Η πορεία των διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης με την ΕΕ και το ΔΝΤ μοιάζει με έργο του Χίτσκοκ και οι εναλλαγές από την προοπτική συμφωνίας-μνημονίου μεταξύ των δύο πλευρών μέχρι την εμπλοκή και το αδιέξοδο διαδέχονται η μία την άλλη με ιλιγγιώδεις ρυθμούς.
Το μόνο σταθερό σημείο σ’ αυτό το σκηνικό τρόμου και ισχύος των δανειστών έναντι του ελληνικού λαού είναι η λύσσα με την οποία, οι κατά τ’ άλλα αλληλέγγυοι εταίροι της χώρας μας, ζητάνε τον «ουρανό με τ’ άστρα» και η ενδοτική στάση της κυβέρνησης, που βρίσκεται εγκλωβισμένη στο στρατηγικό της αδιέξοδο για «συμφωνία – λύση» εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ευρωζώνης, που οδηγεί σταθερά σε όλο και χειρότερες μνημονιακές προτάσεις «ελληνικής ιδιοκτησίας» από μια «αριστερή κυβέρνηση».
Είναι δε, τέτοια η κατάσταση που ακόμη και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ύστερα από τόσες κυβιστήσεις – οι οποίες τον φέρνουν αντιμέτωπο με την προσπάθεια πλήρους γελοιοποίησής του από τους ίδιους τους δανειστές και τους απολογητές τους, εντός και εκτός Ελλάδας, που τον πιέζουν να κλείσει τη διαπραγμάτευση και να συμφωνήσει σε ό,τι του προτείνουν οι «έξω» – που έφτασε να δηλώνει με αγανάκτηση στους συνεργάτες του, μετά και τη νέα εμπλοκή που παρουσιάστηκε στις Βρυξέλλες, ότι: «η μη αποδοχή ισοδύναμων μέτρων δεν έχει ξαναγίνει. Ούτε στην Ιρλανδία ούτε στην Πορτογαλία. Πουθενά! Αυτή η περίεργη στάση δύο ενδεχόμενα μπορεί να κρύβει. Είτε δεν θέλουν συμφωνία είτε εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα στην Ελλάδα»!
Η σπέκουλα που γίνεται από τους δανειστές αλλά και τους ξετσίπωτα υποτελείς τους στο εσωτερικό της χώρας είναι προφανής. Την ώρα που κατηγορούν την κυβέρνηση ότι κάνει υφεσιακές προτάσεις με υπέρμετρη φορολογία (αλήθεια λένε σ’ αυτό το σημείο) την ίδια ώρα αξιώνουν αύξηση των προσδοκώμενων εσόδων από το ΦΠΑ.
Την ώρα που ζητούν οι δανειστές τη φορολογία των πλουσίων αρνούνται και τα μέτρα –στάχτη στα μάτια των εργαζομένων- για κάποιες φορολογικές επιβαρύνσεις στα υπέρογκα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων. Την ώρα που υποκρίνονται ότι θέλουν την ανάπτυξη ζητούν να επιβληθεί η 100% προκαταβολή φόρων από τα μελλοντικά έσοδα και κέρδη των επιχειρήσεων!!!
Και την ίδια στιγμή που στέλνουν εκβιαστικά τελεσίγραφα στην κυβέρνηση να βάλει «μια υπογραφή» ζητούν νέα περιστολή των κοινωνικών δαπανών, που θα εξαφανίσει κύριες και επικουρικές συντάξεις, ΕΚΑΣ, θα αυξήσει και άλλο τη συμμετοχή των ασφαλισμένων στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ζητούν τα 8δισ. ευρώ να φτάσουν στα 11δισ. ευρώ!!!.
Αν καταρχήν καταρρίπτεται κάτι από όλα αυτά είναι η μπουρδολογία, την οποία υιοθέτησε η κυβέρνηση, ότι το μνημόνιο έχει τεχνικές πρόνοιες, που με άλλο κοινωνικό και ταξικό πρόσημο (το περίφημο 70%-30% του Βαρουφάκη στην αρχή της διαπραγμάτευσης) θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τις «παθογένειες» της ελληνικής οικονομίας και του ελληνικού κράτους.
Κατά δεύτερο καταρρίπτεται η φαντασίωση ότι μια υποχώρηση της κυβέρνησης έναντι των δανειστών, που θα οδηγήσει σε συμφωνία-μνημόνιο, έστω και αν είναι «δύσκολη» και με «επώδυνα μέτρα», θα δώσει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να συγκρουστεί με την εγχώρια ολιγαρχία. Αντίθετα η κυβέρνηση, στο πλαίσιο της στρατηγικής της, έγινε έρμαιο της αστικής τάξης της χώρας μας και των κυρίαρχων δυνάμεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Κατά τρίτο, γίνεται κραυγαλέα εμφανές ότι οι δανειστές, ως ιμπεριαλιστές που είναι, έχουν συμπεριφορά αποικιοκράτη, γιατί λειτουργούν και με όρους οικονομίας και με όρους πολιτικής. Γι’ αυτό το λόγο και αξιώνουν παραπέρα μέτρα, που θα ταπεινώσουν πολιτικά την κυβέρνηση σε σχέση με τις προεκλογικές της εξαγγελίες και τις προγραμματικές της δεσμεύσεις και ταυτόχρονα θα την αποδιοργανώσουν φέρνοντάς την αντιμέτωπη με τις κοινωνικές δυνάμεις που την ψήφισαν, τη στηρίζουν ή έστω περιμένουν κάτι καλύτερο από αυτήν σε σχέση με την αστική αντιπολίτευση.
