Τα γεγονότα είναι πεισματάρικα λέει ένα παλιό αγγλικό ρητό. Τέτοιο πεισματάρικο γεγονός είναι η περίπτωση της σταθερής πορείας αύξησης των ληξιπρόθεσμων οφειλών. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων του Υπουργείου Οικονομικών που δημοσιοποιήθηκαν την Τρίτη (21/10/2004), τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο (εφορίες) ξεπερνούν τα 70 δισεκατομμύρια ευρώ! Σύμφωνα δε με την ανάλυση των στοιχείων αυτών, προκύπτει ότι κάθε μήνα μέσα στο 2014 οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο αυξάνονται κατά 1 δις ευρώ, καθώς το ποσό των χρεών προς το Δημόσιο στα τέλη του 2013 υπολογιζόταν στα 60 δις ευρώ.
Δηλαδή, στην Ελλάδα του 2014 για την οποία η κυβέρνηση επαίρεται ότι κατέγραψε πρωτογενές πλεόνασμα και υποσχόταν ανάκαμψη και επιστροφή στην ανάπτυξη, με «τέλος του μνημονίου και της τρόικας», η αύξηση των χρεών προς το δημόσιο είναι ενδεικτική για την πραγματική κατάσταση των εργαζομένων και των μικροαστικών στρωμάτων. Αποτυπώνεται στο «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος» και στη «στάση πληρωμών από την κοινωνία» όπως παραδέχεται ακόμα και μερίδα του φιλοκυβερνητικού τύπου. Βέβαια οι ληξιπρόθεσμες οφειλές δεν αφορούν μόνο τα μικροαστικά στρώματα και τους εργαζόμενους αλλά και τις επιχειρήσεις.
Τι σημαίνει σε απλά ελληνικά η «βόμβα» αυτή, όπως τη χαρακτηρίζουν τα αστικά ΜΜΕ, της σταθερής κατά ένα δις ευρώ αύξησης των οφειλών προς το δημόσιο; Σημαίνει γενικά τη φθίνουσα πορεία της οικονομίας, σημαίνει, επίσης, κύρια ότι οι τσέπες των εργαζομένων και των μικροαστικών στρωμάτων έχουν «αδειάσει» και κατά συνέπεια η «δημοσιονομική πρόοδος» ή τα «δημοσιονομικά επιτεύγματα» κατά την κυβερνητική φρασεολογία και προπαγάνδα οφείλεται ακριβώς σ’ αυτήν την αφαίμαξη. Η υστέρηση, όμως, των δημόσιων εσόδων παραπέρα, σημαίνει και σοβαρό πρόβλημα στους στόχους της κυβέρνησης για την επίτευξη των δημοσιονομικής της πολιτικής.
Την ίδια ώρα η τρόικα θέτει πλαφόν στις ληξιπρόθεσμες οφειλές, που μπορούν να υπαχθούν στη ρύθμιση των 100 δόσεων και που επιθυμεί η κυβέρνηση και όπως διαφαίνεται από τις συνεχείς συσκέψεις των κυβερνητικών στελεχών οι τελευταίοι καλούνται να τετραγωνίσουν τον κύκλο ενόψει και της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης εκ μέρους των εκπροσώπων των δανειστών, της τρόικας.
Και εδώ προκύπτει μια πραγματική αντίφαση και ένας φαύλος κύκλος που καθιστούν πολύ αμφίβολες τις παραδοχές για ρυθμούς ανάπτυξης που κυμαίνονται από 2 έως 3% προκειμένου να «τεκμηριωθεί» το υποτιθέμενο τέλος των μνημονίων και της επιστροφής της Ελλάδας στην «κανονικότητα». Στην πραγματικότητα οι μικρές επιχειρήσεις απειλούνται με νέα λουκέτα. Μια νέα αύξηση της ανεργίας είναι προ των πυλών. Ο ελληνικός καπιταλισμός βρίσκεται σε πραγματικό αδιέξοδο και δεν είναι λίγοι εκείνοι που προβλέπουν μεγάλης διάρκειας στασιμότητα.
Αυτό το πραγματικό αδιέξοδο αφορά συνολικά και τις οικονομίες της ΕΕ και της ζώνης του ευρώ και γι’ αυτό έχουν θεσμοθετηθεί αυστηροί κανόνες δημοσιονομικής πειθαρχίας που εκφράστηκαν και στις πρόσφατες διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με την ΕΕ και το ΔΝΤ και με την απαίτηση των δανειστών για μια «προληπτική γραμμή» χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας που τελικά θα συνεπάγεται νέα μέτρα λιτότητας, νέα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα.
Σ’ αυτό το πρόβλημα όχι μόνο η κυβέρνηση αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να δώσει πραγματικές απαντήσεις καθώς αποδέχεται το πλαίσιο της «κανονικότητας» της ΕΕ. Οι όποιες ρυθμίσεις για τα ληξιπρόθεσμα δάνεια δεν πρόκειται να υπερβούν τη δημοσιονομική πειθαρχία που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση.
COMMENTS