Υποσχεθήκαμε να δώσουμε συνέχεια σ’ αυτό το θέμα με συγκεκριμένα παραδείγματα, που αναδεικνύουν την έλλειψη πολιτικών πρωτοβουλιών εκ μέρους του ΚΚΕ, τη στιγμή που η χώρα μας βρίσκεται σε δεινή οικονομική κατάσταση και προκειμένου να αποπληρώσει τις δόσεις των δανείων δεσμεύει με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου τα αποθεματικά κάθε είδους κρατικών οργανισμών και μάλιστα αναδρομικά. Η συγκεκριμένη ΠΝΠ αφορά στα αποθεματικά των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τα νοσοκομεία, τα ΑΕΙ της χώρας κλπ..
Εκ των πραγμάτων το μεγάλο θέμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της αποδέσμευσης από αυτήν τίθεται στην ημερήσια διάταξη, την ίδια στιγμή που οι συνομιλίες της κυβέρνησης το πιο πιθανό είναι να καταλήξουν σε συμφωνία με τους «θεσμούς», γεγονός, που θα φέρει νέα αντιλαϊκά μέτρα.
Με σχεδόν αποκλειστικό αυτό το θέμα στην επικαιρότητα έχει ανοίξει μια συζήτηση γύρω από το εάν η χώρα μας θα οδηγηθεί σε πιστωτικό γεγονός, δηλαδή θα κηρυχτεί επίσημα σε χρεοκοπία, εάν θα υποχρεωθεί να πάει σε παύση πληρωμών, πράγμα που σημαίνει τη λήψη μέτρων ανάλογων με αυτά της Κύπρου, εάν, τελικά, θα πάει σ’ ένα Grexit.
Ποιο είναι το κύριο καθήκον που προβάλλει αυτή τη στιγμή για το Κόμμα μας, προκειμένου να δώσει στους εργαζόμενους τη δυνατότητα να πειστούν και να αναπτύξουν τη δράση τους για να απαιτήσουν την αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, όταν μάλιστα τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, με τη συνηγορία των κυρίαρχων κύκλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν επιδοθεί σε μια ακατάσχετη καταστροφολογία για την πιθανότητα ενός πιστωτικού γεγονότος;
Αδιαμφισβήτητα το καθήκον αυτό είναι να εκλαϊκεύσει με πολύ συγκεκριμένο τρόπο τις δυνατότητες της χώρας μας για μια άλλη ανάπτυξη προς όφελος των εργαζομένων, χωρίς να αποκρύψει τις πραγματικές και πολύπλευρες δυσκολίες, που θα συναντήσει μια τέτοια προσπάθεια. Και σε σχέση μ’ αυτό το καθήκον να αναπτύξει πολύπλευρες πολιτικές πρωτοβουλίες.
Όλη η καταστροφολογική προπαγάνδα εκ μέρους των υμνητών της παραμονής της χώρας μας στηρίζεται πάνω στις υποτιθέμενες συνέπειες, που θα υποστούν οι εργαζόμενοι από μια ενδεχόμενη έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δε θα υπάρχουν φάρμακα, δε θα μπορεί η χώρα να καλύψει τις διατροφικές ανάγκες, δε θα μπορεί να εξασφαλίσει ενεργειακές πρώτες ύλες για να κινηθεί η οικονομία της, δε θα μπορεί να βρει αγορές να διοχετεύσει τα προϊόντα της, θα εκτεθεί σε πολύ σοβαρούς κινδύνους, εξ αιτίας της γεωστρατηγικής της θέσης, θα υποπέσει σε νομισματική αστάθεια, ο πληθωρισμός θα βασιλεύει, με δυο λόγια το μέλλον της χώρας μας θα είναι μια καταστροφή.
Η κατάθεση μιας συγκεκριμένης πρότασης, που θα αποδεικνύει τις πραγματικές αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας μας, με βάση την παραγωγική της ανασυγκρότηση, σε συνδυασμό με το αίτημα για αποδέσμευση της χώρας μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να αποτελέσει τη βάση για την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος, που θα συμπαραταχθούν κοινωνικές δυνάμεις με κορμό το Εργατικό Κίνημα.
Αντίθετα ως προς μια τέτοια πρωτοβουλία η ηγεσία του Κόμματος περιορίζεται σε μια γενικολογία, που αναφέρεται μεν στις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας μας, αλλά δεν τις εκλογικεύει συγκεκριμένα δε. Καταγγέλλει ότι η σημερινή κυβέρνηση βρίσκεται στα χνάρια της προηγούμενης κυβέρνησης, καταγγέλλει ότι βάζει «χέρι» στα αποθεματικά των ταμείων και των δημόσιων οργανισμών, αλλά περιορίζεται σ’ αυτήν την καταγγελία.
Και όχι μόνο περιορίζεται σ’ αυτήν την καταγγελία, αλλά οι ανακοινώσεις της δε διευκολύνουν τους εργαζόμενους να προσανατολιστούν σωστά, αλλά δεν επιτρέπουν, παράλληλα, την ανάπτυξη της δράσης τους, γιατί τους κατηγορεί για χαμηλές προσδοκίες.
Η αλήθεια, όμως, είναι ότι με τη στάση της αυτή η ηγεσία του Κόμματος καλλιεργεί αντικειμενικά τις χαμηλές προσδοκίες στις δυνάμεις του Κόμματος, στους φίλους και οπαδούς του, την ώρα που από τους εργαζόμενους «απαιτεί» να συνειδητοποιήσουν την κατάσταση και να βρίσκονται σε ετοιμότητα μπροστά στο ενδεχόμενο ενός πιστωτικού γεγονότος.
Φραγμός σε τέτοιου είδους πρωτοβουλίες είναι η επιλογή του Κόμματος για αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση με άμεσο σοσιαλισμό. Η ηγεσία του Κόμματος δεν κατανοεί την ανάγκη της αποδέσμευσης ως μετώπου πάλης. Κατά συνέπεια δε μπορεί να δει ότι η διεκδίκηση αυτού του στόχου απαιτεί την πιο πλατιά συσπείρωση των κοινωνικών δυνάμεων, που θίγονται αποφασιστικά από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Παραπέρα δε μπορεί να δει ότι στο πλαίσιο αυτής της διεκδίκησης είναι δυνατόν η πάλη για την αποδέσμευση να φτάσει μέχρι την πάλη για το σοσιαλισμό.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, η πάλη των κοινωνικών δυνάμεων, που έχουν άμεσο συμφέρον από την αποδέσμευση – η εργατική τάξη, οι αυτοαπασχολούμενοι, γενικά τα κατώτερα και μεσαία μικροαστικά στρώματα, αντικειμενικά είναι πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τα μονοπώλια, είναι πάλη για την υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων των εργαζομένων, είναι πάλη υπεράσπισης της κυριαρχίας και ασφάλειας της χώρας μας, της εθνικής της ανεξαρτησίας.
Με την έννοια αυτή η διεκδίκηση της αποδέσμευσης είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη διεκδίκηση της εξουσίας εκ μέρους αυτών των κοινωνικών δυνάμεων, που στην πράξη ισοδυναμεί μ’ ένα τεράστιο βήμα μπροστά, ένα βήμα που φέρνει το σοσιαλισμό πιο κοντά.
COMMENTS