Από την άποψη αυτή όλες τις τελευταίες μέρες είναι προφανής η προσπάθεια εξευτελισμού ολόκληρης της κυβέρνησης και του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα, που θυμίζει τις διεργασίες του 2011 στις Κάννες για πολιτικές λύσεις τύπου Παπαδήμου.
Πρώτο: οι «Θεσμοί» και υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης δεν δέχτηκαν την υπογραφή του Έλληνα υπουργού Οικονομικών αλλά αξίωσαν στην ελληνική πρόταση την υπογραφή του πρωθυπουργού!
Δεύτερο: Οι ομόλογοι του Γιάννη Βαρουφάκη αρνήθηκαν να συζητήσουν μαζί του και ζήτησαν και τη συμμετοχή για τις συζητήσεις σε επίπεδο Eurogroup και του Ευκλείδη Τσακαλώτου. Ουσιαστικά οι «εταίροι» θέλουν να ορίσουν οι ίδιοι την ελληνική αντιπροσωπεία που θα διαπραγματευτεί!
Τρίτο: Ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζ. Κ. Γιούνκερ υποδέχτηκε τη Δευτέρα τον Αλέξη Τσίπρα, όπως ο αυστηρός δάσκαλος το μαθητούδι, που το ελέγχει και του υπενθύμισε εν είδη αστεϊσμού ότι θα περιμένει να διαβάσει τις ακριβείς διατυπώσεις της δήλωσής του στα ελληνικά!
Τέταρτο: «Κάθε θαύμα τρεις μέρες» λέει ο λαός μας και αυτό ισχύει και για την περίπτωση της μετονομασίας της τρόικας σε θεσμούς και της αλλαγής του χώρου των συναντήσεων. Έτσι τις τελευταίες μέρες υπουργοί της κυβέρνησης όπως ο Νίκος Παππάς, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης βρίσκονται κλεισμένοι στα δωμάτια των Βρυξελλών και «ανακρίνονται» από τους τεχνοκράτες των «θεσμών».
Και τέλος: Μέσα σ’ όλα αυτά δε λείπει και η φημολογία για την απαίτηση των «εταίρων» της Ευρωπαϊκής Ένωσης να προχωρήσει η κυβέρνηση σε εκδίωξη συγκεκριμένων υπουργών ή και να αλλάξει η κυβερνητική πλειοψηφία στη βουλή που θα εγγυάται την εφαρμογή της συμφωνίας όταν αυτή θα επιτευχθεί.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, πρωτοστατούντος του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, απαιτήθηκε η ψήφιση της συμφωνίας με τις «πάγιες» διαδικασίες του κατ’ επείγοντος μέσα στο Σαββατοκύριακο που έχουν μετατρέψει στα χρόνια της κρίσης ακόμα και αυτό το αστικό κοινοβούλιο σε μια παραδουλεύτρα των «θεσμών» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ιμπεριαλιστικής Δύσης.
Πρόκειται για αδίστακτους ιμπεριαλιστές. Κυριολεκτικά για μια αγέλη λύκων αν και είναι πολύ φτωχά τα λόγια για να περιγράψει κανείς τον κυνισμό και το απεχθές πρόσωπο του ιμπεριαλισμού, όπως αυτό εκφράζεται συγκεκριμένα τις τελευταίες μέρες και ώρες.
Ταυτόχρονα, όμως, είναι συνενοχή σ’ αυτό το έγκλημα από την πλευρά της κυβέρνησης η παραμονή στις διαπραγματεύσεις και η άρνησή της να δει κατάματα την πραγματικότητα, γιατί το μόνο που κάνει η επιμονή σ’ αυτήν την ουτοπική γραμμή για την αναζήτηση «κοινού τόπου» είναι να παραβιάζει μαζί με τους δανειστές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ τη λαϊκή εντολή.
Η απάντηση σ’ αυτήν την αγέλη των λύκων είναι μια: Αποχώρηση από τις διαπραγματεύσεις και ρήξη, αποδέσμευση της χώρας μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Μόνο έτσι μπορεί να επιδειχθεί στοιχειώδης σεβασμός στην παλλαϊκή απαίτηση για το τέλος της λιτότητας και των μνημονίων.
COMMENTS