Αυτές τις μέρες, στο φόντο των διαπραγματεύσεων της ελληνικής κυβέρνησης και των δανειστών, παρουσιάζεται στη χώρα μας ένα νέο πολιτικό και κοινωνικό φαινόμενο στα μεταπολιτευτικά χρονικά. Η αστική αντιπολίτευση, σε πρώτη γραμμή σύσσωμη η Νέα Δημοκρατία, αλλά και το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ, με την πλήρη υποστήριξη της αστικής τάξης της χώρας μας, παρεμβαίνουν απροκάλυπτα για να συσπειρώσουν και να κινητοποιήσουν κυρίως ανώτερα μικροαστικά στρώματα, αλλά και εργαζόμενους και νεολαία , οργανώνοντας συλλαλητήρια, προκειμένου να ασκηθεί πίεση στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να υπογράψει τη νέα συμφωνία-μνημόνιο, με μόνο επιχείρημα αυτό της παραμονής στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ, της αποφυγής της ρήξης, στ’ όνομα της αποτροπής της «καταστροφής της χώρας».
Με αναφορά την πλατεία Συντάγματος, προφανώς για ευνόητους λόγους, και με «πρωτοβουλία αυθόρμητων πολιτών», μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης (social media) και με κεντρικό σύνθημα «Μένουμε Ευρώπη», με την ανοιχτή στήριξη των αστικών ΜΜΕ προσπαθούν μέσα από αυτές τις «αυθόρμητες» κινητοποιήσεις να δείξουν ότι μιλάνε εξ ονόματος της λαϊκής πλειοψηφίας υπέρ της «ευρωπαϊκής προοπτικής» της χώρας μας.
Η αλήθεια είναι ότι δε διαθέτουν τη λαϊκή πλειοψηφία αλλά και ότι αυτές οι κινητοποιήσεις δεν είναι καθόλου αυθόρμητες, αλλά συνειδητά σχεδιασμένες από την αστική αντιπολίτευση. Οι ενδείξεις και οι αποδείξεις για αυτή τη διαπίστωση είναι πάρα πολλές και ισχυρές. Άλλωστε υπάρχει και η ιστορική πείρα, το λαϊκό ένστικτο, το ταξικό ένστικτο, υπάρχει πάνω απ’ όλα το πρόσφατο παράδειγμα της Ουκρανίας και ό,τι αποδείχτηκε εκ των υστέρων για το «αυθόρμητο» των συγκεντρώσεων εκείνων.
Προς επίρρωση των όσων λέμε θα σταθούμε σ’ ένα πρώτο παράδειγμα, το οποίο είναι αρκετό, στο γεγονός ότι το εργοδοτικό σωματείο των εργαζομένων της Eurobank είχε εκδώσει ανακοίνωση συμμετοχής στο συλλαλητήριο της περασμένης Πέμπτης. Το περιστατικό αυτό δίνει υπόσταση σε ορισμένες πληροφορίες, που θέλουν τα στελέχη της τράπεζας και οι εξαγορασμένοι από το τραπεζικό κεφάλαιο συνδικαλιστές του σωματείου να επιβάλλουν μαστίγιο και καρότο για να εξασφαλίσουν τη συμμετοχή των υπαλλήλων της τράπεζας στις κινητοποιήσεις του «Μένουμε Ευρώπη».
Για το μαστίγιο τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται. Η τρομοκρατία που επικρατεί στους χώρους δουλειάς είναι γνωστή. Όσο για το καρότο, αυτό αποτιμάται σε κάμποσα ευρώ μπόνους στο τέλος του μήνα στη μισθοδοσία των υπαλλήλων, που θα πάρουν μέρος στα συλλαλητήρια με τις σημαίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως επιμένουν οι ίδιες πληροφορίες!
Όσο για τις πολιτικές δυνάμεις σημειώνουμε τα πρωτοκλασσάτα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, σύσσωμη την κοινοβουλευτική της ομάδα, τους υπουργούς-θιασώτες του «νόμου και της τάξης», της άγριας καταστολής, των κλομπς και των χημικών, των ΜΑΤ, των κιγκλιδωμάτων γύρω από τη βουλή, της απαγόρευσης των διαδηλώσεων και των απεργιών στο κέντρο της Αθήνας, που «ασκούν» τώρα το δημοκρατικό τους δικαίωμα και επιδίδονται σε πολιτική δράση, ως προϊστάμενοι του …«πεζοδρομίου» μαζί με εκπροσώπους των άλλων αστικών πολιτικών δυνάμεων!
Έτσι είδαμε αυτούς, που σε κάθε λαϊκή κινητοποίηση έκφραζαν με χαρακτηριστική απέχθεια την περιφρόνησή τους για τη λαϊκή δράση, για τους αγώνες των εργαζομένων να υπερασπίζονται την «Ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδας».
