Φαίνεται ότι αποκρυσταλλώνεται ο κυβερνητικός σχεδιασμός για τις άμεσες πολιτικές εξελίξεις που έχουμε μπροστά μας. Και το υπόλοιπο του Αυγούστου θεωρείται καθοριστικό διάστημα, γιατί η κυβέρνηση πρέπει να κλείσει μέχρι το τέλος του τρέχοντος μηνός όλα τα προαπαιτούμενα για την άκρως σημαντική συνάντηση με την τρόικα στις αρχές Σεπτέμβρη (03/09/2014) στο Παρίσι. Είναι γνωστό, όμως, ότι, πέρα από τα άμεσα προαπαιτούμενα, οι απαιτήσεις της τρόικα για μέτρα ξεπερνούν τις εξακόσιες, πράγμα που σημαίνει ότι η κυβέρνηση θα διεκδικήσει νέο χρόνο για την υλοποίησή τους.
Αμέσως μετά η κυβέρνηση στη Θεσσαλονίκη, και εάν και εφόσον οι τροϊκανοί της δώσουν τις «ανάσες» που χρειάζεται, θα επιχειρήσει να παρουσιάσει το φιλολαϊκό της πρόσωπο με σειρά εξαγγελιών, που θα αφορούν σε φοροελαφρύνσεις και τις ρυθμίσεις των «κόκκινων δανείων» κ.α.. Όλα τα παραπάνω εξαρτώνται και από τις συνομιλίες του Σεπτέμβρη. Στο μεταξύ η κυβέρνηση ελπίζει σε μια συμφωνία με την τρόικα για το χρέος που θα επικυρωθεί στα μέσα του Οκτώβρη από το Eurogroup.
Όλα αυτά, βέβαια, είναι σχέδια στα χαρτιά, γιατί απ’ ότι φαίνεται η πραγματικότητα ξεπερνάει τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης. Αν πάρουμε υπόψη ότι η ματαίωση των ανταλλαγών με τη Ρωσία σε γεωργικά προϊόντα, κατά υπολογισμούς οικονομικών παραγόντων, θα έχει ως συνέπεια τη μείωση του ΑΕΠ κατά 0.6% σε ετήσια βάση, τότε καταλαβαίνουμε ότι η περίφημη ανάκαμψη και η πορεία προς την ανάπτυξη για το 2014 πάει …περίπατο.
Πρέπει να πάρουμε, παραπέρα, υπόψη ότι το σύνολο των ανταλλαγών με τη Ρωσία κινείται περίπου στα 9.5δισ. ευρώ, πράγμα που αντιστοιχεί στο 5 – 6% του ΑΕΠ. Και μέχρι τώρα το εμπάργκο εκ μέρους της Ρωσίας περιορίζεται σε ορισμένα γεωργικά προϊόντα. Κανένας δε γνωρίζει την επόμενη κίνηση της Ρωσίας, στο πλαίσιο και των αντιμέτρων που θα πάρει, όσο η Δύση επιμένει στην πολιτική των οικονομικών μέτρων σε βάρος της. Οι ανταλλαγές με τη Ρωσία δεν περιορίζονται μόνο σε γεωργικά προϊόντα. Αυτά αποτελούν ένα ποσοστό των συνολικών εμπορικών ανταλλαγών με τη Ρωσία.
Έχουμε, επίσης, ξανατονίσει από τις στήλες της «Νέας Σποράς» ότι η πορεία της οικονομίας της ευρωζώνης δεν δείχνει να «ξεκολλάει». Η Ιταλία φαίνεται ότι θα παρουσιάσει αρνητικούς δείκτες ανάπτυξης για το 2014 και ο Ρέντσι στέλνει μηνύματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση ότι ο μόνος αρμόδιος για να αποφασίσει για την πορεία της οικονομίας της χώρας του είναι ο ίδιος. Η Γαλλία, επίσης, με πολύ χαμηλούς δείκτες ανάπτυξης, της τάξης του 0.6%, αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με την οικονομία της, που είναι έτοιμη να παραβλέψει τα μέτρα σε βάρος της Ρωσίας και να παραδώσει τις φρεγάτες που έχει παραγγείλει η Ρωσία. Και η Γερμανία αναθεωρεί προς τα κάτω τις αρχικές προβλέψεις για ανάπτυξη. Η δε ευρωζώνη συνολικά για το 2014 προβλέπεται ότι θα κινηθεί στο 1%. Για τη χώρα μας το πρώτο τρίμηνο ήταν αρνητικό κατά 0.8%. Αναμένουμε το δεύτερο τρίμηνο αυτές τις μέρες.
Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση έχει επιδοθεί σε μια φοροεπιδρομή σε βάρος των εργαζομένων, ενώ είναι ανίκανη να δώσει μια κάποια άμεση λύση στο πρόβλημα που δημιουργήθηκε με τις εξαγωγές γεωργικών προϊόντων στη Ρωσία, αφού δεν προτίθεται να χαλάσει τις σχέσεις της με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις ΗΠΑ, ενώ απ’ ότι φαίνεται δεν πρόκειται να αποφύγει μια νέα συμφωνία με την τρόικα που θα ισοδυναμεί με ένα νέο μνημόνιο.
Η γενική κατεύθυνση της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης δεν πρόκειται να αλλάξει, μας το επιβεβαίωσε και ο Γιουνκέρ στην πρόσφατη επίσκεψή του, που επέμενε ότι θα εξακολουθήσει να υπάρχει δημοσιονομική πειθαρχία, λιτότητα και ότι δεν υπάρχει καμία σκέψη για κούρεμα του χρέους.
