Οι συνομιλίες του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα συνεχίζονται σήμερα το πρωί αλλά το αποτέλεσμά τους από κάθε άποψη κρίνεται προβληματικό. Ο πρωθυπουργός βρέθηκε μπροστά σε μια ενιαία στάση των λεγόμενων εταίρων μας, που ανεξάρτητα από τις διαφορές τους, ο καθένας για λογαριασμό του κράτησε την ίδια ανελαστική στάση απέναντι στην κυβέρνηση. Η απαίτηση είναι η ίδια. Τα 8δισ. ευρώ να γίνουν 11δισ. ευρώ, σε μια ατέλειωτη σειρά αντιλαϊκών μέτρων σε βάρος των εργαζομένων και του Ελληνικού λαού.
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες στις συνομιλίες που προηγήθηκαν (χθες) έγινε αντικείμενο διαπραγμάτευσης το χρέος, όπου η Ελληνική αντιπροσωπεία έθεσε θέμα διαγραφής μέρους του, σε μια προσπάθεια να αντισταθμιστούν τα νέα αντιλαϊκά μέτρα, που απαιτούν οι εταίροι. Υπήρξε πλήρης άρνηση από την πλευρά των εταίρων, οι οποίοι επέμεναν στο τελεσίγραφο, που απέστειλαν στην Ελληνική κυβέρνηση. Δε δέχτηκαν να υπάρχει ούτε καν αναφορά σ’ αυτό το θέμα.
Ανεξάρτητα από τους λόγους, που οι εταίροι κρατάνε αυτήν τη στάση απέναντι στη χώρα μας – και είναι γνωστοί οι λόγοι, η Ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται μπροστά σ’ ένα πραγματικό γεγονός. Τη συμφωνία αυτήν, που απαιτούν να αποδεχτεί η Ελληνική κυβέρνηση, δε θα την υπέγραφε καμία άλλη κυβέρνηση της χώρας και κανένας άλλος πρωθυπουργός. Ούτε ο Λουκάς Παπαδήμος, ούτε ο Γιώργος Παπανδρέου, ούτε ο Αντώνης Σαμαράς. Τουλάχιστον, με την ανάδειξη της σημερινής κυβέρνησης, έχουν το προσχηματικό επιχείρημα να το ισχυριστούν.
Μια ενδεχόμενη υπογραφή της συμφωνίας, που προτείνεται από τους εταίρους, θα ήταν η ταφόπλακα για τη χώρα, το βούτυρο και το μέλι για την αστική αντιπολίτευση. Ήδη η επιθετικότητα της Νέας Δημοκρατίας έχει ενταθεί. Βάζοντας μπροστά τους ακροδεξιούς κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους της, σα βαρύ πυροβολικό, μας δείχνει τι πρόκειται να επακολουθήσει.
Από τη μια μεριά η πλήρης δικαίωση της μέχρι τώρα στάσης της, των πολιτικών που εφάρμοζε, από την άλλη η καλλιέργεια της απογοήτευσης στους εργαζόμενους ότι δεν υπάρχει καμία άλλη εναλλακτική πρόταση. Και αυτό το γεγονός θα ανοίξει ξανά τα πανιά της, όχι όπως πρώτα, αλλά σε μια χειρότερη εκδοχή του «νόμου και της τάξης».
Η κυβέρνηση δε μπορεί, δεν επιτρέπεται να υπογράψει μια συμφωνία, που και τα αστικά ΜΜΕ την χαρακτήρισαν «παράλογη», «βάρβαρη», που είναι βέβαιο ότι θα βυθίσει τη χώρα στην ύφεση και θα την υποδουλώσει για τα καλά στις κυρίαρχες δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ, που θα απολέσει ολοκληρωτικά την εθνική της κυριαρχία και ανεξαρτησία, που θα την οδηγήσει στην εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας και βασικών, όσων έχουν απομείνει, τομέων της οικονομίας της.
