Τουλάχιστον οι κομμουνιστές, οι μαρξιστές – λενινιστές, θα έπρεπε να τηρούν με σεβασμό τους κανόνες της ιδεολογικής αντιπαράθεσης, που κληρονόμησαν από τους θεμελιωτές του Μαρξισμού – Λενινισμού και να μη μετέρχονται μέσων, που δεν τους τιμούν. Αυτό θα έπρεπε…
Γιατί η ηγεσία του Κόμματος δεν τους τηρεί, και όχι μόνο δεν τους τηρεί, αλλά βγαίνει και από πάνω, ως «κατηγορούσα αρχή», και καταφανώς διαστρέφει την πραγματικότητα, προφανώς επειδή δεν τη βολεύει.
Ας βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, τουλάχιστον σ’ ό,τι μας αφορά:
Η πολιτική είναι επιστήμη και αρνείται την «τέχνη» της παραχάραξης. Ας μας πει, λοιπόν, η ηγεσία του Κόμματος:
- Πότε ο Χαρίλαος Φλωράκης υποστήριξε τη θέση ότι ο Ιταλοελληνικός πόλεμος ήταν ιμπεριαλιστικός και από τις δύο μεριές;
- Πότε ο Χαρίλαος Φλωράκης υποστήριξε τη θέση ότι «η Ελλάδα είναι ιμπεριαλιστική χώρα και με το παραπάνω»;
- Πότε ο Χαρίλαος Φλωράκης υποστήριξε τη θεωρία της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας; Μήπως θεωρεί η ηγεσία του Κόμματος ότι η θεωρία αυτή, νεοτροτσκιστικής προέλευσης, εμφανίστηκε μετά το θάνατό του και την αγνοούσε;
- Πότε ο Χαρίλαος Φλωράκης εγκατέλειψε τη Λενινιστική θεωρία για τον κρατικομονοπωλιακό καπιταλισμό;
- Πότε ο Χαρίλαος Φλωράκης υιοθέτησε τις θέσεις της σημερινής ηγεσίας για το «Ελληνικό ζήτημα», της περιόδου 1941 – 44, 1944 – 49;
- Πότε ο Χαρίλαος Φλωράκης αποδέχτηκε τη θέση της σημερινής ηγεσίας για τον «άμεσο σοσιαλισμό» και μάλιστα με την ανάλυση της περιόδου 1929 – 31;
Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε με έναν ολόκληρο κατάλογο από ερωτήματα στα οποία θα ήταν υποχρεωμένη η ηγεσία του Κόμματος να απαντήσει. Στο «χέρι της» είναι να απαντήσει.
Πάει πολύ, όμως, η ηγεσία του Κόμματος να αξιοποιεί την προσωπικότητα του Χαρίλαου Φλωράκη για να επικυρώσει θέσεις, που η ίδια έχει επεξεργαστεί και που ο Χαρίλαος Φλωράκης δεν είχε καμία σχέση μ’ αυτές, με τη σαφή πρόθεση, δια της τεθλασμένης, να νομίζει ο κόσμος του ΚΚΕ ότι ήταν και θέσεις του Χαρίλαου Φλωράκη. Δεν ήταν. Πολύ περισσότερο «δεν είναι».
Ποιος είναι, λοιπόν, αυτός που αξιοποιεί τον Χαρίλαο Φλωράκη και προς ποια κατεύθυνση; Ποιος είναι αυτός που αξιοποιεί τον Χαρίλαο Φλωράκη για να διαστρεβλώνει θέσεις από μια δικαιολογημένη και τεκμηριωμένη κριτική, που υφίσταται η ηγεσία του Κόμματος; Ποιος είναι αυτός που αξιοποιεί τον Χαρίλαο Φλωράκη για να νομιμοποιήσει απαράδεκτες μεθόδους ιδεολογικής αντιπαράθεσης, που δεν ταιριάζουν στους κομμουνιστές;
Αν νομίζει η ηγεσία του Κόμματος ότι επειδή ισχυρίζεται: «Η ανάπτυξη της επαναστατικής θεωρίας και της πολιτικής ενός Κόμματος, είναι προϋπόθεση για την διαρκή επαναβεβαίωση του κομμουνιστικού του χαρακτήρα, δηλαδή της ιδεολογικής-πολιτικής του πρωτοπορίας. Αυτό δεν σημαίνει ούτε ρήξη με την ιστορία του, ούτε ακινησία», ξεμπερδεύει από την ανάγκη να τεκμηριώνει τις θέσεις που επεξεργάζεται κάνει μεγάλο λάθος.
Κάθε θέση, που αποτελεί μια νέα επεξεργασία – διαδικασία που από την πλευρά μας δεν την αρνούμαστε, ούτε αρνούμαστε την κριτική επαναπροσέγγιση της ιστορίας του Κόμματος – θα έπρεπε να αποδεικνύεται.
