Αν σε κάτι πρέπει να σταθούμε σε σχέση με τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις είναι ότι αναδεικνύονται για άλλη μια φορά τα σιδερένια δεσμά, που κουβαλάει η χώρα μας με τη συμμετοχή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ευρώ και που δεν της επιτρέπουν καμία κίνηση, που ξεφεύγει, έστω και κατ’ ελάχιστον από την επίσημη περιοριστική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μέσα από ένα καθεστώς οικονομικής ασφυξίας η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με τις απαιτήσεις των λεγόμενων εταίρων, προκειμένου να αποδεχτεί τα μέτρα που της προτείνονται. Γιατί της προτείνονται νέα, επώδυνα αντιλαϊκά μέτρα και η κυβέρνηση, όπως δείχνουν οι τελευταίες εξελίξεις, ετοιμάζεται να τα πάρει.
Φυσικά δεν τρέφουμε καμία επιφύλαξη για το χαρακτήρα της πολιτικής της κυβέρνησης, ούτε, πολύ περισσότερο για τη στάση των κομμάτων της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού. Μέσα σ’ αυτό το σύνθετο πολιτικό τοπίο ισχύει και για την αντιπολίτευση ότι «κάθε κατεργάρης πάει στον πάγκο του». Η στάση τους είναι απολύτως συνεπής με τις διακηρύξεις τους.
Τα κόμματα αυτά είναι ξεκάθαρο ότι πιέζουν την κυβέρνηση να αποδεχτεί μια συμφωνία, όσο το δυνατό πιο γρήγορα, που θα περιλαμβάνει τους όρους, που τίθενται από τους εταίρους της χώρας μας, σε μια επίδειξη υποτέλειας απέναντι στους ισχυρούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στο όνομα της «πάση θυσία» παραμονής στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ευρώ.
Την ίδια στιγμή καλλιεργείται, από τους κυρίαρχους κύκλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ένα κλίμα «ελπίδας και απογοήτευσης». Δεν είναι τυχαίο. Από τη μια μεριά παρουσιάζουν τη χώρα μας στα πρόθυρα της επίσημης χρεοκοπίας, από την άλλη δηλώνουν, συμπληρωματικά ότι θα κάνουν το παν για να μην εξωθηθεί η χώρα μας εκτός ευρώ. Ακόμη και εάν φτάσει στη χρεοκοπία αυτοί θα φροντίσουν …για το καλό μας. Η χρεοκοπία θα γίνει εντός ευρώ! Θα μας κάνουν αυτή τη χάρη!
Μ’ αυτόν τον τρόπο σφυροκοπάνε τα αισθήματα του Ελληνικού λαού, παίζουν με το φόβο της επίσημης χρεοκοπίας, για να «ελπίζει» στην παραμονή στο ευρώ – για να μη, υποτίθεται, χρεοκοπήσει η χώρα μας, για να μη χαθούν οι συντάξεις και οι μισθοί, ανεξάρτητα εάν τα νέα μέτρα αφορούν και τους μισθούς και τις συντάξεις. Τους μισθούς τους αφορά ως προς τη θέσπιση του βασικού μισθού στα 751 ευρώ, ενώ τις συντάξεις τις αφορά ως προς τις επικουρικές.
Από την άλλη, καλλιεργούν την απογοήτευση και την εναντίωση απέναντι σε πολιτικές προτάσεις, που προτείνουν τη ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Επιχειρούν να τρομοκρατήσουν τον Ελληνικό λαό, να κάμψουν τις αντιστάσεις του, να αποδεχτεί την καταδίκη του με τη θέλησή του, να υπομείνει νέες θυσίες και νέα αντιλαϊκά μέτρα.
Η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με τα αποτελέσματα της ίδιας της στρατηγικής της. Μη αμφισβητώντας την ένταξη της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ευρώ και διαβεβαιώνοντας σε κάθε βήμα της ότι η όποια λύση θα έρθει θα είναι μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ευρώ υπονόμευσε ακόμη και αυτόν τον «έντιμο συμβιβασμό», που, υποτίθεται ότι επιδίωκε και που θα διέσωζε τις προγραμματικές της δηλώσεις.
Οι κυρίαρχες δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχοντας τα οικονομικά εργαλεία στα χέρια τους, αμφισβητούν ευθέως και καθαρά το δημοκρατικό δικαίωμα του Ελληνικού λαού να χαράζει το μέλλον του. Πάνω απ’ όλα τοποθετούνται οι κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έτσι όπως αυτοί προσδιορίζονται από τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των κυρίαρχων δυνάμεων. Αποδεικνύεται ότι η μάχη της αποδέσμευσης είναι η μόνη εναλλακτική λύση μπροστά στα οικονομικά και πολιτικά αδιέξοδα της χώρας μας.
Η κυβέρνηση, σε μια προσπάθεια να διασωθεί από τα πολιτικά και οικονομικά αδιέξοδα που έχει περιέλθει, προτίθεται να καταφύγει σε δημοψήφισμα γεγονός που επιβεβαίωσε και ο Αλέξης Τσίπρας στη χθεσινή του συνέντευξη. Ελπίζει στη λαϊκή ανταπόκριση.