Είδαμε τους ζηλωτές της μνημονιακής πολιτικής, που δικαιολογούσαν την καταστολή των λαϊκών και εργατικών αγώνων στο όνομα της «Ευρώπης», που περιφρουρούσαν την ιερότητα του μνημείου του άγνωστου στρατιώτη και του χώρου της βουλής, ως του «ναού της δημοκρατίας», στο όνομα του σεβασμού των θεσμών, που επιστράτευαν τα ΜΑΤ και έριχναν το «ξύλο της αρκούδας» στους συγκεντρωμένους διαδηλωτές των πλατειών και των εργατικών κινητοποιήσεων, σήμερα, αυτοί οι ίδιοι, να καταλαμβάνουν το χώρο του άγνωστου στρατιώτη, να καταργούν την ιερότητα του χώρου, να φτάνουν μέχρι την κεντρική είσοδο της βουλής.
Οι αξίες της αστικής τάξης περί ελευθερίας και δημοκρατίας «υπάρχουν» για να μη μπορούν να τις ασκήσουν οι εργαζόμενοι και να τις ποδοπατάνε και οι ίδιοι οι αστοί, όποτε τις χρησιμοποιούν!
Πάντως θα πρέπει να συμπληρώσουμε ότι αυτές οι κινήσεις από την πλευρά της αστικής αντιπολίτευσης και της αστικής τάξης δεν είναι ούτε σπασμωδικές, ούτε αποσπασματικές.
Αρκεί να θυμηθεί κανείς ότι στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού, βουλευτές και πρώην υπουργοί συμμετείχαν στην καθοδηγημένη από την εργοδοσία απεργιακή διαδήλωση των εργατών της «Ελληνικός Χρυσός ΑΕ» στην Αθήνα.
Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι απόπειρα διαδήλωσης από «επίλεκτα» πολιτικά στελέχη της αστικής τάξης στο κέντρο της πρωτεύουσας είχε πραγματοποιηθεί και με αφορμή τις παρεμβάσεις της κυβέρνησης στο χώρο της παιδείας με αιχμή την κατάργηση της «αριστείας».
Το τελευταίο, όμως, διάστημα αυτού του τύπου οι παρεμβάσεις της αστικής τάξης έχουν πιο οργανωμένο χαρακτήρα και εντάσσονται σε ένα σχέδιο πιο επιθετικής στάσης της Νέας Δημοκρατίας και των άλλων αστικών δυνάμεων απέναντι στην κυβέρνηση.
Αυτό το σχέδιο χαρακτηρίζεται από την καλλιέργεια ενός κλίματος καταστροφολογίας στο ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ την ίδια στιγμή γίνονται απροκάλυπτες παρεμβάσεις υπονόμευσης της ελληνικής οικονομίας από την πλευρά της αστικής τάξης όπως είναι η κραυγαλέα πριμοδότηση της εκροής καταθέσεων από τις τράπεζες.
Παράλληλα η αστική τάξη μετέρχεται μιας «επιχειρηματολογίας» και ρητορικής που θυμίζει εμφυλιοπολεμικές περιόδους της ιστορίας μας και μάλιστα στη συγκεκριμένη κινητοποίηση της προηγούμενης Πέμπτης υπήρχαν και σχετικά πλακάτ που διακήρυσσαν «όχι στη σταλινικού τύπου δημοκρατία»!!!
Την ίδια στιγμή η αστική αντιπολίτευση κατακεραυνώνει την κυβέρνηση ότι με την «αδιαλλαξία» της στις διαπραγματεύσεις καλλιεργεί τον «εθνικό διχασμό» θέτοντας σε «κίνδυνο» την πορεία της χώρας στο ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Με δυο λόγια ζητάει την άνευ όρων υπογραφή της συμφωνίας με τους «θεσμούς, σ’ ένα ρεσιτάλ υποτέλειας και υποκρισίας, γιατί τη στιγμή που πιέζει για την υπογραφή της συμφωνίας την ίδια στιγμή εξασκεί κριτική στην κυβέρνηση ότι καταφεύγει στην υψηλή φορολογία!!!
Ταυτόχρονα αυτές οι κινήσεις φαίνεται να υπηρετούν και ένα σχέδιο ανασύνταξης και συνένωσης της αστικής αντιπολίτευσης, όπως μαρτυρούν οι πρωτοβουλίες του προέδρου της ΝΔ που «έριξε τα μούτρα του» επισκεπτόμενος τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, αλλά και πραγματοποιώντας συναντήσεις με τους πρώην πρωθυπουργούς Κώστα Σημίτη (!!!) και Κώστα Καραμανλή.
Ωστόσο, όμως, αυτές οι πρωτοβουλίες της αστικής αντιπολίτευσης εκφράζουν και τους πραγματικούς της φόβους μπροστά στο ενδεχόμενο ν’ ανοίξουν «οι ασκοί του Αιόλου», που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην αμφισβήτηση της παραμονής της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να καταλήξουν στην αποδέσμευση από αυτήν.
Είναι γνωστό ότι αυξάνονται τα αισθήματα απογοήτευσης και αγανάκτησης του ελληνικού λαού απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΔΝΤ, εξαιτίας της στάσης τους στις διαπραγματεύσεις. Και αυτό το γεγονός αφορά και τη λαϊκή βάση του ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό το λόγο και παρεμβαίνει η αστική αντιπολίτευση για να κινητοποιήσει το λαϊκό παράγοντα, ως μοχλό πίεσης προς την κυβέρνηση, προκειμένου να κλείσει άμεσα τη διαπραγμάτευση και να υπογράψει μια συμφωνία-μνημόνιο.
