Την απάντηση του «Εργατικού Αγώνα» στο δημοσίευμα της «Νέας Σποράς» την είδαμε και την καταλάβαμε. Πρόκειται για μια τακτική, που υπακούει σε δύο βασικά συμπεράσματα:
Το πρώτο είναι ότι ξεχνιέται, συνειδητά ή όχι, δεν έχει σημασία, ότι η πορεία του Κομμουνιστικού Κινήματος ήταν μια πορεία συνεχούς ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης. Από την άποψη αυτή θα περιμέναμε μια «λογική» απάντηση που να τεκμηριώνει και να αιτιολογεί τη δημοσίευση ενός άρθρου, που ασχολείται μια εβδομάδα πριν τις εκλογές με τις διερευνητικές εντολές, ερήμην των τελικών εκλογικών αποτελεσμάτων. Και αυτή η «λεπτομέρεια» παίζει ρόλο, γιατί ο χειρισμός των διερευνητικών εντολών εξαρτάται από τα εκλογικά αποτελέσματα. Και αυτό γίνεται, όταν ο «Εργατικός Αγώνας» κρατάει επτασφράγιστο μυστικό το τι θα ψηφίσει και επιδίδεται στην «υψηλή πολιτική» των παραινέσεων!!! Εκλεκτικισμός με τα μπούνια. Και κρυψίνοια, να μην το ξεχνάμε και αυτό…
Το δεύτερο είναι ότι η δημοσίευση ενός σκίτσου, τόσο χυδαίου και κουτσουμπολίστικου, ως συνέχεια προηγούμενων, εκτρέπει το ενδιαφέρον από την ουσία του ζητήματος και την υποχρέωση του «Εργατικού Αγώνα» για μια αντίστοιχη απάντηση, προσωποποιεί και «καρφώνει» μια κριτική. Και όλοι σ’ αυτόν τον κόσμο γνωρίζουμε το γιατί ακολουθείται μια τέτοια κριτική: «Φωνάζει δυνατά κάποιος που έχει να κρύψει κάτι».
Και αυτό που έχει να κρύψει ο «Εργατικός Αγώνας» είναι η αστική του αντίληψη, η οποία βγαίνει μέσα από το ίδιο το άρθρο, που υπόβαλε σε κριτική η «Νέα Σπορά», η εμμονή του στους αστικούς θεσμούς και η τυπολατρία του, αλλά και η πολιτική του αφέλεια, που αναδεικνύει ένα άλλο γεγονός. Το πόσο απομακρυσμένος είναι ο «Εργατικός Αγώνας» από τις πραγματικές εξελίξεις.
Και αυτή είναι η «καλή» πλευρά του ζητήματος, γιατί υπάρχει και μια άλλη, που είναι το ίδιο αφελής σε σχέση με τους αστικούς θεσμούς, αλλά, ταυτόχρονα, συγκαλύπτει και την «κακή» πλευρά του ζητήματος: την αναμονή, η οποία επιμελώς κρύβεται πίσω από το κάλπικο ενδιαφέρον: «Η εργατική τάξη» να διαπραγματευτεί μέσα από τις διερευνητικές εντολές τα πραγματικά της συμφέροντα, όταν υπάρχουν στον ίδιο τον «Εργατικό Αγώνα» μια σειρά άρθρων, που εκτιμούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ενσωματωθεί στην αστική διαχείριση!
Και το χειρότερο, όταν υπάρχουν μια σειρά άρθρα που καταγγέλλουν ότι η ηγεσία του ΚΚΕ έχει πάρει διαζύγιο από το Μαρξισμό – Λενινισμό, ότι «η αστική τάξη το έχει βάλει στο χέρι» και προκύπτει «η ανάγκη της ανασυγκρότησης του Κομμουνιστικού Κινήματος για τη δημιουργία ενός νέου Κομμουνιστικού Κόμματος, που δεν είναι εύκολη υπόθεση και θα πάρει χρόνο»!!! Παρ’ όλα αυτά ο «Εργατικός Αγώνας δημοσιεύει πονήματα για τις διερευνητικές εντολές!!! Για ποιο λόγο; Για να παίξει το ρόλο «του καλού» στον κόσμο του ΚΚΕ; Αυτή είναι μια άλλη πλευρά της πολιτικής του αφέλειας.
