Σήμερα, Τετάρτη, διεξάγεται η πρώτη ψηφοφορία για την εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας και η κυβέρνηση έχει αναλωθεί σ’ έναν αγώνα δρόμου χωρίς προσχήματα για την εξασφάλιση των 180. Αναμενόμενο, βέβαια, αλλά όλα δείχνουν ότι, τουλάχιστον, για τη σημερινή ψηφοφορία οι 180 δεν εξασφαλίζονται. Οι προσδοκίες φτάνουν μέχρι τους 165, το πολύ.
Ο εξωνημένος αστικός δημοκρατισμός επιτρέπει στον Αντώνη Σαμαρά να ζητάει «ψήφο κατά συνείδηση» από τους βουλευτές, γιατί, υποτίθεται, «πάνω απ’ όλα υπάρχει η Ελλάδα», το κατά το δοκούν «πατριωτικό χρέος», να …παραδίδει μαθήματα «ευθύνης», αλλά, ταυτόχρονα, ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς, το επιτελείο του με τους πιο στενούς συνεργάτες του, ο υποψήφιος Σταύρος Δήμας «των χαμηλών τόνων», Ο Κώστας Καραμανλής, πρώην διαγραμμένοι και πρόσφατα επανακάμψαντες, όπως ο Νικήτας Κακλαμάνης, ακόμα και «πνευματικοί πατέρες», ιερείς, έχουν επιστρατευτεί, σ’ ένα άγριο κυνηγητό «βουλευτή το βουλευτή». Αφήνουμε κατά μέρος τα μυστικά δείπνα σε σπίτια οικονομικών παραγόντων της ολιγαρχίας, που παρεμβαίνουν άμεσα σ’ αυτήν την ανηλεή άγρα βουλευτών στο όνομα του «εθνικού συμφέροντος» του ευρώ και της αποφυγής του Grexit.
Στόχος όλης αυτής της κινητοποίησης εκ μέρους της κυβέρνησης είναι η εξασφάλιση ενός αξιοπρεπούς αριθμού βουλευτών κατά την πρώτη ψηφοφορία, ώστε να δημιουργηθεί η προσδοκία ότι, τελικά, υπάρχει το περιθώριο για την εξασφάλιση των 180 βουλευτών για την τρίτη και οριστική ψηφοφορία, που θα κρίνει και το κρίσιμο αποτέλεσμα της εκλογής νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, άρα και την επιβίωση της κυβέρνησης.
Θα μπορούσαμε να δεχτούμε ότι η επίσπευση της διαδικασίας της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας υπακούει σε κάποιο σενάριο, ένα απ’ αυτά τα πολλά που κυκλοφορούν αυτές τις ημέρες στα αστικά ΜΜΕ. Και σίγουρα υπακούει σε κάποιο σενάριο. Πολύ περισσότερο που σ’ αυτήν την επίσπευση συνέβαλαν και ιθύνοντες παράγοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ. Ουσιαστικά με τη στάση τους οδήγησαν τις πολιτικές εξελίξεις μέχρις εδώ.
Λέγεται επίσης ότι ήδη στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπάρχουν σενάρια παράτασης, πέραν της δίμηνης, για να διευκολυνθούν οι διαπραγματεύσεις, στην περίπτωση των πρόωρων εκλογών. Ήδη και από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ για να μπαλωθούν οι δηλώσεις του Αλέξη Μητρόπουλου περί παράτασης του μνημονίου «διευκρινίστηκε», από την πλευρά του, ότι η παράταση δεν αφορούσε στο μνημόνιο αλλά στη δίμηνη παράταση.
Πέραν, όμως, αυτής της παράτασης στην Ευρωπαϊκή Ένωση επεξεργάζονται σενάρια παράτασης για το δεύτερο οικονομικό πρόγραμμα μέχρι τα τέλη του Ιούνη, ακόμη μέχρι και τέλους του 2015. Επομένως πρέπει να θεωρήσουμε ότι όλες οι εξελίξεις είναι ανοιχτές και ότι πρωταγωνιστικοί παράγοντες για την όποια εξέλιξη θα είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ.
