Ο Βαγγέλης Γιακουμάκης αποτελεί την πρώτη επίσημη καταγραφή σε μια μακάβρια λίστα, αυτή των θυμάτων της ενδοσχολικής βίας, του αποκαλούμενου bullying, στη χώρα μας. Ο τραγικός επίλογος στην υπόθεση της εξαφάνισης από την 6η του Φλεβάρη του 20χρονου σπουδαστή της Γαλακτοκομικής Σχολής Ιωαννίνων γράφτηκε την Κυριακή το πρωί με την ανεύρεση του πτώματός του κοντά τη σχολή.
Οι πρώτες εκτιμήσεις από το πόρισμα των αρμόδιων ιατροδικαστικών αρχών κάνουν λόγο για αυτοκτονία. Μικρή σημασία έχει στις περιπτώσεις αυτές ο φυσικός αυτουργός, που προκάλεσε το θάνατο του άτυχου νεαρού, το αν, δηλαδή, στα αστυνομικά και δικαστικά συμβάντα θα καταγραφεί ως αυτοχειρία, αυτοκτονία ή ως δολοφονία μόνο νομική σημασία έχει, που δεν αναιρεί την κοινωνική σημασία αυτού καθ’ αυτού του γεγονότος. Το βέβαιο είναι, από τις μέχρι τώρα καταγγελίες, ότι ο 20χρονος Βαγγέλης είχε πέσει θύμα bullying.
Όλα τα ως τώρα στοιχεία, που έχουν γίνει γνωστά για την υπόθεσή του, συνδέουν την εξαφάνισή του εδώ και περίπου ενάμιση μήνα με αυτή την βάρβαρη κατάσταση, που υφίστατο ο ίδιος στο πλαίσιο του σχολικού περιβάλλοντος και της επιθετικής συμπεριφοράς ορισμένων συμφοιτητών του. Δεν παραβλέπουμε να καταγράψουμε ακόμη την καταγγελία –η οποία, ωστόσο, δεν έχει μέχρι στιγμής αποδειχτεί– για πολιτική κάλυψη από «βουλευτή Κρήτης» στους σπουδαστές, που ασκούσαν bullying σε βάρος του Βαγγέλη Γιακουμάκη.
Σε κάθε περίπτωση, βάσιμα συμπεραίνει κανείς ότι το τέλος στη ζωή του δεν μπορεί παρά να συνδέεται –με τον ένα ή τον άλλο τρόπο- με ό,τι βίωσε ο ίδιος σ’ αυτό το περιβάλλον και που τον οδήγησε σε πρώτη φάση στην «εξαφάνιση», αν και τα στοιχεία για την «προχωρημένη σήψη» στην οποία διαπιστώθηκε το πτώμα του Βαγγέλη Γιακουμάκη μάλλον οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο θάνατός του συνέβη πολλές μέρες πριν από την Κυριακή όταν και βρέθηκε το άψυχο κορμί του 20χρονου.
Καταγράφουμε ακόμη το γεγονός ότι χρειάστηκε να επέμβει η δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος για να «κατεβάσει» από το διαδίκτυο ιστοσελίδα, που ανήρτησε κανιβαλικού χαρακτήρα υβριστικά σχόλια σε βάρος του αποθανόντα Βαγγέλη, μόλις έγινε γνωστή η είδηση του θανάτου του, σχόλια που εμπίπτουν στην κατηγορία περί προσβολής μνήμης νεκρού!
Το τελευταίο συμβάν το καταγράφουμε γιατί έχει μια ξεχωριστή σημασία. Αποτυπώνουν μια τεράστια κοινωνική εξαχρείωση και ηθική κατάπτωση, η οποία πρέπει να είναι καταδικαστέα αυτή καθ’ αυτή. Γυρνάει αιώνες πίσω την κοινωνία, στην εποχή της βαρβαρότητας.
Ωστόσο μας δίνει την αφορμή να πούμε ότι, δυστυχώς, το τραγικό συμβάν της δολοφονίας του Βαγγέλη Γιακουμάκη, (δολοφονία με την έννοια που ένα εργατικό δυστύχημα, εμείς οι κομμουνιστές το αντιμετωπίζουμε πάντα ως εργοδοτικό έγκλημα και αναζητούμε σ’ αυτό τις κοινωνικές αιτίες και τις πολιτικές προεκτάσεις), αποτελεί έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα της βίας του δυνατού πάνω στον αδύνατο, που καλλιεργείται μέσα στην κοινωνία και συγκεκριμένα μέσα στους κόλπους των καταπιεζόμενων τάξεων, ως αντεστραμμένο είδωλο της βίας της κυρίαρχης τάξης στους καταπιεσμένους.
Στις πιο βάρβαρες μορφές της αυτή η ταξική βία, ενώ έχουμε μπει στον 21ο αιώνα μας γυρίζει στην πρώιμη φάση του καπιταλιστικού κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού και παίρνει τη μορφή της επαναφοράς βασανιστηρίων ανθρώπων, όπως στην εποχή της δουλοπαροικίας και της φεουδαρχίας. Τέτοια περίπτωση αποτελεί η εργοδοτική βαρβαρότητα των φραουλοπαραγωγών της Μανωλάδας κατά των μεταναστών εργατών γης από το Μπαγκλαντές και των ιδιοκτητών πτηνοτροφείου στην Αχαΐα κατά Ρουμάνων μεταναστών εργατών που έγινε γνωστή πριν από μερικές μέρες.
