Τα ψέματα τελείωσαν για όλους μας, μας πληροφορεί ο διευθυντής του «Βήματος της Κυριακής» (19/10/2014) θέλοντας να δώσει ερμηνεία για τη στάση των διεθνών αγορών απέναντι στο εγχείρημα Σαμαρά να αποπειραθεί να βγει πρόωρα από το μνημόνιο. Και μάλιστα για να γίνει περισσότερο πειστικός επιδίδεται και σε προβλέψεις: «Θα υπάρξουν προσεχώς και άλλες εξελίξεις που θα βεβαιώσουν του λόγου το αληθές»!
Ποιο θα είναι «το αληθές»; Μας το ομολογεί απερίφραστα ο ίδιος: «Το μήνυμα ήταν σκληρό και άμεσο προς την ελληνική πολιτική ηγεσία: δεν εμπιστευόμαστε και δεν δανείζουμε την Ελλάδα χωρίς επαρκή μηχανισμό επιτήρησης και εποπτείας»! Οι εκπρόσωποι της αστικής τάξης, στο επίπεδο των ΜΜΕ, δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να πουν «στα ίσα» μερικές αλήθειες, που παλιότερα θα τις σκέφτονταν πολύ για να τις πουν.
Αν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο σύγχρονος Εθνάρχης της αστικής τάξης, χτυπώντας το χέρι του στο έδρανο και σε υψηλούς τόνους, διαβεβαίωνε ότι: «Η Ελλάδα γεωγραφικώς, πολιτικώς, οικονομικώς ανήκει εις τη Δύσιν», σήμερα οι αστοί πολιτικοί σχολιαστές το τραβάνε ακόμη πιο πέρα. Δεν ανήκει μόνο στη Δύση αλλά θα είναι και υπό συνεχή εποπτεία.
Κατά τη γνώμη μας από τον τρόπο που εκφέρεται αυτός ο κυνικός πολιτικός λόγος μπορεί να αντιληφθεί κανείς και σε τι αποσκοπεί. Και το λέμε αυτό, γιατί στο επί της ουσίας πολιτικό θέμα δεν έχει αλλάξει τίποτα από τη μεριά της αστικής τάξης, πράγμα που επιβεβαιώνεται από την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη. Όλη η επιχειρηματολογία της κυβέρνησης στηρίζεται στο ότι δεν φύγαμε από το ευρώ.
Αυτός ο πολιτικός λόγος απευθυνόμενος στους εργαζόμενους είναι σα να λέει: «Πάρτε το απόφαση αυτή θα είναι η κατάσταση απ’ εδώ και πέρα». Και την ίδια στιγμή την υποταγή, την υποτέλεια τη μετατρέπει σε αρετή, σε αξιοπιστία και εμπιστοσύνη. Ποιων για ποιους; Υποταγή και υποτέλεια των ιθαγενών προς τις διεθνείς αγορές και «εμπιστοσύνη» των διεθνών αγορών προς τους ιθαγενείς!
Και αυτό λέγεται, ομολογείται και ταυτόχρονα διαστρέφεται: «Με άλλα λόγια, χωρίς εμπιστοσύνη και αξιοπιστία η χώρα δεν μπορεί να κάνει ούτε ένα βήμα ανεξαρτησίας και αυτονομίας». Η υποταγή στις διεθνείς αγορές μεταβαπτίστηκε σε εθνική ανεξαρτησία και αυτονομία!
Και παρακάτω υπάρχει και η επιχειρηματολογία, που μας λέει τι μας περιμένει: «Η επερχόμενη τραπεζική ένωση, συγκροτούμενη στις αρχές του Νοεμβρίου, θα αποτελέσει μέγιστη διαρθρωτική αλλαγή και θα επηρεάσει καθοριστικά την πολιτική και οικονομική ζωή της χώρας. Για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας η εποπτεία των τραπεζών και κατ’ επέκταση η ρευστότητα της οικονομίας θα περάσει σε τρίτους, οι οποίοι δεν θα ακολουθούν τα κελεύσματα της ελληνικής κυβέρνησης, ούτε θα καθοδηγούνται από οργανωμένες εγχώριες επιχειρηματικές δυνάμεις»!
Οποία εθνική ανεξαρτησία και αυτονομία! Ακόμη και η ρευστότητα που θα έχει στη διάθεσή του ο Ελληνικός Καπιταλιστικός Σχηματισμός θα εξαρτάται από τρίτους!
Το θέμα, όμως, είναι ότι δεν υπάρχει ο πολιτικός αντίλογος. Και ένα τέτοιο πολιτικό αντίλογο το μόνο κόμμα που θα μπορούσε να τον διατυπώσει, και θα είχε μαζικό αντίκρισμα, είναι το ΚΚΕ. Η ηγεσία του Κόμματος, όμως, με τις επεξεργασίες της περί αλληλεξάρτησης έχει πάρει προ πολλού διαζύγιο με τα ζητήματα που αφορούν την εθνική ανεξαρτησία, σε όλες τις εκφάνσεις που αυτή παρουσιάζεται.
Και το ουσιαστικότερο. Είναι η πραγματικότητα που τη διαψεύδει, γιατί ελλείψει άλλου πολιτικού λόγου οι αστοί απολογητές της υποτέλειας έχουν ξεσαλώσει στην κυριολεξία και ομολογούν ευθέως και από μόνοι τους τη σχέση της χώρας με τους δανειστές και τους διάφορους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, του τύπου Ευρωπαϊκής Ένωσης, Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και ΝΑΤΟ.
Και όλες οι παραπάνω εξελίξεις εκφράζονται στην καθημερινότητα των εργαζομένων. Εμπιστοσύνη σημαίνει ότι θα αλλάξει ο νόμος για τις απολύσεις. Εμπιστοσύνη σημαίνει ότι με το νέο μισθολόγιο για τους δημόσιους υπάλληλους θα υπάρξουν νέες περικοπές στους μισθούς. Εμπιστοσύνη σημαίνει ότι θα ανοίξει το ασφαλιστικό και θα μειωθούν ακόμα περισσότερο οι συντάξεις.
Και το χειρότερο. Πάνω σ’ αυτά τα ζητήματα παραχωρείται πολιτικός χώρος στο ΣΥΡΙΖΑ, που με τη στρατηγική του υπηρετεί μια τέτοια εξέλιξη, να παρουσιάζεται ως υπερασπιστής της εθνικής ανεξαρτησίας και να κατηγορεί την κυβέρνηση για υποτέλεια διαστρέφοντας και αυτός με τη σειρά του την πραγματικότητα, γιατί την εγκλωβίζει στην αντιμερκελική του ρητορεία.
Δεν είναι καιρός η ηγεσία του Κόμματος να δει κατάματα αυτήν την πραγματικότητα και να κατανοήσει ότι πρέπει να εγκαταλείψει όλες εκείνες τις επεξεργασίες που μας έφεραν μέχρι εδώ και να μπει μπροστά το Κόμμα μας, ως ηγετική δύναμη, για να αντικρούσει όλη αυτήν την επιχειρηματολογία της υποταγής και της υποτέλειας;
Τι άλλο περιμένει να δει για να κατανοήσει το λάθος της;
COMMENTS