Πρώτα δείγματα γραφής

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ είναι γεγονός από το πρωί της Δευτέρας. Η εξέλιξη αυτή δείχνει ότι όλα είχαν συμφωνηθεί από την προεκλογική περίοδο ή και ακόμα πιο νωρίς. Η πορεία της νέας κυβέρνησης είναι άμεσα συνυφασμένη με την κατάσταση της ίδιας της αστικής τάξης της χώρας μας αλλά και την κατάσταση στο εσωτερικό της ευρωζώνης και της ΕΕ. Χαρακτηριστική από αυτήν την άποψη είναι η συνέντευξη που παραχώρησε ο

Ευάγγελος Μυτιληναίος στο Bloomberg – (TV).

Αυτό είναι το κομβικό σημείο που καθορίζει τα πολιτικά όρια εντός των οποίων θα κινηθεί η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και πρώτα απ’ όλα η οικονομική της πολιτική, αλλά ταυτόχρονα αυτό είναι και το σημείο που θα κρίνει τη σχέση των λαϊκών μαζών με τη νέα κυβέρνηση. Για το θέμα αυτό η πρώτη τοποθέτηση της «Νέας Σποράς» γίνεται στο σχόλιο «Η επόμενη ημέρα».

Προς το παρόν έχουμε τα πρώτα δείγματα γραφής της νέας κυβέρνησης σε επίπεδο “συμβολισμών”. Συνήθως στις περιπτώσεις αυτές οι πολλοί συμβολισμοί μάλλον χρησιμοποιούνται για δημαγωγικούς σκοπούς προκειμένου να καλύψουν τους συμβιβασμούς, τις υπαναχωρήσεις και τελικά τις «κωλοτούμπες» στα μεγάλα ζητήματα και τις μεγάλες γραμμές της πολιτικής που καθορίζουν σε τελική ανάλυση την κινητικότητα και την πολιτική συμπεριφορά των μαζών.

Το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο της πολιτικής των συμβολισμών από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι η κατάθεση λουλουδιών από το νέο πρωθυπουργό στο Σκοπευτήριο Καισαριανής προς τιμήν των εκτελεσθέντων κομμουνιστών και πατριωτών από τα στρατεύματα των Γερμανών Ναζί κατά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο.

Βέβαια τρία 24ωρα πριν τις εκλογές της 25η Γενάρη, το ίδιο πρόσωπο, ο Αλέξης Τσίπρας στη διακαναλική συνέντευξη τύπου στο Ζάππειο είχε αποσυνδέσει το θέμα των γερμανικών επανορθώσεων και του αναγκαστικού κατοχικού δανείου από τη διαπραγμάτευση με τη Γερμανία για το δημόσιο χρέος, μεταθέτοντάς το με εύσχημο τρόπο για τις ελληνικές καλένδες. Είναι και αυτό ένα στοιχείο της αξιοπιστίας και της φερεγγυότητας της γραμμής περί «σκληρής, επιθετικής και πραγματικής διαπραγμάτευσης» με τους εταίρους εντός του «θεσμικού ευρωπαϊκού πλαισίου».

Ωστόσο, η επίσκεψη του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, θα πρέπει να συνδυαστεί με το γεγονός ότι ο πρόεδρος των ΑΛΕΛ Πάνος Καμμένος προεκλογικά επικαλούνταν ακόμα και τον Άρη Βελουχιώτη και την από κοινού ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ, για να υποστηρίξει μια κυβερνητική συμμαχία των ΑΝΕΛ με το ΣΥΡΙΖΑ!

Η σημασία αυτών των ενεργειών δείχνει το μέγεθος της πολιτικής κρίσης της αστικής τάξης, την έλλειψη εμπιστοσύνης των μαζών προς το παραδοσιακό πολιτικό της σύστημα που εκφράστηκε στο εκλογικό αποτέλεσμα. Από εκεί προκύπτει και η καταφυγή της αστικής τάξης στις μεγαλύτερες στιγμές του Λαϊκού Κινήματος, όπως είναι ο Εθνικοαπελευθερωτικός Αγώνας στο Β’ παγκόσμιο πόλεμο, που φέρουν ανεξίτηλα τη σφραγίδα και τις θυσίες του ΚΚΕ. Αυτή η κίνηση δείχνει ταυτόχρονα ότι η ιστορική μνήμη είναι ζωντανή στην κοινωνική συνείδηση.

