28η του Οκτώβρη 1940

Κάθε επέτειος της 28^ης του Οκτώβρη μας στρέφει το βλέμμα προς τα πίσω για να μας υπενθυμίσει όχι μόνο τις ηρωικές στιγμές του λαού μας, που, ταυτόχρονα, στην πραγματικότητα, ήταν και τραγικές, γιατί ο πόλεμος παράγει φρίκη, τρέφεται με ανθρώπινο αίμα, φέρνει δυστυχία και ανείπωτες θυσίες.

Μας υπενθυμίζει, ταυτόχρονα, και το αγωνιστικό καθήκον, τη μάχη που έπρεπε να δοθεί για να αποκρουστεί ο ξένος εισβολέας, ο επίδοξος κατακτητής, που είναι, τελικά, και ο μόνος παράγοντας που καθιστά τον πόλεμο δίκαιο, που δικαιώνει την προσφορά αίματος και της ανθρώπινης θυσίας. Μας υπενθυμίζει τις δίκαιες μάχες που πρέπει να δοθούν στο σήμερα για να απαλλαγεί η χώρα μας από την οικονομική και πολιτική εξάρτηση, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ στην προοπτική του σοσιαλισμού.

Έναν τέτοιο δίκαιο αγώνα έδωσε ο Ελληνικός λαός το 1940 στη διάρκεια το Β’ Παγκόσμιου πολέμου, που είχε ξεσπάσει ένα χρόνο πριν και που ήταν το αποτέλεσμα των αντιθέσεων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για το ξαναμοίρασμα των αγορών. Έναν αγώνα εθνικοαπελευθερωτικό, αντιφασιστικό και για μια Ελλάδα της λευτεριάς και της προόδου, όπως ακριβώς αποτυπώθηκε και στο γράμμα του τότε Γραμματέα του ΚΚΕ, του Νίκου Ζαχαριάδη:

«Προς το λαό της Ελλάδας

Ο φασισμός του Μουσσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και ξετσίπωτα με σκοπό να την υποδουλώσει και εξανδραποδίσει. Σήμερα όλοι οι έλληνες παλαίβουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα ένα έθνος που θέλει να ζήσει πρέπει να παλεύει, αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες. Ο λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσσολίνι. Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.

Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα. Στον πόλεμο αυτό που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δόσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη. Επαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούργια Ελλάδα της δουλιάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ’ ένα πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό.

Όλοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του και η νίκη θάναι νίκη της Ελλάδας και του λαού της. Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου στέκουν στο πλευρό μας.

Αθήνα 31 του Οκτώβρη 1940

Νίκος Ζαχαριάδης

Σ’ αυτόν τον αγώνα το ΚΚΕ πρωτοστάτησε για την υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας και ακεραιότητας της χώρας μας. Έδωσε όλες του τις δυνάμεις και οργάνωσε την Αντίσταση ενάντια στον ξένο κατακτητή. Δημιούργησε την Εθνική Αλληλεγγύη, το Εργατικό ΕΑΜ, το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ, το ΕΛΑΝ μέσα από αφάνταστες δυσκολίες και εμπόδια. Κατέβαλε το δικό του φόρο αίματος τη στιγμή που οι αστικές δυνάμεις είτε συνθηκολογούσαν με τον κατακτητή είτε λούφαζαν ή αποχωρούσαν από τη χώρα μας. Η τιμή ανήκει στο ΚΚΕ και σ’ εκείνες τις πατριωτικές δυνάμεις που συνέπραξαν στη δημιουργία του ΕΑΜ και που έγραψαν τις ιστορικές σελίδες του μεγάλου Έπους της Εθνικής Αντίστασης και που με τους αγώνες τους απελευθέρωσαν τη χώρα μας από την ξενική κατοχή.

Την ίδια στιγμή Ο Σοβιετικός λαός έδινε τη δική του μάχη ενάντια στις χιτλερικές ορδές, που ήθελαν να καταλύσουν το πρώτο σοσιαλιστικό κράτος που εμφανίστηκε στην Ιστορία. Η τιμή για την ήττα του φασισμού και ναζισμού ανήκει σ’ όλους τους λαούς που αγωνίστηκαν ενάντιά του. Πάνω απ’ όλα, όμως, ανήκει στο Σοβιετικό λαό, που με τον Κόκκινο Στρατό κατόρθωσε όχι μόνο να τον αποκρούσει αλλά και να του καταφέρει συντριπτικό πλήγμα χύνοντας ποτάμια αίματος στα πεδία των μαχών.

Ο αγώνας του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, του ΚΚΕ, αν και αναγνωρίστηκε ακόμη και από τους αντιπάλους τους, έμεινε ανεκπλήρωτος εξ αιτίας της ιμπεριαλιστικής επέμβασης των Αγγλοαμερικάνων. Η ηρωική αλλά άνιση συνέχεια του ΔΣΕ δεν έφερε την πολυπόθητη νίκη της κοινωνικής απελευθέρωσης και της πραγματικής εθνικής ανεξαρτησίας και ελευθερίας των εργαζομένων και του Ελληνικού λαού.

Η ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης έφεραν ένα ιστορικό πισωγύρισμα της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων για την κοινωνική τους απελευθέρωση και χειραφέτηση. Η πορεία, όμως, δεν αλλάζει, έστω και εάν οι αντιδραστικές δυνάμεις του σήμερα προσπαθούν όχι μόνο να ξαναγράψουν την Ιστορία αλλά και να ακυρώσουν το βηματισμός της προς την κοινωνική πρόοδο.

Εάν η 28^η του Οκτώβρη μας στρέφει το βλέμμα προς τα πίσω για να μας υπενθυμίζει τις λαμπρές σελίδες των αγώνων του λαού μας, την ίδια στιγμή, μας υπενθυμίζει ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να στρέφουν το βλέμμα και προς το μέλλον. Μας υπενθυμίζει τις μάχες που πρέπει να δοθούν, έχοντας ως παρακαταθήκη τα διδάγματα από τις μάχες που δόθηκαν.

Και αυτά τα διδάγματα θα αποτελέσουν πολύτιμο οδηγό μας για τους νέους αγώνες. Μέχρι τη νίκη.  Το δέντρο της κοινωνικής λευτεριάς φύτρωσε. Θα ξαναδώσει ρίζες και θα ξαναπλώσει τα κλαριά του.  «Έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη».