Η είδηση μεταδόθηκε από τα αστικά ΜΜΕ και για εμάς δεν είναι καθόλου ασήμαντη. Όχι μόνο από οικονομική άποψη, γιατί αφορά όλα τα ζητήματα της Ελληνικής οικονομίας με κορυφαίο αυτό του χρέους, αλλά και γιατί, κατά τη γνώμη μας, μπορεί να επιταχύνει τις πολιτικές εξελίξεις μέχρι τέλους του χρόνου, αυτή τη φορά με άμεση πρωτοβουλία της κυβέρνησης, πέρα από το γεγονός ότι επιβεβαιώνει το ποιοι είναι τα πραγματικά αφεντικά της χώρας μας.
Πρόκειται να πραγματοποιηθεί στην Ουάσιγκτον συνάντηση υψηλού επιπέδου για να συζητηθεί το χρέος της Ελλάδας. Η συνάντηση θα περιλαμβάνει, όμως, γενικότερα, όλα τα θέματα της Ελληνικής οικονομίας. Η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί στα μέσα του Νοέμβρη και συγκεκριμένα το διήμερο 14/15. Η Είδηση αυτή φέρεται να επιβεβαιώνεται και από κυβερνητικούς παράγοντες.
Είναι βέβαιο ότι στη συνάντηση αυτή θα πάρει μέρος το ΔΝΤ, που με δική του πρωτοβουλία θα πραγματοποιηθεί, η ΕΚΤ, Εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κυβερνητικοί παράγοντες από τη χώρα μας. Με δυο λόγια πρόκειται για μια συνάντηση της χώρας μας με τους δανειστές της, οι οποίοι θεωρούν ότι το χρέος της χώρας μας δεν είναι βιώσιμο. Και αυτό επιβεβαιώνεται και από τον ίδιο το χαρακτήρα της συνάντησης. Γι’ αυτό, άλλωστε, η συνάντηση αυτή χαρακτηρίζεται ως «εξαιρετικά σημαντική».
Πρωταρχικά, όμως, αυτό που πρέπει να σημειώσει κανείς είναι ότι κατά τη συνάντηση θα διευθετηθούν μεταξύ των δανειστών της χώρας μας οι όροι περαιτέρω αποπληρωμής του χρέους της, με δεδομένες τις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είναι γνωστό ότι το ΔΝΤ ήταν υπέρ της άποψης ότι το χρέος της Ελλάδας για να καταστεί βιώσιμο πρέπει να υπάρξει ένα νέο κούρεμα, μια θέση την οποία δεν την αποδέχεται η Γερμανία και είναι ισχυρά αντίθετη και που είναι υπέρ της αύξησης του χρόνου αποπληρωμής. Σε κάθε περίπτωση θα έχουμε ένα νέο μνημόνιο, όπως και να ονομαστεί.
Κατά καιρούς, βέβαια, το ΔΝΤ φέρεται να είχε «χαλαρώσει» τη στάση του απέναντι σ’ αυτήν τη θέση, αλλά, επί της ουσίας δεν την εγκατέλειψε ποτέ, γεγονός που ήταν και εξακολουθεί να είναι η αιτία για να υπάρχουν οι γνωστές τριβές μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Απ’ ότι φαίνεται, για να αποφασιστεί μια τέτοια συνάντηση και με την αποδοχή της Ελληνικής κυβέρνησης, οι δανειστές της χώρας μας θα καθορίσουν το οικονομικό μέλλον της για τις επόμενες δεκαετίες, κατά τις θελήσεις τους, γεγονός που θα σφραγίσει την πορεία της για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.
Φυσικά παίρνοντας υπόψη το πώς θα κατοχυρώσουν και θα εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα πριν απ’ όλα, φορτώνοντας το κόστος της όποιας «λύσης» για το χρέος στις πλάτες του Ελληνικού λαού, αλλά, ταυτόχρονα, παίρνοντας υπόψη και τα συμφέροντα της ντόπιας αστικής τάξης απέναντι στους εργαζόμενους αυτής της χώρας.
