«Ανάγκα και οι θεοί πείθονται» μας λέει το ρητό και από εκεί που ο Αντώνης Σαμαράς τασσόταν υπέρ «των καθαρών λύσεων» τώρα μετακινήθηκε σε μια νέα πολιτική θέση, στο όνομα της συναίνεσης, προφανώς και του αδιεξόδου που βρίσκεται για την εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, μια και αναζητούνται επειγόντως 20 βουλευτές.
«Ο ελληνικός λαός δεν θέλει να γίνουν πρόωρες εκλογές. Και έχει δίκιο. Από την πλευρά μας κάνουμε ό,τι επιβάλλει το Σύνταγμα και το συμφέρον της Χώρας, ώστε να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας και από αυτή τη Βουλή. Πρέπει να μη γίνουν εκλογές. Πρέπει να τερματιστεί η πολιτική αβεβαιότητα. Πρέπει να προχωρήσει η Ελλάδα στην επόμενη μέρα», αναφέρει στο διάγγελμα ο Αντώνης Σαμαράς.
Καταφανώς αυτή η θέση του Αντώνη Σαμαρά δεν αντέχει στην παραμικρή κριτική. Ο Αντώνης Σαμαράς ξέχασε τα όσα είχε πει στο λόγο του προς την κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, όπου καλούσε τους βουλευτές να ψηφίσουν για το νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας με πρώτο κριτήριο τη συνείδηση και την ευθύνη απέναντι στην πατρίδα.
Τώρα είναι έτοιμος να πάει σε συμφωνημένη λύση και για το πρόβλημα των εκλογών μέχρι το τέλος του 2015, που έτσι κι αλλιώς θα είναι πρόωρες. Δεν εξηγεί, βέβαια, γιατί οι πρόωρες εκλογές στις αρχές του 2015 φέρνουν πολιτική αβεβαιότητα, ενώ οι εκλογές στο τέλος του 2015, και πάλι πρόωρες, δε φέρνουν την ίδια αβεβαιότητα.
Την εξήγηση πρέπει να την αναζητήσουμε στο γεγονός ότι στο τέλος του 2015 θα λήγει και το νέο μνημόνιο, το περίφημο ECCL, που έχει συμφωνήσει η κυβέρνησή του με την τρόικα.
Παραπέρα, την εξήγηση πρέπει να την αναζητήσουμε και σε μια άλλη φράση του διαγγέλματος Σαμαρά. «Είναι λοιπόν εθνική υποχρέωση, αλλά το λέει και η κοινή λογική, πρώτα να τελειώσουμε τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές και να ολοκληρώσουμε τη συνταγματική αναθεώρηση σε συνθήκες ηρεμίας και ασφάλειας. Και μετά, θωρακισμένοι οικονομικά και πολιτικά, μπορούμε να βρούμε το κατάλληλο χρονοδιάγραμμα για Εθνικές εκλογές ακόμα και στο τέλος του 2015».
Η άρχουσα τάξη ενδιαφέρεται να θωρακίσει το αστικό καθεστώς μέσα από μια συνταγματική αναθεώρηση που θα καθιστά το υπάρχον Σύνταγμα πιο αντιδραστικό. Κυρίαρχο γνώρισμα του νέου Συντάγματος θα είναι η αλλαγή της Προεδρευόμενης Δημοκρατίας σε Προεδρική Δημοκρατία, γεγονός που θα επιφέρει μεγαλύτερη συγκέντρωση εξουσιών στο πρόσωπο του Προέδρου.
Και προκειμένου να πετύχει την εκλογή του νέου Προέδρου που θα του επιτρέπει να πάει σε μια συμφωνία για ένα νέο μνημόνιο και τη συνταγματική αναθεώρηση ο Αντώνης Σαμαράς υπόσχεται και δεσμεύεται ότι: «Επίσης, μετά την προεδρική εκλογή, μπορούμε να διευρύνουμε το κυβερνητικό σχήμα, με τη συμμετοχή και άλλων προσώπων που πιστεύουν στην Ευρωπαϊκή προοπτική της Χώρας, ώστε η επόμενη φάση να μας βρει πιο ενωμένους».