Στη δε συνάντηση της κυβέρνησης με την τρόικα, που θα γίνει το Σεπτέμβρη, θα μπουν όλα τα θέματα στο τραπέζι, από τα μέτρα που έχει προτείνει η τρόικα μέχρι το δημοσιονομικό, το χρηματοδοτικό κενό, η ρύθμιση του χρέους, ακόμη το τι θα γίνει με μια ενδεχόμενη απομάκρυνση του ΔΝΤ και επομένως το μόνο σίγουρο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι …τίποτα δεν είναι σίγουρο στην πολιτική της κυβέρνησης απ’ όσα προβάλλει ως φιλολαϊκά μέτρα (εάν θεωρηθούν φιλολαϊκά). Άλλωστε από στιγμή σε στιγμή θα παραμονεύουν οι εφοριακοί στις γωνίες …για να μπουκάρουν στα σπίτια των εργαζομένων! Γεγονός που δείχνει ότι η ληστεία των εργαζομένων θα συνεχιστεί.
Το ερώτημα που βασανίζει τον κάθε εργαζόμενο είναι το πώς αντιστρέφεται αυτή η κατάσταση. Με δεδομένη τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ, την προσπάθεια συσπείρωσης δυνάμεων που κάνει η Νέα Δημοκρατία, την προσπάθεια εμφάνισης μιας σοβαρής Χρυσής Αυγής το βάρος στην απάντηση αυτού του ερωτήματος πέφτει στις πλάτες του ΚΚΕ. Πάντα η «Νέα Σπορά» είχε αυτήν τη θέση και τώρα αυτό το ζήτημα γίνεται ακόμη πιο καθαρό.
Από την πλευρά μας δεν αποκλείουμε την προσφυγή σε πρόωρες εκλογές με πρωτοβουλία της κυβέρνησης, ιδιαίτερα εάν οι οικονομικοί δείκτες δε θα είναι ικανοποιητικοί. Έστω και εάν κατορθώσει να εξασφαλίσει τους 180 βουλευτές που της χρειάζονται για την εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Το θέμα αυτό είναι ανοιχτό έστω και εάν, κατά την κυβέρνηση, δεν υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο, έστω και εάν και η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση δε φαίνεται να ευνοεί μια τέτοια εξέλιξη.
Συνεπώς το παραπάνω ερώτημα, το πώς αντιστρέφεται αυτή η κατάσταση, για το ΚΚΕ αμέσως – αμέσως μετατρέπεται σ’ ένα δεύτερο ερώτημα που είναι το «από πού αρχίζουμε», που το αφορά αποκλειστικά.
Η απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα περιέχει δύο πτυχές αλληλοσυνδεδεμένες και αλληλοεξαρτώμενες. Η πρώτη αφορά στην πολιτική πρόταση του Κόμματος, για την οποία η «Νέα Σπορά» έχει αρθρογραφήσει κατ’ επανάληψη και η δεύτερη αφορά στην ανάκαμψη του Εργατικού Κινήματος για να αντιμετωπίσει τις εξελίξεις που έρχονται.
Δε μπορεί να περιμένει κανείς την ανάκαμψη του Εργατικού Κινήματος εάν το Κόμμα δεν παρουσιάσει μια πρόταση για το πώς θα βγει η χώρα από τα οικονομικά αδιέξοδα που αντιμετωπίζει. Αυτό πρέπει να είναι καθαρό. Και αυτό γιατί η πολιτική πρόταση του Κόμματος θα είναι η βάση της ανάπτυξης των αγώνων του Εργατικού Κινήματος μέσα από την οποία θα έρθει και η ανάκαμψή του.
Κάθε προσπάθεια να ανακάμψει το Εργατικό Κίνημα θα σκοντάφτει στην έλλειψη σαφούς πολιτικής πρότασης από την πλευρά του Κόμματος για την έξοδο από την οικονομική κρίση και τη χρεοκοπία. Δε θα υπάρχει η βάση πάνω στην οποία θα αναπτυχθούν οι διεκδικητικοί αγώνες των εργαζομένων.
Παραπέρα η ίδια η πολιτική πρόταση του Κόμματος και η ανάπτυξη των αγώνων του Εργατικού Κινήματος θα αποτελούν ένα σαφές εμπόδιο στην πολιτική της κυβέρνησης αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, που έδειξε, και με την περίπτωση του Ρωσικού εμπάργκο, ότι αδυνατεί να ξεπεράσει τα όρια της στρατηγικής του, επομένως να αντιμετωπίσει ουσιαστικά και τις συνέπειες, που προκύπτουν από την ένταξη της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ.
Εμπόδιο, επίσης, θα αποτελούν και για όσες πολιτικές δυνάμεις, ακόμη και ακροδεξιές, που σπεκουλάρουν σε σχέση με το γεωπολιτικό προσανατολισμό της χώρας μας μπροστά στην όξυνση των αντιθέσεων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων με αποκορύφωμα τα όσα διαδραματίζονται στην Ουκρανία και τη γειτονιά μας.
Ο πολιτικός χρόνος «τρέχει» πολύ γρήγορα και η όποια καθυστέρηση για το «τι κάνουμε» και το «από πού αρχίζουμε» μόνο ζημιά μπορεί να φέρει.
COMMENTS