Ας περάσουμε, όμως, στην ουσία του ζητήματος, στην αστική αντίληψη του «Εργατικού Αγώνα», που είναι και το ζητούμενο. Ο συντάκτης του άρθρου του «Εργατικού Αγώνα», αφού καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πρώτο κόμμα διερωτάται: «Ποια θέση είναι αυτή που εκφράζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης στη σημερινή συγκυρία και κατά συνέπεια, με ποιες θέσεις πρέπει να προσέλθουν οι πολιτικές δυνάμεις που αναφέρονται στην εργατική τάξη στη συζήτηση αυτή; Στο ερώτημα αυτό θα προσπαθήσουμε να δώσουμε απάντηση».
Κατ’ αρχάς θα διατυπώσουμε μια απορία. Ποιο κόμμα θα μπει στη βουλή που υπάρχει περίπτωση να αναλάβει διερευνητική εντολή, εάν έρθει τρίτο, και που εκπροσωπεί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης ή που μπορεί να προσκληθεί από άλλο κόμμα που θα αναλάβει τη διερευνητική εντολή; Το κόμμα αυτό είναι μόνο το ΚΚΕ.
Και ποια είναι η απάντηση του «Εργατικού Αγώνα» στη διαδικασία των διερευνητικών εντολών; Η απάντηση είναι: «Καταρχήν, τα πολιτικά κόμματα πρέπει να ανταποκριθούν στην πρόσκληση και όχι μόνον του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όποιου κόμματος πάρει διερευνητική εντολή και απευθύνει πρόσκληση. Αυτό φυσικά θα πρέπει να γίνει για λόγους ουσιαστικούς και όχι για λόγους επικοινωνιακούς. Το γράφουμε αυτό γιατί έχουμε πικρή και επώδυνη εμπειρία».
Όπως βλέπουμε δεν υπάρχει καμία τεκμηρίωση για το γιατί πρέπει να ανταποκριθεί το κάθε κόμμα στην πρόσκληση του …«όποιου κόμματος πάρει τη διερευνητική εντολή και απευθύνει πρόσκληση», και μάλιστα για «λόγους ουσιαστικούς»!
Προειδοποιούμε για την επόμενη παράγραφο που θα γράψουμε. Μη μας κατηγορήσει ο «Εργατικός Αγώνας» ότι ξέχασε την περίπτωση να βγει τρίτο κόμμα η Χρυσή Αυγή, οπότε στο ερώτημα το δικό μας εάν πρέπει το ΚΚΕ ή και ο ΣΥΡΙΖΑ ή και οποιοδήποτε άλλο κόμμα να δεχτεί την πρόσκληση από τη Χρυσή Αυγή, τότε, τι πρέπει να κάνουν τα κόμματα; Να ανταποκριθούν;…
Ούτε να επικαλεστεί, εκ των υστέρων, ότι θεωρεί αυτονόητο ότι δε θα πρέπει να ανταποκριθούν τα κόμματα σε μια ενδεχόμενη ανάληψη της διερευνητικής εντολής από τη Χρυσή Αυγή, διαφορετικά θα πρέπει να του ειπωθεί ότι: “ας φρόντιζε να προσθέσει στην παραπάνω φράση του άρθρου και ένα «εκτός Χρυσής Αυγής». Ήταν εύκολο.
Εμείς δεν πιστεύουμε, και το λέμε με ειλικρίνεια, ότι η «ΚΚ – ΕΑ» και ο «Εργατικός Αγώνας» στην περίπτωση που η Χρυσή Αυγή καταλάβει την τρίτη θέση θα ήταν υπέρ της ανταπόκρισης των άλλων κομμάτων, και ειδικά του ΚΚΕ, στην πρόσκληση της Χρυσής Αυγής. Ούτε πιστεύουμε ότι τα άλλα κόμματα θα πήγαιναν να συναντηθούν με τη Χρυσή Αυγή.
Αν αναφερόμαστε σ’ ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι για να αναδείξουμε το πραγματικό γεγονός ότι οι διερευνητικές εντολές και η ανταπόκριση των κομμάτων στην πρόσκληση εκείνων των κομμάτων που θα πάρουν διερευνητική εντολή δεν είναι τόσο απλή υπόθεση όσο την παρουσιάζει η «ΚΚ -ΕΑ» και ο «Εργατικός Αγώνας». Το πόση αστική ενσωμάτωση κρύβει αυτό το άρθρο από την πλευρά του «Εργατικού Αγώνα» θα το αποδείξουμε παίρνοντας ένα άλλο παράδειγμα «υπεράνω πάσης υποψίας».