Ούτε λίγο ούτε πολύ μιλάει για έναν κυβερνητικό ανασχηματισμό όπου βουλευτές, απ’ αυτούς που αναζητάει για να πετύχει τους 180, θα βρουν και μια κυβερνητική θεσούλα στη νέα κυβέρνηση. Και όλα αυτά θα γίνουν κατά συνείδηση!
Γιατί ο Αντώνης Σαμαράς σπεύδει να διευκρινίσει και να επιβεβαιώσει το κατά συνείδηση προσκλητήριο: «Τους καλώ λοιπόν όλους, να ακούσουν τη φωνή της συνείδησής τους, την ψυχή τους, τη φωνή του εθνικού συμφέροντος αλλά και της κοινής λογικής».
Μπορεί το Σύνταγμα της χώρας μας να επιτάσσει οι βουλευτές να ψηφίζουν κατά συνείδηση, και δε θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αλλά την ίδια στιγμή προβλέπεται ότι οι προτάσεις για Πρόεδρο Δημοκρατίας κατατίθενται από κοινοβουλευτικές ομάδες. Αυτό έκαναν οι κοινοβουλευτικές ομάδες της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ προτείνοντας με τις αντίστοιχες επιστολές που έστειλαν στον Πρόεδρο της βουλής τον Σταύρο Δήμα.
Οπότε δικαιούμαστε να αναρωτηθούμε: Για εκείνες τις κοινοβουλευτικές ομάδες που έχουν πάρει απόφαση να μην ψηφίσουν τον Σταύρο Δήμα και που προφανώς οι βουλευτές τους θα πρέπει να ψηφίσουν και αυτοί κατά συνείδηση και σύμφωνα με τις αποφάσεις των κοινοβουλευτικών τους ομάδων, δεν ισχύει η κατά συνείδηση ψήφος;
Για να συμπληρωθεί ο απαραίτητος αριθμός των 180 βουλευτών, μια και δε φτάνουν οι ανεξάρτητοι βουλευτές για τους 180, κάποιοι βουλευτές θα πρέπει να παραβιάσουν τις αποφάσεις των κοινοβουλευτικών ομάδων που ανήκουν. Πολύ ελαστική αντίληψη για τη συνείδηση και την πολιτική διαθέτει ο πρωθυπουργός. Αυτά είναι και τα καταπατημένα, προ πολλού, όρια του αστικού δημοκρατισμού.
Και όλα αυτά: «Γιατί κάτω από συνθήκες προεκλογικής πόλωσης, μόνον αφελείς θα πίστευαν ότι μπορεί κανείς να διαπραγματεύεται για την οικονομία μας ή να αλλάζει το Σύνταγμά μας. Αυτό λέει η φωνή της ευθύνης απέναντι στον Ελληνικό Λαό. Και αυτό είναι ένα ρεαλιστικό σχέδιο αληθινής συναίνεσης, χωρίς θεσμικές εμπλοκές και χωρίς ακυβερνησία. Ώστε η επόμενη μέρα να βρει την Πατρίδα μας ενωμένη, τη Δημοκρατία μας σταθερή και την οικονομία μας αξιόπιστη και θωρακισμένη μέσα στην Ευρώπη».
Προφανώς. Αφού οι εταίροι μας απαιτούν μια συμφωνία για ένα νέο μνημόνιο αυτή η συμφωνία δε μπορεί να διαταραχτεί ακόμη και από αστικές εκλογές, ακόμη και από την ίδια την κυβέρνηση που είναι ο ένας πυλώνας της πόλωσης. Πόλωση στο όνομα της μη πόλωσης του λαού, που από τις δημοσκοπήσεις ο Αντώνης Σαμαράς του «δίνει δίκιο» που δε «θέλει εκλογές»!
Το να υπενθυμίσουμε ότι ο πρώτος που έσπευσε να συμφωνήσει με τον Αντώνη Σαμαρά ήταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος το θεωρούμε περιττό. Το να θεωρήσουμε έκπληξη ότι μερικοί ανεξάρτητοι βουλευτές, που ψήφισαν στην πρώτη ψηφοφορία κατά συνείδηση «παρών», και τώρα, στη δεύτερη ψηφοφορία θα ψηφίσουν, και πάλι κατά συνείδηση, τον Σταύρο Δήμα, πάλι είναι περιττό. Η αστική δημοκρατία εκτός από το γεγονός ότι «δεν έχει αδιέξοδα» δεν προσφέρεται πλέον και για εκπλήξεις.
COMMENTS