Αυτή τη στιγμή, που οι λαϊκές μάζες αρχίζουν να κατανοούν πιο άμεσα και πιο συγκεκριμένα το τι σημαίνει Ευρωπαϊκή Ένωση, την ώρα που η νέα κυβέρνηση θέλησε να απορρίψει τη μνημονιακή πολιτική, να τερματίσει, καθώς λέει η ίδια, το βίο της τρόικας και να αναζητήσει μια νέα συμφωνία με τους εταίρους μας, μέσα από μια νέα διαπραγμάτευση (με το δικό της σχέδιο και που σε εμάς δεν εμπνέει καμία εμπιστοσύνη και έχουμε τοποθετηθεί πάνω σ’ αυτό το θέμα), αυτή τη στιγμή ορισμένοι ρίχνουν το σύνθημα της οργάνωσης των λαϊκών μαζών για να πετύχουν την έξοδο της χώρας μας από την ευρωζώνη με προοπτική την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ήταν αρκετή μια «μυρουδιά» από διαπραγμάτευση με τους ιθύνοντες κύκλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης με «ολίγη» αμφισβήτηση (τόση αμφισβήτηση που να την αποδέχεται και η αστική τάξη της χώρας μας, γιατί και αυτή βίωσε την καταστροφή της), με ηγέτες μεγάλων δυνάμεων της Ένωσης, για να αναδειχτεί η πραγματική φύση και ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως τονίζουμε και στο άρθρο μας «Σημειώσεις για την πολιτική συγκυρία».
Τόσα χρόνια γινόταν μια συστηματική προσπάθεια να αποδοθεί στο «Ευρωπαϊκό Όραμα» ένα ανθρώπινο, δημοκρατικό πρόσωπο, ένα πρόσωπο της ευημερίας και της αλληλεγγύης, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι το «κοινό σπίτι των λαών της Ευρώπης».
Σ’ αυτό το κοινό σπίτι, όμως, οι λαϊκές μάζες έζησαν και ζουν έναν εφιάλτη. Στο «κοινό μας σπίτι» αποδείχτηκε ότι έχασαν τις δουλειές τους, τα σπίτια τους, τα μεροκάματα, τους μισθούς, τις συντάξεις, τις στοιχειώδεις κοινωνικές παροχές υγείας, παιδείας, ασφάλισης και τόσα άλλα. Η γενικευμένη εξαθλίωση των λαϊκών μαζών δεν αφορά μόνο στη χώρα μας, που ασφαλώς είναι και πιο έντονη. Αφορά σ’ ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αυτήν την ώρα, που η κυβέρνηση διαπραγματεύεται στο πλαίσιο της αναβίωσης του οράματος του «κοινού μας σπιτιού» και που δίνεται η δυνατότητα στις λαϊκές μάζες να κατανοήσουν την πολιτική αντίφαση της κυβέρνησης, έστω και εάν αποδίδουν στην κυβέρνηση καλές προθέσεις, μερικοί αποφάσισαν να ρίξουν το σύνθημα της εξόδου από την ευρωζώνη.
Θα το πούμε καθαρά. Πρόκειται για έναν αλυσιτελή πολιτικό αντιπερισπασμό, που υποτίθεται ότι βοηθάει την οργάνωση και την πάλη των λαϊκών μαζών να πετύχει την αποδέσμευση της χώρας μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, που δεν ξεπερνάει τον αστικό ρεφορμισμό, γιατί δεν περιέχει κανένα στοιχείο που να κατοχυρώνει αυτήν την πορεία προς την αποδέσμευση της χώρας μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και την πορεία των εργαζομένων και των μικροαστικών στρωμάτων προς την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας από την πλευρά τους, ούτε λύνει κάποιο από τα ουσιαστικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι.
Αυτή η θέση δεν έχει καμία σχέση με τα ντοκουμέντα του 15ου Συνεδρίου, που έβαζε ως πρώτο στόχο του Μετώπου, κοινωνικού και πολιτικού, την αποδέσμευση της χώρας μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αυτή τη στιγμή χρειάζεται κάθετος πολιτικός διαχωρισμός από πολιτικές, που βάθυναν την εξάρτηση της χώρας μας, την παραγωγική της αποδιάρθρωση, τη συρρίκνωση των παραγωγικών της δυνάμεων. Τέτοιες πολιτικές υπηρέτησε η προηγούμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, με ευκαιριακούς συμπαραστάτες τη ΔΗΜΑΡ και το ΛΑΟΣ.
Αυτή τη στιγμή, όμως, χρειάζεται και κάθετος διαχωρισμός από πολιτικές που διαπραγματεύονται εξ ονόματος του κοινού μας σπιτιού και της δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Γιατί ούτε κοινό μας σπίτι είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση ούτε δημοκρατία υπάρχει σ’ αυτήν. Το μόνο που υπάρχει είναι η οικονομική κρίση που φορτώνεται στις πλάτες των εργαζομένων.
Η πρόταση αυτή δεν παίρνει υπόψη της ότι τις συνέπειες της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην ευρωζώνη ήδη οι λαοί τις ζουν και τις επιφορτίζονται. Παραπέρα μια έξοδος μόνο από την ευρωζώνη δεν εξασφαλίζει κανέναν όρο για το τι θα γίνει με το χρέος και τη συνέχιση της δημοσιονομικής πειθαρχίας, τη συνέχιση της λιτότητας, που θα εξακολουθούν να υπάρχουν και με την έξοδο από την ευρωζώνη.
Από αυτήν την άποψη η πρόταση αυτή δεν είναι μόνο αποπροσανατολιστική αλλά είναι και επικίνδυνη. Το μόνο αίτημα που πρέπει να απαιτήσουν οι λαϊκές μάζες αυτή τη στιγμή είναι η συνολική αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση και η μονομερής διαγραφή του χρέους, γιατί μέχρι τώρα οι εργαζόμενοι αυτής της χώρας το χρυσοπλήρωσαν, και πολλές φορές. Και προς αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να κινητοποιηθούν. Να αναπτύξουν τους αγώνες τους, να διεκδικήσουν τα αιτήματά τους και να σφυρηλατήσουν την ενότητά τους για να διεκδικήσουν ως κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης και των μικροαστικών στρωμάτων την εξουσία. Τη δική τους εξουσία στην κατεύθυνση του σοσιαλισμού. Αυτή πρέπει να είναι η στάση μας απέναντι στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό είναι και το άμεσο καθήκον του Κόμματος.
COMMENTS