάση της σκέψης της «Νέας Σποράς». Ρωτάμε, λοιπόν: Ποιο «ΟΧΙ» θα έμενε στον Ελληνικό λαό μετά το δημοψήφισμα και μετά τις εξελίξεις, που σημειώθηκαν χθες στη βουλή και τη δρομολόγηση των διαδικασιών για την κατάληξη της συμφωνίας; Θα έμενε, αδιαμφισβήτητα, το πραγματικό «ΟΧΙ» του Κόμματος. Αυτό το «ΟΧΙ», που χρησιμοποιεί στον τίτλο του ο Ριζοσπάστης.
- Δεύτερο επιχείρημα: Ρωτάμε: Ποιο έργο ανέλαβαν τα αστικά ΜΜΕ «ευθύς και πάραυτα» από το επόμενο λεπτό της ψηφοφορίας στη βουλή; Όλα τα αστικά ΜΜΕ, με τη γνωστή τους δημοσιογραφική ρουφιανιά, ανέλαβαν να παρηγορήσουν τον «προδομένο» Ελληνικό λαό, να του πουλήσουν ένα νέο παραμύθι. Για ποιο λόγο; Μα γιατί η κυβέρνηση μετέτρεψε «εν μία νυκτί» το «ΟΧΙ» σε «ΝΑΙ». Ξαναρωτάμε: Ποιο «ΟΧΙ» θα έμενε τελικά στον Ελληνικό λαό; Το «ΟΧΙ» του ΚΚΕ.
Από την άλλη μεριά τα αστικά ΜΜΕ εκεί που έβριζαν τον Τσίπρα μέρα – νύχτα, τώρα τον αγκάλιασαν και του αποδίδουν τα εύσημα. Και μάλιστα ορισμένα από αυτά, στο πλαίσιο της γνωστής λαϊκής ρήσης: «περασμένα ξεχασμένα» ανέλαβαν να τον στεργιώσουν ξανά όρθιο μετά τη γνωστή κωλοτούμπα. Μάλιστα φτάνουν να τον χαρακτηρίζουν ως «μεγάλο ηγέτη» και ορισμένα από αυτά να ισχυρίζονται ότι «από χθες η Ελλάδα κέρδισε ένα μεγάλο ηγέτη».
Ρωτάμε: Τι γνώμη έχει η ηγεσία του Κόμματος; Ότι ο λαός, την ώρα που αυτά τα ξεφτιλισμένα αστικά ΜΜΕ (με την κατακραυγή, που εισέπραξαν από το λαό για τη στάση τους), που έκαναν τη δικιά τους κωλοτούμπα, επειδή ο Τσίπρας φρόντισε να κάνει προηγουμένως τη δική του κωλοτούμπα, θα μπέρδευαν το «ΟΧΙ» του Τσίπρα με το «ΟΧΙ» του ΚΚΕ;
Αν αυτό πιστεύει η ηγεσία του Κόμματος, τότε, θα το πούμε ευθέως και ανοιχτά, δεν έχει καμία επαφή με την πραγματικότητα.
- Τρίτο επιχείρημα: Θα αναφερθούμε σ’ ένα άρθρο του Γιώργου Μαλούχου στο «e-Βήμα» (10/07/2015), στο οποίο υμνεί το ΣΥΡΙΖΑ, ως το καλύτερο πλυντήριο της αστικής τάξης που έκανε τόσα και σε τόσο λίγο χρόνο, που ποτέ δε μπόρεσε να κάνει καμία Δεξιά παράταξη.
Εμείς πιστεύουμε ότι αυτή η στάση και η αρθρογραφία των αστικών ΜΜΕ δεν περνάει «στα ψιλά» από τον Ελληνικό λαό, από τους εργαζόμενους, και ακριβώς αυτή η εκτίμησή μας επιτρέπει να πιστεύουμε, παράλληλα, ότι η θέση που προτείναμε να πάρει το Κόμμα ήταν η σωστή.