Το κύριο στοιχείο όμως που πρέπει να κρατήσει κανείς αυτή τη στιγμή και που αποδεικνύει το μέγεθος της δημαγωγίας της νέας κυβέρνησης αλλά και της πολιτικής κρίσης της αστικής τάξης είναι η διάθεση του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο να δρομολογήσει εμπράκτως το συμβιβασμό του με την αστική τάξη, αλλά και τις προθέσεις του να τη στεριώσει.

Μάλιστα θα προσθέταμε ότι αυτή τη στιγμή γίνονται πιο εμφανείς οι διαθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ να δώσει την ευκαιρία στη ΝΔ, τώρα που κινδυνεύει να βρεθεί σε φάση εσωστρέφειας και να βυθιστεί σε εσωκομματική κρίση, να ανασυγκροτηθεί σε νέες βάσεις στο πλαίσιο ενός νέου διπολισμού. Επίκεντρο αυτού του γεγονότος είναι η στάση του ΣΥΡΙΖΑ και της νέας κυβέρνησης, που ανιχνεύει τις δυνατότητες να προτείνει για υποψήφιο πρόεδρο της Δημοκρατίας, κάποιο κορυφαίο στέλεχος της ΝΔ.

Οι διαρροές που έγιναν ήδη από το βράδυ των εκλογών αφορούσαν ως πρώτη επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ τον ίδιο των Κώστα Καραμανλή, ενώ ως επικρατέστερο σενάριο αυτήν την ώρα δείχνει να είναι αυτό του αντιπροέδρου της ΝΔ και επιτρόπου της ΕΕ Δημήτρη Αβραμόπουλου. Σε περίπτωση αποδοχής μιας τέτοιας πρότασης ουσιαστικά ανοίγει και ο δρόμος για ανακατατάξεις στο εσωτερικό της ΝΔ και τίθεται πλέον ζήτημα παραμονής του Αντώνη Σαμαρά στην ηγεσία της.

Ταυτόχρονα με μια τέτοια κίνηση από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και των ΑΝΕΛ γίνεται καταφανές ότι αποτελεί προτεραιότητά τους να λειτουργήσουν ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τη ΝΔ και την πολιτική της μετά από μια εκλογική και πολιτική ήττα που έδειξε ότι ακόμα και παραδοσιακές κοινωνικές δυνάμεις που ανήκαν στην επιρροή της ΝΔ, της γύρισαν την πλάτη, σε μια στιγμή που η αστική τάξη είναι πασιφανές ότι έχει πρόβλημα εξεύρεσης εφεδρειών από τα σπλάχνα της.

Ειδικά ως προς αυτό σημειώνουμε τη «θλίψη» του Πάνου Καμμένου για το γεγονός ότι ο Κώστας Καραμανλής ψήφισε τα μνημόνια και υπενθυμίζουμε ότι ο Δημήτρης Αβραμόπουλος –που επίσης ψήφισε και εφάρμοσε τα μνημόνια– ήταν αυτός που συνέδραμε αποφασιστικά στο να γίνει πρόεδρος της ΝΔ ο Αντώνης Σαμαράς το 2009.

Σε συνέχεια αυτού του γεγονότος θα πρέπει να εκλάβει και να εξετάσει κανείς και την πρόθεση του ΣΥΡΙΖΑ να δημιουργήσει «εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης» με τους δανειστές για το δημόσιο χρέος, με τη συμμετοχή του Ποταμιού του Σταύρου Θεοδωράκη. Η πρόταση μάλιστα κατατέθηκε επίσημα τη Δευτέρα από τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα στη συνάντησή του με τον επικεφαλής του Ποταμιού, ενώ ανοιχτό είναι το ζήτημα της συμμετοχής ακόμα και του ΠΑΣΟΚ, το οποίο δηλώνει έτοιμο για ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Πολύ γρήγορα φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Πάνος Καμμένος διένυσαν την απόσταση από το Σκοπευτήριο της Καισαριανής, το Γοργοπόταμο και τον Άρη Βελουχιώτη μέχρι τον Αβραμόπουλο, τον Καραμανλή και τη συμμετοχή των μνημονιακών κομμάτων στην εθνική ομάδα… διαπραγμάτευσης. Στο «κοινό ευρωπαϊκό μας σπίτι» φαίνεται ότι κατά το ΣΥΡΙΖΑ χωράνε οι πάντες όπως «ο καλός ο μύλος όλα τ’ αλέθει».