Θα προσθέταμε ακόμη ότι αυτό το φαινόμενο δεν είναι ένα ιδιαίτερο φαινόμενο που αφορά την «ψωροκώσταινα» Ελλάδα. Για την βασιμότητα του ισχυρισμού μας θα καταφύγουμε στη μητρόπολη του καπιταλισμού, τη Νο1 ιμπεριαλιστική δύναμη του κόσμου, τις ΗΠΑ, όπου παρατηρούνται και πάλι εκτεταμένα φαινόμενα ρατσιστικής βίας λευκών αστυνομικών κατά μαύρων πολιτών, οι οποίοι όλως τυχαίως είναι φτωχοί επειδή είναι μαύροι, ξαναγυρνώντας την Βόρεια Αμερική στην προ του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ εποχή. Την ίδια ώρα, γινόμαστε συχνά πυκνά αποδέκτες ειδήσεων από τις ΗΠΑ, που αφορούν στην οπλοφορία ακόμη και μαθητών του δημοτικού σχολείου, που προβαίνουν σε μαζικές δολοφονίες συμμαθητών τους!
Το φαινόμενο του σχολικού bullying δεν είναι τωρινό φαινόμενο και φυσικά δεν εμφανίστηκε τώρα στη χώρα μας. Υπάρχει πολλά χρόνια πριν, θα λέγαμε από πάντα. Όμως οι μέθοδοι μέσω των οποίων ασκούνται σήμερα μέσα στους κόλπους της μαθητικής κυρίως νεολαίας, παλιότερα τις συναντούσε κανείς κυρίως στο στρατό με τα διάφορα καψώνια. Τα τελευταία χρόνια και ειδικά στην περίοδο της κρίσης τα γεγονότα δείχνουν αυτό το φαινόμενο να παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, αν όχι να κυριαρχεί μέσα στις σχολικές κοινότητες και τις παρέες των νέων.
Σ’ αυτά κανείς θα πρέπει να συνυπολογίσει ότι το «ξύλο» ως μορφή ενδοοικογενειακής βίας και γενικότερα η κακοποίηση σε βάρος των γυναικών και των παιδιών (κοινωνικές κατηγορίες σαφώς πιο αδύναμες από τον αντρικό πληθυσμό) έχει επανέλθει μέσα στα ελληνικά νοικοκυριά. Η φτώχεια, η ανεργία και οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης είναι το περιβάλλον μέσα στο οποίο ανθούν τέτοια φαινόμενα βίας, όπως δείχνουν όλες οι έρευνες και οι μελέτες.
Στη βάση όλων των παραπάνω και με αφορμή τον τραγικό χαμό του Βαγγέλη Γιακουμάκη, οφείλει η ηγεσία του ΚΚΕ να ξαναδεί τις επεξεργασίες της σε δύο επίπεδα:
Το πρώτο: συνολικά σε ότι αφορά τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στο βιοτικό επίπεδο του λαού, γιατί παρατηρούνται φαινόμενα κοινωνικής εξαχρείωσης και αποκτήνωσης τα οποία επίσης δεν είναι καθόλου άσχετα με την οργανωμένη αυτοτελή εμφάνιση του φασισμού μέσω της Χρυσής Αυγής.
Οφείλει η ηγεσία του Κόμματος να τα ξαναδεί αυτά τα θέματα από τη σκοπιά του να κατανοήσει τους πραγματικούς όρους ζωής της εργατικής τάξης και των μικροαστικών στρωμάτων, ώστε το Κόμμα μας να αναπροσαρμόσει τη στάση του απέναντι στα προβλήματα επιβίωσης του λαού και της νεολαίας. Η ηγεσία του Κόμματος οφείλει να κατανοήσει την αμεσότητα και την οξύτητα των προβλημάτων από την οικονομική κρίση, ότι δηλαδή για την συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας «ο βίος έχει γίνει αβίωτος».
Το δεύτερο: Η ηγεσία του Κόμματος είναι καιρός να καταλάβει το αδιέξοδο των επεξεργασιών της ειδικά σε ότι αφορά τη νεολαία και το νεολαιίστικο κίνημα, όρος που έχει εκλείψει από το λεξιλόγιο του κόμματος και της ΚΝΕ τα τελευταία χρόνια. Υπενθυμίζουμε δε, ότι η Χρυσή Αυγή κυριαρχεί σε οργανωμένες δυνάμεις στο χώρο των μαθητών.
Η δυναμική παρουσία της ΚΝΕ μέσα στα σχολεία, στα Πανεπιστήμια, γενικότερα στους χώρους μόρφωσης και δράσης της νεολαίας ήταν αποτρεπτική για την ανάπτυξη ανάλογων φαινομένων. Η ΚΝΕ με την παρουσία της αποτελούσε και δύναμη, που ωθούσε οι διδάσκοντες, κάθε βαθμίδας της Εκπαίδευσης, να επιτελούν με μεγαλύτερη ευσυνειδησία το διδακτικό τους έργο.
Και το λέμε αυτό, γιατί απ’ ότι φαίνεται οι σπουδαστές ακόμη και οι διδάσκοντες της Γαλακτοκομικής Σχολής των Ιωαννίνων γνώριζαν το τι συνέβαινε σε βάρος του άτυχου Βαγγέλη Γιακουμάκη, αλλά σιώπησαν. Τώρα πρέπει να σπάσει η σιωπή, γιατί έφερε τον πρόωρο θάνατο ενός νέου ανθρώπου.
COMMENTS