Η κυβέρνηση αυτό το πεντάμηνο πήρε αρκετά μαθήματα. Κατέρρευσε όλη η πολιτική της. Εγκλωβίστηκε στην αστική στρατηγική της με αποτέλεσμα να εκμηδενίσει από την αφετηρία τους τις όποιες διεκδικήσεις ζητούσε από τους εταίρους. Δεν πήρε τίποτα, αντίθετα, εκχώρησε τα πάντα.
Αποδείχτηκε ότι οι κυρίαρχες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δε ζητούν να εξασφαλίσουν «τα λεφτά τους» μόνο. Αυτά, που ο Ελληνικός λαός τους τα έχει χρυσοπληρώσει πολλές φορές. Δεν είναι ότι το χρέος δε μειώθηκε, δεν είναι ότι η χώρα μας δε μπορεί να ξεφύγει από την εσαεί ελεγχόμενη χρεοκοπία, τον οικονομικό έλεγχο, που θα κρατήσει στο «διηνεκές».
Είναι ότι ζητάνε να ταπεινώσουν τον Ελληνικό λαό, τους εργαζόμενους. Είναι, παραπέρα, ότι απαιτούν να βρίσκονται στη διακυβέρνηση της χώρας δυνάμεις, που θα είναι τα πολιτικά τους υποζύγια. Για να τα ελέγχουν, για να υλοποιούν τις πολιτικές, που θα αποφασίζονται από τις κυρίαρχες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο πλαίσιο της περαιτέρω πολιτικής και οικονομικής ενοποίησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που θα καθιερώσει μία και ενιαία οικονομική πολιτική, που θα είναι υποχρεωτική, που θα φέρει την πλήρη εξαθλίωση του λαού μας. Είναι ότι θέλουν τη χώρα μας εξάρτημα των γεωπολιτικών τους σχεδίων.
Η κυβέρνηση πήρε ακόμη ένα, πολύ πιο σοβαρό, μάθημα από την τακτική που ακολούθησε. Κάθε προσπάθεια για αλλαγή της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποδείχτηκε μια μάταιη υπόθεση. Κάθε προσπάθεια για εξεύρεση συμμαχιών αποδείχτηκε χωρίς αντίκρισμα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι τελευταίες δηλώσεις Ρέντζι, που, από τη μια μεριά, έδειχνε τις δυνάμεις, που επιδιώκουν να εκδιώξουν την Ελλάδα από την Ευρωζώνη, από την άλλη, πίεζε την Ελληνική κυβέρνηση να αποδεχτεί τις απαιτήσεις των εταίρων.
Εύλογο. Ο Ρέντζι φοβάται ότι μετά την Ελλάδα θα έρθει η σειρά της Ιταλίας, που ακόμη και σήμερα βολοδέρνει στην οικονομική στασιμότητα και το χρέος της βρίσκεται στα ύψη. Κατά τον ίδιο τρόπο πρέπει να εξηγήσουμε και τη σχετικά διαφοροποιημένη στάση της Γαλλίας, που στη σχέση της με τη Γερμανία έχει χάσει πάρα πολλά, από τότε που υπογράφηκε η μυστική συμφωνία μεταξύ του Χέλμουτ Κολ και του Φρανσουά Μιτεράν για τη δημιουργία του Γαλλογερμανικού άξονα, που θα κυριαρχούσε στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Με κάθε τρόπο και υπό τις οποιεσδήποτε πολιτικές συνθήκες, λοιπόν, αποδείχτηκε ότι η χώρα μας δεν έχει καμία θέση σε μια λυκοσυμμαχία, που της πίνει το αίμα και την υποδουλώνει πολιτικά και οικονομικά. Αυτό πλέον είναι ένα συμπέρασμα, που δεν αφορά μόνο όσους υποστήριζαν από την αρχή τη μη ένταξη της χώρας μας στην ΕΟΚ, στη συνέχεια στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ.