Στο πλαίσιο αυτό, οι κινητοποιήσεις του «Μένουμε Ευρώπη» της αστικής τάξης, εμφανίστηκαν και ως απάντηση στις κινητοποιήσεις, που έχει πάρει υπό την αιγίδα της η κυβέρνηση και ειδικότερα ο ΣΥΡΙΖΑ και στις οποίες κυριαρχεί το σύνθημα «παίρνουμε τη διαπραγμάτευση στα χέρια μας, βάζουμε τέλος στη λιτότητα». Αυτές μάλιστα οι κινητοποιήσεις κατά της λιτότητας εκτός από διάφορες πόλεις της Ελλάδας διεξάγονται με αρκετά μαζική συμμετοχή και σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Έτσι λοιπόν αυτή τη στιγμή τι έχουμε; Έχουμε δύο διαφορετικές κινητοποιήσεις με διαφορετικούς πολιτικούς στόχους, η μία από την αστική αντιπολίτευση και την αστική τάξη, η άλλη υπό την αιγίδα και τις ευλογίες της κυβέρνησης που αντανακλούν και το χαρακτήρα της διαπραγμάτευσης, που διεξάγεται και έχει ως φόντο την εκβιαστική στάση των εταίρων-δανειστών και την ενδοτική στάση της κυβέρνησης, στο πλαίσιο της εξεύρεσης του κοινού τόπου για μια συμφωνία-λύση και αποφυγής της ρήξης.
Και ως συνέπεια αυτού του γεγονότος ο Ελληνικός λαός βρίσκεται ανάμεσα στην επιλογή δύο μνημονίων, καθώς, από τη μια μεριά, η αστική τάξη και η αστική αντιπολίτευση επιχειρεί να νομιμοποιήσει τους αισχρούς και χυδαίους εκβιασμούς και τελεσίγραφα των δανειστών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΔΝΤ, με την ενεργή παρέμβαση των ΗΠΑ, μέσω της ενεργοποίησης του λαϊκού παράγοντα.
Από την άλλη μεριά, την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση επιχειρεί να νομιμοποιήσει τη δική της ενδοτικότητα προσπαθώντας να οικειοποιηθεί τα αισθήματα αγανάκτησης των εργαζομένων και πρώτα απ’ όλα της κομματικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ, που επιμένουν να λένε όχι σε συμφωνία-μνημόνιο και ταυτόχρονα, παραπέρα, να χαλιναγωγήσει την αξίωση της πλειοψηφίας των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, που στην πλειοψηφία τους, σύμφωνα και με όλες τις δημοσκοπήσεις, ακόμη και τις τελευταίες, τάσσονται υπέρ της ρήξης και ενάντια σε μια συμφωνία μνημόνιο.
Το καινούργιο στοιχείο είναι ότι ανεξάρτητα από τις κινητοποιήσεις που κάνει η κυβέρνηση η λαϊκή βάση του ΣΥΡΙΖΑ τάσσεται ενάντια σε μια συμφωνία μνημόνιο μη κάνοντας διαχωρισμό ως προς την πρόταση – μνημόνιο της κυβέρνησης σε σχέση με την πρόταση – μνημόνιο των «Θεσμών». Και αυτό το γεγονός έχει τη σημασία του.
Είναι φανερό ότι η ταξική πάλη οξύνεται. Η πολιτική πάλη παίρνει την απόλυτη προτεραιότητα. Η ανάγκη άμεσης απάντησης από την πλευρά του Επαναστατικού Κινήματος παίρνει κατεπείγοντα χαρακτήρα. Δεν πρέπει να επιτραπεί ο εγκλωβισμός των εργαζομένων ανάμεσα σε δύο προτάσεις – μνημόνια, που οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα. Στην παραπέρα εξαθλίωση των εργαζομένων, στην παραπέρα καταστροφή των μικροαστικών στρωμάτων, στην μακρά δέσμευση της χώρας μας στις απαιτήσεις των δανειστών, στην εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, στη μακρά στασιμότητα της οικονομίας της χώρας μας.
Στην επικαιρότητα πλέον προβάλλει έντονα η ανάγκη των πολιτικών πρωτοβουλιών του Κόμματος. Πρόκειται για ένα ζήτημα, που η «Νέα Σπορά» το έχει θέσει πάρα πολύ έγκαιρα. Δυστυχώς η ηγεσία του Κόμματος «αγρόν αγόρασε»! Μέχρι τώρα δεν έχει αντιληφθεί ότι στις τοποθετήσεις της δεν υπάρχει το «Διά Ταύτα». Και την έλλειψη αυτή οι εργαζόμενοι την καταλαβαίνουν πολύ καλά.
Επαναφέρουμε για άλλη μια φορά την πρόταση της «Νέας Σποράς» θεωρώντας ότι έχουμε δικαιωθεί στις μέχρι τώρα αναλύσεις μας από την ίδια την εξέλιξη των πολιτικών και οικονομικών πραγμάτων.
COMMENTS