Μας έχει συνηθίσει ο «Εργατικός Αγώνας» στις γνωστές του τρίπλες, που όταν θέλει να αποφύγει να απαντήσει ευθέως σε κάτι, που αναφέρεται σε κείμενα δημοσιευμένα σ’ αυτόν, να καταφεύγει στο γνωστό κόλπο να δημοσιεύει σχόλια στο λογαριασμό της «Νέας Σποράς», που διαθέτει στο Facebook. Αν ήθελε ο «Εργατικός Αγώνας» να αποδείξει ότι του παραχαράζουμε τις θέσεις του, που τις υπογράφει φαρδιά πλατιά με τη δική του υπογραφή, ας απαντούσε από την ιστοσελίδα του καθαρά και χωρίς δισταγμό για να αποδείξει στους αναγνώστες του την «αθλιότητα», που …διαθέτουμε.
Δημοσιεύουμε το κείμενο που ανάρτησε στέλεχός του στο δικό μας λογαριασμό:
“Πόση αθλιότητα χρειάζεται ώστε αυτό το κείμενο του Αγώνα:
«Το δεύτερο ερώτημα αφορά στο λαό. Πώς πρέπει να ενεργήσει; Ορισμένοι επιχειρούν λαϊκές κινητοποιήσεις για την στήριξη της κυβέρνησης. Όμως η κυβέρνηση κινείται σε διαφορετική κατεύθυνση απ’ αυτήν που επιτάσσουν τα λαϊκά συμφέροντα. Μια στήριξη της, στον δρόμο που βαδίζει, βγάζει τα μνημόνια από το παράθυρο και τα μπάζει από την πόρτα. Ο λαός πρέπει να οργανώσει την πάλη του για τα δικά του συμφέροντα. Με πρωτοβουλία φορέων και οργανώσεων, χωρίς αποκλεισμούς και πλαστές διαχωριστικές γραμμές, πρέπει να ξεκινήσει παντού μια πλατιά δουλειά. Στα σωματεία, στις μαζικές οργανώσεις, στις γειτονιές, όπου υπάρχουν, ζουν και εργάζονται λαϊκά στρώματα. Η οργάνωση του λαού πρέπει να ξεκινήσει τώρα ώστε:
- Να διεκδικήσει από την κυβέρνηση την εφαρμογή όσων εκείνη έχει εξαγγείλει και συνάδουν με τις ανάγκες του- έστω και μερικώς.
- Να διευρύνει τις απαιτήσεις και τα αιτήματά του για την αποκατάσταση όλων των δικαιωμάτων και κατακτήσεων του αφαιρέθηκαν την περίοδο της εφαρμογής της πολιτικής των μνημονίων.
- Να απαιτήσει την κρίση να την πληρώσουν αυτοί που την προκάλεσαν, δηλαδή το ντόπιο και πολυεθνικό κεφάλαιο.
- Να βάλει στην πρώτη γραμμή της πάλης το αίτημα της εξόδου από την ζώνη του ευρώ με προοπτική την έξοδο και από την ΕΕ».
Να το μετατρέπεις σ’ αυτό το συμπέρασμα:
«Στο πλαίσιο αυτό είναι τουλάχιστον αφελές, για να μην πούμε βλακώδες, να υποστηρίζει κανείς ότι πρέπει ο εργαζόμενος λαός: «Να διεκδικήσει από την κυβέρνηση την εφαρμογή όσων εκείνη έχει εξαγγείλει και συνάδουν με τις ανάγκες του- έστω και μερικώς». Οι εργαζόμενοι δεν έχουν ανάγκη από προτάσεις που καθιστούν το Εργατικό Κίνημα ουρά της κυβερνητικής πολιτικής»”.
Διευκρινίζουμε για να μη «χαθούν» οι αναγνώστες μας: Στο παραπάνω κείμενο που δημοσιεύτηκε στον «τοίχο» της «Νέας Σποράς» συμπεριλαμβάνονται δύο κείμενα. Το πρώτο πρόκειται για απόσπασμα που αφορά δημοσίευμα της σύνταξης του «Εργατικού Αγώνα», το δεύτερο αφορά ένα απόσπασμα παρμένο από το άρθρο της «Νέας Σποράς»: «Για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης».