Αυτό το συμπέρασμα αφορά πάνω απ’ όλα τον Ελληνικό λαό, την εργατική τάξη, που δε γνώρισε ανάλογες συνθήκες εξαθλίωσης μεταπολεμικά, αφορά τα μικροαστικά στρώματα, που υπέστησαν μια άνευ προηγουμένου καταστροφή, αφορά τη νεολαία, που ο μόνος δρόμος που έχει μπροστά της είναι ο δρόμος της ανεργίας και της μετανάστευσης.
Αυτό το συμπέρασμα αφορά, όμως, και την κυβέρνηση, γιατί ήρθε στη διακυβέρνηση της χώρας με ένα πρόγραμμα, έστω περιορισμένο, έστω ανεπαρκές, που δεν έγινε σεβαστό από τους εταίρους, οι οποίοι ανέτρεψαν στην πράξη το πρόγραμμα της κυβέρνησης, αντιστρέφοντας τη λαϊκή εντολή. Δημοκρατία, λοιπόν, τέλος. Μόνο υποταγή υπάρχει στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δημοκρατία, έστω αυτή η αστική δημοκρατία, που ο λαός εκφράζει τη βούλησή του, έστω νοθευμένα και με τη δαμόκλεια σπάθη των διλημμάτων και των εκβιασμών, και Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ασύμβατα πράγματα.
Αφορά ακόμη την κυβέρνηση και από μία άλλη πλευρά. Ήταν δικό της το σύνθημα «όχι στο ευρώ με κάθε θυσία». Το μέτρο σύγκρισης για το σύνθημα αυτό ήταν προεκλογικά το e-mail του Γκίκα Χαρδούβελη. Τώρα αυτό το e-mail φαντάζει σαν «αθώα περιστερά» μπροστά στη συμφωνία, που απαιτούν οι εταίροι να υπογράψει η κυβέρνηση.
Αν, λοιπόν, η κυβέρνηση δεν ήθελε να παραμείνει στο ευρώ με κάθε θυσία, τώρα, έχει χίλιους παραπάνω λόγους να δρομολογήσει την προετοιμασία της χώρας μας για την αποχώρησή της από την Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί αποδείχτηκε περίτρανα πως δεν έχει άλλο δρόμο. Ή θα υποταχτεί πλήρως στις απαιτήσεις των εταίρων ή θα προχωρήσει στην αποδέσμευση. Μέσος δρόμος δεν υπάρχει.
Και σ’ αυτήν την κατεύθυνση το πρώτο βήμα είναι η άμεση αποχώρηση της κυβέρνησης από τη διαπραγμάτευση. Διαφορετικά θα καταγραφεί ως μία κυβέρνηση εγκάθετη των εταίρων και της αστικής τάξης της χώρας. Θα είναι η κυβέρνηση, που θα έχει υπογράψει την πιο υποδουλωτική συμφωνία στη νεότερη ιστορία της χώρας μας. Θα είναι η κυβέρνηση, που στο πιο σύντομο χρονικό διάστημα διακυβέρνησης θα βγάλει τα μάτια της με τα ίδια της τα χέρια. Θα είναι η κυβέρνηση, που θα εκχωρήσει ολοκληρωτικά την εθνική κυριαρχία και εθνική ανεξαρτησία στη ξενοκρατία, βαθαίνοντας την πολιτική και οικονομική εξάρτηση της χώρας μας. Θα είναι η κυβέρνηση, που θα βάλει ταφόπλακα ακόμη και σ’ αυτές τις περιορισμένες αστικές ελευθερίες, στο δημοκρατικό δικαίωμα του Ελληνικού λαού να επιλέγει κυβέρνηση και πολιτικές. Θα είναι η κυβέρνηση που θα ανοίξει το δρόμο για το πιο άδηλο και ίσως πιο σκοτεινό μέλλον της χώρας μας με την επαναφορά των αντιδραστικών δυνάμεων στην εξουσία – και σε χειρότερη έκδοση. Η ευθύνη δική της.
COMMENTS