Κρίσιμα θεωρούνται τα επόμενα 24ωρα για το εάν θα υπάρξει συμφωνία ή όχι. Έτσι τουλάχιστον παρουσιάζονται από τα κυρίαρχα αστικά ΜΜΕ. Πρόκειται να συγκληθεί, την προσεχή Δευτέρα, έκτακτη Σύνοδος Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης με αποκλειστικό θέμα το Ελληνικό ζήτημα. Εάν δεν υπάρξει συμφωνία, μας λένε τα αστικά ΜΜΕ, θα επέλθει η χρεοκοπία.
Τη Σύνοδο αυτήν, ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, προσπάθησαν να την παρουσιάσουν ως επιτυχία της κυβέρνησης, επειδή το Ελληνικό ζήτημα θα συζητηθεί σε ανώτατο επίπεδο, στο πλαίσιο της πολιτικής διαβούλευσης, ενώ αφήνουν να εννοηθεί ότι τελικά θα βγει «ο άσπρος καπνός», γιατί «κανέναν δε συμφέρει να μην υπάρξει συμφωνία»!
Από την πλευρά μας θα σημειώσουμε ότι η Σύνοδος αυτή θα είναι το προοίμιο για την κατάληξη μιας νέας συμφωνίας (ξεκινώντας, ίσως, από μια παράταση), η οποία θα είναι ιδιαιτέρως επώδυνη για τους εργαζόμενους, που, παράλληλα θα καταδικάζει τη χώρα μας σε οικονομική στασιμότητα, μια και δεν υπάρχει οικονομικός σχολιαστής, που να μην χαρακτηρίζει τα μέτρα, που θα φέρει αυτή η συμφωνία, ως υφεσιακά.
Βρισκόμαστε σ’ ένα σημείο των πολιτικών εξελίξεων, που όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, οι οικονομικοί και πολιτικοί σχολιαστές αναγνωρίζουν ανοικτά ότι όποια συμφωνία και να έρθει θα είναι η χειρότερη και πιο επώδυνη, από κάθε άλλη μέχρι τώρα, για τον Ελληνικό λαό.
Επειδή, όμως, η χώρα μας βρίσκεται, ισχυρίζονται, «στην κοιλιά της φάλαινας» δεν υπάρχει άλλη επιλογή γι’ αυτήν. Η έξοδος από το ευρώ, όπως λένε, που θα φέρει και την αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, θα είναι καταστροφή για τη χώρα μας. Αυτή είναι η γενική πλατφόρμα της επιχειρηματολογίας, που παρουσιάζουν όλοι όσοι υποστηρίζουν την παραμονή στο ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, είτε υποστηρίζουν την κυβέρνηση είτε αντιπαρατίθενται σ’ αυτήν.
Μ’ αυτήν την έννοια χαρακτηρίζουν με «κρύα καρδιά» θετική τη διαπραγμάτευση που κάνει ο Αλέξης Τσίπρας, την παρουσιάζουν ως αναγκαίο κακό, γιατί, τουλάχιστον, μας κρατάει ως χώρα μέσα στο ευρώ και μέσα από διάφορα προγράμματα, όπως π.χ. το ΕΣΠΑ, θα μας δοθεί η δυνατότητα της ανάπτυξης, «να αρχίσει να δουλεύει η οικονομία για να ξεκολλήσει από την ύφεση».
Για να έχουν πλήρη εικόνα οι αναγνώστες μας του τι σημαίνει μια νέα συμφωνία, δε θα σταθούμε στα φληναφήματα της κυβέρνησης ότι δε θα υπάρξουν μειώσεις μισθών και συντάξεων, γιατί αυτές θα υπάρξουν έτσι κι αλλιώς, μια και εκτός του ότι εξακολουθεί να υφίσταται το ενδεχόμενο των άμεσων μειώσεων θα ανέβει και ο ΦΠΑ. Θα υπάρξουν, επομένως, μειώσεις στους μισθούς και τις συντάξεις με την αύξηση της φορολογίας.
Θα σταθούμε σ’ ένα και μοναδικό οικονομικό μέγεθος, το χρέος. Αν οι μέχρι τώρα υπολογισμοί θέλανε το χρέος να πέφτει, ως ποσοστό επί του ΑΕΠ, το 2022 στο επίπεδο του 2008, αρχικά, με τους νέους, αργότερα, υπολογισμούς το 2024, τώρα οικονομικοί σχολιαστές υπολογίζουν ότι το χρέος θα είναι πάνω από 130% επί του ΑΕΠ. Ορισμένοι μιλάνε και για πάνω από 135%. Ο Ελληνικός λαός θα κληθεί, μέσα από ένα καθεστώς συνεχούς και επιδεινούμενης λιτότητας να εργάζεται για τους ξένους δανειστές αποκλειστικά και μόνο.