Μπροστά σ’ αυτές τις εξελίξεις ο Αντώνης Σαμαράς κινδυνολογεί για επερχόμενη αστάθεια, την οποία τη φορτώνει στην πολιτική στάση του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ διαβεβαιώνει προς κάθε κατεύθυνση, ότι δεν «πρόκειται να κάνει μονομερείς ενέργειες». Φυσικά στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζονται και απόψεις, που επιμένουν ότι θα τηρήσουν τα υπεσχημένα, ότι θα καταργήσουν το μνημόνιο.
Παραπέρα, δημόσια ο Αλέξης Τσίπρας δεσμεύεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα εφαρμόσει το πρόγραμμα που εξαγγέλθηκε στη Θεσσαλονίκη σε κάθε περίπτωση. Είναι βέβαια ένα θέμα πως θα συμβιβαστούν οι μη μονομερείς ενέργειες με την εφαρμογή έστω κι αυτού του περιορισμένου προγράμματος, που ουσιαστικά σφραγίζει τη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ στο «ρεαλισμό».
Από την άλλη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ ανοιχτά και απροκάλυπτα παρεμβαίνουν στο ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών και εκφράζουν κυνικά τις προτιμήσεις τους προς τους ανθρώπους της «εμπιστοσύνης» τους, τη σημερινή κυβέρνηση, την ίδια στιγμή προετοιμάζονται και για διαπραγματεύσεις με «τον επόμενο».
Το βασικό πρόβλημα που ανακύπτει είναι ότι η επίσπευση της εκλογής νέου Προέδρου της Δημοκρατίας και το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών τείνει να μετατραπεί σε μοχλό σταθεροποίησης του αστικού πολιτικού συστήματος με την αντίστοιχη σταθεροποίηση του νέου δικομματισμού.
Αυτή η σταθεροποίηση του αστικού πολιτικού συστήματος μπορεί να έρθει μέσα από μια τεχνητή πόλωση που θα επιβάλουν τόσο η κυβέρνηση όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ. Μια τεχνητή πόλωση που θα σκεπάζει την πραγματική κοινωνική πόλωση, παρά την κατάσταση του Εργατικού Κινήματος και παρά το γεγονός ότι αυτή δεν εκφράζεται πολιτικά, μια κοινωνική πόλωση που αποκαλύπτει την πλήρη απόρριψη της μνημονιακής πολιτικής από τον εργαζόμενο λαό.
Μέσα από τη διαδικασία της εκλογής του νέου Προέδρου και την τεχνητή πόλωση δεν αποκλείεται να δούμε – δηλαδή, στην περίπτωση μη εκλογής νέου Προέδρου, στις πρόωρες εκλογές που θα διεξαχθούν, να ενισχύονται ταυτόχρονα και η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ και να αυξάνουν τα ποσοστά του νέου δικομματισμού σε σχέση με τα ποσοστά που συγκέντρωσαν Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του ’12, ακόμη και στις πρόσφατες ευρωεκλογές.
Στην περίπτωση αυτή το ΚΚΕ θα είναι από τα κόμματα – και τα άλλα μικρότερα κόμματα, που θα δεχθούν μεγάλες πιέσεις και οι αντίπαλοί του, βασικά ο ΣΥΡΙΖΑ, θα θέσουν τις δυνάμεις του μπροστά σε ισχυρά πολιτικά διλήμματα. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν έτσι κι αλλιώς μια συμπίεση των μικρότερων κομμάτων, που ορισμένα απ’ αυτά δε θα κατορθώσουν να μπουν στη βουλή, ενώ άλλα που εκπροσωπούνται διακινδυνεύουν να μείνουν απ’ έξω.
Απ’ αυτήν την άποψη επανέρχεται στο προσκήνιο η ανάγκη μιας πρότασης διεξόδου από την κρίση και τη χρεοκοπία. Ο τρόπος που αντέδρασαν οι περίφημες αγορές, το χρηματιστήριο, σε συνδυασμό με τη στάση της τρόικας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ, της ΕΚΤ, που ο επικεφαλής της με τόσο κυνισμό, ευθυγραμμισμένος και αυτός στη γενική κινδυνολογία, απείλησε τη χώρα μας με έλλειψη ρευστότητας, αναδεικνύει ένα κυρίαρχο γεγονός.