Το σχόλιό μας τώρα: Πόσο έξυπνο είναι να ισχυρίζεσαι ότι η κυβέρνηση: «βγάζει τα μνημόνια από το παράθυρο και τα μπάζει από την πόρτα» και μετά να βάζεις το Εργατικό Κίνημα: «Να διεκδικήσει από την κυβέρνηση την εφαρμογή όσων εκείνη έχει εξαγγείλει και συνάδουν με τις ανάγκες του- έστω και μερικώς»;
Ουσιαστικά όταν κάνεις μια εκτίμηση σαν και την παραπάνω, που δεν λέει τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από το ότι η μνημονιακή πολιτική συνεχίζεται, τότε πρέπει η εργατική σου πολιτική να αναπτυχθεί όχι για τα «μερικώς» αλλά για τα πραγματικά αιτήματα των εργαζομένων και την επίλυσή τους.
Αυτό το «μερικώς» είναι μια άλλη παραλλαγή της άποψης που έχει εμφανιστεί και λέει: «να πιέσουμε την κυβέρνηση να εφαρμόσει το πρόγραμμά της»!
Αυτό το «μερικώς» σε κάνει ουρά της κυβέρνησης, γιατί αν πάς και ζητήσεις την αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ με τις αναγκαίες προϋποθέσεις που θα βάλει το Εργατικό Κίνημα και η απάντηση της κυβέρνησης είναι: «πάρε τώρα τα 751 ευρώ όπως στα δίνω και για τα υπόλοιπα αργότερα», δηλαδή σου ικανοποιήσει το αίτημα «μερικώς», και το αποδεχτείς, παρακάμπτοντας τις προϋποθέσεις που θα πρέπει να συνοδεύουν την αύξηση, γιατί φυσικά η αύξηση στα 751 «συνάδει με τις ανάγκες των εργαζομένων», αφού όλοι οι εργαζόμενοι που έχουν κατώτατο μισθό 586 ευρώ έχουν ανάγκη αυτήν την αύξηση, τότε ο εργοδότης δεν εμποδίζεται για τα «περαιτέρω». Και τα περαιτέρω μπορεί να είναι όχι μερικώς αλλά ολικώς χειρότερα για άλλους εργαζόμενους. Αλλά και η κυβέρνηση θα είναι ικανοποιημένη, γιατί εφαρμόζει την πολιτική της, που ικανοποιεί «μερικώς» τους εργαζόμενους, και πάντως θα φαίνεται και συνεπής και θα τις έχεις δώσει και το άλλοθι.
Το πρόβλημα, λοιπόν, συγκεντρώνεται στο να καταλήξει το Εργατικό Κίνημα σ’ ένα πλαίσιο αιτημάτων, με βάση τις ανάγκες των εργαζομένων, και να αναπτύξει τη δράση του και τις διεκδικήσεις του, η οποία, βέβαια, δε θα σταματάει στις διεκδικήσεις, αλλά θα προχωράει πολύ παραπέρα, στη διεκδίκηση από την εργατική τάξη και τα μικροαστικά στρώματα της εξουσίας.
Και γι’ αυτήν τη σκέψη δε χρειάζεται να διαθέτεις αθλιότητα. Χρειάζεται απλώς να μην υποκλίνεσαι. Όπως υποκλίνεσαι όταν επίσημα ως «Εργατικός Αγώνας» περιορίζεσαι στην έξοδο από το ευρώ, την ίδια στιγμή που αναρτάς αφίσα που απαιτεί την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ή δημοσιεύει άρθρα που εξηγούν ότι ωριμάζουν οι συνθήκες για την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Παρ’ όλα αυτά περιορίζεται στο «μερικώς». Και με αντίληψη.
COMMENTS