Η κυβέρνηση μας «έταξε» ότι θα μας βγάλει από το μνημόνιο. Ότι η χώρα μας θα επιστρέψει στην «κανονικότητα». Η αλήθεια είναι ότι επεδίωκε να πάρει κάποιες ανάσες, όχι βέβαια για τους εργαζόμενους αλλά για τους δικούς της σχεδιασμούς. Για το πώς θα ξετυλίξει τα αντιλαϊκά της μέτρα σε συνδυασμό με τους πολιτικούς της στόχους, κυρίως σ’ ό,τι αφορά την εκλογή νέου Προέδρου Δημοκρατίας. Εκεί στόχευε και η πρόσφατη συνάντηση του Αντώνη Σαμαρά με τον Κώστα Καραμανλή, τουλάχιστον από την πλευρά του Αντώνη Σαμαρά.
Η τρόικα δε φαίνεται να της κάνει τη «χάρη» και απαιτεί να εκπληρωθούν στο ακέραιο τα συμφωνημένα. Ακόμη και η πρόσφατη συνάντηση του Γκίκα Χαρδούβελη με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε κατέληξε στο ίδιο αποτέλεσμα. Γι’ αυτό και η κυβέρνηση πρόκειται να κλείσει τα θέματα που εκκρεμούν και θα προχωρήσει στη δική της αντιλαϊκή κανονικότητα. Τη φόρμουλα ψάχνει επιστρατεύοντας τον αυταρχισμό και την τρομοκρατία.
Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ με τις συνεχείς προσαρμογές του στο «ρεαλισμό» προετοιμάζει το έδαφος για την ανάληψη της διακυβέρνησης από την πλευρά του ζητώντας συνεχώς εκλογές. Την ίδια στιγμή έχει ξεσπάσει από τα αστικά ΜΜΕ ένα συνεχές «μάθημα» περί της συναίνεσης. Το χρέος είναι ο αξεπέραστος κόμπος και η διαπραγμάτευση για τη βιωσιμότητά του ο μόνος δρόμος που επικαλούνται τόσο η κυβέρνηση όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η στρατηγική σύμπτωση τόσο της κυβέρνησης όσο και του ΣΥΡΙΖΑ για τη μη αμφισβήτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρώ αντικειμενικά δίνουν τη δυνατότητα να καλλιεργείται ως μόνη λύση στα πολιτικά αδιέξοδα και των δύο το πνεύμα της συναίνεσης.
Οι εκλογές, βέβαια, μπορεί να αποδειχτούν η απαρχή για την αναδιάταξη του πολιτικού συστήματος αλλά δεν πρόκειται να φέρουν καμία διέξοδο για τους εργαζόμενους. Οι πολιτικές εξελίξεις έρχονται να υπογραμμίσουν για άλλη μια φορά την ανάγκη για δύο ζητήματα μείζονος σημασίας.
Από τη μια ότι υπάρχει ανάγκη της κατάθεσης μιας συγκεκριμένης πρότασης που θα οδηγεί σε διέξοδο από την οικονομική κρίση και τη χρεοκοπία από την άλλη ότι η ανάπτυξη των αγώνων των εργαζομένων είναι η μόνη ελπίδα για την αντιμετώπιση της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζεται.
Η κατάθεση μιας τέτοιας συγκεκριμένης πρότασης εκ μέρους του Κόμματος, για την οποία τόσες φορές έχει μιλήσει η «Νέα Σπορά», θα του δώσει τη δυνατότητα να πάρει τις αναγκαίες πολιτικές πρωτοβουλίες για να αναδειχτεί στη δύναμη της ελπίδας των εργαζομένων, στη δύναμη που θα πάρει πάνω του τα προβλήματά τους και θα διεκδικήσει την επίλυσή τους στην προοπτική της ανατροπής αυτής της πολιτικής και της διεκδίκησης της πολιτικής εξουσίας από την εργατική τάξη και τα μικροαστικά στρώματα.
Και είναι ώριμη η κατάσταση για μια τέτοια πρόταση, γιατί σ’ όλα τα πεδία της πολιτικής και της οικονομίας η αστική τάξη της χώρας μας και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι όχι μόνο χρεοκόπησαν τη χώρα, τους εργαζόμενους, αλλά έχουν χρεοκοπήσει και πολιτικά τόσο στο επίπεδο της εσωτερικής πολιτικής όσο και της εξωτερικής. Μόνο προβλήματα συσσωρεύουν πάνω στους εργαζόμενους και μόνο.
Αυτό ακριβώς δείχνει το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν είχε το περιθώριο να εξασφαλίσει ούτε τις αναγκαίες ανάσες που χρειαζόταν για την ίδια. Τα στενά πολιτικά περιθώρια που κινείται. Τα γεγονότα στην Κύπρο έρχονται να υπογραμμίσουν, επίσης, τις δραματικές συνέπειες που είχε η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την ανάγκη για την αποδέσμευση απ’ αυτήν τόσο της χώρας μας όσο και της Κύπρου. Και όχι μόνο. Αλλά και την εμπλοκή της χώρας μας και της Κύπρου σε πολεμικές περιπέτειες.
Η κατάθεση μιας τέτοιας πρότασης θα διευκολύνει και στην προσέγγιση και συσπείρωση των εργαζομένων και των μικροαστικών στρωμάτων. Θα γίνει ο οδηγός της πάλης τους. Αυτές οι δυνατότητες υπάρχουν και πρέπει να αξιοποιηθούν. Η συγκέντρωση που θα πραγματοποιηθεί αύριο στο Σύνταγμα δείχνει ακριβώς πως μπορεί να ανοίξει ένας τέτοιος δρόμος. Αρκεί να κατανοηθεί ότι προηγούμενες επιλογές μας έφεραν σε αδιέξοδο. Η θέση του κάθε εργαζόμενου αύριο είναι στο Σύνταγμα, εκεί που εκατοντάδες Σωματεία και Ομοσπονδίες θα διεκδικήσουν την ανατροπή της πολιτικής που εφαρμόζεται και θα νιώσουν την ενωτική τους δύναμη.
COMMENTS