Η «Νέα Σπορά» έγκαιρα τοποθετήθηκε για το πώς έπρεπε να αντιμετωπίσει το δημοψήφισμα η ηγεσία του Κόμματος και με υπεύθυνο τρόπο κατέθεσε την άποψή της. Δυστυχώς η ηγεσία του Κόμματος ακολούθησε μια αλυσιτελή τακτική, η οποία την εκθέτει από κάθε πλευρά, με κυριότερη, ότι αδυνατεί να παρακολουθήσει τις πολιτικές εξελίξεις, σ’ όλες τις διαστάσεις τους εσωτερικές και διεθνείς και πάνω απ’ όλα στο επίπεδο των σχέσεων των τάξεων.
Στην πραγματικότητα επέλεξε να «πετάξει τη μπάλα στην εξέδρα» και να καταφύγει στο ασφαλές «ΑΚΥΡΟ», που, επί της ουσίας, ακόμη και στην περίπτωση, που πλειοψηφούσε στο δημοψήφισμα, η ηγεσία του Κόμματος δεν έχει δημιουργήσει κανέναν πολιτικό όρο για να αξιοποιήσει αυτό το (απίθανο) αποτέλεσμα. Τόσο «ασφαλές» είναι το «ΑΚΥΡΟ»!
Ουσιαστικά, δηλαδή, η ηγεσία του Κόμματος αφόπλισε το Κόμμα από το να παρέμβει στις τωρινές πολιτικές εξελίξεις, να τις αξιοποιήσει για να ενισχύσει τις θέσεις του, να αποκαταστήσει τους δεσμούς του με τους εργαζόμενους, να προσεγγίσει τα μικροαστικά στρώματα, τα οποία έχουν υποστεί την καταστροφική μανία της οικονομικής κρίσης και των πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Να μπει επικεφαλής της πολιτικής πάλης.
Αντ’ αυτού προτίμησε να βάλει για ζύμωση τη στρατηγική του πρόταση και αυτό βγαίνει από την ίδια τη Διακήρυξη, που δημοσίευσε. Παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα: «Το ΚΚΕ καλεί το λαό να αξιοποιήσει το δημοψήφισμα ως ευκαιρία, για να δυναμώσει η αμφισβήτηση στην ΕΕ, να δυναμώσει η πάλη για τη μοναδική ρεαλιστική διέξοδο από τη σημερινή βαρβαρότητα, που έχει μόνο ένα περιεχόμενο: ΡΗΞΗ – ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ, ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΟΝΟΠΩΛΙΩΝ, ΕΡΓΑΤΙΚΗ – ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ».
Δηλαδή, η ηγεσία κατέθεσε τη στρατηγική πρόταση του Κόμματος στο δημοψήφισμα μόνο και μόνο για ζύμωση! Μόνο που η οποιαδήποτε ηγεσία, του οποιαδήποτε κόμματος, πρέπει να γνωρίζει, τουλάχιστον, τη διαφορά ανάμεσα σε μια πρόταση ζύμωσης και σε μια πρόταση με βάση την οποία πρέπει ένας λαός να πάρει μια συγκεκριμένη απόφαση, σε μια συγκεκριμένη στιγμή, και να διαθέτει την πρόνοια να την εντάξει, ως τακτική, στο στρατηγικό της στόχο. Αυτό δε μπόρεσε να το κάνει η ηγεσία του Κόμματος.
Και εδώ πρέπει να πούμε ευθαρσώς, ότι στο επίπεδο της τακτικής η αστική τάξη και τα κόμματά της παρέδωσαν υποδειγματικά μαθήματα τακτικής, αυτόν τον ελάχιστο χρόνο, που κρίνονταν ταυτόχρονα πολλά πράγματα, χρησιμοποιώντας, παράλληλα, και τα παραδοσιακά τους μέσα – της τρομοκρατίας και της καλλιέργειας φόβου, που, όμως, ο Ελληνικός λαός, από την άλλη μεριά, έδειξε να αντιστέκεται σ’ όλη αυτήν την εκστρατεία φόβου και παραπλάνησης, που αποκάλυψε και τον επαίσχυντο ρόλο των αστικών ΜΜΕ.
