Μια σειρά από διαδοχικές φωτογραφίες και video έκαναν το γύρω του κόσμου και προβλήθηκαν για να αποδείξουν τη ρήξη της κυβέρνησης με το Γερούν Ντάισελμπλουμ, πρόεδρο του Eurogroup, επειδή ο υπουργός οικονομικών Γιάννης Βαρουφάκης δήλωσε ότι η κυβέρνηση δε συζητάει πλέον με την τρόικα. Η κινέζικη παροιμία: «μια εικόνα χίλιες λέξεις» μπορεί να έχει επαληθευτεί αμέτρητες φορές, αλλά, στην περίπτωσή μας, δε μπορεί να «εκσυγχρονιστεί» τόσο εύκολα και προπαντός να «χωρέσει» στη διαπραγματευτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ και να γίνει: «μια φωτογραφία χίλιες λέξεις». Στην πολιτική δεν ισχύουν τέτοιοι «εκσυγχρονισμοί».
Γι’ αυτό και η «Νέα Σπορά» θα μπει κατ’ ευθείαν στο «ζουμί» της υπόθεσης. Υπήρξε ρήξη, όπως, αναμεταδίδουν όλα, σχεδόν, τα πρακτορεία ειδήσεων ανάμεσα στον πρόεδρο του Eurogroup και τον υπουργό οικονομικών Γιάννη Βαρουφάκη; Αυτό το ερώτημα θα απαντήσουμε παραθέτοντας τα πραγματικά γεγονότα.
Πράγματι ο Γιάννης Βαρουφάκης κατέστησε σαφές στο Γερούν Ντάισελμπλουμ ότι η τρόικα είναι πλέον ανεπιθύμητη στη χώρα μας και ότι η νέα κυβέρνηση δεν πρόκειται πλέον να έχει οποιαδήποτε συζήτηση μαζί της. Αυτή η τοποθέτηση είναι σαφής, από πρώτη άποψη, και «πατάει» πάνω στα αισθήματα του Ελληνικού λαού, τα οποία τα ικανοποιεί, γιατί η τρόικα «κατόρθωσε» να γίνει η πιο μισητή ξένη αντιπροσωπεία στη χώρα μας, που έριξε τους εργαζόμενους στην πιο βαθιά μεταπολεμική εξαθλίωση.
Και αυτό της το «κατόρθωμα», βέβαια, δεν το πέτυχε από μόνη της. Το πέτυχε, γιατί τη διευκόλυνε η προηγούμενη κυβέρνηση και της επέτρεψε να φέρεται σαν αφεντικό και όχι μόνο αυτό, αλλά κάθε φορά που ερχόταν στη χώρα μας φόρτωνε τον Ελληνικό λαό με καινούργια μέτρα, τα οποία η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου τα έκανε αμέσως δεκτά, και μάλιστα έσπευδε να επιχειρηματολογήσει για την αναγκαιότητά τους επιστρατεύοντας το υποτελές επιχείρημα, ότι «θα έπρεπε να τα έχουμε πάρει από μόνοι μας εδώ και δεκαετίες»! Αυτή ήταν η πολιτική και οικονομική εξάρτηση στην πράξη, που ο Ελληνικός λαός την καταλάβαινε πολύ καλά και μερικοί άλλοι έκαναν ότι δεν την έβλεπαν για να ικανοποιούν τις ανεδαφικές τους επεξεργασίες.
Φυσικά σε κάποια στιγμή και ο Αντώνης Σαμαράς κατάλαβε ότι αυτό το «βιολί» δεν τραβάει για πολύ και για να διασκεδάσει τα αισθήματα του Ελληνικού λαού κατέφυγε στο …Παρίσι, και μάλιστα σε …ουδέτερο έδαφος(!!!), για να συνεχίσει τις συνομιλίες με την τρόικα και να καταλήξει σε συμφωνία, για την πιστωτική γραμμή στήριξης (ένα νέο μνημόνιο), την οποία, τώρα, την επικαλούνται οι εταίροι μας ως αναγκαστική βάση, που πρέπει να αποδεχτεί η νέα κυβέρνηση για την πορεία των παραπέρα διαπραγματεύσεων.
Το γεγονός, λοιπόν, ότι ο Ελληνικός λαός βλέπει από τους δέκτες της τηλεόρασης τη γνωστή σκηνή με τη συνέντευξη του Γερούν Ντάισελμπλουμ με το Γιάννη Βαρουφάκη δε μπορεί παρά να πει: «ότι ευτυχώς που βρέθηκε και κάποιος και τους πέταξε έξω». Αυτή είναι μια πρώτη «φωτογραφία», που τη βλέπει ο Ελληνικός λαός στην τηλεόραση, αλλά, στην πραγματικότητα, αυτή δεν αφορά κυρίως το Γερούν Ντάισελμπλουμ και το Γιάννη Βαρουφάκη.
Και λέμε κυρίως, γιατί υπάρχει μια άρνηση εκ μέρους της νέας κυβέρνησης να συνεχίσει τις συζητήσεις με τη γνωστή τρόικα και παραπέρα υπάρχει μια άρνηση ως προς το πρόγραμμα της πιστωτικής γραμμής, που ο Ελληνικός λαός γνώριζε πολύ καλά ότι θα του έφερνε νέα δεινά «για το καλό του». Η φωτογραφία η πραγματική, λοιπόν, που είναι μια δεύτερη φωτογραφία, αφορά στα αισθήματα του Ελληνικού λαού, που ένιωσε να «ξεφορτώνεται» την τρόικα και το πρόγραμμα πιστωτικής γραμμής, μόνο και μόνο από τη σκηνή που είδε στην τηλεόραση.
Αυτή τη «φωτογραφία» το επαναστατικό κίνημα δε μπορεί να την υποτιμήσει, γιατί περιέχει τρία βασικά στοιχεία: Πρώτο, δείχνει μια ανεβασμένη πολιτική συνείδηση του Ελληνικού λαού. Δεύτερο, δείχνει τα πραγματικά αισθήματα του Ελληνικού λαού. Τρίτο, δείχνει και τις αγωνιστικές του διαθέσεις, που με υπομονετική δουλειά μπορεί να αποτελέσουν τη βάση για τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις και διεκδικήσεις του, όχι απλώς με διεκδικητικά αιτήματα για την επίλυση των άμεσων και καυτών προβλημάτων του αλλά και για κινητοποιήσεις, που θα θέτουν επί της ουσίας και το οικονομικό και πολιτικό πρόβλημα της χώρας μας.
Από την ίδια τη στάση της νέας κυβέρνησης, όμως, πρέπει να πούμε ότι υπάρχει και μια άλλη, τρίτη, «φωτογραφία», όχι τόσο αθέατη ούτε και τόσο άγνωστη, γιατί η νέα κυβέρνηση μας έχει προϊδεάσει για το περιεχόμενο των συνομιλιών και των στόχων της νέας, σκληρής, όπως ισχυρίζεται, διαπραγμάτευσης. Και υπάρχει, εκτός από το ζήτημα της στρατηγικής στάσης, δηλαδή του μόνιμου προασανατολισμού προς το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, και ένα παρελθόν – πιο παλιό και πιο πρόσφατο – συνεχών υποχωρήσεων και εναλλαγών θέσεων.
Αυτήν τη φωτογραφία, την οποία δε μπορούμε να γνωρίζουμε ακόμη με ακρίβεια το τι απεικονίζει, γιατί η κυβέρνηση δεν την προβάλλει ολόκληρη, αλλά την παρουσιάζει τμηματικά, δε μπορούμε, επίσης, να μην τη λάβουμε υπόψη μας.