Και εάν υπήρχε μια προοπτική περί το 2050 να αντιμετωπίσει το χρέος η χώρα μας σ’ ένα λογικό επίπεδο για να μην αποτελεί το μεγάλο βραχνά της οικονομίας της, τώρα αυτή η προοπτική μετατίθεται για το 2075, τουλάχιστον. Ο αιώνας αυτός, δηλαδή, θα είναι ένας στην κυριολεξία σχεδόν χαμένος αιώνας για τη χώρα μας και πάνω απ’ όλα για τις νέες γενιές.
Και αυτό είναι το παιχνίδι που παίζεται. Να παραμείνει η χώρα μας στη θέση του «αγκιστρωμένου ψαριού», στο πλαίσιο των γεωστρατηγικών επιδιώξεων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, εξαρτημένη πολιτικά και οικονομικά. Και αυτήν την επιλογή πριμοδοτεί και η αστική τάξη της χώρας μας, γιατί μέσα απ’ αυτήν την επιλογή νιώθει πιο ασφαλής, έστω και εάν υποστεί, και έχει υποστεί, και τη δική της μερική καταστροφή. Αυτό σημαίνει ιμπεριαλισμός για τη χώρα μας, αυτό σημαίνει χώρα τραβηγμένη στην ιμπεριαλιστική πολιτική και οικονομία, αυτή είναι η θέση της χώρας μας στο διεθνές καπιταλιστικό σύστημα και μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Από εδώ αναδεικνύεται η σημασία της αποδέσμευσης της χώρας μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όχι μόνο έξοδος από το ευρώ, γιατί η χώρα μας θα συνεχίσει να υφίσταται τις κυρίαρχες επιλογές και πολιτικές, που θα αποφασίζουν οι ισχυροί της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κάθε προσπάθεια να αντιμετωπιστεί η οικονομική κατάσταση, που έχει περιέλθει η οικονομία της, δε θα έχει κανένα αντίκρισμα για τους εργαζόμενους και τη χώρα μας.
Σ’ αυτό το σημείο έχουμε να κάνουμε τις παρακάτω παρατηρήσεις:
Πρώτη: Η αντίθεση του Ελληνικού λαού προς την Ευρωπαϊκή Ένωση έχει μεγαλώσει. Ακόμη και οι δημοσκοπήσεις, που τοποθετούν τα ερωτήματα με σκοπιμότητα, έτσι, ώστε να προκύπτει ένα μεγάλο ποσοστό υπέρ της παραμονής στην Ευρωπαϊκή Ένωση δε μπορούν να αποκρύψουν το γεγονός ότι έχει δημιουργηθεί ένας σταθερός πυρήνας μέσα στον Ελληνικό λαό που υπερβαίνει το 20%, που επιθυμεί την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε κάθε περίπτωση τα ποσοστά της δυσαρέσκειας προς τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι πολύ υψηλά, παρά τη συστηματική πλύση εγκεφάλου, που επιδίδονται καθημερινά τα αστικά ΜΜΕ.
Δεύτερη: Φανερά, πλέον, η αστική τάξη ανησυχεί για την πορεία των πραγμάτων όχι τόσο για το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης, όσο μπροστά στο γεγονός ότι η δυσαρέσκεια του Ελληνικού λαού μεγαλώνει. Γι’ αυτό το λόγο παρατηρούμε μιαν αλλαγή στη στάση της Νέας Δημοκρατίας. Γίνεται πιο επιθετική και παίρνει τη μορφή της ανοικτής απειλής ενάντια στον Ελληνικό λαό χρησιμοποιώντας ένα ανάλογο πολιτικό λεξιλόγιο και αναθέτοντας στα πιο ακραία πολιτικά της στελέχη – τύπου Άδωνι Γεωργιάδη, να υπερασπίσουν την πολιτική της γραμμή.
Τρίτη: Σ’ αυτό το πλαίσιο της ανησυχίας πρέπει να εντάξουμε και τη συνάντηση του Αντώνη Σαμαρά με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όπου επαναβεβαιώθηκε ο στρατηγικός προσανατολισμός της χώρας μας, στο ίδιο πλαίσιο πρέπει να εντάξουμε τις επανειλημμένες δηλώσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας, όπου ξαναθύμισε ότι η χώρα μας «ανήκει στη Δύση», ότι θα εξαντλήσει τις αρμοδιότητές του, προκειμένου να παραμείνει η χώρα μας στο ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τέταρτη: Τα αστικά ΜΜΕ τις τελευταίες ημέρες έχουν εντείνει σε πολύ μεγάλο βαθμό την κινδυνολογία και την καταστροφολογία πιέζοντας την κυβέρνηση να καταλήξει το συντομότερο σε συμφωνία, έστω και εάν ορισμένα απ’ αυτά αναγνωρίζουν ότι οι προτάσεις των «θεσμών» είναι πρακτικά ανεφάρμοστες και δε βγάζουν τη χώρα μας από την ύφεση. Το κύριο δίλημμα που προβάλλουν είναι: Συμφωνία ή χρεοκοπία.