Στη βουλή, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του Κόμματος κατέθεσε μια συγκεκριμένη πρόταση, στη συζήτηση που διεξήχθη για τη διαμόρφωση του ερωτήματος για το δημοψήφισμα , η οποία ήταν πολύ συγκεκριμένη και η οποία ήταν η παρακάτω:
«Η κυβέρνηση προτείνει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος με το ερώτημα αν ο λαός εγκρίνει ή απορρίπτει την πρόταση για συμφωνία των ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ.
Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ θεωρεί ότι τα ζητήματα που πρέπει να τεθούν στην κρίση του ελληνικού λαού είναι τα παρακάτω:
- ΟΧΙ στις προτάσεις για συμφωνία των ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ αλλά και της Ελληνικής Κυβέρνησης
- Αποδέσμευση από την ΕΕ – Κατάργηση των μνημονίων και όλων των αντιλαϊκών εφαρμοστικών τους νόμων».
Με βάση το σχετικό κανονισμό της βουλής, που αναφέρεται στη διαμόρφωση του ερωτήματος, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κόμματος υποστήριξε τα παρακάτω:
«Εμείς, λοιπόν, θα καταθέσουμε αίτημα ονομαστικής ψηφοφορίας -και το καταθέτω τώρα στο Προεδρείο- για την πρόταση που κάνουμε. Επειδή δεν θέλω να μπλέξουμε πολύ στα διαδικαστικά, δηλαδή να αρχίσουν –ξέρετε- το «μπορείτε» ή «δεν μπορείτε», λέμε ότι: Πρώτον, είναι πολιτικό ζήτημα, αλλά στηρίζεται και στον Κανονισμό της Βουλής. Το άρθρο 115 παράγραφος 4 αναφέρει το εξής για την πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου όπως έρχεται τώρα: «Η ψηφοφορία για την αποδοχή ή μη της πρότασης είναι ονομαστική και αφορά το κείμενο της πρότασης όπως κατατέθηκε ή διαμορφώθηκε κατά τη συζήτηση στη Βουλή». Εσείς που ορκίζεστε στη Δημοκρατία έχετε υποχρέωση να το βάλετε σε ψηφοφορία και να αποφασίσει η Ολομέλεια αν το ερώτημα θα είναι αυτό που βάζει το Υπουργικό Συμβούλιο ή θα είναι και τα ερωτήματα που βάζει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος, που είναι και τα πραγματικά ερωτήματα. Αυτά είναι: «Όχι» στην πρόταση –να το πω έτσι- της Ευρωπαϊκής Ένωσης –θέλετε να το πω «Θεσμών»;-, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, «όχι» στην πρόταση της Κυβέρνησης η οποία υπάρχει και είναι υπογεγραμμένη από τον Πρωθυπουργό. Δεύτερον, αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα ψηφίσει «ναι» ή «όχι» ο κόσμος. Κατάργηση των μνημονίων και όλων των εφαρμοστικών νόμων. Μπορεί κάλλιστα να μπουν αυτά τα ερωτήματα. Ο καθένας θα αποφασίσει προσωπικά το τι θα ψηφίσει στην ονομαστική ψηφοφορία. Μη αποδοχή, με διάφορα τερτίπια, σημαίνει πάρα πολλά πράγματα που θα πρέπει να τα εξηγήσετε και πολιτικά στον κόσμο, σημαίνει ότι θέλετε να κρυφτείτε. Βάλτε το αν τολμάτε -σας προκαλούμε- για να έχουν ισχύ τουλάχιστον θεωρητικά όλα αυτά που λέτε. Να το βάλετε και αυτό, για να γίνει δημοψήφισμα με αυτά τα ερωτήματα που είναι και τα πραγματικά ερωτήματα, γιατί και τα μικρά παιδιά γνωρίζουν σήμερα ότι είναι άσπρο-μαύρο, τα περί ευρώ – δραχμής και όλα τα υπόλοιπα είναι «μέσα ή έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση». Δεν μπορεί να έχεις φιλολαϊκή πολιτική. Τι άλλο περιμένετε να δείτε; Τι άλλο; Ακόμα και αφελείς να ήταν μερικοί, μετά από όσα συνέβησαν τους τελευταίους πέντε μήνες μόνο από συνειδητή επιλογή –και μην τσαντίζεστε και παρεξηγείστε όταν σας λέμε για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, αντικειμενικά μιλάμε- μπορεί να έχει κανείς αυταπάτες ότι μπορεί να πετύχει μια φιλολαϊκή πολιτική μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Εμείς καλούμε τον λαό να το εκφράσει στις κάλπες, αν απορριφθεί από τη Βουλή – που φανταζόμαστε ότι θα απορριφθεί-, να σηκώσει κεφάλι, να σταματήσει να ακούει τις σειρήνες του τρόμου που απλώνονται από παντού, να του πούμε ότι δεν τον ταΐζει κανένας, ότι τον κλέβουν και η Ευρωπαϊκή Ένωση και το κεφάλαιο και ότι μπορεί και ότι υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να πάρει την εξουσία στα χέρια του. Και για να την πάρει, πρέπει να ανοίξει ο δρόμος. Και ο δρόμος μπορεί να ανοίξει με ένα ισχυρό λαϊκό κίνημα, με μια πανίσχυρη κοινωνική συμμαχία που μπορεί να ανατρέψει τη βαρβαρότητα που ζούμε σήμερα. Ευχαριστώ».
Και επειδή ο προεδρεύων της βουλής απέρριψε την πρόταση του ΚΚΕ να συζητηθεί και να αποφασίσει η Ολομέλεια με ονομαστική ψηφοφορία ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος εγκάλεσε τον προεδρεύοντα και πρόσθεσε τα παρακάτω:
«Κύριε Πρόεδρε, γιατί απορρίπτετε -ούτε ο κύριος Πρωθυπουργός το λέει- να προστεθούν και τα δύο ερωτήματα ή να υπάρξει άλλος τρόπος; Μπορείτε να μας το πείτε; Με ποια λογική το κάνετε αυτό;» (Τα αποσπάσματα είναι από τα πρακτικά της Βουλής).
Ο προεδρεύων της βουλής δεν περιμέναμε ότι θα δεχόταν να συζητηθεί η πρόταση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ στην Ολομέλεια, αλλά αυτή η άρνησή του δεν αλλάζει τα πράγματα για την πρόταση του Κόμματος. Από τη στιγμή που το Κόμμα την κατέθεσε, ουσιαστικά την έβαλε στην κρίση της βουλής, αφού ζήτησε και ονομαστική ψηφοφορία. Αυτήν την πρόταση, για να περάσει, ως ενδεχόμενο, θα μπορούσε (υποθετικά) να την ψηφίσει μόνο η κυβερνητική κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αλλιώς δεν πέρναγε για να γίνει το ερώτημα του δημοψηφίσματος. Η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι και η Χρυσή Αυγή δε θα μπορούσαν να την ψηφίσουν με τίποτα.
Και από την κυβερνητική κοινοβουλευτική πλειοψηφία δε θα μπορούσαν να την ψηφίσουν, γιατί θα έπρεπε να ανατρέψουν την κυβερνητική πρόταση. Συμπέρασμα: η πρόταση του Κόμματος δε θα μπορούσε να έχει καμία τύχη, όπως και δεν είχε, όμως, το Κόμμα σωστά την κατέθεσε. Αυτή είναι η γνώμη μας.
Εκ των πραγμάτων μπαίνει το ερώτημα: Εάν, όμως, στην απίθανη περίπτωση, πέρναγε η πρόταση του Κόμματος στη βουλή, με τη συνδρομή της κυβερνητικής πλειοψηφίας, και γινόταν ερώτημα του δημοψηφίσματος, ποια θα έπρεπε να είναι η θέση, που θα έπρεπε να πάρει ο Ελληνικός λαός σ’ αυτό το ερώτημα; Η απάντηση είναι το «ΟΧΙ».