Και το λέμε αυτό από τα ίδια τα κυβερνητικά δεδομένα. Δε μπορεί να αρνείσαι κάτι, και σωστά να το αρνείσαι, χωρίς να μην υπάρχει και κάτι «άλλο», που θα το βάλεις στη θέση αυτού που αρνήθηκες. Και σ’ αυτό το σημείο η φωτογραφία ξεθωριάζει.
Και επειδή δε θέλουμε να φανούμε ως εκ των προτέρων καχύποπτοι, παρ’ όλο που θα είχαμε αυτό το δικαίωμα, επικαλούμενοι τη μέχρι τώρα πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, θα δώσουμε το λόγο στον ίδιο το Γιάννη Βαρουφάκη για να μας αποσαφηνίσει τη στάση της νέας κυβέρνησης, τη φωτογραφία της: «Αυτό που προτείναμε στον κ. Ντάισελμπλουμ και γι’ αυτό ήρθε να το συζητήσουμε – και τουλάχιστον τηλεφωνικά το αποδέχθηκε – είναι ότι πρέπει να υπάρξει μια φρασεολογία η οποία να ικανοποιεί και τις δύο πλευρές. Δεν υπάρχει θέμα να σκίσουμε το προηγούμενο Πρόγραμμα, δεν υπάρχει θέμα να κάνουμε αίτηση επέκτασης του προηγούμενου Προγράμματος. Η Ευρώπη είναι πάρα πολύ επιδέξια στο να βρίσκει ευφημισμούς, φράσεις που να ικανοποιούν όλους. Αυτό που χρειάζεται ουσιαστικά είναι μια “γέφυρα” μεταξύ του παλαιού Προγράμματος, το οποίο εμείς απορρίπτουμε, και της νέας συμφωνίας, η οποία θα προκύψει μετά από τη διαπραγμάτευσή μας. Οπότε, αυτό που ουσιαστικά ζητούμε είναι ένας “δημοσιονομικός χώρος”, κάποιες ανάσες. Στο πλαίσιο αυτού του χώρου και του χρόνου, να μπορούμε να συζητήσουμε και να διαβουλευθούμε με τους εταίρους μας, έτσι ώστε να έρθουμε στη νέα συμφωνία, η οποία ουσιαστικά θα τερματίσει το ελληνικό πρόβλημα και θα καταστήσει την ελληνική κοινωνική οικονομία ξανά βιώσιμη. Είναι πολύ λελογισμένη και συγκαταβατική διαδικασία» (Συνέντευξη, Αγορά, 31/01/2015).
Θα παρακάμψουμε συνειδητά την επιδεξιότητα της Ευρώπης, η οποία πράγματι έχει αποδείξει ότι είναι «μανούλα» στο να εφευρίσκει ευφημισμούς, γιατί τότε θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι και η καινούργια συμφωνία της νέας κυβέρνησης θα μπορούσε να είναι ένας νέος ευφημισμός, όπως π.χ. ένα νέο μνημόνιο, που θα το βάφτιζε με ένα οποιοδήποτε όνομα, κατ’ ευφημισμό, ή και μια καινούργια συμφωνία, που θα πρόβλεπε τη συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής – με κάποιες ανάσες, που δε θα έδιναν καμία ουσιαστική διέξοδο στα καυτά προβλήματα των εργαζομένων, που πάλι κατ’ ευφημισμό θα μπορούσε να προβληθεί ως μια καλή συμφωνία.
Θα σταθούμε μόνο στο ζήτημα, αποκλειστικά, στο πως η «ελληνική κοινωνική οικονομία» θα γίνει «ξανά βιώσιμη». Και εδώ υπάρχουν, εκ των πραγμάτων, δύο θεμελιακά ζητήματα. Η οικονομία για να ξαναγίνει βιώσιμη πρέπει να έχει ανάπτυξη και για να έχει ανάπτυξη πρέπει να αντιμετωπιστεί το ζήτημα του χρέους. Και μιλάμε για μια ανάπτυξη και μια αντιμετώπιση του χρέους σε φιλολαϊκή κατεύθυνση. Αυτό άλλωστε έχει υποσχεθεί και η νέα κυβέρνηση.
