Η απρόσμενη για την κυβέρνηση παρέμβαση, με άρθρο, του Μανώλη Γλέζου τάραξε για τα καλά το κλίμα τόσο στο εσωτερικό της κυβέρνησης όσο και του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό, ωστόσο, που επιβεβαιώνει πάνω απ’ όλα είναι ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει πολύ σοβαρότερο πρόβλημα απ’ ότι αρχικά υπολόγιζε. Δεν είναι πλέον οι δύο – τρεις συνήθεις «ύποπτοι», που χάλασαν και αμφισβητούν την πρόσφατη «επιτυχία» της, μετά τις λεγόμενες σκληρές διαπραγματεύσεις που διεξήγαγε στις Βρυξέλλες. Ορισμένοι απ’ αυτούς σιώπησαν φροντίζοντας να περιοριστούν σε μια υπενθύμιση για τις «κόκκινες γραμμές».
Εδώ πρόκειται για μια εμβληματική μορφή του ΣΥΡΙΖΑ, που φτάνει να ζητάει συγγνώμη από τον Ελληνικό λαό γιατί συνέδραμε στη δημιουργία ψευδαισθήσεων. Η κυβέρνηση πράγματι είναι σε πολύ δύσκολη θέση και ακόμη δεν έχει κατορθώσει να αντιτάξει κάτι το ουσιαστικό απέναντι στη δήλωση του Μανώλη Γλέζου. Ένα non paper, που αν μη τι άλλο έρχεται να επιβεβαιώσει την πλήρη της αμηχανία: «Είναι πιθανόν ο Μανώλης Γλέζος να μην είναι καλά πληροφορημένος για τη σκληρή και επίπονη διαπραγμάτευση η οποία συνεχίζεται. Διαπραγμάτευση για την ανάκτηση της αξιοπρέπειας του ελληνικού λαού».
Η παρέμβαση με άρθρο του Μανώλη Γλέζου έχει ως εξής: «Η μετονομασία της Τρόικας σε Θεσμούς, του Μνημονίου σε Συμφωνία και των Δανειστών σε Εταίρους, όπως και όταν βαφτίζεις το κρέας ψάρι, δεν αλλάζεις την προηγούμενη κατάσταση.
Δεν αλλάζεις, βέβαια, και την ψήφο του Ελληνικού Λαού, στις εκλογές της 25 Ιανουαρίου 2015.
Ψήφισε αυτό που υποσχέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ: καταργούμε το καθεστώς της λιτότητας, που δεν αποτελεί μόνο στρατηγική της ολιγαρχίας της Γερμανίας και των άλλων δανειστριών χωρών της ΕΕ, αλλά και της ελληνικής ολιγαρχίας.
Καταργούμε τα Μνημόνια και την Τρόικα, καταργούμε όλους τους νόμους της λιτότητας. Την επομένη των εκλογών με ένα νόμο καταργούμε την Τρόικα και τις συνέπειές της. Πέρασε ένας μήνας κι ακόμα η εξαγγελία να γίνει πράξη. Κρίμα και πάλι κρίμα.
Από την πλευρά μου ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ από τον Ελληνικό Λαό διότι συνήργησα σ’ αυτή την ψευδαίσθηση. Πριν, όμως, προχωρήσει το κακό. Πριν να είναι πολύ αργά, ας αντιδράσουμε. Πριν απ’ όλα τα μέλη, οι φίλοι και οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ, σε έκτακτες συνελεύσεις, όλων των βαθμίδων των οργανώσεων να αποφασίσουν αν δέχονται αυτήν την κατάσταση.
Μερικοί υποστηρίζουν, πως σε μια συμφωνία, πρέπει κι εσύ να υποχωρήσεις. Κατ’ αρχήν ανάμεσα σε καταπιεστή και καταπιεζόμενο δεν μπορεί να υπάρξει συμβιβασμός, όπως ακριβώς ανάμεσα στον σκλάβο και στον κατακτητή, λύση είναι μόνο η Λευτεριά.
Αλλά κι αν δεχτούμε αυτό τον παραλογισμό, ήδη οι παραχωρήσεις που έκαναν οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις με την ανεργία, τη λιτότητα, τη φτώχεια, τους αυτόχειρες, ξεπερνούν κάθε όριο υποχώρησης.