Ας υποθέσουμε ότι τρίτο κόμμα στις εκλογές αναδεικνύεται το ΚΚΕ. Από την πλευρά μας, εξηγούμαστε, θέλουμε να αναδειχτεί τρίτο κόμμα το ΚΚΕ και ένας λόγος γι’ αυτό, εκτός από το ότι θέλουμε να ενισχυθεί, είναι και για να μη βγει τρίτο κόμμα η Χρυσή Αυγή, γιατί θεωρούμε ότι θα σημάνει μια στροφή προς την πολιτική αντίδραση. Ο «Εργατικός Αγώνας» δε δείχνει να ενδιαφέρεται γι’ αυτό αλλά κατά τα άλλα …παραινεί!!!
Στην περίπτωση αυτή και σύμφωνα με την κατεύθυνση που δίνεται από το άρθρο του «Εργατικού Αγώνα» το ΚΚΕ πρέπει να αποδεχτεί τη διερευνητική εντολή να απευθύνει πρόσκληση στα άλλα κόμματα και να επιχειρήσει να κάνει κυβέρνηση, διαφορετικά γιατί να απευθύνει πρόσκληση. Δε θα υπήρχε αντικείμενο στην πρόσκληση. Θα έπρεπε να την καταθέσει αμέσως.
Το ερώτημα που μπαίνει εδώ είναι: με ποια κόμματα θα κάνει κυβέρνηση το ΚΚΕ; Το ρωτάμε αυτό, γιατί ο συντάκτης φροντίζει να μας υπενθυμίσει ότι η πρόσκληση πρέπει να γίνει «για λόγους ουσιαστικούς και όχι για λόγους επικοινωνιακούς». Επομένως για λόγους ουσιαστικούς πρέπει να συζητήσει με τη Νέα Δημοκρατία για το σχηματισμό κυβέρνησης! Και μάλιστα η συζήτηση αυτή πρέπει να γίνει εκπροσωπώντας το ΚΚΕ την εργατική τάξη και τα συμφέροντά της. Εξαίσιο σκηνικό! Μοναδικό!
Ο Κουτσούμπας από τη μια μεριά του καναπέ και ο Σαμαράς από την άλλη. Θα συζητάνε για το σχηματισμό …κυβέρνησης!!! Και τι θα βγει στο τέλος; Θα βγει η συμφωνία τους ότι …διαφωνούν! Και ότι δε μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση μαζί. Σπουδαία ανακάλυψη!!!
Από την πλευρά μας τώρα απευθυνόμαστε στην «ΚΚ – ΕΑ» και τον «Εργατικό Αγώνα» και τους ρωτάμε: Εμείς τώρα τι πρέπει να κάνουμε; Να γελάμε ή να κλαίμε με το άρθρο σας και τη βαρύτητα που δίνετε στις διερευνητικές εντολές; Αλλά ας πάμε παρακάτω…
Ο συντάκτης του άρθρου βάζει και «κριτήρια» με βάση τα οποία πρέπει να προσέλθουν τα κόμματα στις διερευνητικές εντολές. Και αποφαίνεται: «Είναι λάθος ένα πολιτικό κόμμα να προσέλθει με ένα πλαίσιο που συγκροτείται από στρατηγικούς στόχους. Μια τέτοια ενέργεια μπορεί εύκολα να ερμηνευτεί και όχι άδικα ως «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε», ότι δεν μας ενδιαφέρει η ουσία, το αύριο του λαού, αλλά μόνο να κερδηθούν οι εντυπώσεις».
Απ’ αυτό εμείς καταλαβαίνουμε ότι ο Κουτσούμπας δε θα πρέπει να πει στο Σαμαρά «ξέρεις εγώ θέλω να πάω για το σοσιαλισμό». Ας καμωθούμε ότι το «καταλαβαίνουμε» αυτό. Δε θα πρέπει, όμως, να συζητήσει ούτε για την αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, γιατί αυτά είναι ζητήματα στρατηγικής σημασίας και εντάσσονται στη στρατηγική του κάθε κόμματος. Επομένως το «αύριο του λαού» τίθεται εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΝΑΤΟ, αφού τα θέματα αυτά θα είναι …εκτός συζήτησης! Πολύ ενδιαφέρον! Κατά τα άλλα που πάει η εκτίμηση ότι: «Είναι λάθος ένα πολιτικό κόμμα να προσέλθει με ένα πλαίσιο που συγκροτείται από στρατηγικούς στόχους»; Στο καλάθι των αχρήστων.