Η χώρα μας ανά πάσα στιγμή μπορεί να βρεθεί μπροστά στο φάσμα μιας νέας άτακτης χρεοκοπίας. Και αυτό το γεγονός δε μπορεί να το αντιμετωπίσει κανένας έστω και προσωρινά σταθεροποιημένος νέος δικομματισμός. Η χώρα μας οφείλει να κινείται κατά «τας εντολάς». Και αυτές οι εντολές είναι κατά την Ευρωπαϊκή Ένωση αδιαπραγμάτευτες. Αυτό δείχνει η στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Από την άλλη η υιοθέτηση από την πλευρά της κυβέρνησης όλης της κινδυνολογίας αυτής, αποκαλύπτει την ανάγκη για αποφασιστική ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΔΝΤ, μια και η χώρα μας θα βρίσκεται πάντα μπροστά στους εκβιασμούς των αγορών, που υποτίθεται ότι θα της εξασφαλίσουν τους αναγκαίους αναπτυξιακούς πόρους για να βγει από την οικονομική κρίση.
Το Κόμμα μας μπροστά σ’ αυτές τις εξελίξεις πρέπει να αναδείξει ότι η έξοδος στις αγορές, που έχει γίνει το φετίχ της σημερινής κυρίαρχης πολιτικής, για ένα νέο δανεισμό δεν κάνει τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο παρά να υποθηκεύει το παρόν και το μέλλον της. Πως δεν υπάρχει καμία προοπτική ανάπτυξης και ανασυγκρότησης της οικονομίας της. Θα πρόκειται για μια μακροχρόνια πορεία στασιμότητας με ένταση παραπέρα της πολιτικής και οικονομικής εξάρτησης της χώρας μας.
Το Κόμμα μας οφείλει να αναδείξει τη συνολική οικονομική κατάσταση και πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που υπακούει σ’ ένα πολύ ουσιαστικό συμπέρασμα. Ότι απέτυχε σ’ όλα τα πεδία. Αν πάρουμε, μόνο, το χρονικό διάστημα από τη δημιουργία της ευρωζώνης μέχρι σήμερα οι ρυθμοί ανάπτυξης της ευρωζώνης περιστρέφονται στο 1% περίπου. Η ανεργία έχει ανέβει και οι νέες εργασιακές σχέσεις αποκρύπτουν την πραγματική έκταση αυτού του μεγάλου προβλήματος. Μόνο στη Γερμανία πάνω από 6 εκατ. εργάζονται με το θεσμό των mini jobs, δηλαδή με μισθό των 300 ευρώ, πέρα από τους «καθαρούς» άνεργους.
Τα χρέη των μελών – κρατών, και ιδιαίτερα ορισμένων χωρών, όπως η Ιταλία και η Γαλλία, δεν αντιμετωπίζονται. Συνολικά η Ευρωπαϊκή Ένωση αδυνατεί, τουλάχιστον στο ορατό μέλλον, να δώσει λύση στο ζήτημα του χρέους. Κατά τα λεγόμενα του Ευάγγελου Βενιζέλου 7 χώρες της ευρωζώνης, στο πρόσφατο Eurogroup, δήλωσαν ότι έχουν πρόβλημα να παρουσιάσουν ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, ενώ το τραπεζικό σύστημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι τόσο σταθερό όσο παρουσιάζεται.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται μπροστά σε ύφεση, αν και ορισμένοι οικονομικοί σχολιαστές υποστηρίζουν ότι ποτέ δεν ξεπέρασε επί της ουσίας την κρίση. Το γεγονός της ανυποχώρητης στάσης της τρόικας απέναντι στις απαιτήσεις της αναδεικνύει και την αδύνατη πλευρά της. Μια υποχώρηση της τρόικας απέναντι στη χώρα μας για νέα μέτρα θα αύξανε τους κινδύνους για την ίδια τη συνοχή της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Από την άλλη η επιμονή της Γερμανίας στην πολιτική που ακολουθείται οξύνει τις αντιθέσεις στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γιατί μεγάλες οικονομίες, όπως της Ιταλίας, τη Γαλλίας, της Ισπανίας, αλλά και άλλων χωρών βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση.