Ρωτάμε, λοιπόν, την ηγεσία του Κόμματος: Πότε απέδειξε π.χ. την ισχύ της θεωρίας της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας; Έχει το χρόνο ακόμη και σήμερα να απαντήσει. Πως έγινε η θεωρία αυτή θέση του Κόμματος και των συνεδριακών του ντοκουμέντων;
Και ενώ αποφεύγει η ηγεσία του Κόμματος να τεκμηριώνει τις υποτιθέμενες νέες επεξεργασίες της, γιατί, στην πραγματικότητα, οι επεξεργασίες αυτές είναι πολύ παλιές και ανήκουν στους ηττημένους – τα διάφορα μικροαστικά αριστερίστικα ρεύματα, στο πλαίσιο της ιδεολογικής αντιπαράθεσης που διεξήγαγε το Κόμμα μ’ αυτά ιστορικά, έρχεται και δεν βγάζει άχνα για τα συγχαρητήρια, που παίρνει από αυτά τα μικροαστικά αριστερίστικα ρεύματα, που ποτέ δεν έπαιξαν κάποιο ιδιαίτερο ρόλο στην Ελληνική πραγματικότητα, εκτός από το να προβοκάρουν το ΚΚΕ.
Αντίθετα, ενώ σιωπά για τα συγχαρητήρια που δέχεται, μας κατατάσσει στις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και μας ομαδοποιεί με οργανώσεις και ιστοσελίδες με τις οποίες δεν έχουμε καμία σχέση. Μπορεί να βολεύει μια τέτοια απαράδεκτη μεθόδευση την ηγεσία του Κόμματος αλλά δε μπορεί να ξεφύγει από την ανάγκη να απαντήσει συγκεκριμένα.
Εμείς πιστεύουμε ότι η ηγεσία του Κόμματος μας διαβάζει, αλλιώς δε θα έκανε χρήση του ονόματος της «Νέας Σποράς». Μετέρχεται, όμως, τέτοιων απαράδεκτων μεθοδεύσεων, για να απαντάει κατά το δοκούν και, ταυτόχρονα, να μη μας «ξεχνάει». Ευχαριστούμε πολύ για την «τιμή» αλλά απ’ αυτό «το βύσσινο δε θα πάρουμε», για να θυμηθούμε μια γνωστή απάντηση του Χαρίλαου Φλωράκη.
Και πότε καταφεύγει σε τέτοιες ενέργειες; Καταφεύγει, όταν αποδίδει τιμές σε μια κορυφαία προσωπικότητα του Κομμουνιστικού Κινήματος της χώρας μας, όταν αποδίδει τιμές σ’ έναν ηγέτη του ΚΚΕ, που σφράγισε την πορεία του Κόμματος σε πολύ δύσκολες στιγμές. Που κράτησε όρθιο το ΚΚΕ στην περίοδο των αντεπαναστατικών ανατροπών. Ή μήπως νομίζουν ορισμένοι ότι το ΚΚΕ κρατήθηκε όρθιο από εκείνους που το έχουν φέρει στη σημερινή του κατάσταση;
Με ποιο ηθικό και πολιτικό ανάστημα, λοιπόν, ισχυρίζεται η ηγεσία του Κόμματος: «Σήμερα διάφοροι καλοθελητές, γνωστοί εκπρόσωποι της αστικής ιδεολογίας, αλλά και άλλοι, γνωστοί οπορτουνιστές και αναθεωρητές της κομμουνιστικής κοσμοθεωρίας και ιδεολογίας, παραχαράκτες της ιστορίας, που συνωστίζονται σήμερα είτε στο ΣΥΡΙΖΑ, είτε στις εντός συνιστώσες και τάσεις του, όπως το Αριστερό ρεύμα και άλλοι, είτε στις εκτός συνιστώσες και τάσεις, όπως ο “Εργατικός Αγώνας”, η “Νέα Σπορά” και άλλοι που δραστηριοποιούνται κυρίως στο διαδίκτυο, προσπαθούν απεγνωσμένα να σφετεριστούν τη μνήμη του συντρόφου μας, αποδίδοντάς του θέσεις και πρακτικές, έξω από τις αρχές και τα πιστεύω του, να τον φέρουν σε αντιπαράθεση με την σημερινή πορεία του Κόμματος στην σύγχρονη πραγματικότητα»; Λίγη κομμουνιστική ευπρέπεια δεν θα έβλαπτε…
Όπως διαπιστώνουμε, όμως, στην παραπάνω φράση λείπει κάθε αναφορά στις αριστερίστικες μικροαστικές οργανώσεις, από τις οποίες η ηγεσία του Κόμματος δέχεται, μέσω της πυκνής αρθρογραφίας τους στα έντυπά τους και στις ιστοσελίδες τους, τα συγχαρητήρια για τις αναπαλαιωμένες της επεξεργασίες! Λείπουν οι αριστερίστικες οργανώσεις, οι οποίες «στόλιζαν», διαχρονικά, δεόντως τον Χαρίλαο Φλωράκη και τον θεωρούσαν μέγα οπορτουνιστή. Ή μήπως δεν ήταν οι μόνοι;
Ρωτάμε, λοιπόν, την ηγεσία του Κόμματος για να μας απαντήσει: Έπαψαν να υπάρχουν αριστερίστικες μικροαστικές οργανώσεις στη χώρα μας ή τις πήρε υπό τη σκέπη της;
Και για να ξεκαθαρίσουμε μία και για πάντα τη θέση μας και προς κάθε κατεύθυνση.