Ρωτάμε τώρα τον ίδιο το συντάκτη και τον «Εργατικό Αγώνα»: Γιατί γράψατε αυτό το «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε»; Τι ακριβώς θέλατε να πείτε; Ποιον αφορούσε; Τις διερευνητικές εντολές ή το ίδιο το άρθρο σας;
Αλλά ο συντάκτης του «Εργατικού Αγώνα» προχωράει και παραπέρα. Αμέσως παρακάτω γράφει: «Πρέπει να είναι σαφές επίσης ότι οι θέσεις που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εξαγγείλει με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης καθώς και η γενικότερη πολιτική του, η στάση του απέναντι στην αστική τάξη, την ΕΕ και τις ΗΠΑ, οι δεσμεύσεις που φαίνεται να έχει αναλάβει, δεν μπορεί να οδηγήσει σε συμφωνία συνεργασίας μαζί του. Είναι πλαίσιο διαχείρισης της κρίσης με κάποια μέτρα ανακούφισης της ακραίας φτώχειας και αυτό υπό την προϋπόθεση ότι θα τύχει της έγκρισης των Γερμανών και της ΕΕ. Δεν μπορεί επίσης το πλαίσιο αυτό να είναι ολοκληρωμένο πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση προς όφελος των εργαζομένων με κατεύθυνση βαθιές ανατροπές προς το σοσιαλισμό».
Να και ο …φασίολος!!! Από τη μια «Είναι λάθος ένα πολιτικό κόμμα να προσέλθει με ένα πλαίσιο που συγκροτείται από στρατηγικούς στόχους», από την άλλη να και οι «βαθιές ανατροπές προς το σοσιαλισμό»!!!
Οπότε το ΚΚΕ όταν θα έρθει η σειρά του ΣΥΡΙΖΑ για να συζητήσουν θα έχει ένα …μικρό πρόβλημα: Τι ακριβώς θα συζητήσει ο Κουτσούμπας με τον Τσίπρα, και μάλιστα για «ουσιαστικούς λόγους»; Την πορεία της χώρας προς το σοσιαλισμό και τις βαθιές ανατροπές, που …δεν οδηγούν σε συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ;;;!!!
Επειδή, όμως, ο συντάκτης έχει προβλέψει ότι πρώτο κόμμα θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, οπότε θα είναι και το πρώτο κόμμα που θα παραλάβει τη διερευνητική εντολή, βάζει πλαίσιο αιτημάτων με βάση το οποίο θα προσέλθει η «εργατική τάξη» στη συζήτηση της διερευνητικής εντολής με τον Τσίπρα. Και επειδή το ΚΚΕ θα είναι κοινοβουλευτικό κόμμα και θα πρέπει να εκπροσωπήσει την εργατική τάξη, κατά τον «Εργατικό Αγώνα», πρέπει να πάει με το πλαίσιο που ο ίδιος ο «Εργατικός Αγώνας» έχει επεξεργαστεί.. Λογικό μας φαίνεται, κατ’ αρχήν, αφού αυτό το πλαίσιο το θεωρεί αναγκαίο! Ποιο είναι αυτό το πλαίσιο;
- Άμεση παύση όλων των αντιλαϊκών μέτρων, κατάργηση των μνημονίων και –με βάση συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα- κατάργηση του συνόλου του επαχθούς οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού πλαισίου που επιβλήθηκε. Κατάργηση των 450 μνημονιακών νόμων.
- Άμεση εφαρμογή πολιτικής που οδηγεί στη σωτηρία του λαού από τη φτώχεια και την ανεργία. Αύξηση μισθών και συντάξεων και συνολικά αποκατάσταση όλων των εισοδημάτων στη βάση συγκεκριμένου χρονοδιαγράμματος όχι φυσικά μακροπρόθεσμου, στα προ του 2009 επίπεδα. Μέτρα εναντίον της ανεργίας και για την προστασία των ανέργων. Στόχος το επίδομα ανεργίας σταδιακά σε ένα όχι μεγάλο χρονικό διάστημα να πάει στο 80% του βασικού μισθού. Αποκατάσταση του θεσμού των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και γενικά των ελεύθερων διαπραγματεύσεωνστο πλαίσιο των οποίων καταργείται οποιοσδήποτε μηχανισμός παρέμβασης του κράτους προς όφελος των εργοδοτών. Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και όλων των χαρατσιών, σημαντική μείωση της φορολογίας και προετοιμασία άμεσα κοινωνικά δίκαιου φορολογικού συστήματος. Χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης και αποκατάσταση του χαρακτήρα της. Αντίστοιχα μέτρα πρέπει να συμφωνηθούν για την υγεία και παιδεία.