Γι’ αυτό το ζήτημα η κυβέρνηση, πέρα από το γεγονός ότι μέχρι τώρα δεν έχει μια σταθερή θέση, δε ξεκαθαρίζει τους όρους ρύθμισης του χρέους και τους όρους που θα φέρουν την ανάπτυξη σε φιλολαϊκή κατεύθυνση. Και τα προκαταρτικά της νέας διαπραγμάτευσης έχουν ήδη αρχίσει, γι’ αυτό άλλωστε ήρθε στην Αθήνα ο Γερούν Ντάισελμπλουμ. Ξεκαθαρίζει, όμως, στην ίδια συνέντευξη, ότι «οι δεσμεύσεις μας σε επενδυτές θα παραμείνουν ανέπαφες»!
Εδώ ο Γιάννης Βαρουφάκης έγινε και …μαρτυριάρης, επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά ότι οι μέχρι τώρα επαφές που είχε κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ με διάφορους φορείς, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο εξωτερικό, περιείχαν δεσμεύσεις!
Και ποιες είναι αυτές; Και πως αντανακλώνται πάνω στις εργασιακές σχέσεις, στους μισθούς των εργαζομένων, στις απολύσεις, στο ασφαλιστικό, στις συντάξεις; Τι θα γίνει με τους μνημονιακούς νόμους; Από το ένα άρθρο ο ΣΥΡΙΖΑ κατέληξε στο …βάθος τετραετίας. Το τι σημαίνουν αυτές οι δεσμεύσεις συγκεκριμένα πότε θα το ξεκαθαρίσει η νέα κυβέρνηση;
Απ’ ότι φαίνεται, λοιπόν, πέρα από τις πρώτες εντυπώσεις που αναδεικνύουν και μια ικανοποίηση, που αισθάνθηκε ο Ελληνικός λαός από τη δήλωση ότι η τρόικα είναι ανεπιθύμητη, υπάρχουν πολλές και σοβαρές «ουρές», που αυτές δε φαίνονται στη φωτογραφία, που απεικονίζει τη χειραψία του Γερούν Ντάισελμπλουμ με το Γιάννη Βαρουφάκη.
Και για αυτές τις ουρές ο Ελληνικός λαός θα πρέπει να είναι σε εγρήγορση. Να μην επαναπαυθεί. Και όχι μόνο να είναι σε εγρήγορση, αλλά και να κινητοποιηθεί για να μην επιτρέψει στην κυβέρνηση να επαναφέρει κάποια άλλη τρόικα, που κατ’ ευφημισμό θα φέρει το οποιοδήποτε άλλο όνομα αλλά κατ’ ουσία θα κάνει την ίδια δουλειά.
Γι’ αυτό το λόγο θα προτείναμε δύο άμεσες ενέργειες, με την κατάλληλη προετοιμασία, που μόνο το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ είναι σε θέση να τις διεκπεραιώσουν. Η πρώτη αφορά το ΚΚΕ, που θα πρέπει να προχωρήσει σε ανοιχτή κινητοποίηση, που θα ενημερώσει τον Ελληνικό λαό για τη νέα διαπραγμάτευση που γίνεται και θα απαιτεί τη διαγραφή του χρέους αλλά και την επιστροφή των κλεμμένων από τους εργαζόμενους και την κατάργηση των μνημονιακών νόμων, η δεύτερη αφορά το ΠΑΜΕ, που θα πρέπει να απευθυνθεί στα πάνω από τα χίλια σωματεία, που στήριξαν την κινητοποίηση του ΠΑΜΕ της 1ης του Νοέμβρη για μια νέα συσπείρωση και διεκδίκηση των αιτημάτων των εργαζομένων με ένα πολύ συγκεκριμένο πλαίσιο αιτημάτων.
COMMENTS