Γι’ αυτό το λόγο στην πρόσφατη συνάντηση στο Παρίσι απαίτησαν να τηρηθούν τα προγράμματα που έχουν συμφωνηθεί, με προτεραιότητα τα δημοσιονομικά πλεονάσματα που έχουν καθοριστεί για τα επόμενα χρόνια, που απ’ αυτά θα καθοριστεί και η στάση των δανειστών της χώρας απέναντι στην όποια ρύθμιση του χρέους, να προχωρήσει η απελευθέρωση των απολύσεων των εργαζομένων, να προχωρήσει η απελευθέρωση των κατασχέσεων ακόμη και για την πρώτη κατοικία κλπ..
Όπως είναι φανερό οι εξελίξεις αυτές θα καθορίσουν και τις πολιτικές εξελίξεις και πολύ πιθανά το αμέσως χρονικό διάστημα. Θα θυμούνται οι αναγνώστες μας ότι η κυβέρνηση κατά τις διαβουλεύσεις που κάνει με την τρόικα πάντα επικαλείται ένα πολιτικό επιχείρημα που στηρίζεται, βέβαια, σε οικονομική βάση.
Επικαλείται τις αντοχές του Ελληνικού λαού για να αποσπάσει από την τρόικα ένα ορισμένο τράτο, ώστε πολιτικά να διασώζεται και ταυτόχρονα να δικαιολογεί ότι, τάχα, δίνει μάχη με την τρόικα, ότι βάζει κόκκινες γραμμές στις παράλογες απαιτήσεις της, ότι έχει έρθει το τέλος της, αλλά, παράλληλα για να «πείσει» τους δανειστές ότι εάν επιμένουν στην πλήρη τήρηση των συμφωνημένων και δεν αφήνουν κανένα περιθώριο ελιγμών στην κυβέρνηση, τότε, η κυβέρνηση θα πέσει και θα αλλάξει το πολιτικό σκηνικό. Παλιότερα η υποτέλεια αυτή της κυβέρνησης είχε φτάσει να πάρει τη μορφή του «άμα πέσουμε εμείς θα χάσετε τα λεφτά σας».
Στην περίπτωση, όμως, που έχουμε μπροστά μας μια συμφωνία, με τη συνάντηση στην Ουάσιγκτον, εάν και εφ’ όσον οι δανειστές καταλήξουν σε μια συμφωνία μεταξύ τους, που θα δίνει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να την παρουσιάσει ως «νίκη» της υποτιθέμενης σθεναρής στάσης που κρατάει απέναντί τους, μύθο που καλλιεργεί συστηματικά στον Ελληνικό λαό, την ώρα που θα υποθηκεύεται μακροχρόνια το μέλλον της χώρας μας, τότε, και μπροστά στη διαφαινόμενη αδυναμία της κυβέρνησης να εξασφαλίσει τους 180 βουλευτές για να προχωρήσει στη διαδικασία εκλογής νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, δεν αποκλείεται με πρωτοβουλία της η κυβέρνηση να πάει σε εκλογές.
Με την κίνηση αυτή θα προσπαθήσει να ακυρώσει την τρέχουσα τακτική του ΣΥΡΙΖΑ, που παρουσιάζεται να ζητάει σταθερά (και να προβλέπει) εκλογές. Είναι ένα ενδεχόμενο που πρέπει να το έχει υπόψη του κανείς, γιατί σ’ αυτήν την περίπτωση η πόλωση που θα επικρατήσει, και με επιδίωξη και των δύο πλευρών, θα είναι μεγάλη και το ξεπέρασμα αυτής της πόλωσης δε θα μπορεί να γίνει παρά με μια πρόταση εκ μέρους του Κόμματος, που θα στηρίζεται στην αντιμετώπιση των άμεσων προβλημάτων των εργαζομένων, που θα διαγράφει την προοπτική επίλυσης αυτών των προβλημάτων και που θα αντιμετωπίζει τα άμεσα αποτελέσματα της συμφωνίας που θα γίνει στην Ουάσιγκτον, όπως είναι η πολιτική και οικονομική εξάρτηση της χώρας μας και το αναπτυξιακό της μέλλον προς όφελος των εργαζομένων.
Μια τέτοια πρόταση αντιστοιχεί στη δημιουργία του ΑΑΔΜ, με ό, τι σημαίνει αυτό, θέμα το οποίο το έχουμε αντιμετωπίσει πολλές φορές, της κατάληψης της εξουσίας, της δημιουργίας κυβέρνησης με πρώτο αίτημα την άμεση αποχώρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ και τη μονομερή διαγραφή του χρέους.
COMMENTS