Αλλά παρακάτω ο ίδιος ο συντάκτης γράφει: « Είναι φανερό ότι τα παραπάνω μέτρα δεν είναι αποδεκτά από την ΕΕ. Παραμονή στο ευρώ και την ΕΕ και εφαρμογή αυτής της πολιτικής δεν μπορεί να εννοηθεί»!!! Πέρα, όμως ότι αυτό το πλαίσιο δε γίνεται αποδεκτό από την Ευρωπαϊκή Ένωση δε γίνεται αποδεκτό και από τον ίδιο τον Τσίπρα και μας το λέει ο ίδιος ο …συντάκτης: «Πρέπει να είναι σαφές επίσης ότι οι θέσεις που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εξαγγείλει με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης καθώς και η γενικότερη πολιτική του, η στάση του απέναντι στην αστική τάξη, την ΕΕ και τις ΗΠΑ, οι δεσμεύσεις που φαίνεται να έχει αναλάβει, δεν μπορεί να οδηγήσει σε συμφωνία συνεργασίας μαζί του». Οπότε το πλαίσιο των αιτημάτων θα καταλήξει …στο διπλανό καλάθι των αχρήστων, κακή του ώρα, αφού ο Τσίπρας θέλει το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση! Τώρα καταλάβαμε πως γίνεται μια ουσιαστική συζήτηση που δεν είναι επικοινωνιακή!
Ο συντάκτης, όμως επιμένει και μετά …το καλάθι. Και λέει: «Τίθεται λοιπόν στη συζήτηση και συμφωνείται ότι:
- Η χώρα θα αποχωρήσει από το ευρώ όταν θα εμποδιστεί η εφαρμογή του κυβερνητικού προγράμματος και θα συμφωνηθεί η θέση για αποχώρηση από την ίδια την ΕΕ.
- Η παύση πληρωμών και η μονομερής διαγραφή του χρέους.
- Πρέπει να συμφωνηθούν συγκεκριμένα μέτρα που αφορούν στα ζητήματα της εθνικής ανεξαρτησίας. Ενδεικτικά σημειώνουμε: να μην υπάρχει κανένας Έλληνας στρατιώτης εκτός των συνόρων της χώρας, οι ένοπλες δυνάμεις δεν πρέπει να έχουν κανένα άλλο καθήκον και υποχρέωση από την διαφύλαξη τη εθνικής κυριαρχίας και ακεραιότητας. Ριζική αλλαγή του προσανατολισμού των αμυντικών δαπανών στη βάση του νέου χρόνου των ενόπλων δυνάμεων. Θα συμφωνηθεί η ανάγκη η Ελλάδα να αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ σε χρόνο που θα επιλεγεί.
- Η εθνικοποίηση των τραπεζών και ο φιλολαϊκός προσανατολισμός του ρόλου τους. Η κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ και των ιδιωτικοποιήσεων που έγιναν. Καμία νέα ιδιωτικοποίηση. Με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα που θα διαμορφωθεί οι πρώην ΔΕΚΟ να περάσουν στο δημόσιο.
- Ανάληψη σημαντικών πρωτοβουλιών και μέτρων για την αποκατάσταση των δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού και της νεολαίας. Εκδημοκρατισμός του συνδικαλιστικού κινήματος, κόψιμο του ομφάλιου λώρου που σήμερα τον συνδέει με την εκάστοτε κυβέρνηση, αποκατάσταση και διεύρυνση των συνδικαλιστικών ελευθεριών, κατάργηση κάθε δικαιώματος έμμεσου ή άμεσου ανταπεργίας (λοκ άουτ) των εργοδοτών κλπ.Η κατοχύρωση της ελεύθερης συνδικαλιστικής δράσης στις επιχειρήσεις και τους οργανισμούς,η κατοχύρωση του δικαιώματος της απεργίας χωρίς εμπόδια και γενικότερα των εργατικών και λαϊκών κινητοποιήσεων. Η συνταγματική αναθεώρηση, αν τελικά γίνει, δεν πρέπει να καταργεί το χαρακτήρα του κράτους ως προεδρευόμενης δημοκρατίας και να εξαντλεί τα περιθώρια που υπάρχουν για τη θεσμοθέτηση σημαντικών διατάξεων εκδημοκρατισμού. Μέτωπο εναντίον της Χρυσής Αυγής και των φασιστικών ιδεών, εκδημοκρατισμός των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας, εκκαθάριση των φασιστικών θυλάκων που υπάρχουν στις τάξεις τους.