Μανώλης Γλέζος Βρυξέλλες 22-2-2015
Το γεγονός που εμφαντικά έρχεται να αναδείξει η παρέμβαση του Μανώλη Γλέζου, που ξεπερνάει τα πολιτικά όρια του ΣΥΡΙΖΑ, που εμφανίστηκε στις δημοσκοπήσεις, ανεξάρτητα από το εάν προσπάθησε να το οικειοποιηθεί η κυβέρνηση, που διαπερνάει όλους τους πολιτικούς χώρους, είναι το πνεύμα αντίστασης απέναντι σε μια πολιτική υποτέλειας, που συνεχίστηκε και με τη σημερινή κυβέρνηση «βαφτίζοντας το κρέας ψάρι».
Η «Νέα Σπορά» πολύ πιο πριν από τις εκλογές είχε εκτιμήσει ότι και η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ είναι μέρος της πολιτικής κρίσης, που αντιμετωπίζει η χώρα μας. Με την εκτίμηση των εκλογικών αποτελεσμάτων επανέλαβε αυτήν την εκτίμησή της και τόνισε ότι δεν θα είναι εύκολη υπόθεση η σταθεροποίηση του αστικού πολιτικού συστήματος. Υπενθυμίζουμε, επίσης, τις εκτιμήσεις μας ότι το κύριο ζήτημα που προκύπτει μετεκλογικά για τη σταθεροποίηση του αστικού πολιτικού συστήματος δεν είναι το τράβηγμα της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ στην αστική στρατηγική. Αυτή ήδη είναι ενσωματωμένη στην αστική στρατηγική, και αποδείχτηκε πολύ γρήγορα. Το κύριο ζήτημα θα ήταν η ενσωμάτωση του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ στην αστική στρατηγική.
Στο πλαίσιο αυτό η «Νέα Σπορά» είχε καθορίσει ως κύριο κρίκο της πάλης του Ελληνικού λαού, με πυρήνα την εργατική τάξη και τα καταστρεμμένα μικροαστικά στρώματα, την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ, χωρίς την προϋπόθεση του άμεσου σοσιαλισμού, απορρίπτοντας, ταυτόχρονα, επεξεργασίες, ιδιαίτερα αποπροσανατολιστικές τύπου «Εργατικού Αγώνα» για «έξοδο από το ευρώ στην κατεύθυνση της αποδέσμευσης από την Ευρωπαϊκή Ένωση».
Η συμφωνία που κατέληξε η κυβέρνηση είναι στρατηγικής σημασίας ζήτημα, γιατί εγκλωβίζει τη χώρα μας όχι μόνο στη μονιμότητα της λιτότητας και της μη επίλυσης του χρέους αλλά και της παραμονής της χώρας μας στο ευρώ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η παρέμβαση του Μανώλη Γλέζου δεν έρχεται να θίξει τέτοιου είδους ζητήματα, έρχεται, όμως, να τονίσει την κίνηση των λαϊκών μαζών, που ξεπερνάει μια απλή ερμηνεία στήριξης της κυβερνητικής πολιτικής. Και με αυτό το κριτήριο πρέπει να την αντιμετωπίσει κανείς.
Με αυτήν την έννοια θα πρέπει να κριθεί και η στάση του Κόμματος, που όλο αυτόν τον καιρό των «σκληρών διαπραγματεύσεων», που κατέληξαν στην αποδοχή της υπάρχουσας δανειακής σύμβασης και του μνημονίου, δεν προχώρησε σε κινητοποιήσεις του κόσμου της δουλειάς και των μικροαστικών στρωμάτων προβάλλοντας τα συνθήματα, που όφειλε να προβάλει με πρώτο την αποδέσμευση της χώρας μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ. Νομίζουμε ότι η ηγεσία του Κόμματος δεν πρέπει να υποτιμάει άλλο τις εξελίξεις στο επίπεδο της κίνησης των λαϊκών μαζών και ότι είναι καιρός να κατανοήσει ότι το Κόμμα μας έχει άμεση ανάγκη αλλαγής της πολιτικής του στην κατεύθυνση της αυτοτελούς πολιτικής του παρουσίας με στόχο τη συσπείρωση των λαϊκών μαζών γύρω από το πρόβλημα κρίκο, την αποδέσμευση, κρίκος που συνενώνει και εκφράζει το σύνολο της πολιτικής ζωής του τόπου μας.
COMMENTS