Δεν είμαστε απ’ αυτούς που θα απαξιώσουν τη λαϊκή ετυμηγορία, έστω και εάν αυτή δεν εγκρίνει την πολιτική κατεύθυνση, που εμείς προτείνουμε. Αλλά εδώ πρόκειται για υφαρπαγή ψήφου, για εκβιασμό του Ελληνικού λαού. Η κυβέρνηση θα καταφύγει στο δημοψήφισμα για να αποδεχτεί ο Ελληνικός λαός με τη ψήφο του τα νέα μέτρα, προκειμένου να αποφύγει …τη χρεοκοπία μιας χώρας που βρίσκεται σε ελεγχόμενη χρεοκοπία! Πρόκειται για ταύτιση της επιχειρηματολογίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης με αυτήν της κυβέρνησης.
Αυτήν τη στιγμή, όμως, αν ακυρώνουν κάτι η Ευρωπαϊκή Ένωση και η κυβέρνηση είναι η λαϊκή ετυμηγορία. Στις εκλογές του περασμένου Γενάρη το μήνυμα ήταν σαφές. Ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση στην περίπτωση που δεν αποδεχτεί ακόμη και αυτό το περιορισμένου χαρακτήρα πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν ήταν μήνυμα για αποδέσμευση, δεν ήταν μήνυμα, όμως, ούτε για αποδοχή μιας συμφωνίας σαν και αυτή που προετοίμαζε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. Δεν ήταν μήνυμα ούτε για τη συμφωνία που υπέγραψε την 20η του Φλεβάρη, ούτε μήνυμα για αυτήν τη συμφωνία που προετοιμάζει τώρα. Σαφώς, όμως, το μήνυμα των εθνικών εκλογών περιείχε και τη ρήξη. Στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις το ποσοστό που επιθυμεί τη ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση εξακολουθεί να είναι αξιόλογο.
Η κυβέρνηση έκανε «πίσω» από το ίδιο της το πρόγραμμα, ακόμη και από τις προγραμματικές της δηλώσεις. Η στάση, όμως, της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν άλλαξε, αντίθετα έγινε πιο επιθετική, σε σημείο, που να φτάνει σε ακραίες συμπεριφορές απέναντι σε κυβερνητικά της στελέχη, όπως είδαμε στο πρόσφατο Eurogroup της Ρίγα.
Αυτήν τη στιγμή η κυβέρνηση ετοιμάζει πολυνομοσχέδιο, που στόχο έχει να δρομολογήσει, με συγκεκριμένα βήματα, την ικανοποίηση των απαιτήσεων των εταίρων, ενώ, παράλληλα, προχώρησε σε αναδιάρθρωση της διαπραγματευτικής ομάδας. Και αυτό το γεγονός δε στερείται πολιτικής σημασίας. Η κυβέρνηση θέλει και προετοιμάζει και τον Ελληνικό λαό για μια συμφωνία, που απομακρύνει, και κατά τον πρωθυπουργό στη χθεσινή του συνέντευξη, από τις όποιες δεσμεύσεις της.
Το κύριο ζήτημα που προκύπτει τώρα, πολύ πιο έντονα απ’ ότι προηγούμενα, αφορά στα μικροαστικά στρώματα και στα τμήματα της εργατικής τάξης, που επηρεάζονται από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο άμεσος κίνδυνος που προβάλλει, με τους ελιγμούς που κάνει η κυβέρνηση, είναι η ενσωμάτωση των μικροαστικών στρωμάτων και των τμημάτων της εργατικής τάξης στην πολιτική της αστικής τάξης.
Μέχρι τώρα οι λαϊκές μάζες που ακολουθούν τον ΣΥΡΙΖΑ, στο μεγάλο μέρος τους, δεν έχουν καμφθεί ακόμη. Αντιστέκονται. Η πρόταση, όμως, που καταθέτει η ηγεσία του Κόμματος για αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση με άμεσο σοσιαλισμό δε μπορεί να τις συσπειρώσει.
Από αυτήν την άποψη για άλλη μια φορά αποδεικνύεται η επικαιρότητα της πρότασης, που έχει καταθέσει η «Νέα Σπορά», που λαμβάνει υπόψη της το επίπεδο ωριμότητας των λαϊκών μαζών και την άμεση δυνατότητα συσπείρωσης της εργατικής τάξης με τα μικροαστικά στρώματα, κυρίως τα κατώτερα και τα μεσαία, σε μια εποχή, που επιβεβαιώνεται η οικονομική στασιμότητα της χώρας.
Στην κατεύθυνση αυτή δεν είναι δυνατό η αντιπαράθεση που διεξάγεται από την πλευρά του Κόμματος να προσπερνάει τις διαφοροποιήσεις, που υπάρχουν μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, έστω και εάν αυτές δεν οδηγούν στην αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση και φτάνουν μέχρι την έξοδο από το ευρώ και την επιστροφή στη δραχμή.
Μια τακτική που θα περιλαμβάνει πολιτικές πρωτοβουλίες, που θα βαθαίνουν τα ρήγματα, που έχουν αρχίσει να φαίνονται και να διαμορφώνονται στον ΣΥΡΙΖΑ, παράλληλα με τον κάθετο διαχωρισμό από την πολιτική που ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και η συγκυβέρνηση είναι αναγκαία.
COMMENTS