Σε ό,τι αφορά στη χώρα μας η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν μια καταστροφή. Έγινε παράγοντας της οικονομικής κρίσης, της χρεοκοπίας, της παραγωγικής της συρρίκνωσης, της αφαίμαξης του επιστημονικού μας δυναμικού, της λιτότητας, της ανεργίας, του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, της απώλειας της εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας της, της εξαθλίωσης του εργαζόμενου λαού.
Την ίδια στιγμή το Κόμμα μας οφείλει να αναδείξει την παγκόσμια οικονομική κίνηση και το ρόλο της ειδικά πάνω στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ανάδειξη της Κίνας σε μεγάλη οικονομική δύναμη, η προοπτική μέσα σε λίγα χρόνια – ορισμένοι οικονομικοί σχολιαστές το τοποθετούν μέχρι το 2018, άλλοι μιλάνε ακόμη και μέσα στο 2015 – να αναδειχτεί στην πρώτη οικονομική δύναμη στον πλανήτη, ανατρέπει ισορροπίες, δημιουργεί μεγάλα οικονομικά προβλήματα στη Δύση και ιδιαίτερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Παράλληλα η δημιουργία των BRICS – και ανεξάρτητα από το εάν αυτή τη στιγμή η Ρωσία δέχεται μια οικονομική επίθεση από τις Δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, που γίνεται και επιχείρημα και για την κυβέρνηση για να συντηρεί την κινδυνολογία της – αλλάζει και διαφοροποιεί συσχετισμούς, αδυνατίζει το ρόλο από κάθε άποψη τόσο των ΗΠΑ όσο και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ακόμη και η κατάσταση που επικρατεί στη Νότια Αμερική ανατρέπει συσχετισμούς, περιορίζει την επιρροή τους.
Είναι φανερό ότι βρισκόμαστε στο μεταίχμιο μιας εποχής όπου οι ΗΠΑ κινδυνεύουν να χάσουν πραγματικά την οικονομική πρωτοκαθεδρία στον πλανήτη, μία απώλεια που θα έχει συνέπειες και στο στρατιωτικό επίπεδο. Γι’ αυτό δεν είναι τυχαίο ότι αυτή τη στιγμή οι ΗΠΑ κάνουν δύο ταυτόχρονες κινήσεις. Η μία αφορά την πρόταση για την οικονομική της συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση και η άλλη αφορά την ένταση του ενδιαφέροντός της προς την Ανατολή, παίρνοντας υπόψη και την οικονομική στασιμότητα της Ιαπωνίας για δέκα και παραπάνω χρόνια.
Στο πλαίσιο αυτό οι Δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις έχουν κηρύξει έναν ανοιχτό οικονομικό πόλεμο ενάντια στη Ρωσία, με τις κυρώσεις, για να της δημιουργήσουν οικονομικά προβλήματα, μια και η Ρωσία είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να παίξει ουσιαστικό ρόλο στο στρατιωτικό επίπεδο και να αντισταθμίσει γεωστρατηγικές κινήσεις των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η προοπτική αυτή, από την άποψη των βαθμών ελευθερίας και πρωτοβουλιών συνεργασίας και οικονομικών δυνατοτήτων, αλλάζει ουσιαστικά το οικονομικό και πολιτικό τοπίο σε παγκόσμιο επίπεδο προσθέτοντας δυνατότητες στη χώρα μας. Με την έννοια αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση δε μπορεί να παρουσιάζεται ως αναγκαστική επιλογή για τη χώρα μας. Αυτή είναι η στρατηγική επιλογή της αστικής τάξης. Μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ αισθάνεται πιο ασφαλής.
Αυτές οι δυνατότητες δε σημαίνουν αναγκαστική συμπαράταξη με άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, σημαίνουν, όμως, αξιοποίηση των αντιθέσεων που υπάρχουν ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και κατά προέκταση και αξιοποίηση δυνατοτήτων οικονομικής συνεργασίας. Ούτε ανατρέπουν τα βασικά καθήκοντα που πρέπει να υπηρετήσει το Κόμμα μας, τους στόχους του.