Εκ των πραγμάτων, επίσης μπαίνει το ερώτημα: Που θα έπρεπε να καταθέσει την πρότασή του το ΚΚΕ, αφού δεν πέρασε στη βουλή και ούτε καν συζητήθηκε; Η απάντηση είναι προφανής. Στον ίδιο τον Ελληνικό λαό. Γι’ αυτό το λόγο έπρεπε να πάρει επάνω του το δημοψήφισμα και να διεκδικήσει το «ΟΧΙ».
Φαίνεται, όμως, ότι η ηγεσία του Κόμματος φοβήθηκε ότι το «ΟΧΙ», που ζητούσε η κυβέρνηση, θα συγχεόταν και θα συναθροιζόταν με το «ΟΧΙ», που θα ζητούσε το ΚΚΕ, πολύ περισσότερο, που ο πρωθυπουργός είχε σπεύσει να σπεκουλάρει πάνω στην πρόταση του ΚΚΕ και να εκφράσει τη χαρά του, που θα ψήφιζαν από κοινού ΚΚΕ και κυβερνητική πλειοψηφία το «ΟΧΙ».
Από την ταχύτατη απάντηση, που έδωσε ο Γραμματέας του Κόμματος στον πρωθυπουργό, αποδεικνύεται ότι η ηγεσία του Κόμματος είχε εκ των προτέρων πλήρη συνείδηση του αποτελέσματος και της τύχης, που θα είχε η πρόταση του Κόμματος. Γι’ αυτό το λόγο και ο Γραμματέας του Κόμματος δήλωσε ότι: «δε θα ψηφίσουμε μαζί». Δηλαδή προϋπήρχε η επιλογή του «ΑΚΥΡΟΥ».
Όπως, όμως, διαπιστώνουμε στην τοποθέτηση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του Κόμματος η υποστήριξη της πρότασης, που κατέθεσε, βασίζεται πάνω στο επιχείρημα ότι αυτή η πρόταση περιλαμβάνει «τα πραγματικά ερωτήματα», που πρέπει να μπουν για το δημοψήφισμα.
Συνεπώς το μόνο πράγμα, που θα έπρεπε να κάνει η ηγεσία του Κόμματος, ήταν να την καταθέσει αυτούσια, ως είχε, στον Ελληνικό λαό, να δηλώσει ότι το «ΟΧΙ» του Ελληνικού λαού θα αντιπροσωπεύει τη δική του πρόταση και έτσι θα αντιστοιχούσε την πρότασή του με τα αισθήματα και τις διαθέσεις του Ελληνικού λαού, ενώ, ταυτόχρονα, θα απαντούσε και στην πρόταση για το «ΝΑΙ» των κομμάτων της αστικής τάξης, που «ξεπέρασαν» σκόπιμα, για τους δικούς τους λόγους, το κυβερνητικό ερώτημα του δημοψηφίσματος και του έδωσαν άλλο περιεχόμενο.
Με δυο λόγια η ηγεσία του Κόμματος εγκλωβίστηκε στη μορφή της απάντησης του ερωτήματος του δημοψηφίσματος και όχι στο περιεχόμενο, γι’ αυτό ακριβώς δε θα αρνηθούμε να υποστηρίξουμε ότι από την τυπική άποψη της αντιμετώπισης του δημοψηφίσματος και του ερωτήματος το «ΑΚΥΡΟ», που πρότεινε η ηγεσία του Κόμματος έχει βάση, αλλά κυρίως στη μορφή.
Με τον ίδιο τρόπο, τώρα, στη μορφή, εγκλωβίστηκαν και όλοι εκείνοι, που, ενώ, υποτίθεται, μιλούν εκ μέρους του Επαναστατικού Κινήματος, που αντιτίθενται στις θέσεις της ηγεσίας του ΚΚΕ, που θέλουν να το «διασώσουν», διαχώρισαν τη θέση τους από το ΚΚΕ προτείνοντας «δαγκωτό» «ΟΧΙ» ή «ΟΧΙ» εκ μέρους γενικώς του λαού.