Αυτό είναι σε γενικές γραμμές ένα, κατά τη γνώμη μας ικανοποιητικό πλαίσιο. Είναι βάση για συζήτηση και συμφωνία».
Το ερώτημα που προκύπτει τώρα είναι: Τι νομίζουν εκεί στον «Εργατικό Αγώνα»; Ότι ο Θεός έριξε 100 τσουβάλια εξυπνάδα στον κόσμο και τα 99 πέσανε στον «Εργατικό Αγώνα»; Ότι δεν καταλαβαίνουμε το τι σημαίνει η φράση: «Η χώρα θα αποχωρήσει από το ευρώ όταν θα εμποδιστεί η εφαρμογή του κυβερνητικού προγράμματος και θα συμφωνηθεί η θέση για αποχώρηση από την ίδια την ΕΕ» (υπογράμμιση δική μας); Τι πιρουέτες είναι αυτές; Αγνοούν ο συντάκτης και ο «Εργατικός Αγώνας» τις δηλώσεις Τσίπρα; Και ποια απάντηση θα δώσει ο Τσίπρας στον Κουτσούμπα; Προφανώς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα εφαρμόσει το πρόγραμμά του και θα διαπραγματευτεί μια νέα δανειακή σύμβαση με επίκεντρο το χρέος, με παραμονή στο ευρώ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ό,τι δηλώνει «όπου βρεθεί και όπου σταθεί». Που κολλάει, λοιπόν, αυτό το «συμφωνείται»;
Στον «Εργατικό Αγώνα» υποκρίνονται ότι αγνοούν τη δήλωση του Τσίπρα: «Θα πρέπει να είμαστε παρανοϊκοί για να θέλουμε να βγούμε από την ευρωζώνη. Δεν έχουμε ούτε κρυφή ατζέντα, ούτε plan B (…) Κανένα δημοψήφισμα, κανένα δίλημμα, να τελειώνουμε μ’ αυτά: το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης είναι επαρκώς κοστολογημένο ώστε με δικούς μας πόρους, μπορούμε να χρηματοδοτήσουμε το απαιτούμενο κόστος για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης σε περιβάλλον δημοσιονομικής ισορροπίας». (Αλέξης Τσίπρας, συνέντευξη στο κανάλι STAR, στο Νίκο Χατζηνικολάου, υπογράμμιση δική μας).
Αλλά, …ευτυχώς. Ο συντάκτης έχει προβλέψει και το πώς η εργατική τάξη δεν θα ενσωματωθεί! Και γράφει: «Αυτό είναι σε γενικές γραμμές ένα, κατά τη γνώμη μας ικανοποιητικό πλαίσιο. Είναι βάση για συζήτηση και συμφωνία. Πίσω απ’ αυτό, οι τυχόν υπερβολικές υποχωρήσεις οδηγούν στην ενσωμάτωση της εργατικής τάξης στους σχεδιασμούς του κεφαλαίου. Με βάση ένα τέτοιο πλαίσιο μπορεί να υπάρξει συμφωνία, η οποία δεν πρέπει, κατά τη γνώμη μας, να οδηγήσει σε συμμετοχή στην κυβέρνηση ούτε ακόμη και σε θετική ψήφο στη βουλή, αλλά μόνο σε στάση ανοχής»!!!
Να και τα …κουφετάκια από το γάμο ΣΥΡΙΖΑ – ΚΚΕ δια της ανοχής, εάν και εφόσον εμποδιστεί η εφαρμογή του κυβερνητικού προγράμματος, εάν και εφόσον δεχτεί αυτό το πλαίσιο ο Τσίπρας, εάν και εφόσον ανατρέψει το ίδιο του το πρόγραμμα που κατέβηκε στις εκλογές, εάν και εφόσον ανατρέψει πλήρως τη στρατηγική του, εάν και εφόσον… εάν και εφόσον… εάν και εφόσον!!!
Ο «Εργατικός Αγώνας» κάνει μια κουτοπονηρούτσικη αλχημεία. Προκειμένου να δικαιολογήσει όλη την προηγούμενη στάση του επιχειρεί τώρα μέσα από τις διερευνητικές εντολές να βάλει μια «σφήνα» με στόχο να συγκαλύψει τις αντιφάσεις του και τους στόχους του, αλλά και τις αντιδράσεις που συνάντησε για τη στάση που κράτησε με τα ιερογλυφικά που χρησιμοποίησε ως προς τη ψήφο του.
Γι αυτό το λόγο καταλήγει το σχετικό του άρθρο ως εξής: «Είναι φανερό ότι ένα τέτοιο πλαίσιο είναι εκτός λογικής του προγράμματος και των προθέσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θεωρούμε πιθανό ότι θα γίνει αποδεκτό. Ακόμη ότι βρίσκεται σε ριζική αντίθεση με τις επιδιώξεις της αστικής τάξης και των πολιτικών δυνάμεων που την εκφράζουν. Σημασία όμως έχει ότι θα τύχει μεγάλης αποδοχής από τον εργαζόμενο λαό και θα βρει επίσης ανταπόκριση στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ που υπάρχουν σημαντικές αριστερές ριζοσπαστικές δυνάμεις, καθώς και σε άλλους πολιτικούς χώρους. Γι’ αυτό είναι ανάγκη για όλα αυτά να ενημερωθεί αναλυτικά ο ελληνικός λαός και να αναπτυχθεί ισχυρή καμπάνια που θα αγκαλιάσει όλη τη χώρα. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να αποκρουστεί η προσπάθεια ψηφοθηρίας σε βάρος των δυνάμεων κομμουνιστικής αναφοράς και να διαμορφωθούν προϋποθέσεις ευρύτερης λαϊκής συσπείρωσης. Η επιθετική αυτή στάση είναι τουλάχιστον η καλύτερη άμυνα. Σε διαφορετική περίπτωση οι επιπτώσεις θα είναι μεγάλες και καθένας πρέπει να πάρει τις ευθύνες του».
Ας προσέξουμε τις …λεπτομέρειες στο παραπάνω απόσπασμα. Το πλαίσιο αυτό δε θα γίνει αποδεκτό από το ΣΥΡΙΖΑ, έτσι ισχυρίζεται στο κλείσιμο του άρθρου του ο «Εργατικός Αγώνας», γιατί είναι «εκτός λογικής του προγράμματος και των προθέσεων του ΣΥΡΙΖΑ». Ισχυρίζεται ακόμη ότι θα «αποκρουστεί η προσπάθεια ψηφοθηρίας», …μέσα από ένα άρθρο που διαπραγματεύεται τις κυβερνητικές εντολές, που σημαίνει ότι οι εκλογές θα έχουν διεξαχθεί! Ενάντια σε ποιες δυνάμεις θα αποκρουστεί; Τις δυνάμεις της «κομμουνιστικής αναφοράς». Οπότε εμείς πρέπει να καταλάβουμε ότι στην ιστορική πορεία του Κομμουνιστικού Κινήματος όσες δυνάμεις παρουσιάστηκαν και είχαν «κομμουνιστική αναφορά» ήταν όλες χρήσιμες! Τι μεγαλοσύνη από μέρους του «Εργατικού Αγώνα» και πόση μεγάλη σαφήνεια και οξυδέρκεια!
Εμείς τώρα πώς να κλείσουμε αυτό το άρθρο; Η αλήθεια είναι ότι έχουμε μια δυσκολία. Ας σταματήσουμε εδώ χωρίς να πούμε τίποτα παραπέρα. Άλλωστε μας έχει πιάσει μια ανυπομονησία. Ο «Εργατικός Αγώνας» είναι σε φάση έμπνευσης και αναμένουμε ασμένως …σκιτσάκια …ποιηματάκια και όλα τα …καλά της έμπνευσής του! Μια και δεν έχουμε προσδοκίες για κάτι …καλύτερο, γιατί τα μέσα που μετέρχεται ο «Εργατικός Αγώνας» στην ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση, αναδεικνύουν το επίπεδο όσων κόπτονται για …την ανασυγκρότηση του Κομμουνιστικού Κινήματος.
COMMENTS