Η «Νέα Σπορά» έχει ως ιδεολογικό – κοσμοθεωρητικό της στίγμα τον Μαρξισμό – Λενινισμό. Τον έχει όχι ως δόγμα, αλλά «ως οδηγό για δράση». Αυτόν υπηρετεί και αυτόν διαδίδει, σύμφωνα με τις δυνάμεις της και τις διανοητικές της ικανότητες. Προσπαθεί να τον μελετάει, αλλά διαζύγιο απ’ αυτόν δε θα πάρει, πολύ περισσότερο τη σημερινή εποχή.
Δεν πρόκειται, επίσης, να τον βάλει και στο ψυγείο, για να διατηρείται ανέγγιχτος αλλά κατεψυγμένος. Ούτε οι θεμελιωτές του θα το ήθελαν αυτό. Μ’ αυτήν την έννοια δεν την αφορούν κατηγορίες και συκοφαντίες περί αναθεωρητισμού. Όποιος την διαβάζει μπορεί και να καταλάβει.
Δεν την αφορούν, κατά προέκταση, και απόψεις, που εκφράζονται σε άλλες ιστοσελίδες και που δεν επιθυμούν τη διατάραξη «των κύκλων» τους, είτε αφορούν σε πρόσωπα είτε τη θεωρία και την ιστορία, γιατί, πράγματι, αποκαλύπτεται και ο δικός τους αναθεωρητισμός, έστω στο όνομα της υπεράσπισης του Μαρξισμού – Λενινισμού και του ΚΚΕ. Αυτό κάνει άλλωστε και η ηγεσία του Κόμματος για λογαριασμό της. Προσπαθεί να συγκαλύψει τον αριστερισμό της μέσα από την υπεράσπιση του Μαρξισμού – Λενινισμού, όταν τον αναθεωρεί από τα «αριστερά».
Δεν πρόκειται να δώσει βήμα σε απόψεις ξένες προς τον Μαρξισμό – Λενινισμό – οργανώσεων, ιστοσελίδων – μόνο και μόνο για να καταφερθεί «εμμεσοάμεσα» ενάντια στην ηγεσία του Κόμματος μέσω της χρησιμοποίησης, μ’ αυτόν τον τρόπο, της σχετικής τους αρθρογραφίας.
Η «Νέα Σπορά», για μια υπόθεση που αφορά στο «σπίτι» μας, το ΚΚΕ, δε θα προσφέρει πολυθρόνα στους ιδεολογικούς της αντιπάλους για να στρογγυλοκαθίσουν στο σαλόνι της. Την κριτική της την ασκεί ευθέως και ανοιχτά.
Απορρίπτει, λοιπόν, την κατηγορία για φραξιονιστική στάση. Πολύ περισσότερο θεωρεί συκοφαντική και ανήθικη τη στάση της ηγεσίας, που την κατατάσσει στις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας τη διάκριση σε «εσωτερικές» και «εξωτερικές», επαναφέροντας μια καταδικασμένη ορολογία περί «εσωτερικού» και «εξωτερικού», που αφορούσε το ίδιο το Κόμμα. Αυτή η μεθοδολογία και εάν είναι οπορτουνισμός με «τσαρούχια»!
Απέναντι στην πορεία του Κόμματος, στην κοσμοθεωρία του, στην αποτίμηση της ιστορίας του, στη σημερινή πολιτική του η «Νέα Σπορά» έχει ιδεολογικές διαφορές με την ηγεσία. Δε ζητάει να γίνει ιδεολογικό ρεύμα μέσα στο ΚΚΕ. Την αποκατάσταση του Μαρξισμού – Λενινισμού ζητάει. Και τίποτα περισσότερο.
Εάν η ηγεσία του Κόμματος θέλει να διεξάγει ιδεολογική αντιπαράθεση με τη «Νέα Σπορά» έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει. Αλλά, τουλάχιστον, ας σέβεται την ταυτότητά της, πολύ περισσότερο ας σέβεται τις στιγμές.
COMMENTS