Γι’ αυτό το λόγο και η «Νέα Σπορά», με την αρθρογραφία της έσπευσε να εξηγήσει ότι το «ΟΧΙ» της κυβέρνησης με το «ΝΑΙ» της αστικής αντιπολίτευσης ταυτίζονται απολύτως και ότι το ΚΚΕ όφειλε να πάρει επάνω του το δημοψήφισμα, να πάρει επάνω του την πολιτική πρωτοβουλία για το «ΟΧΙ» και με απόλυτη σαφήνεια αυτό το «ΟΧΙ» να το τοποθετήσει απέναντι στο «ΝΑΙ» της αστικής αντιπολίτευσης. Αυτή η τοποθέτηση δε θα μπορούσε να συναθροιστεί με εκείνη της κυβέρνησης.
Και, ίσως, τότε, η πιθανότητα να μη διεξαχθεί το δημοψήφισμα, αλλά να πριμοδοτηθούν άλλες εξελίξεις, που έτσι κι αλλιώς σημειώθηκαν στο παρασκήνιο και για τις οποίες έκανε λόγο η «Νέα Σπορά» και πληροφόρησε τους αναγνώστες της – ανεξάρτητα από το εάν προς το παρόν δεν καρποφόρησαν, να ήταν μια εξέλιξη που θα την ήθελαν όλοι: Ευρωπαϊκή Ένωση, κυβέρνηση και αστική αντιπολίτευση.
Και αυτό θα συνέβαινε, γιατί το ΚΚΕ θα είχε παρέμβει αποφασιστικά στις εξελίξεις και πάνω απ’ όλα θα τους είχε χαλάσει όλους τους σχεδιασμούς, γιατί θα συγκρούονταν οι δύο βασικές γραμμές των δύο βασικών τάξεων. Το «μέσα» στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ευρώ και το «έξω» από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ.
Δυστυχώς η ηγεσία του Κόμματος δε δέχτηκε την πρόταση, που της έκανε η «Νέα Σπορά», με το αυστηρά καθορισμένο περιεχόμενο που της απέδωσε. Ομολογούμε ότι δε θα της ήταν και πολύ εύκολο να το αποδεχτεί, αφού δεν έχει το σθένος να αναγνωρίζει τα λάθη της, πολύ περισσότερο, αφού συνεχώς και αδιαλείπτως, και σε κάθε ευκαιρία, μας αποδίδει τα εύσημα του οπορτουνισμού!
Προχώρησε, όμως, ακόμα παραπέρα κάνοντας απανωτά λάθη. Άλλαξε στο δρόμο το ερώτημα, που είχε καταθέσει στη βουλή, και το διαμόρφωσε ως εξής: «ΟΧΙ στην πρόταση ΕΕ – ΔΝΤ – ΕΚΤ, ΟΧΙ στην πρόταση της κυβέρνησης, Αποδέσμευση από την ΕΕ με Λαϊκή Εξουσία». Και δεν περιορίστηκε μόνο σ’ αυτήν την αλλαγή.
Εξέδωσε και μια Διακήρυξη, όπου πρακτικά, πλέον, διευκρινίζει ότι το δημοψήφισμα είναι μια «ευκαιρία» να εκλαϊκεύσει τη συνολική του πρόταση, δηλαδή τη στρατηγική του πρόταση, γι’ αυτό και η Διακήρυξη καταλήγει με το ουσιαστικό ερώτημα, που, τελικά, είναι αυτό που βάζει στο δημοψήφισμα η ηγεσία του Κόμματος:
ΔΕΝ ΔΙΑΛΕΓΟΥΜΕ ΜΝΗΜΟΝΙΟ
ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΕ – ΕΚΤ – ΔΝΤ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΠΟΥ ΣΥΓΚΛΙΝΟΥΝ ΣΤΗ ΝΕΑ ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
ΛΕΜΕ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΝΑΙ ΣΕ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΤΙΛΑΪΚΩΝ ΕΦΑΡΜΟΣΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ
ΝΑΙ ΣΤΗ ΡΗΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΕ, ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ
ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑΤΟ, ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ, ΤΗ ΜΟΝΟΜΕΡΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ, ME ΤΟ ΛΑΟ ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΕΞΟΥΣΙΑ.
Ουσιαστικά η ηγεσία του Κόμματος έβαλε στο δημοψήφισμα όλη την πρόταση του Κόμματος για την πορεία του στο σοσιαλισμό και μάλιστα υπό τη μορφή της άκυρης ψήφου! Το λιγότερο, που έχουμε να σχολιάσουμε, είναι ότι ως «Νέα Σπορά» δε θα δεχόμαστε ποτέ να μπει σε ψηφοφορία η πορεία προς το σοσιαλισμό της εργατικής τάξης και της επαναστατικής πρωτοπορίας της σ’ ένα δημοψήφισμα! Και αυτό γιατί εάν το προτείναμε ως «Νέα Σπορά» θα είχαμε εξασφαλίσει από την πλευρά της ηγεσίας τουλάχιστον τα ειρωνικά της σχόλια, εκτός από το «μεγαλόσταυρο» του οπορτουνισμού!
Τα πράγματα, όμως δεν έμειναν εκεί. Σε τηλεοπτική του εμφάνιση ο Γραμματέας του Κόμματος έκανε «άνοιγμα» στο «ΛΕΥΚΟ» και στην «ΑΠΟΧΗ» και τα συνάθροισε με το «ΑΚΥΡΟ». Με διάφορα επιχειρήματα, τα οποία δεν επιθυμούμε να τα σχολιάσουμε. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι η τελική θέση του Κόμματος για το δημοψήφισμα, που αφορά τη στρατηγική του πρόταση, φαίνεται να διαμορφώνεται σε «ΑΚΥΡΟ», «ΛΕΥΚΟ», «ΑΠΟΧΗ».
Θα είμαστε απολύτως ειλικρινείς με τους αναγνώστες μας. Θεωρούμε ότι η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη για το Επαναστατικό Κίνημα. Η «Νέα Σπορά», ως ιστοσελίδα γνώμης, που στηρίζει το ΚΚΕ, όπως έκανε σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις και όχι μόνο, παρά τις διαφωνίες της και ενάντια στις επιλογές της ηγεσίας, με κριτική στάση και πολλές φορές με πολύ σκληρή κριτική προς την ηγεσία του Κόμματος, που ως ιστοσελίδα γνώμης ήταν, είναι και θέλει να παραμείνει ΚΚΕ, κυρίως για το «αύριο» και όχι για το «τώρα», κατέθεσε μια πρόταση προς την ηγεσία του Κόμματος, που απορρίφτηκε.
Επομένως πλέον δεν υπάρχει στο τραπέζι. Και αυτή η πρόταση δε μπορεί να βρει την πρακτική της έκφραση. Διατυπώσαμε ευθέως τη γνώμη μας αλλά δεν εισακούστηκε. Πιστεύουμε ότι οι ίδιες οι εξελίξεις ήδη μας έχουν δικαιώσει. Καμία άλλη πρόταση, που μιλάει για το «ΟΧΙ» δε μας εκφράζει, γιατί στο περιεχόμενο, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, «ακουμπάνε» πάνω στο «ΟΧΙ» της κυβέρνησης.
Ποτέ δε θα παίρναμε την πρωτοβουλία να περάσουμε «απέναντι», πρακτικά, δηλαδή, να διαχωριστούμε από το Κόμμα, από το ΚΚΕ, γιατί, ήδη, στην ηγεσία του εξασκούμε κριτική, για ένα «ΟΧΙ», που συμφωνούμε μόνο ως προς τη μορφή του και όχι στο περιεχόμενό του.