Πέμπτη: Η στάση της ηγεσίας του Κόμματος και οι δηλώσεις που δημοσιεύονται δεν αντιμετωπίζουν τα απαράδεκτα επιχειρήματα των πολιτικών δυνάμεων, που υποστηρίζουν την παραμονή της χώρας μας στο ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δε διευκολύνουν την ανάπτυξη της λαϊκής δράσης, τη συσπείρωση λαϊκών δυνάμεων, της εργατικής τάξης και των μικροαστικών στρωμάτων.
Έκτη: Δεν πρέπει να υποτιμηθεί καθόλου ότι οι αστικές πολιτικές δυνάμεις οργάνωσαν συγκέντρωση υποστήριξης της παραμονής της χώρας μας στο ευρώ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, γεγονός που δείχνει ότι έχουν την πρόθεση να αντιδράσουν και να ματαιώσουν κάθε προοπτική αποδέσμευσης της χώρας μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό το γεγονός δείχνει ότι η ταξική πάλη θα οξυνθεί. Μπορεί να μη φτάσουν ακόμη σε αντιδράσεις τύπου Χιλής (παλιότερα) ή Ουκρανίας (πρόσφατα). Μας δείχνουν, όμως, μέχρι που μπορούν να φτάσουν.
Έβδομη: Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση διοργάνωσε συγκέντρωση υποστήριξης της κυβερνητικής πολιτικής με το ψευδεπίγραφο σύνθημα «πάλη ενάντια στη λιτότητα», γεγονός που έρχεται να επιβεβαιώσει ότι ο κίνδυνος αποπροσανατολισμού του λαού μας εντείνεται, τόσο από την αστική τάξη όσο και από την κυβέρνηση. Στην πραγματικότητα ο Ελληνικός λαός καλείται να επιλέξει ανάμεσα σε δύο μνημόνια.
Όγδοη: Οι αγώνες του Εργατικού Κινήματος δεν αντιστοιχούν στις πραγματικές ανάγκες ματαίωσης της κυβερνητικής πολιτικής αλλά και της πολιτικής των αστικών πολιτικών δυνάμεων. Ακόμη και αυτή η πρόσφατη κινητοποίηση του ΠΑΜΕ δε μπορεί να θεωρηθεί ικανοποιητική, η δράση του οποίου να μπορεί να αποτελέσει το αντίβαρο και το μοχλό ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής, τόσο σ’ ό,τι αφορά στην ικανοποίηση των άμεσων αιτημάτων των εργαζομένων όσο και σ’ ό,τι αφορά ριζικές κοινωνικές ανατροπές.
Ένατη: Στο πολιτικό επίπεδο η κατάσταση του ΚΚΕ δε φαίνεται να έχει βελτιωθεί τόσο σε σχέση με την υιοθέτηση της βασικής κατεύθυνσης της πολιτικής του όσο και στην αποκατάσταση των δεσμών του με τις λαϊκές μάζες. Η πολιτική του Κόμματος δε φαίνεται να μπορεί να αποκτήσει μαζική λαϊκή βάση, παρά το γεγονός ότι έχει στα υπέρ του την ιστορική επαλήθευση των θέσεών του.
Δέκατη: Στις μέρες μας το δίλημμα μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή έξω απ’ αυτήν έχει μπει στη ζωή των εργαζομένων. Όλοι οι όροι, οικονομικοί και πολιτικοί, συνηγορούν υπέρ της αποδέσμευσης από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Υπάρχει το έδαφος για την ανάπτυξη της πολιτικής του Κόμματος. Το ερώτημα είναι: ποιας πολιτικής και ποιας πρότασης;
Η «Νέα Σπορά» έχει ήδη καταθέσει τις απόψεις της και την πρότασή της για τη διέξοδο από την οικονομική κρίση και τη χρεοκοπία. Η πρόταση αυτή γίνεται, με το χρόνο που περνάει και τις εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα, όλο και πιο αναγκαία. Η ευθύνη για την προώθησή της βαραίνει την ηγεσία του Κόμματος. Πριν μας προλάβουν οι εξελίξεις, γιατί τότε οι συνθήκες θα έχουν αλλάξει άρδην και όχι αναγκαστικά υπέρ του Κόμματος.
COMMENTS