Ήταν μια ομιλία πρόκληση. Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς με περίσσιο θράσος, που ταιριάζει σε εκπροσώπους της αστικής τάξης, ανάγγειλε από το βήμα της ΔΕΘ ότι «Η Ελλάδα δεν κοιτάει πια πίσω, στο χθες, που τόσο μας πλήγωσε… Η Ελλάδα κοιτάει πλέον μπροστά! Στο αύριο, στη Νέα Ελλάδα που χτίζουμε βήμα-βήμα… Φέτος, είναι η χρονιά που περνάμε από τη διαρκή κατρακύλα στην άνοδο. Στη σταθερή άνοδο από δω και στο εξής. Με Ανάπτυξη και με καθημερινή μείωση της ανεργίας.
Τώρα, το τρίτο τρίμηνο του 2014 η οικονομία μας θα έχει θετικό πρόσημο. Για πρώτη φορά μετά από 24 τρίμηνα, μετά από έξι ολόκληρα χρόνια ύφεσης… Τις μέρες αυτές, τα Ελληνικά ομόλογα ανεβαίνουν συνεχώς και τα επιτόκια τους πέφτουν συνεχώς.
Φέτος είναι η χρονιά που Ελλάδα σηκώνεται στα πόδια της. Ακόμα πληγωμένη. Ναι, αλλά τώρα πια όρθια. Ακόμα με προβλήματα. Ναι, αλλά τώρα λύνει ένα-ένα προβλήματα που έμεναν άλυτα για δεκαετίες… Ακόμα με πληγές. Ναι, αλλά τώρα τις επουλώνει. Και κοιτάει μπροστά».
Ουσιαστικά με τις φράσεις του αυτές αλλά και τη συνολική του τοποθέτηση στη ΔΕΘ, ο Αντώνης Σαμαράς παραδέχτηκε ότι η «Ελλάδα του χθες», που έφτιαξαν το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία, με τη συμμετοχή του ίδιου σε καίριες κυβερνητικές θέσεις, που έφερε την οικονομική κρίση, και η «Ελλάδα του σήμερα», της οποίας ηγείται, φόρτωσε όλες τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων.
Παρ’ όλα αυτά αυτός κατηγόρησε την «Ελλάδα του χθες», που η αστική τάξη της φόρτωσε τα χρέη της εξασφαλίζοντας τα κέρδη της, για να νιώθει περήφανος για μια «Ελλάδα του σήμερα», που εξασφαλίζει το ίδιο τα κέρδη για την αστική τάξη και που φορτώνει τα χρέη στους εργαζόμενους και είναι χειρότερη για αυτούς.
Η «Ελλάδα του σήμερα» έφερε στους εργαζόμενους την εξαθλίωση, την ανεργία, την πείνα, τα σπίτια χωρίς νερό και ρεύμα, τις χιλιάδες αυτοκτονίες, τη μετανάστευση της νεολαίας. Έφερε τα χιλιάδες κλεισίματα των μικρομάγαζων και των μικροεπιχειρήσεων, το ξεκλήρισμα των μικροκληρούχων αγροτών. Τους αφαίρεσε κοινωνικές κατακτήσεις – τώρα επιδιώκει να τους αφαιρέσει και το δικαίωμα στην απεργία, τους ήπιε το αίμα στην κυριολεξία για να πετύχει ο «πρωθυπουργός της αλήθειας» τα λεγόμενα πλεονάσματα. Αυτήν την κατάσταση νεκροταφείου θέλει να πετύχει η αστική τάξη με τους πρόθυμους να την υπηρετήσουν.
Με μια γλώσσα χυδαίου λαϊκισμού απείλησε τους εργαζόμενους ότι «δεν θα τους περάσει», έστω και εάν απευθυνόταν προς το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ουσιαστικά εννοώντας τους εργαζόμενους που αντιστέκονται στην πολιτική που εφαρμόζει και που του την υπαγορεύουν τα αφεντικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ.
Μίλησε, υποτίθεται, με τη γλώσσα της αλήθειας για να περιγράψει ένα διεθνές περιβάλλον για το οποίο δεν είναι αμέτοχος ο ίδιος και η κυβέρνησή του.
Ποιοι είναι αυτοί που δημιούργησαν τους Τζιχαντιστές; Οι σύμμαχοι της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, μιας Ελλάδας που είναι τραβηγμένη στην ιμπεριαλιστική πολιτική.
Ποιοι είναι αυτοί που στηρίζουν μια εθνικιστική – φασιστική κυβέρνηση που προβαίνει στη γενοκτονία του Ρωσόφωνου πληθυσμού στην Ουκρανία; Οι σύμμαχοι που στηρίζουν και τη δικιά του κυβέρνηση.
Ποιοι δημιούργησαν το Κυπριακό πρόβλημα, ποιοι επεμβαίνουν στη Συρία, ποιοι διέλυσαν τη Λιβύη, ποιοι επεμβαίνουν στο Αφγανιστάν, στην Αφρική, ποιοι δολοφονούν τον Παλαιστινιακό λαό, ποιοι επαναχαράσσουν τα σύνορα; Οι σύμμαχοι της κυβέρνησης Σαμαρά.