Δε θα διαχωριζόμαστε, πριν απ’ όλα, για τους γενικότερους λόγους, που έχουν να κάνουν με την ιστορική αποστολή του Κόμματος. Γνωρίζουμε ότι η ηγεσία του Κόμματος περνάει την «Εαρινή» περίοδο του αριστερισμού της, όπως και άλλες ηγεσίες του Κόμματος, στο παρελθόν, έχουν περάσει ανάλογες περιόδους τόσο «αριστερών» όσο και δεξιών αποκλίσεων.
Το Κόμμα, όμως, και αυτό έχει τη σημασία του, παρέμεινε όρθιο. Και το πρωταρχικό καθήκον της «Νέας Σποράς» είναι η ύπαρξη του Κόμματος, θέση, που την αναγκαιότητα της οποίας την έχει εξηγήσει κατ’ επανάληψη.
Το Κόμμα βρίσκεται σε δυσκολία, γιατί σε μια καθοριστική στιγμή η ηγεσία του απέδειξε την αδυναμία της να παρακολουθήσει τις εξελίξεις. Η γραμμή του 19ου Συνεδρίου έχει χρεοκοπήσει και η ηγεσία ζει, αυτή τη στιγμή, τη δεύτερη πολύ σοβαρότερη και καθοριστικότερη χρεοκοπία της.
Η πρώτη ήταν στις εκλογές του ’12, που έδωσε τη δυνατότητα στο ΣΥΡΙΖΑ, από κόμμα, που αγκομαχούσε να μπει στη βουλή, να διαμορφωθεί σε αξιωματική αντιπολίτευση και στη συνέχεια σε κυβέρνηση, την ίδια στιγμή που το Κόμμα μας έχανε τις δυνάμεις του και τραυμάτιζε το κύρος του.
Ο σοσιαλισμός δεν υπηρετείται με την (αντ)επαναστατική δημοκοπία, η οποία αυτές τις ημέρες πήρε και την επικίνδυνη μορφή του λαϊκισμού. Σήμερα η ηγεσία του Κόμματος παραχωρεί όλο το «γήπεδο» της πολιτικής στις άλλες πολιτικές δυνάμεις και έχει πάρει θέση στην «εξέδρα» της πολιτικής.
Η εργατική τάξη βρίσκεται σε μεγαλύτερη δυσκολία, γιατί σε μια περίοδο, που οξύνεται η ταξική πάλη στο επίπεδο της πολιτικής διαπάλης, έχει μείνει ακαθοδήγητη, την ίδια στιγμή, που στη βάση της εργατικής τάξης σημειώνονται σημαντικές διεργασίες, που αναδεικνύουν το σοβαρότερο πρόβλημα, που κατατρύχει το Κόμμα: οι δεσμοί του Κόμματος με τις μάζες έχουν αδυνατίσει επικίνδυνα με ευθύνη της ηγεσίας του. Επομένως δε μπορεί να παρακολουθήσει και την κίνηση των λαϊκών μαζών, ούτε μπορεί να καθορίσει την πολιτική του με το ακριβές κριτήριο των σχέσεων των τάξεων.
Και στις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις, παρά τις διαφωνίες μας με την ηγεσία του Κόμματος, παρά τους χειρισμούς της, παρά τις λαθεμένες θέσεις της, η «Νέα Σπορά» θα επαναλάβει για άλλη μια φορά: Πριν απ’ όλα προέχει η ύπαρξη του Κόμματος, πράγμα που σημαίνει και τη στήριξή του, γιατί η ύπαρξή του σημαίνει και συνέχεια της πάλης για το σοσιαλισμό.
Και στα άσχημα και στα καλά με το ΚΚΕ. Αυτός είναι ο δρόμος της «Νέας Σποράς». Δύσκολος, ανηφορικός αλλά και ο μόνος, που μπορεί να φέρει το αποτέλεσμα, που επιθυμούμε και για το Κόμμα και για το Επαναστατικό Κίνημα.
COMMENTS