Κεντρικό πρόβλημα, από τις ίδιες τις εξελίξεις, για τη χώρα μας αναδεικνύεται η ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ευρώ. Είναι εμφαντικά φανερό ότι μια στρατηγική επιλογή της αστικής τάξης έχει αποτύχει για τη χώρα μας. Αυτό δεν τονίζεται από την πλευρά του Κόμματος. Δεν εκλαϊκεύεται ως βασικό επιχείρημα του Κόμματος και ως επαλήθευση των θέσεών του.
Όποιος ανατρέξει στα ντοκουμέντα του Κόμματος της εποχής, ακόμη και από το 1961, θα διαπιστώσει ότι περιγράφεται η σημερινή κατάσταση της χώρας μας, με τις τεράστιες επιπτώσεις σ’ όλους τους βασικούς τομείς της οικονομίας μας. Το ΚΚΕ έχει στρατηγικό και ιδεολογικό πλεονέκτημα, το οποίο δεν το αξιοποιεί όσο και όπως πρέπει.
Πιο συγκεκριμένα όποιος ξανακοιτάξει τα πρόσφατα ντοκουμέντα της Συνδιάσκεψης για την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση (1993) θα επαληθεύσει εκτιμήσεις που περιγράφουν καταστάσεις που αντιστοιχούν στο σήμερα. Ορισμένες από αυτές τις εκτιμήσεις η ηγεσία του Κόμματος τις έχει εγκαταλείψει.
Η αποδέσμευση της χώρας μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, εκ των πραγμάτων, καθίσταται ο κρίκος μέσα από τον οποίο περνάει πλέον το σύνολο των πολιτικών εξελίξεων. Αυτήν την εκτίμηση ως «Νέα Σπορά» την έχουμε επαναλάβει πολλές φορές από την ιστοσελίδα μας.
Μια προγραμματική πρόταση, λοιπόν, που θα είχε ως κεντρικό στόχο την αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, όχι μόνο θα αποκάλυπτε όλο το πολιτικό παιχνίδι που παίζεται από την κυβέρνηση, όχι μόνο θα αποκάλυπτε την πολιτική της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ στην εκλογική του βάση, απόδειξη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υποχρεωμένος συνεχώς να ελίσσεται για να συγκρατήσει τις δυνάμεις του, αλλά θα έδινε τη δυνατότητα ανασυγκρότησης του Εργατικού Κινήματος, θα το τροφοδοτούσε με τα ανάλογα αιτήματα για την ανάπτυξη των αγώνων των εργαζομένων για να εκφραστεί η κοινωνική πόλωση, που ασφυκτιά λόγω της έλλειψης μιας συγκεκριμένης προγραμματικής πρότασης, αλλά θα διευκόλυνε το Κόμμα μας να αναπτύξει με συγκεκριμένους τρόπους και τις απαραίτητες πολιτικές πρωτοβουλίες για να εκλαϊκεύσει την πραγματική διέξοδο από την κρίση και τη χρεοκοπία.
Ο χρόνος έχει πυκνώσει με πολύ μεγάλη ταχύτητα, όλα τα κόμματα προετοιμάζονται πυρετωδώς για τις πρόωρες εκλογές, που ακόμη και η ίδια η κυβέρνηση τις θέλει όσο πιο γρήγορα μπορεί, στην περίπτωση μη εκλογής νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, γεγονός που δεν αφήνει πολλά περιθώρια στο Κόμμα μας να μην αντιστοιχείται με τα καθήκοντα της στιγμής.
Η κυβέρνηση προφανώς έχει δεσμευτεί σε νέα μέτρα και σε νέα μνημόνια. Μπροστά σ’ αυτήν την κατάσταση θα βρεθεί και ο ΣΥΡΙΖΑ αναπόφευκτα. Η πολιτική αυτή είναι αδιέξοδη για τη χώρα μας και επικίνδυνη για τους εργαζόμενους. Ακριβώς αυτή η κατάσταση επιτάσσει στο Κόμμα μας να απεμπλακεί από ιδεολογικοπολιτικές επιλογές που δεν του επιτρέπουν να αναπτύξει την πολιτική του δράση.
COMMENTS