Είναι πράγματι εντυπωσιακό το πώς περιγράφουν τα διάφορα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων τη στάση των πραγματικών αφεντικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέναντι στην κυβέρνηση αλλά και στην ίδια τη χώρα μας. Αμέσως μετά την κοινή ανακοίνωση του Eurogroup, με βάση την οποία η κυβέρνηση συμφωνούσε στην επέκταση της δανειακής σύμβασης για ένα τετράμηνο, πράγμα που σήμαινε και αποδοχή του μνημονίου και της αξιολόγησης, που ζητούσε επίμονα το Eurogroup, η στάση όλων εκείνων, που κατηγορούσαν την κυβέρνηση για «θεωρίες» άλλαξε και άρχισαν να μιλάνε για έναν «έντιμο συμβιβασμό», που αποκλείει πλέον την περίπτωση ενός Grexit. Είχε προηγηθεί, βέβαια, η πολιτική του μαστιγίου, που για τη χώρα μας θα σήμαινε ένα ανάλογο γεγονός όπως της Κύπρου σε ότι αφορά τις τράπεζες.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και ο πολύς Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, δια του αντιπροσώπου του, συμφωνούσε ότι η Ελληνική κυβέρνηση θα είχε τη δυνατότητα να ασκήσει και τη «δική» της πολιτική κατά 30%, στο πλαίσιο της ευελιξίας που εξασφάλισε, υπό τον όρο ότι θα τηρήσει το υπόλοιπο 70% και υπό τον όρο, επίσης, ότι όποια μέτρα θα προτείνει η κυβέρνηση δε θα οδηγούν σε δημοσιονομική εκτροπή.
Έφτασαν μάλιστα, αφού εξασφάλισαν ό,τι απαίτησαν από την κυβέρνηση, να κάνουν λόγο ότι η λίστα, που θα έπρεπε να στείλει η κυβέρνηση με τα μέτρα που θα έπαιρνε, δε χρειαζόταν να είναι ιδιαίτερα λεπτομερής παρά ένα «σκίτσο», προκειμένου να εγκριθεί από το Eurogroup μέσω τηλεδιάσκεψης και να πάρει το δρόμο της για τα κοινοβούλια των εταίρων.
Γνωστή η μέθοδος. Μετά τη πολιτική του μαστίγιου ήρθε η πολιτική του καρότου, προκειμένου να χαλαρώσουν λίγο τα πράγματα και προπάντων να ηρεμήσουν τα πνεύματα στη χώρα μας, προκειμένου ο «έντιμος συμβιβασμός» να πέσει όσο το δυνατό λιγότερο βαρύς στις πλάτες του Ελληνικού λαού.
Την ίδια στιγμή, βέβαια, ο Μάριο Ντράγκι, αφού διάβασε το e – mail του Γιάννη Βαρουφάκη, έδινε γραπτά τις παρατηρήσεις του και τις διευκρινίσεις του, έτσι ώστε να μην υπάρχει καμία περίπτωση για «παρεξηγήσεις», ενώ η Κριστίν Λαγκάρντ, με τη σειρά της, σε επιστολή της προς το Γερούν Ντάισελμπλουμ ζητούσε περισσότερες εξηγήσεις για ορισμένα μέτρα που είχαν όχι τόσο συγκεκριμένο (specific) χαρακτήρα.
Τώρα η κυβέρνηση πρέπει να εφαρμόσει τα όσα συμφώνησε, αφού τα ζητήματα της «ανθρωπιστικής κρίσης» τα πήγε σε «βάθος χρόνου», και να περάσει από «εξετάσεις» από τους «θεσμούς», μέχρι τέλους του Απρίλη, και ταυτόχρονα να προετοιμαστεί για μια καινούργια συμφωνία. Αλλά και μέσα στο πλαίσιο του έντιμου συμβιβασμού, που στο διάγγελμά του ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας τον παρουσίασε ως μια «επιτυχία της κυβέρνησης» κρύβεται μια άλλη παγίδα, που επιτρέπει να επαναληφθεί για μια άλλη φορά η πολιτική του μαστιγίου. Η κυβέρνηση θα ξαναβρεθεί στην ανάγκη νέων κονδυλίων για να αποπληρώσει ομόλογα που θα λήγουν τον προσεχή Ιούνη, γεγονός που θα αξιοποιηθεί και προδιαθέτει ότι θα σφραγίσει με το μαστίγιο και τη νέα συμφωνία.
Τα γεγονότα είναι πλέον αδιαμφισβήτητα. Η κυβέρνηση έχοντας βάλει από μόνη της τα όρια της πολιτικής της, το ευρώ και την παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, βρέθηκε μπροστά σ’ έναν ωμό εκβιασμό, που την υποχρέωσε να υποχωρήσει ακόμη και απ’ αυτές τις περιορισμένου χαρακτήρα διακηρύξεις, που θα έδιναν μια «ανάσα», κατά τους ισχυρισμούς της, στους εργαζόμενους.
Το κυρίαρχο, βέβαια, γεγονός είναι ότι η κυβέρνηση έδωσε τη δυνατότητα στον Ελληνικό λαό να διαπιστώσει για άλλη μια φορά τον αντιδραστικό χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και να κατηγορηθεί, πέρα και από τις προσπάθειες γελοιοποίησης που υπέστη, ότι δεν έχει πάρει «χαμπάρι» για το πώς λειτουργεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, το πώς λειτουργούν οι θεσμοί της.
Άδοξο και πολύ σύντομο το τέλος της φιλοδοξίας της κυβέρνησης να αλλάξει την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και αυτό το γεγονός δε θα αφορούσε κανέναν εάν τα όσα ανερμάτιστα και ανεφάρμοστα πιστεύει η κυβέρνηση για την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είχαν βαρύτατο κόστος για τον Ελληνικό λαό και τη χώρα. Και το χειρότερο. Εάν δεν επιχειρούσε να παρουσιάσει τον Ελληνικό και ως συμμέτοχο της «επιτυχίας» της.
Το αίτημα για αποδέσμευση τώρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ είναι όσο ποτέ επίκαιρο και αναγκαίο. Πακέτο, γιατί υπάρχουν και εκείνοι που παραπλανούν τον Ελληνικό λαό υποστηρίζοντας την έξοδο από το ευρώ, σε πρώτη φάση, αλλά την παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
COMMENTS