Το «ΟΧΙ» του Κόμματος θα έμεινε ως το πραγματικό «ΟΧΙ» στον Ελληνικό λαό, μετά και την πραγματική προδοσία της κυβέρνησης ή για να εκφραστούμε όπως ήδη είχαμε εκφραστεί στη σχετική αρθρογραφία μας, μετά την απάτη της κυβέρνησης, που «ξεκρέμασε» τόσο κόσμο και τόσο απότομα, που πίστεψε σ’ αυτήν, που θεώρησε πραγματικό το «ΟΧΙ» της κυβέρνησης.
Γ’ αυτό το λόγο θα επιμείνουμε ότι η σχετική αναφορά του Γραμματέα του Κόμματος στη βουλή για τη στάση που κράτησε στο δημοψήφισμα είναι ολοκληρωτικά λάθος. Την παραθέτουμε:
«Άλλο πώς ψηφίζει κάτω από πληθώρα εκβιαστικών διλημμάτων και πιέσεων ο λαός κι άλλο τι πολιτική στάση ή τι μηνύματα εκπέμπουν στο λαό τα πολιτικά κόμματα, οι πολιτικές ηγεσίες. Γιατί και οι ψηφοφόροι του “ναι” και οι ψηφοφόροι του “όχι” στην πραγματικότητα εκβιάστηκαν, η θέλησή τους βιάστηκε και μεταφράστηκε σε ένα πελώριο “ναι”. Σε αυτόν το χοντρό εκβιασμό και των κομμάτων του “όχι” και των κομμάτων του “ναι” το ΚΚΕ αντιτάχθηκε από την πρώτη στιγμή. Δεν είχαμε ούτε μια στιγμή στόχο να μετρήσουμε κομματικές δυνάμεις και ψήφους όπως κάνουν άλλοι τη μέρα των εκλογών».
Το ερώτημα είναι: Αφού η ηγεσία του Κόμματος γνώριζε εκ των προτέρων την πρόθεση της κυβέρνησης και της αστικής αντιπολίτευσης, του κάθε «ΟΧΙ» και του κάθε «ΝΑΙ», για την πλήρη ταύτιση μεταξύ τους, αφού είχε καταγγείλει έγκαιρα αυτήν την προσπάθεια εκ μέρους της κυβέρνησης και της αστικής αντιπολίτευσης, αφού επιβεβαιώνεται στις εκτιμήσεις της, και θα λέγαμε περίλαμπρα, γιατί αφαιρεί την ικανότητα από τους εργαζόμενους, από το λαό να καταλάβουν, έστω και εκ των υστέρων, ότι το πραγματικό «ΟΧΙ», που θα έμενε, θα ήταν αυτό του ΚΚΕ;
Δηλαδή, τώρα, που συνέβησαν όλα αυτά, για τα οποία είχε προειδοποιήσει η ηγεσία του Κόμματος, η ίδια πιστεύει ότι οι εργαζόμενοι δε «πήραν χαμπάρι»; Και εάν πιστεύει τέτοιο πράγμα, τότε, πως το Κόμμα αναγνωρίζει ριζοσπαστισμό στο «ΟΧΙ»;
Εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι η ηγεσία έκανε και από το βήμα της βουλής προσπάθεια να δικαιολογηθεί για τη στάση που κράτησε, που στάθηκε στο τυπικό και όχι στο ουσιαστικό μέρος του ζητήματος, παραπέρα, να δικαιολογηθεί για το αποτέλεσμα του «ΑΚΥΡΟΥ», για το οποίο, εν παρόδω, δεν έχει καταθέσει κάποια εκτίμηση αν το ποσοστό του «ΑΚΥΡΟΥ», που δεν ανήκει εξ ολοκλήρου στο Κόμμα, ήταν ένα καλό αποτέλεσμα ή όχι.
Γιατί έστω και καθυστερημένα και η ηγεσία θα πρέπει να θυμάται και τις θέσεις που παίρνει. Και σε μία από αυτές τις θέσεις είχε χαρακτηρίσει το «ΑΚΥΡΟ» ως την πιο γνήσια μορφή έκφρασης της λαϊκής αντίθεσης απέναντι στην κυβέρνηση και την αστική αντιπολίτευση.
Τη δικαιώνει το αποτέλεσμα;
COMMENTS