Και όταν τόλμησε ο Θ. Δρίτσας στη βουλή να πει ότι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ προβλέπει την έξοδο από το ΝΑΤΟ, μια δέσμευση που την έχει ανατρέψει στην πράξη ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, άρχισαν να κραυγάζουν ακόμη και γι’ αυτό, μόνο και μόνο γιατί ειπώθηκε, και να κατηγορούν το ΣΥΡΙΖΑ ότι επιδιώκει να χαλάσει τις συμμαχίες της χώρας. Αυτές που δε θα χαλάσει.
Αυτή είναι η «Ελλάδα του σήμερα», που επιχειρεί ο Αντώνης Σαμαράς να την παρουσιάσει σαν όαση σταθερότητας και ασφάλειας, την ώρα που οι σύμμαχοι θέλουν να την πατάνε για να διεκπεραιώνουν τους γεωστρατηγικούς τους στόχους, την ώρα, που σε μια επίδειξη υποτέλειας, η κυβέρνηση συμμετέχει για τα καλά στα γεωστρατηγικά παιχνίδια των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και κατακαίνε τις γύρω περιοχές, την ώρα που ξεπουλιέται στους συμμάχους και τη ντόπια ολιγαρχία η δημόσια περιουσία.
Με μια ψυχρή και φτηνή ρητορεία περί αλήθειας και φιλότιμου προσπάθησε να δελεάσει τους εργαζόμενους να αποδεχθούν το «όραμα» της αστικής τάξης για την «Ελλάδα της ανάπτυξης» προσφέροντάς τους «καθρεφτάκια» των δέμα λεπτών του ευρώ. Τόσο αντιστοιχεί η έκπτωση του 30%, ανά λίτρο, στο πετρέλαιο θέρμανσης. Και το λέει αυτό, όταν ο ίδιος έχει παραδεχτεί δημόσια ότι έχει αφαιρέσει το 40% του μισθού των εργαζομένων, όταν θέλει να γίνουν κανόνας οι μισθοί πείνας των ευέλικτων σχέσεων εργασίας των 300 ευρώ το μήνα.
Την ίδια στιγμή, βέβαια, ο πρωθυπουργός αποκαλύφθηκε για το πώς σχεδιάζει τα επόμενα βήματα της κυβέρνησης ποντάροντας στην πιστοποίηση βιωσιμότητας του χρέους, που θα του δώσουν οι σύμμαχοι και δανειστές μας για να τον στηρίξουν και πολιτικά μπροστά στις προσεχείς εκλογές, που ποτέ δεν έβγαλε από το μυαλό του.
Και ομολόγησε και το τι θα εκχωρήσει παραπέρα στους δανειστές και συμμάχους μας. Αλλά και να μην το έλεγε κάθε εργαζόμενος θα μπορούσε να το καταλάβει από την ίδια του την πείρα, από τη μέχρι τώρα πολιτική της κυβέρνησης.
Ταυτόχρονα ξεκαθάρισε για τα καλά τις συνθήκες και το κλίμα που θα επικρατήσει την επόμενη περίοδο μέχρι να φτάσουμε στις εκλογές. Τρομοκρατία, αυταρχισμός, απειλές, αντικομμουνισμός και εκβιαστικά διλήμματα. Η «Νέα Ελλάδα» που μας προσφέρει ο πρωθυπουργός είναι η Ελλάδα της δεκαετίας του ’50!
Το ζητούμενο αυτήν τη στιγμή είναι η απάντηση που θα πάρει η κυβέρνηση, γιατί σε μια παράλληλη τροχιά κινήθηκε και ο Ευάγγελος Βενιζέλος με τα όσα είπε και αυτός κατά την επίσκεψή του στη ΔΕΘ, μια απάντηση που αδυνατεί να τη δώσει ο ΣΥΡΙΖΑ την ώρα που έχει αποδεχτεί τις στρατηγικές επιλογές της αστικής τάξης, συμφωνεί με το ΣΕΒ για ένα εθνικό σχέδιο ανάπτυξης, ο Αλέξης Τσίπρας συμμετέχει και συναγελάζεται, στα thinktanks της διεθνούς ολιγαρχίας, με όσους έχουν την ευθύνη για τη σημερινή κατάντια της χώρας μας και των εργαζομένων.
Αυτό το καθήκον επωμίζεται το Κόμμα μας και το Εργατικό Κίνημα. Άλλη διέξοδος δεν υπάρχει. Και για αυτό το καθήκον η «Νέα Σπορά» έχει αρθρογραφήσει κατ’ επανάληψη. Φως, όμως, δε φαίνεται. Και αυτό το ζήτημα είναι που πρέπει να προβληματίσει τον κόσμο του Κόμματος, τα μέλη του, τους φίλους και ψηφοφόρους του. Είναι και δικό τους καθήκον.
COMMENTS